Rat na forumu o religiji! (zavere, spamovanja, trolovanja, prijavljivanja, borbe nepostenim sredstvima)

[stvarnoslap]

Zašto bi neko bio zavidan na kult nastao na lažima?

Da, na čemu bih im bio zavidan?!

 

[DarthShone]

Da, na čemu bih im bio zavidan?!

Nema im se na čemu zavideti. Ko Kristovu slobodu menja za ropstvo kultu, tome se ne može zavideti nikada.

 

[mire000]

Vec sa, vise puta postavio kompletan odgovor o kontinuitetu, i kako se ne posramis za svoje laganje.

Ako ponovo postavim, ti ces potom u drugom komentaru opet tvrditi da nisam dao odgovor.

Hajde kazi nam iskreno jel tako?

Gde si mi dao odgovor? Navedi gde si na ovoj temi citirao moj post i odgovorio mi?

Zasto lazes i pretvaras se!? Preskocio si sve moje postove!
Nisam ni jednu notifikaciju dobio od tebe, a pratio sam temu redovno.
Cak i da nisi citirao a odgovorio si, ja bi video.

Zato nemoj da lazes da si odgovorio!

Ti si pisao Serviusu a Slapa i Dartha si napadao da su lazovi.
I nista drugo. Sve moje postove si preskocio.

A odgovori Serviusu su ti nikakvi!

Stvarno mi je vise dosta vas prevaranata.

 

[Laodikeja]

Zašto bi neko bio zavidan na kult nastao na lažima?

Dokazi biblijom.
Od tebe nema ni jednog biblijskog stiha da dokazes svoje tvrdnje i ucenje svoje crkve, a ja i Marko sve vreme dokazujemo biblijom istinost naseg verovanja, koje se potpuno zasniva na pismu.

Kult je ono sto istorija pokazuje, a ne prazne reci iz zavisti i mrznje.

 

[DarthShone]

Gde si mi dao odgovor? Navedi gde si na ovoj temi citirao moj post i odgovorio mi?

Zasto lazes i pretvaras se!? Preskocio si sve moje postove!
Nisam ni jednu notifikaciju dobio od tebe, a pratio sam temu redovno.
Cak i da nisi citirao a odgovorio si, ja bi video.

Zato nemoj da lazes da si odgovorio!

Ti si pisao Serviusu a Slapa i Dartha si napadao da su lazovi.
I nista drugo. Sve moje postove si preskocio.

A odgovori Serviusu su ti nikakvi!

Stvarno mi je vise dosta vas prevaranata.

Polako brate, ne nerviraj se, napašće te da je to tvoj "duh", kao što je u svom "žaru" Slapa i mene nazvao sinovima đavola koji ništa ne znaju o islamu.

On, kao i svi adventisti igra na to da te izazove i izvređa. Ti da planeš, a on da kmeči kako je to tvoj "duh", i kako time samo dokazuješ "superiornost" njegove "vere".

Nazvao si ih prevarantima. I oni, to zaista i jesu. Ali, da su barem samo to, nego su oni nešto mnogo opasnije i mnogo gore od toga.

Oni su neprijatelji Hristovi. I to ne samo zato što neobrezani subotare i vegane, ne samo zato što slede udarenu u glavu koju drže ravnoj Bogu, nego jer ne dozvoljavaju kritiku kulta koji čak i Hebreji drže lažnim, a Hrišćanski autori, oci, drže arhi herezom i đavolovim kultom. Ni jednom jedinom Hrišćaninu, sem onih liberalnih korisnih idiota, ne bi na pamet palo da smatra uvredom kritiku islama. Adventistima pada.

Ponoviću, iako nas Katolike, ali i Pravoslavce, Evangelici kao protestanti često napadaju, oni barem u ovo vreme ludila brane Hrišćanstvo i kritikuju islam. Nisu sledbenici Jude Ishkariotskog. Zato i kažem, neka Bog blagoslovi Dr. Davida Wood-a, i Roberta Spencera (Katolik) koji ne žaleći sebe kritikuju adventističku ljubav - islam.

 

[stvarnoslap]

a ja i Marko sve vreme dokazujemo biblijom istinost naseg verovanja, koje se potpuno zasniva na pismu.

Citiraj Bibliju gdje piše da će neki ljudi 18 stoljeća nakon što je Krist utemeljio svoju Crkvu osnovati novu pravu Crkvu, Crkvu Ostatka?

