VIP
- Učlanjen(a)
- 14.07.2011
- Poruka
- 19.107
Traženje igle u plastu sijena!? Pa šta ima veze što je vjerovala Ellen White i pioniri, a što vjeruju današnji adventisti, je li tako? Osim toga, bar su pokazali da su već nakon 65 godina bar malo izgubili straha od Jelene.
Kao prvo - pitanje je kako neozbiljan čovek može u opšte da diskutuje o religiji.
Ali ta jedinstvena crkva nie RIMSKA crkva, već je to bila crkva kao skup svih lokalnih zajednica u svim mestima tada poznatog sveta.
Rimska zajednica nije bila značajnija u odnosu na druge niti je u njoj bilo sedište ni ti je njoj dat autoritet u odnosu na ostale zajednice.
Sedište je tada bilo u Jerusalimu i nigde ne možeš naći da je ono ikada od strane apostola premešteno u Rim i da su apostoli postavili Rimskog biskupa kao vođu svih Hrišćana.
To je kasnije učinio paganski Rim, postavivši svoje ljude kao vođe otpale crkve sa kojom su napravili kompromis.
Možda sam se pogrešno izrazio.
Sa apostolom Pavlom su došli neznabošci, od kojih je uglavnom i kompromis proistekao jer su sa njima u Rimsku crkvu uneti mnogobožački elementi i crkva počela da naginje ka otpadu.
Ti očigledno govoriš o Rimskoj crkvi i autoritetu koji dolazi iz Vatikana, jer nikako ne možeš izrazom crkva podrazumevati ceo Hrišćanski svet, jer je on danas podeljen na različite frakcije.
Dakle, ti pod crkvom podrazumevaš tradicionalno Hrišćanstvo.
Ono ne može biti STUB istine, jer Božja reč kaže da je su temelj vere "proroci i apostoli" a ne mnogobožačka tradicija unesena u crkvu polovinom 2 veka velikim otpadom.
ISTORIJA PRVE HRIŠĆANSKE
CRKVE I VELIKOG OTPADA UNUTAR JEDNOG DELA HRIŠĆANSTVA
Gledajuci istorijski razvitak prve Hrisćanske crkve, Hristos i apostoli su posle svog zemaljkog života, ostavili crkvi Hrićansko nasleđe zasnovano na istini zapisanoj u svetoj Božjoj reši Bibliji.
Takodj, oni su upućivali na to - da će se posle njihovog zemaljskog života, u crkvi pojaviti mnogi lažni učitelji, koji će u crkvu uneti lazna učenja i ljudske filozofije:
"Pazite dakle na sebe i na sve stado u kome vas Duh Sveti postavi vladikama da pasete crkvu Gospoda i Boga koju steče krvlju svojom;
Jer ja ovo znam da će po odlasku mom ući među vas teški vuci koji neće štedeti stada;
I između vas samih postaće ljudi koji će govoriti izvrnutu nauku da odvraćaju učenike za sobom" ( Dela svetih Apostolska 20. 28 - 30 ).
"A beše i lažnih proroka u narodu, kao što će i među vama biti lažnih učitelja, koji će uneti jeresi pogibli, i odricaće se Gospodara koji ih iskupi i dovodiće sebi naglu pogibao.
I mnogi će poći za njihovim nečistotama kojima će se huliti na put istine.
I u lakomstvu loviće vas izmišljenim rečima. Njihov sud odavno ne docni, i pogibao njihova ne drema" ( 2 poslanica Petrova 2. 1 - 3 )
"Čudim se da se tako odmah odvraćate na drugo jevanđelje od Onog koji vas pozva blagodaću Hristovom,
Koje nije drugo, samo što neki smetaju vas, i hoće da izvrnu jevanđelje Hristovo.
Ali ako i mi, ili anđeo s neba javi vam jevanđelje drugačije nego što vam javismo, proklet da bude!
Kao što pre rekosmo i sad opet velim: ako vam ko javi jevanđelje drugačije nego što primiste, proklet da bude!" ( Galatima poslanica 1. 6 - 9 ).
Hrišćanska crkva je sve do druge polovine drugog veka nove ere sačuvala ovu autenticnu čistotu biblijske istine i praktičnog života.
Od druge polovine drugog veka u crkvi nastaju duboke promene pod uticajem mnogoboštva i mnogobožačkih filozofofija - koje su se polako uvlačile u okrilje mlade Hrišćanske crkve.
Sva ova učenja potiču iz jednog centra - a to je drevni Vavilon, i ova činjenica daje potpuni istorijski odgovor na pitanje - kako je doslo do mešanja Hrišćanstva sa mnogobožačkom filozofijom, i takođe - šta predstavlja pravo Hrišćanstvo i koja su njegova obeležja.
