Zar ovo nije vređanje ,i omalovažavanje
Nije vređanje ni omalovažavanje, već iznošenje istorijskih činjenica.
Za naše Argumente kažeš da je vređanje i omalovažavanje, a one koji vređaju Adventiste, Ellen White, Lutera, Jehovine svedoke, i sve druge - podržavaš.
Sama sagledaj svoje poštenje i objektivnost.
Bog ti pomogao brate u Hristu.
Bez ikakvog oklevanja reći ću, ja sam od ovih pod jedan. I ne odstupam od toga ni za crtu. Da li grešim, ili ne samo Bog može znati.
DarthShone.
Tvoja kontradiktornost je očigledna, jer kažeš "Da li grešim, ili ne samo Bog može znati" a sa druge strane znaš da Adventisti greše.
Tu se postavlja pitanje "KAKO NE ZNAŠ DA JE U ONO ŠTO VERUJEŠ ISTINA, A ONO ŠTO VERUJU DRUGI ZNAŠ DA JE LAŽ"
To je paradoks, i očigledna kontradiktornost u izjavama.
Da sebi dajem za pravo da tumačim reči Božije tako da napadam Crkvu koja je njegovo Telo, nisam dostojan ni da pomislim. Da sabažnjavam braću, ni to.
Ovo je još jedna kontradiktorna izjava, jer ti kažeš da nisi dostojan ni da pomisliš da napadš i sablažnjavaš nekoga, a sve vreme napadaš i sablažnjavaš druge, Adventiste, Jehovine svedoke..itd..
To znači, da si se udostojio da pomisliš kako to treba da činiš.
Opet paradoks i kontradiktornoist u izjavama.
Ne samo da nemaju nikakvih dokaza da se dogodio otpad u 2. stoljeću tako što se u Crkvu uvuklo poganstvo, nego postoje dokazi da su stvari stajale potpuno suprotno. Naime, Adventisti, i drugi nasrtatelji na Kristovu Crkvu, tvrde kako se u 2. stoljeću dogodio otpad Crkve, jer je, tvrde oni, Rimska crkva "napravila kompromis s mnogobožačkim Rimom i odrekla se vjere u Krista i naučavanja apostola i prve Crkve".
Pogledajte koliko je ova tvrdnja, ne netočna, nego "bolesno netočna". Kakav je to "kompromis s mnogoboštvom i mnogobožačkim Rimom napravila Rimska crkva", ako nam povijest kaže kako Rimski kršćani žive u katakombama (pod zemljom), Rimske kršćane, baš zbog vjere u Krista i odbijanja da cara priznaju božanstvom, mnogobožački Rim baca među divlje zvijeri u areni, i ako ih vješaju po stupovima i uvečer zapale kao baklje da služe kao noćna rasvjeta Rima? Kakav je to "kompromis i pogodba" Rimske crkve po kojem su kršćani "nagrađeni" tako da budu hrana zvijerima ili da goreći kao buktinje budu rasvjeta Rimu???????
Ovo je potpuni promašaj u tumačenju istorije, a to su učinili oni koji su lažirali istorijske podatke, navrčući vodu na svoju vodenicu.
Dakle, progonstva Hrišćana od strane Rimskih careva nakon prvog veka je bilo, ali ne Hrišćana Rimokatolika i Pravoslavaca, jer tada Rimokatolici i Pravoslavci nisu ni postojali.
To su Jednostavno bili Hrišćani, pripadnici prve Hristove apostolske crkve.
To što ih je kasnije Rimokatolička crkva lažno predstavila kao Rimokatolike, a Pravoslavna koja je nastala 1054 godine kao Pravoslavne, pravi je zločin prema istoriji.
Hrišćanska crkva je sve do druge polovine drugog veka nove ere sačuvala ovu autenticnu čistotu biblijske istine i praktičnog života.
Od druge polovine drugog veka u crkvi nastaju duboke promene pod uticajem mnogoboštva i mnogobožačkih filozofofija - koje su se polako uvlačile u okrilje mlade Hrišćanske crkve.
Sva ova učenja potiču iz jednog centra - a to je drevni Vavilon, i ova činjenica daje potpuni istorijski odgovor na pitanje - kako je doslo do mešanja Hrišćanstva sa mnogobožačkom filozofijom, i takođe - šta predstavlja pravo Hrišćanstvo i koja su njegova obeležja.
Vavilon je bio centar mnogobozačke filozofije staroga sveta.
Dva od najznacajnijih Božanstava ili kultova Vavilona su bili "Kult sunca, i kult Bogova plodnosti" sa razvijenom obrednom praksom koju su vodili Vavilonski sveštenici - takozvani magovi.
Posle pada Vavilona od trane Persijanaca 538 godine pre nove ere, i njegovim osvajanjem od strane Grčke -predvodjene Aleksandrom Makedonskim 331 godine p.n.e, Vavilonski sveštenici su pod najezdom osvajača - napustili grad Vavilon, i tom prilikom sa sobom poneli svoje Bogove i obredno ritualne elemente, i nastanili se u gradu Pergamu.
Posle smrti Pergamskog cara Atala 133 godine pre nove ere -Etrušćani su iz Lidije (podrucja Pergama), došli u Italiju i sa sobom doneli Vavilonsku religiju sa svim njenim učenjima i obredima.
Oni su uspostavili pontifeksa koji je bio glava sveštenstva, kasnije su Rimljani usvojili oog pontifeksa kao svog gradskog upravitelja.
Julije Cezar je bio uzdignut do vrhovnog pontifeksa Vavilonskog reda, tako je postao naslednik prava i titule Atala - Pergamskog pontifeksa koji je dao Rimu nasleđe Vavilonskog sveštenstva.