Krist je utemeljio svoju Crkvu. Mt 16,18: A ja tebi kažem: Ti si Petar-Stijena i na toj stijeni sagradit ću Crkvu svoju i vrata paklena neće je nadvladati. Krist je obećao svojoj Crkvi svoju prisutnost u sve dane do svršetka svijeta. Krist je obećao i poslao Duha Svetoga svojoj Crkvi. Nije Krist Crkvi obećao da je vrata paklena neće napadati, nego da je neće nadvladati. Dapače, napadaju je neprekidno već dva tisućljeća, a nerijetko je napadana i iznutra a ne samo izvana. Krista moramo smatrati lažovom ako tvrdimo da se njegova Crkva prokurvala i otpala. Prema tome, ne može Kristova Crkva otpasti, samo se može otpasti od Kristove Crkve. Ne može se, što god se dogodilo, napustiti Kristovu Crkvu i tvrditi da se utemeljuje bolja, prava Crkva.

Kult je ono sto istorija pokazuje, a ne prazne reci iz zavisti i mrznje.

Najvidljiviji kultovi su oni kod kojih su njihovi utemeljitelji najmanje ravni Bogu. Adventisti sedmog dana su jedan od natipičnijih primjera ovakvih kultova.

 

[DarthShone]

Citiraj Bibliju gdje piše da će neki ljudi 18 stoljeća nakon što je Krist utemeljio svoju Crkvu osnovati novu pravu Crkvu, Crkvu Ostatka?

Nigde to u Bibliji ne piše. Prosto je. Kao što si i sam nebrojeno puta dokazao. Crkva koju je Krist osnovao, onu koja pominje Biblija je upravo ta Prava Crkva, koja je o gle čuda meta napada lažnih crkava i zajednica.

Najvidljiviji kultovi su oni kod kojih su njihovi utemeljitelji najmanje ravni Bogu. Adventisti sedmog dana su jedan od natipičnijih primjera ovakvih kultova.

Parafraziraću i dopuniti ovo. Najvidljiviji kultovi su oni u kojima su njihovi utemeljitelji, za njihove sledbenike ravni Bogu. u toj meri da je svaka sumnja u učenje utemeljitelja ravna apostazi.

Takvim kultovima je dakle učenje, ma koliko pogrešno da je, njihovi utemeljitelja osnova, stub i jedini izvor postojanja.

Adventisti Sedmog Dana, po svim definicijama kulta, zaslužuju da se takvim nazovu. Oni jesu kult, i to jedan kako si već napisao najtipičniji primer takvog kulta.

 

[Laodikeja]

Citiraj Bibliju gdje piše da će neki ljudi 18 stoljeća nakon što je Krist utemeljio svoju Crkvu osnovati novu pravu Crkvu, Crkvu Ostatka?

Upravo je to problem, sto vi neznate biblijsko ucenje o crkvi, i njenim istorijskim tokovima.

U otkrivenju postoji sedam crkava kojima Isus salje poruke, i one predstavljaju sedam stvarnih crkava koje su postojale u ono vreme, ali, koje u prorockom smislu predstavljaju i sedam istorijskih razdoblja u kojima crkva deluje.
Poslednja od ovih pomenutih crkava je Laodikejska crkva.

Sa time se slaze i Pravoslana crkva, samo sto oni to tumace na svoj nacin, i tvrde da mi zivimo u dobu seste Filadelfijske crkve.

Adventisti, pak veruju da mi zivimo u vremenu Laodikejske crkve koja ce delovati u poslednjem vremenu pred Hristov dolazak.
Ova crkva se u bibliji naziva "ostatak semena zeninog"

Dakle, crkvu su osnovali Hristos i apostoli, utemeljili u njoj biblijsko ucenje ili veru jedanput predanu svetima, ali oni du uputili i na to da ce nakon njihovog odlaska nastupiti otpad od jevandjelja, i da ce crkva biti progonjena.

"Pazite dakle na sebe i na sve stado u kome vas Duh Sveti postavi vladikama da pasete crkvu Gospoda i Boga koju steče krvlju svojom;
Jer ja ovo znam da će po odlasku mom ući među vas teški vuci koji neće štedeti stada;
I između vas samih postaće ljudi koji će govoriti izvrnutu nauku da odvraćaju učenike za sobom" ( Dela svetih Apostolska 20. 28 - 30 ).