Vavilon je bio centar mnogobozačke filozofije staroga sveta.
Dva od najznacajnijih Božanstava ili kultova Vavilona su bili "Kult sunca, i kult Bogova plodnosti" sa razvijenom obrednom praksom koju su vodili Vavilonski sveštenici - takozvani magovi.
Posle pada Vavilona od trane Persijanaca 538 godine pre nove ere, i njegovim osvajanjem od strane Grčke -predvodjene Aleksandrom Makedonskim 331 godine p.n.e, Vavilonski sveštenici su pod najezdom osvajača - napustili grad Vavilon, i tom prilikom sa sobom poneli svoje Bogove i obredno ritualne elemente, i nastanili se u gradu Pergamu.
Posle smrti Pergamskog cara Atala 133 godine pre nove ere -Etrušćani su iz Lidije (podrucja Pergama), došli u Italiju i sa sobom doneli Vavilonsku religiju sa svim njenim učenjima i obredima.
Oni su uspostavili pontifeksa koji je bio glava sveštenstva, kasnije su Rimljani usvojili oog pontifeksa kao svog gradskog upravitelja.
Julije Cezar je bio uzdignut do vrhovnog pontifeksa Vavilonskog reda, tako je postao naslednik prava i titule Atala - Pergamskog pontifeksa koji je dao Rimu nasleđe Vavilonskog sveštenstva.
Tako je prvi Rimski imperator postao glava Vavilonskog sveštenstva, a Rim je postao naslednik Vavilona.
Posto je u doba pojave Hrišćanstva - mnogobožačka Vavilonska filozofija bila u krizi opstanka, napravljen je istorijski kompromis između ove dve filozofije, a ključni događaj se odigrao 300 godine, kada je Rimski imperator Konstantin Veliki - prihvatio Hrišćanstvo kao državnu religiju Rimskog carstva, i ako sam nikada nije u suštini postao Hriscanin - već do kraja života slavio svoje omiljeno Božanstvo "Mitru - Boga sunca"
Tim činom Konstantin je napravio kompromis između mnogoboštva i Hrišćanstva - omogućivši njihovo spajanje, čime su u Hrišćansku crkvu uneseni mnogi mnogobožački običaji, učenja i verovanja, mnogobočtvo je u sučtini samo promenilo ime, a zadržalo sva svoja negativna obeležja.
Hršćani koji nisu prihvatali ovo mešanje i promene koje su se dešavale unutar crkve - bili su isključeni iz zajednice, i sa njima se postupalo krajnje nehumano.
Rimski imperator je nastavio da vrši ulogu vrhovnog pontifeksa sve do 376 nove ere - kada je imperator Gracijan iz Hrišćanskih razloga odbio ovu titulu.
Međutim, Damaskus - biskup crkve u Rimu, bio je izabran za ovu poziciju vrhovnog pontifeksa.
U ono vreme on je već 12 godina bio biskup - od 366 godine, a na to mesto bio je postavljen uticajem sveštenika svetog Karmela, visoke škole Vavilonske religije koju su osnovali Jezaveljini sveštenici (1 knjiga o carevima 18 i 19 poglavlje).
Godine 381 nove ere - glava Vavilonskog poretka i sveštenstva postala je upravitelj Rimske crkve, tako su Vavilon i Rim ujedinjeni u jedinstvo jednog verskog sistema -Rimokatolickoj crkvi, sa Vavilonskom religijom i sveštenstvom.
Ubrzo posle toga kada je biskup Damaskus postao vrhovni pontifeks - u crkvi su se počeli pojavljivati Vavilonski rituali, obicaji i učenja.
Uzroci velikog otpada
U nastavku su dati istorijski izvori koji govore o velikom otpadu unutar Hrišćanske crkve polovinom 2 veka nove ere, razlozi koji su doveli do ovog otpada, kao i pojedina učenja koja danas preovladavaju u tgradicionalnim crkvama istoka i zapada.
U vreme nakon prvog ustanka jevreja 70 godine nove ere -dogodio se i drugi ustanak koji je 132 godine pokrenuo takozvani Bar Kohba ( zvezda ), koji je izazvao takozvano Rimsko negativno raspoloženje prema Jevrejima.Ustanak je imao za posledicu potpuno opustošenje Jerusalima i gubitak Palestine kao njihove domovine.
Car Hadrijan, pošto je ugušio ovaj Bar Kohbin ustanak - sagradio je na ruševinama Jerusalima novi Rimski grad, nazvan Aelija Kapitolina, i na mestu Jevrejskog hrama podigao hram posvećen Jupiteru.
U to vreme nametnute su Jevrejima opšte zabrane, bili su isterani iz grada i pod pretnjom smrću zabranjen im je povratak u grad.