Tako je prvi Rimski imperator postao glava Vavilonskog sveštenstva, a Rim je postao naslednik Vavilona.
Posto je u doba pojave Hrišćanstva - mnogobožačka Vavilonska filozofija bila u krizi opstanka, napravljen je istorijski kompromis između ove dve filozofije, a ključni događaj se odigrao 300 godine, kada je Rimski imperator Konstantin Veliki - prihvatio Hrišćanstvo kao državnu religiju Rimskog carstva, i ako sam nikada nije u suštini postao Hriscanin - već do kraja života slavio svoje omiljeno Božanstvo "Mitru - Boga sunca"
Tim činom Konstantin je napravio kompromis između mnogoboštva i Hrišćanstva - omogućivši njihovo spajanje, čime su u Hrišćansku crkvu uneseni mnogi mnogobožački običaji, učenja i verovanja, mnogobočtvo je u sučtini samo promenilo ime, a zadržalo sva svoja negativna obeležja.
Hršćani koji nisu prihvatali ovo mešanje i promene koje su se dešavale unutar crkve - bili su isključeni iz zajednice, i sa njima se postupalo krajnje nehumano.
Rimski imperator je nastavio da vrši ulogu vrhovnog pontifeksa sve do 376 nove ere - kada je imperator Gracijan iz Hrišćanskih razloga odbio ovu titulu.
Međutim, Damaskus - biskup crkve u Rimu, bio je izabran za ovu poziciju vrhovnog pontifeksa.
U ono vreme on je već 12 godina bio biskup - od 366 godine, a na to mesto bio je postavljen uticajem sveštenika svetog Karmela, visoke škole Vavilonske religije koju su osnovali Jezaveljini sveštenici (1 knjiga o carevima 18 i 19 poglavlje).
Godine 381 nove ere - glava Vavilonskog poretka i sveštenstva postala je upravitelj Rimske crkve, tako su Vavilon i Rim ujedinjeni u jedinstvo jednog verskog sistema -Rimokatolickoj crkvi, sa Vavilonskom religijom i sveštenstvom.
Ubrzo posle toga kada je biskup Damaskus postao vrhovni pontifeks - u crkvi su se počeli pojavljivati Vavilonski rituali, obicaji i učenja.
U nastavku su dati istorijski izvori koji govore o velikom otpadu unutar Hrišćanske crkve polovinom 2 veka nove ere, razlozi koji su doveli do ovog otpada, kao i pojedina učenja koja danas preovladavaju u tgradicionalnim crkvama istoka i zapada.
U vreme nakon prvog ustanka jevreja 70 godine nove ere -dogodio se i drugi ustanak koji je 132 godine pokrenuo takozvani Bar Kohba ( zvezda ), koji je izazvao takozvano Rimsko negativno raspoloženje prema Jevrejima.Ustanak je imao za posledicu potpuno opustošenje Jerusalima i gubitak Palestine kao njihove domovine.
Car Hadrijan, pošto je ugušio ovaj Bar Kohbin ustanak - sagradio je na ruševinama Jerusalima novi Rimski grad, nazvan Aelija Kapitolina, i na mestu Jevrejskog hrama podigao hram posvećen Jupiteru.
U to vreme nametnute su Jevrejima opšte zabrane, bili su isterani iz grada i pod pretnjom smrću zabranjen im je povratak u grad.
Takodje zabranjeno im je ispovedanje njihove vere, svetkovanje subote i ostalih praznika, proučavanje Tore i obrezanje, nametniut im je poseban porez.
jevrejstvo koje je ranije bilo RELIGIO LICITA - dozvoljena religija - pod čijim okriljem je i pravo Hrišćanstvo u početku uživalo versku slobodu, postaje sada RELIGIO ILICITA - zabranjena religija.
Svesna ovih represija protiv Jevreja i antijevrejskog raspoloženja koje se osećalo narošito u Rimu - Rimska crkva je nastojala da pokaže svoju lojalnost Rimskim vlastima i da im se dodvori.
Taj su zadatak na sebe preuzele Hrišćanske apologete Kvadratus i Aristid.
Tako Rimska crkva pravi kompromis i uvodi održavanje Bogosluženja u nedelju umesto subotom kao do tada, zato što je svetkovanje Subote bilo zabranjeno.
Time je Rimska crkva želela da pokaže svoje odvajanje od Jevrejstva - kako bi izbegla progonstvo i plaćanje poreza.
Rimska crkva uvodi i neke druge novotarije unutar crkve da bi se dodvorila Rimu.
Crkveni istoričari Sokrat i Sozomen iz 5 veka svedoče - da promena dana Bogosluženja i slavljenja sa subote na nedelju, kao i druge novotarije - nisu bile svuda prihvaćene.
Sokrat Skolastin piše:
"I ako gotovo sve crkve širom sveta slave svete tajne subotom, Aleksandrija i Rim prestale su to da čine.
U svetlosti ovih navoda - mže se videti da je Rimska crkva pod pritiskom Rima odigrala odlušujuđu ulogu u odpadu ranog Hrišćanstva, uvodeći Rimske mnogobožačke elemente u crkvu pod izgovorom opstanka.
Posebnu zaslugu za podsticanje Antijevrejskog raspoloženja i utemeljenja ovih mnogobožačkih elemenata u crkvi - imaju kasniji crkveni oci, Varnava, Justin Mučenik i drugi, o čemu svedoče i istoričari sa ovih prostora, poput Jevsevija Popovića, koji je istorijske podatke pronalazio u svedočanstvima rano crkvenih istoričara.
Izvori:
- Jevsevije Popović - opšta crkvena istorija
- Sokrat Skolastik - crkvena istorija
- Sozomen - crkvena istorija
- Epiphanus - adversus Haereses