"A beše i lažnih proroka u narodu, kao što će i među vama biti lažnih učitelja, koji će uneti jeresi pogibli, i odricaće se Gospodara koji ih iskupi i dovodiće sebi naglu pogibao.
I mnogi će poći za njihovim nečistotama kojima će se huliti na put istine.
I u lakomstvu loviće vas izmišljenim rečima. Njihov sud odavno ne docni, i pogibao njihova ne drema" ( 2 poslanica Petrova 2. 1 - 3 )

"Čudim se da se tako odmah odvraćate na drugo jevanđelje od Onog koji vas pozva blagodaću Hristovom,
Koje nije drugo, samo što neki smetaju vas, i hoće da izvrnu jevanđelje Hristovo.
Ali ako i mi, ili anđeo s neba javi vam jevanđelje drugačije nego što vam javismo, proklet da bude!
Kao što pre rekosmo i sad opet velim: ako vam ko javi jevanđelje drugačije nego što primiste, proklet da bude!" ( Galatima poslanica 1. 6 - 9 ).

"Ovo vam kazah da se ne sablaznite.
Izgoniće vas iz zbornica; a doći će vreme kad će svaki koji vas ubije misliti da Bogu službu čini.
I ovo će činiti, jer ne poznaše Oca ni mene.
Nego vam ovo kazah kad dođe vreme da se opomenete ovog da vam ja kazah; a isprva ne kazah vam ovo, jer bejah s vama" ( Jovan 16. 1 - 4 )

Ovo se i ostvarilo u istorijskom toku, jer je crkva tokom istorije, a posebno tokom mracnog srednjeg veka bila progonjena, prvo od Jevreja tokom prvog veka, pa potom od pojedinih Rimskih careva, a nakon toga od polovine drugog veka od lokalne Rimske crkve koja je preuzela ulogu vodece crkve sa dsedistem u Vatikanu i na celu Rimskog pape.
Ovo progonstvo se odigravalo u sest gore pomenutiih istorijskih perioda.
Sedmi period poslednjeg vremena u kome je progonstvo konacno okoncano, i crkva izasla iz ilegale i dobila slobodu delovanja.

Krist je utemeljio svoju Crkvu. Mt 16,18: A ja tebi kažem: Ti si Petar-Stijena i na toj stijeni sagradit ću Crkvu svoju i vrata paklena neće je nadvladati. Krist je obećao svojoj Crkvi svoju prisutnost u sve dane do svršetka svijeta. Krist je obećao i poslao Duha Svetoga svojoj Crkvi. Nije Krist Crkvi obećao da je vrata paklena neće napadati, nego da je neće nadvladati. Dapače, napadaju je neprekidno već dva tisućljeća, a nerijetko je napadana i iznutra a ne samo izvana. Krista moramo smatrati lažovom ako tvrdimo da se njegova Crkva prokurvala i otpala. Prema tome, ne može Kristova Crkva otpasti, samo se može otpasti od Kristove Crkve. Ne može se, što god se dogodilo, napustiti Kristovu Crkvu i tvrditi da se utemeljuje bolja, prava Crkva.

Dobro si rekao "samo se može otpasti od Kristove Crkve" i to se upravo dogodilo, jer po recima apostola u crkvu su nakon odlaska apostola usli lazni ucitelji koji su crkvu ( na prvom mestu lokalnu crkvu u Rimu i Aleksandriji ), poveli u otpad.

Crkva je ostala, a nju su sacinjavali oni koji nisu krenuli putem otpada, i od tog perioda zbog toga bili progonjeni tokom istorije.

Najvidljiviji kultovi su oni kod kojih su njihovi utemeljitelji najmanje ravni Bogu. Adventisti sedmog dana su jedan od natipičnijih primjera ovakvih kultova.

Covek ni ne moze biti ravan Bogu.
Bog moze coveka upotrebiti i kroz njega sprovesti svoju volju.

Adventisticka crkva nije kult, vec crkva koju je Bog podigao kao poslednju crkvu Laodikeju, ili ostatak koji po bibliji "DRZI ZAPOVESTI BOZJE I VERU ISUSOVU, I IMA DAR PROROSTVA"

Ona je podignuta u tacno zacrtanom periodu zapisanom u prorocanstvu iz knjige proroka Danila kada je odpocelo poslednje vreme istraznog suda na nebu koje predhodi Hristovom drugom dolasku u slavi, da objavi ovaj cas suda Bozjeg i vreme kraja i Hristovog drugog dolaska.

Amin!

 

[stvarnoslap]

Dakle, crkvu su osnovali Hristos i apostoli, utemeljili u njoj biblijsko ucenje ili veru jedanput predanu svetima,

Kako su Krist i apostoli mogli Crkvu utemeljiti na Bibliji i biblijskom učenju, kad je Biblija mlađa od Crkve 350 godina?

ali oni du uputili i na to da ce nakon njihovog odlaska nastupiti otpad od jevandjelja, i da ce crkva biti progonjena.