Takodje zabranjeno im je ispovedanje njihove vere, svetkovanje subote i ostalih praznika, proučavanje Tore i obrezanje, nametniut im je poseban porez.
jevrejstvo koje je ranije bilo RELIGIO LICITA - dozvoljena religija - pod čijim okriljem je i pravo Hrišćanstvo u početku uživalo versku slobodu, postaje sada RELIGIO ILICITA - zabranjena religija.
Svesna ovih represija protiv Jevreja i antijevrejskog raspoloženja koje se osećalo narošito u Rimu - Rimska crkva je nastojala da pokaže svoju lojalnost Rimskim vlastima i da im se dodvori.
Taj su zadatak na sebe preuzele Hrišćanske apologete Kvadratus i Aristid.
Tako Rimska crkva pravi kompromis i uvodi održavanje Bogosluženja u nedelju umesto subotom kao do tada, zato što je svetkovanje Subote bilo zabranjeno.
Time je Rimska crkva želela da pokaže svoje odvajanje od Jevrejstva - kako bi izbegla progonstvo i plaćanje poreza.
Rimska crkva uvodi i neke druge novotarije unutar crkve da bi se dodvorila Rimu.
Crkveni istoričari Sokrat i Sozomen iz 5 veka svedoče - da promena dana Bogosluženja i slavljenja sa subote na nedelju, kao i druge novotarije - nisu bile svuda prihvaćene.
Sokrat Skolastin piše:
"I ako gotovo sve crkve širom sveta slave svete tajne subotom, Aleksandrija i Rim prestale su to da čine.
U svetlosti ovih navoda - mže se videti da je Rimska crkva pod pritiskom Rima odigrala odlušujuđu ulogu u odpadu ranog Hrišćanstva, uvodeći Rimske mnogobožačke elemente u crkvu pod izgovorom opstanka.
Posebnu zaslugu za podsticanje Antijevrejskog raspoloženja i utemeljenja ovih mnogobožačkih elemenata u crkvi - imaju kasniji crkveni oci, Varnava, Justin Mučenik i drugi, o čemu svedoče i istoričari sa ovih prostora, poput Jevsevija Popovića, koji je istorijske podatke pronalazio u svedočanstvima rano crkvenih istoričara.
Izvori:
- Jevsevije Popović - opšta crkvena istorija
- Sokrat Skolastik - crkvena istorija
- Sozomen - crkvena istorija
- Epiphanus - adversus Haereses
Veliki raskol između istočne i zapadne crkve
1054 godine dolazi do velike šizme ili Raskola na istočnu i zapadnu crkvu, to jest na Rimokatoličku i Pravoslavnu, koja i ako se odvojila od Rima - ipak je zadržala Vavilonska učenja, obrednu praksu i sveštenstvo po uzoru na Vavilonsku religiju.
538 godine - armije Rimske imperije pod vodstvom cara Justinijana, isterale su Arijanske Ostrogote iz Rima i svu vlast prepustile Rimskom bikupu sa sve riznicom i vojskom - čime je zvanično odpočeo mračni srednji vek progonstva Hrišćana koji nisu želeli da prihvate mnogobožaška učenja Rima i Rimske crkve, i autoritet Rimskog biskupa.
Na istoku je vlast vršio Patrijarh - nazvan Vaseljenski, sa sedištem u Carigradu.
Razlozi ove istorijske šizme izmedju istocnog i zapadnog dela Hrišćanstva su uglavnom bili doktrinalne prirode, i ticali su se subote dana od odmora, posta u subotu, od koga izlazi Sveti Duh - od Oca ili od Sina, primat Rimskog pape i slično.
U to vreme - Papa Leo 9 je poslao jednu delegaciju svojih legata na čelu sa Kardinalom Humbertom, oni su došli u Konstantinopolj u pokušaju da razgovaraju sa tadašnjim Patrijarhom Mihajlom Kerularijusom.
Takodje su imali kontakte sa grčkim imperatorom, ali razgovori nisu urodili plodom, i jaz između istoka i zapada je bio sve veći.
Jednog dana Kardinal Humbert sa svojim legatima došao je u crkvu Hagija Sofija u Konstantinopolj, tu su ušli vrlo oholo i gordo, i stavili bulu ekskomunikacije za istočni deo Hrišćanstva, a onda su otresli prah sa svojih nogu i izašli.
Ljudi koji su bili prisutni u crkvi, su zgazili ovu bulu i pocepali je u param parčad.
Kardinal Humbert je otišao sa svojim legatima u Rim, i posle ovog događaja je nastao ovaj veliki rascep između istočne i zapadne crkve.
Prva Hrišćanska crkva
Prva Hrišćanska crkva u Jerusalimu koju su osnovali Hristos i Apostoli posle Hristovog vaznesenja - je bila Jevrejska crkva.
