Hrišćani veruju da je Sv. Pismo Bogom nadahnuto u smislu da su autori rukopisa bili Bogom nadahnuti ali bogonadahnutost može da prepozna samo onaj koji je takodje vođen Svetim Duhom.
Jasno je dakle da su i oni koji su objedinili različite tekstove u jednu celinu, jednu knjigu, bili Bogom nadahnuti i Svetim Duhom vodjeni.
Ako nije tako i pod sumnju se dovodi onda je i celo Pismo pod sumnjom i pitanjem.
„Sve je pismo bogonadahnuto“
2. Tim. 3,16
Takodje Sveti oci rane Hrišćanske Crkve bili su i baštinici ispravnog nauka apostolskog sačuvanog u Živoj Reči Svetog Predanja – usmenog učenja Gospoda i učenika njegovih Svetih Apostola koji isto preneše dalje učenicima svojim.
„Budući da su mnogi pokušali izložiti kazivanje o događajima koji su se odigrali među nama, kao što nam predadoše oni koji su od početka bili očevici i sluge reči“
Lk. 1, 12
"Tako dakle, braćo, stojte čvrsto i držite predanja, kojima ste naučeni, bilo našom riječju, bilo poslanicom"
2. Sol. 2, 15
i tako u neprekinutom sledstvovanju do današnjeg dana. Da je to tako govori nam blagodet apostolskog prejemstva koja seže do samog Gospoda a u neprekinutom nizu teče do danas u Crkvi Hristovoj.
"Sazidaću Crkvu Svoju, i vrata pakla neće je nadvladati"
Mt. 16, 18
Podudarnost i zapisanog i onoga u usmenom predanju sačuvanog bili su uslov da bi neki rukopis bio smatran kanonski ispravan, u duhu Nauka Gospodnjeg, i uopšte uvršten u Sveto Pismo.
Dakle kriterijum prilikom kanonskog odredjivanja sadržaja Novog Zaveta je bilo živo iskustvo Crkve, tj. da li se učenje knjige slaže sa učenjem Crkve očuvanim u Svetom Predanju – predanju Svetih Aposotola.
Takodje ako je neki rukopis, pismo ili knjiga čitana na bogosluženjima i to se smatralo pouzdanim dokazom da su od najranijih vremena pripadali Crkvi.
Sveto pismo za hrišćansku veru i Crkvu ima ključni značaj jer je Novozavetni kanon nastao iz učenja Crkve a ne obrnuto. Crkva je nosioc i čuvar Nauka Gospoda našeg Isusa Hrista i zato Crkva jedina i poseduje ključ za ispravno tumačenje Svetog Pisma. Crkva je takodje bedem istinitosti i stub noseći Svetog Pisma.
Čitanje, tumačenje ili proricanje podstaknuto nekim delovima Sv.Pisma samo po sebi nije i ne mora biti Bogom nadahnuto, štaviše može biti nadahnuto tj podstaknuto kako od samog čoveka tako i od drugih ljudi pa i palih andjela.
To se pogotovu odnosi na one koji, smatrajući sebe ravnoapostolnim i prorocima Božijim, veruju da Sveto Pismo treba dopuniti nekim novim objavama i naukom.
„Dragi moji, starajući se svakako da vam pišem o našem zajedničkom spasenju, osetih potrebu da vam pišem bodreći vas da se borite za veru koja je jednom zauvek predana svetima.
Juda 1:3
A ispravan nauk i veru „predatu svetima“ zadržala je Hrišćanska Crkva koja je takodje Sveta.