I tvoja sekta Adventista sedmog dana je dio tog "otpada od evanđelja". Evanđelje kaže kako je Krist svojom žrtvom otkupio ljude iz svih perioda ljudske povijesti, a vaša proročica Jelena je naučavala kako je Krist 22.10.1844. prestao posredovati za grešnike. Propovjedala je, dakle, antievanđelje.

Ovo se i ostvarilo u istorijskom toku, jer je crkva tokom istorije, a posebno tokom mracnog srednjeg veka bila progonjena,

Danas je najviše progonjena. Vas adventiste ne progoni nitko, vi ste sluge gospodara ovog svijeta. I to ste uvijek bili, slavili ste i Hitlerove rođendane.

a nakon toga od polovine drugog veka od lokalne Rimske crkve koja je preuzela ulogu vodece crkve sa dsedistem u Vatikanu i na celu Rimskog pape.

Najveće progone kršćanstvo je doživjelo za vrijeme Dioklecijana (284. – 311.) i njegovih suvladara, naročito Galerija (305. – 311.) i Maksimijana (286. – 305.). Po svojem obimu i divljaštvu to je bio najžešći progon koji je rimska država pokrenula protiv kršćana. Država je pokrenula sve svoje institucije da iskorijeni i uništi tu vjeru.

Dakle, kršćani općenito, a tako i kršćani Crkve u Rimu, progonjeni su kao zvijeri sve do Konstantina (4. stoljeće), a ti laprdaš kako Rimska crkva nekoga progoni polovicom 2. stoljeća. Znaš li ti zbrojiti 2 i 2?

 

[Laodikeja]

Kako su Krist i apostoli mogli Crkvu utemeljiti na Bibliji i biblijskom učenju, kad je Biblija mlađa od Crkve 350 godina?

Nije biblija mladja.

U vreme apostola je postojao stari zavet, a istina novog zaveta se u pocetku prenosila usmeno posredstvom apostola, a potom su je apostoli zapisali, tako da je crkva do stote godine i smrti poslednjeg apostola Jovana imala celu bibliju.

I tvoja sekta Adventista sedmog dana je dio tog "otpada od evanđelja". Evanđelje kaže kako je Krist svojom žrtvom otkupio ljude iz svih perioda ljudske povijesti, a vaša proročica Jelena je naučavala kako je Krist 22.10.1844. prestao posredovati za grešnike. Propovjedala je, dakle, antievanđelje.

Od sada i mozemo brojati lazi, i izvrtanja tudjih reci koje iznosis.

Nije Ellen White propovedala antijevandjelje, vec upravo jevandjelje, jer ono upravo sadrzi istinu da ce Bozja milost jednog dana proci za svet i Hristod doci po drugi put.
Ona pise o tome da su oni okupljeni oko Milera verovali da milost prestaje u ono vreme i da Hristos dolazi.
Sa druge strane ona kasnije pise o odredjenoj grupi ljudi da Isus nije mogao za nju posredovati jer su odbacili njegovu posrednicku sluzbu.

Dakle, sve je cisto.

Danas je najviše progonjena. Vas adventiste ne progoni nitko, vi ste sluge gospodara ovog svijeta. I to ste uvijek bili, slavili ste i Hitlerove rođendane.

To sam gore i apisao, da je sa Laodikejskim periodom nastupilo vreme verske slobode.
ALI biblija govori o ponovnom ozivljavanju papstva kada ce crkva ponovo biti progonjena.

Ko je slavio cije rodjendane za to ima slobodnu volju.

Pravi Hriscanin Adventista ne slavi nicije rodjendane.

Najveće progone kršćanstvo je doživjelo za vrijeme Dioklecijana (284. – 311.) i njegovih suvladara, naročito Galerija (305. – 311.) i Maksimijana (286. – 305.). Po svojem obimu i divljaštvu to je bio najžešći progon koji je rimska država pokrenula protiv kršćana. Država je pokrenula sve svoje institucije da iskorijeni i uništi tu vjeru.

Slazem se.
Bilo je progonstava tu i tamo od pojedinih rimskih careva sve do Konstantina.

Dakle, kršćani općenito, a tako i kršćani Crkve u Rimu, progonjeni su kao zvijeri sve do Konstantina (4. stoljeće), a ti laprdaš kako Rimska crkva nekoga progoni polovicom 2. stoljeća. Znaš li ti zbrojiti 2 i 2?

Nije bilo ozbiljnijeg progona Hriscana od strane mnogobozackog Rima.
To su izmislile tradicionalne crkve.

Rimljani su cak bili otvoreni za nove verske ideje i poglede.