Ovi prvi Hrišćani su u istoriji poznati pod imenom Nazareti ili Nazareni ( Nazoreji ).
U bibliji u Delima Apostolskim 24 poglavlju - Jevreji su optužili Apostola Pavla da je kolovođa Nazaretske sekte.
Crkveni istoričar Epifanije ( 315 - 403 n. e ), svedoči da su Nazareni držali 10 Božjih zapovesti i biblijsku subotu kao dan odmora, da priznaju Hrista kao Mesiju i Božjeg sina, da je Bog stvoritelj, i da su oni direktni potomci Apostola.
Epifanije i crkveni otac Euzebije ( 260 - 334 n. e ), svedoče -da je do 135 godine nove ere, postojala još jedna grupa Hrišćana po imenom "Ebioniti"
Crkveni otac Irinej Ebionitre naziva Judeognostičkom sektom i ubraja ih u krivokletstvo, pošto su njihova učenja bila mešavina hrišćanskih elemenata i mnogobozačkih filozofija.
Ebioniti su u početku postovali subotu kao četvrtu Božju zapovest dekaloga, ali su pod uticajem mnogobožačkih filozofija prihvatili nedelju - Dies Solis, mnogobožački dan posvećen bogu sunca - Mitri.
Ove crkve iz mnogoboštva, naročito one iz Aleksandrije i Rima - u drugoj polovini drugog veka, počinju pod uticajem mnogobožačke filozofije i gnosticizma da odstupaju od prvobitnih principa Hristove nauke, tako je nastao jaz između ostatka Hrišćana Jevrejskog porekla koji su ostali verni Apostolskoj nauci, i ovih hrišćana mnogobožačkog porekla koji su odstupili od izvesnih tačaka Hristove nauke i prihvatili mnogobožačke filozofije.
Smatra se da Ebioniti potiču iz grada Efesa, koji je bio centar gnosticizma i gnostičke filozofije.
Hronologija uvođenja pojedinih učenja i dogmi u crkvenu zajednicu
Hristos i apostoli su ustanovili biblijsko učenje u crkvi koje ne podleze bilo kakvim promenama.
Ono je bilo identično od prvog veka kroz celu istoriju do danas i zasniva se na Božjoj pisanoj reči bibliji, na šta upućuje reč Božja:
"Posveti ih istinom svojom - reč je tvoja istina" ( jevanđelje po Jovanu 17. 17 )
"Čudim se da se tako odmah odvraćate na drugo jevanđelje od Onog koji vas pozva blagodaću Hristovom,
Koje nije drugo, samo što neki smetaju vas, i hoće da izvrnu jevanđelje Hristovo.
Ali ako i mi, ili anđeo s neba javi vam jevanđelje drugačije nego što vam javismo, proklet da bude!
Kao što pre rekosmo i sad opet velim: ako vam ko javi jevanđelje drugačije nego što primiste, proklet da bude!" ( Galatima poslanica 1. 6 - 9 )
"Jer svjedočim svakome koji čuje riječi proroštva knjige ove; ako ko dometne ovome, Bog će nametnuti na njega zla napisana u knjizi ovoj;
I ako ko oduzme od riječi knjige proroštva ovoga, Bog će oduzeti njegov dijel od knjige života, i od grada svetoga, i od onoga što je napisano u knjizi ovoj" ( otkrivenje Jovanovo 22. 18 - 20 )
Za razliku od toga - veliki otpad koji se sredinom 2 veka dogodio unutar crkve, doveo je do toga da su u crkvu uneseni mnogi mnogobožački elementi i učenja koji nisu proizvod Božanskog otkrivenja - već ljudskih filozofija.
Izvor: blogspot - duhovni vavilon
Proročanstvo o 2300 dana i noći ( Danilo 8 i 9 poglavlje )
To su tvoje lične insinuacije, sve je priloženo - posebno u ovom tekstu u ovom komentaru pod nalovom "ISTORIJA PRVE HRIŠĆANSKE CRKVE I VELIKOG OTPADA UNUTAR JEDNOG DELA HRIŠĆANSTVA"
Naravno, početkom 4 veka su ZVANIČNO u crkvu unesene dogme koje su polako počele da se uvlače u Rimsku crkvu polovinom 2 vka velikim odpadom i kompromisom sa mnogobožačkom filozofijom.
Upravo je dato u tekstu koji sam postavio:
"ISTORIJA PRVE HRIŠĆANSKE CRKVE I VELIKOG OTPADA UNUTAR JEDNOG DELA HRIŠĆANSTVA"
Istina ostaje istina jer je istina.
Za razliku od toga - laž ostaje laž i lako je razotkriti.