Bilo je tu i tamo progona od strane pojedinih fanaticnih inperatora, poput Nerona.

Evo jednog teksta koji to razotkriva:

U TEMELJU CRKVE SU MIT I LAŽ?! Hrišćani nisu bili progonjeni od Rimljana, sve je izmišljotina?!

Crkvena istorija kaže: vernici u prvim vekovima naše religije žestoko su i neprestano progonjeni od strane rimskih careva koji su ih mrzeli zbog njihove blagosti i dobrote i nesalomive vere u Hrista. Možda bi bilo bolje reći da tako kaže legenda, pošto istoriografija pruža potpuno drugačiju sliku

Poslednja molitva hrišćanskih mučenika, slika Žan-Leona Žeroma. Foto: Wikipedia Commons/Walters Art Museum

Za hrišćane, Raspeće je centralni događaj. Sve do smrti Isusa Hrista i pojave hrišćanstva, prvo kao sekte unutar jevrejske zajednice a potom, zahvaljujući delovanju Svetog Pavla, i van nje, ljudi su progon i patnju vernika uzimali kao znak da je njihovo božanstvo srdito na njih ili da je nemoćno. Raspeće je sve to promenilo i primoralo hrišćane da drugačije sagledaju čitav fenomen.

Smrt njihovog vođe je počela da se poima kao trijumf, a doživljaj progona je postao znak višeg moralnog statusa, orden časti.

Genijalnost ovoga je bila u tome što su pripadnici Isusovog pokreta uspeli da odvoje zemaljsku patnju od božanske kazne, a kao rezultat svega je ono što je i danas među hrišćanima snažno zastupljeno: poimanje sebe kao nevinih žrtava, identifikacija sa Hristom i identifikacija onih koji ih progone sa onima koji su progonili Hrista. Žrtva je duboko u hrišćanskoj psihi i neprestano se obnavlja; poslušajte samo šta govore naši episkopi, ili rimski papa koji kaže da danas ima više hrišćanskih mučenika nego u prvim vekovima Crkve.

Sveti Stefan, prvi hrišćanski mučenik. Slika Đakoma Kavedonea. Foto: Wikipedia Commons/ReaverFlash

Ovo ima uporište i u Novom Zavetu, pa tako Isus u jevanđelju po Marku poziva svoje sledbenike da ponesu svoj krst i da ga prate i predviđa da će biti zbog toga progonjeni. Istovremeno, kaže i da neki od njih tu prisutnih neće umreti pre dolaska Carstva Božijeg. Ovo drugo se nije desilo, niti se još uvek desilo 2.000 godina kasnije, i premda su toga svi svesni to se odbacuje kao nebitno, dok se priča o progonu uzima kao centralna stvar zbog onoga što se veruje da je Crkva doživela u prva tri veka svog postojanja.

Ali, šta ako hrišćani tada uopšte nisu bili progonjeni? Šta ako nikada nije postojalo takozvano Doba mučenika? Kada se pogledaju dokazi, postaje jasno da je stereotip okrutnih rimskih imperatora koji progone jadne i nevine hrišćane mit.

Sa rimske strane, postoji vrlo malo dokaza progona. Nije potpuno jasno ni da su Rimljani uopšte znali za postojanje hrišćana do početka drugog veka, a čak i ako jesu, na šta može da ukaže ponašanje Nerona nakon požara u Rimu, nisu ga percipirali kao religiju. Tačnije, opisivali su ga budalasto sujeverje koje potencijalno može biti loše za lokalnu privredu.

Verni do smrti, slika Herberta Šmalca. Foto: Wikipedia Commons/Pimbrils

Hrišćani su nesumnjivo umirali kao rezultat zakonodavstva koje je imperator Decije Trajan (inače rođen u Martincima kod Sremske Mitrovice) doneo 250. n.e., ali ne zato što su bili specifična meta te legislature; ne postoji ni reč koja se tu odnosi na njih.

AVE SERBIUS: Nećete verovati koliko je rimskih imperatora rodom iz Srbije! (FOTO)

Sa izuzetkom velikog progona za vreme Dioklecijana (rodom iz Duklje, odnosno Crne Gore) koji se odigravao od 303. do 305. godine, kada su zbiljski progonjeni, teško je naći i jednog jedinog rimskog imperatora koji se ponašao onako kako ga hrišćanski pisci tipično opisuju (na osnovu crkvenog predanja koje se i danas može videti, čuti i pročitati, čak i u medijima, prosečan rimski car je bio opterećen hrišćanima, mrzeo ih je iz dna duše i čim bi stupio na tron prva i jedina misao bi mu bila: "jedva čekam da počnem da mučim hrišćane").

Pored ovog relativno kratkog dvogodišnjeg perioda, i onog još kraćeg za vreme cara Valerijana 257-58. godine, rimski imperatori nikada nisu imali hrišćane kao metu. Šta više, početkom drugog veka, imperator Trajan je čak izričito zapovedio da hrišćane ne treba juriti.

Amfiteatar u Lionu sa stubom koji simboliše hrišćansko stradanje. Foto: Wikipedia Commons/arno.

Rimski carevi jednostavno nisu marili niti su se interesovali za hrišćane. Tokom većeg dela prva tri veka Crkve, hrišćanstvo je šta više cvetalo: držali su visoke položaje i osećali se toliko komotno pod Rimljanima da su čak sagradili istaknutu crkvu doslovno preko puta carske palate u Nikomediji. Kada je do Dioklecijanovog progona došlo, saznali smo da su uklonjeni sa svojih položaja i da je ta crkva srušena.

Ali, ako su mogli da sagrade pre toga hram u carevom dvorištu, teško da se može reći da su bili neprestano progonjeni i da su se isključivo i svuda i uvek krili po katakombama.

- Nije bilo mnogo progonjenih hrišćana. Kada čitate rimske istorijske zapise vidite da im hrišćani jednostavno nisu bili toliko važni. Većina hrišćana se dobro slagala sa carstvom - kaže Gejl O'Dej, dekan jedne teološke škole u Severnoj Karolini.

Ali, veliki broj hrišćana je i idealizovao mučeništvo i patnje poput Hristovih, iako je vrlo malo njih zapravo umrlo nasilnim putem, a još manje nasiljem uperenim ka njima zbog njihovih verskih uverenja. Jedan sjajan primer je događaj koji se desio u današnjoj Maloj Aziji kada je grupa hrišćanskih fanatika došla na vrata lokalnom rimskom upravniku tražeći da bude mučena i ubijena, pa je razočarano morala da se raziđe nakon što činovnik nije hteo da im udovolji.

- Imali ste veće šanse da dobijete na lotou nego da postane mučenik - kaže Džojs I. Salisberi, jedan od autora koji se bavio mitologizacijom progona hrišćana u prvim vekovima nove ere.

Kandida Mos, druga autorka koja se bavila ovom tematikom, dodaje da su Rimljani, posle nekog vremena, ipak imali dobar razlog da budu zabrinuti zbog hrišćana.

Postojale su skandalozne glasine da Isusovi sledbenici učestvuju u incestoidnim orgijama (neki savremeni istoričari ukazuju na mogućnost da su se "agape" pretvarale baš u to, zbog čega su ukinute od strane Crkve) i da praktikuju kanibalizam (verovatno povezano sa pričešćem tokom koga vernici konzumiraju Hristovo telo putem hleba i krv putem vina; rimokatolici veruju da se suština hleba i vina menja dok fizički ostaju nepromenjeni, dok pravoslavci smatraju da hleb i vino bukvalno postaju telo i krv).

Međutim, daleko bitnije, zvučali su kao revolucionari. U sudnicama su govorili da nisu u stanju da poštuju nikoga osim Hrista, njihovog cara. Rimski činovnici sa druge strane nisu imali nikakav problem da dele smrtne kazne šakom i kapom protiv neprijatelja "ustavnog" poretka, baš kao što je hiljadu godina kasnije veliki župan Stefan Nemanja šakom i kapom delio smrtne kazne bogumilima koji su pretili da sruše njegov "ustavni poredak" revolucionarnom pričom o tome kako su svi ljudi jednaki i kako je sva vlast od đavola. Šta više, rimske su sudije i za najobičnije prestupe delile smrtne kazne, pa zašto onda bi i onima koji negiraju srž države.

SUROVO: Ovako se Stefan Nemanja obračunavao sa sektašima (FOTO)

Drevne imperije su imale običaj da ne diraju religije onih koje su pokorili; Rimljani su pobeđenim narodima velikodušno dopuštali da poštuju svoje verske tradicije i implementiraju svoj zakon kako žele, ali se ova praksa završavala na granici sa društveno remetilačkim i politički subverzivnim ponašanjem. Recimo, negiranjem božanskog porekla imperatora, odbijanjem služenja u vojsci (zbog ovoga su hrišćanske države u Prvom svetskom ratu streljale ljude) i odbijanjem da se prizna autoritet suda.

Neki hrišćani su jednostavno pretili stabilnosti carstva (i ne samo oni), baš kao što su komunisti pre stotinak godina pretili stabilnosti ondašnjeg (a i sadašnjeg) poretka; uprkos tome, većina hrišćana je tokom Drugog svetskog rata u Jugoslaviji zdušno podržala i opravdala progon komunista, uprkos sličnosti društvene poruke hrišćanstva i komunizma (u toj meri da su partizani, nakon oslobođenja Beograda, marširali ulicama i pevali: "mi smo vojska sa pet roga, borimo se protiv boga, ali ne i protiv Hrista, jer i on je komunista). Zanimljivo, i komunisti su nakon svoje pobede stvorili sličnu mitologiju: svi njihovi saborci koji su uhapšeni i streljani, po pravilu su bili i mučeni ali nisu ništa otkrili okupatoru i domaćem izdajniku.

S obzirom da rimski dokazi o progonu hrišćana ne postoje, poreklo ovog nesporazuma o ranoj Crkvi mora, dakle, ležati u samim hrišćanima. Postoji doslovno na hiljade priča o hrišćanskim mučenicima koji su brutalno mučeni i ubijani, ali je ogromna većina njih napisana mnogo kasnije, kada više nije bilo živih svedoka događaja o kojima je reč. Eksplozija kulta svetaca se dogodila u petom veku, stotinak godina nakon što je Konstantin Veliki de fakto uzdigao hrišćanstvo do statusa državne religije, i kada je svako želeo da bude deo neke priče i kada se masa tih priča stvorila niotkuda, često od strane lokalnih crkava, sa ciljem privlačenja hodočasnika.

Ove priče su bile toliko popularne da je nastalo pravo tržište mučenika, a mesta gde su ubijani (ili gde se tvrdilo da su ubijani) su postala turističke meke. Gradovi i sela su se međusobno nadmetala ko će privući više hodočasnika.

- Ljudi bi išli tamo i kupovali ondašnje ekvivalente naših majica. Mogli ste da pazarite češalj ili lampu recimo sa prizorom sveca. Vernici su kupovali i voće sa drveća koje je raslo u blizini mučenikovog groba, naravno, po paprenim i naduvanim cenama - kaže Kandida Mos.

Čak su i najranije i najpouzdanije priče o mučeništvu bezbroj puta kroz vekove dorađivane i prerađivane. Njihovi autori su pozajmljivali priče iz antičke mitologije, menjali detalje događaja kako bi mučenici više ličili na Hrista i napravili od Rimljana antagoniste koji su poprimali sve zločestije forme.

- Ljuštiti slojeve jedne takve priče je kao operacija tekstualne plastične hirurgije - kaže Mos.

Recimo, legenda o apostolu Petru kaže da je on sam tražio da bude razapet naopačke, iz poniznosti pred Gospodom, ali je ovo proizvod prerade teksta iz 6. veka. Najranija verzija ovo ne pominje. Dalje, neki antički autori su bili čak i lenji, pa tako za različite svece imamo iste priče, pošto su pojedini jednostavno kopirali tekstove i na njih lepili druga imena.

Tvrdnje o progonu i priče koje su ih pratile odigrale su vrlo važnu ulogu u uspostavljanju autoriteta Crkve, iako su istorijski neutemeljene.

Urođenici na Madagaskaru spaljuju hrišćane. Foto: Wikipedia Commons/Lemurbaby

Hrišćanski istoričar iz 4. veka, Evsevije Cezarejski, koristio je priče o mučenicima kako bi se borio protiv jeresi i kako bi uspostavio neprekinuti niz rukopoloženja episkopa od Hrista preko apostola do njegovog vremena. Kada je poreklo episkopata u Galiji došlo u pitanje, Evsevije je izmislio anegdotu u kojoj galski mučenik piše rimskom episkopu pismo u kome predlaže jednog konkretnog kandidata. Kada je želeo da demonstrira grešku neke specifične jeresi, ispričao bi priču u kojoj mučenik denuncira vođu te šizmatičke grupe.

Evsevije (Euzebije u zapadnoj tradiciji; ime po kome ga mi znamo je grčka transliteracija) je začetnik duge tradicije po kojoj se pobuna izjednačava sa progonom; u toku 4. veka je Crkva bila pod udarom jeretika baš kao što je pre toga bila pod udarom Rimske Imperije, tvrdio je on.

To je bilo vreme kada su hrišćani, sećajući se Dioklecijanog progona, krenuli u ofanzivu i počeli da uništavaju paganske hramove i da javno čereče slobodne mislioce, kao što su filozofkinju Hipatiju iz Aleksandrije, inače poštovanu zbog dostojanstva i vrline, 415. godine ostrigama hrišćanski odrali živu, potom iskasapili i konačno joj spalili udove.

Tamno plavo - širenje hrišćanstva do 305. Plavo - širenje do 600. godine. Foto: Wikipedia Commons/Geuiwogbil

Ali, ako Crkva nije rasla zbog progona, koji se u prvih 300 godina njenog postojanja nisu zbirno događali ni pet, šta je onda razlog rasta hrišćanstva? Tajno oružje, kaže Rodni Stark, autor knjige "Trijumf hrišćanstva". Za razliku od filmskih verzija izgleda rimskih gradova, čistih, uređenih i uglačanih, istina je mnogo drugačija: bila su to prenaseljena mesta, fekalije su tekle ulicama, ljudi su se noću zaključavali iz straha da će biti opljačkani, a zarazne bolesti su harale na sve strane. Sapun još nije postojao. Grad je mogao da se namiriše na kilometre.

U tom užasu, hrišćani su stajali posebno: stvorili su minijaturnu državu blagostanja kao ispomoć onima koji su bili lošije sreće, redovno su usvajali decu bez roditelja, rizikovali su sopstvene živote da bi negovali bolesne od kojih su svi ostali bežali glavom bez obzira i davali su ženama vodeća mesta u vremenu u kome žene nisu imale baš neka prava. Obični Rimljani su možda mislili da su hrišćani čudni, ali im je bilo drago da ih imaju za svoje susede.

Dva tetrarha, odnosno rimska imperatora. Detalj. Foto: Wikipedia/Nino Barbieri

- Da su građani imperije zaista imali nešto posebno protiv njih, mislim da njihov broj nikada ne bi toliko narastao - kaže on, a potonja istorija progona jeresi i sekti tokom srednjeg veka u Evropi ovo samo potvrđuje.

Hrišćanstvo je zapravo postalo toliko popularno da čak i onda kada bi Stari Rim sproveo neki kratkotrajni progon nije mogao da zaustavi taj rast.

- Ako biste ubili episkopa, bilo je 20 ljudi koji su čekali da postanu episkopi - kaže Stark.

Takođe, vera u vaskrslog spasioca sveta nije bila nikakva posebna priča na vrlo kompetitivnom rimskom religijskom tržištu na kome je postojalo bezbroj sličnih kultova, a ni umiranje za svoje ideale nije smatrano posebno herojskim: to je bilo normalno i očekivano.

Međutim, rana Crkva je bila radikalno inkluzivna, i primali su sve u svoje redove, što je imalo posebnu važnost u vremenu rimske globalizacije u kojoj su se etničke, plemenske i verske veze kidale zbog slobodnog putovanja i kretanja po ogromnoj imperiji, globalizacije u kojoj je nastala gomila ljudi otrgnuta od svojih korena. Hrišćanstvo im je pružilo smernice življenja u tom čudnom novom svetu.

- Njegova univerzalna poruka, objava jednakosti, neuslovljene ljubavi, ponudila je svima u Rimskom Carstvu novu porodicu, novu zajednicu i nov način života - dodaje Selina O'Grejdi, još jedna istoričarka koja se bavila ovim poljem.

Rimljani su na čelu sa Konstantinom Velikim konačno shvatili da Crkvu mogu i da iskoriste, pa su to i uradili.

Konstantin Veliki okružen episkopima tokom Nikejskog sabora. Foto: Wikipedia Commons/Dante Alighieri

"Daj caru carevo, a bogu božije" je umanjilo društveni otpor ustaljenoj hijerarhiji, a govori sveštenstva svojoj siromašnoj i poniženoj pastvi o tome kako je njihov položaj plemenit i kako treba da se pomire sa svojom ovozemaljskom bedom i nesrećom jer ih na nebesima koja nikada nisu videli čeka nagrada, je tada, a to čini i sada, stvorilo pokorne ljude koji su nesposobni da se bore za svoj boljitak, i nespremni da ruše vladare.

Hrišćani su prvo negirali božansko poreklo rimskih careva, da bi onda, kada im je taj Rim pružio ruku a njihovim episkopima masne državne položaje, počeli da tvrde da car ima božansko pravo da vlada i da je rušenje tog poretka atak na samog boga.

Rast hrišćanstva je međutim isuviše kompleksan da bi se mogao pripisati samo jednoj stvari, i pre će biti da je sve igralo svoju ulogu.

Jedna od njih je i mit o neprestanom rimskom progonu tokom prva tri veka.

(S. D.)

--------------------------------------------------------------------------------------

Polovinom 2 veka se dogodio otpad, i polako se uvlacio kroz kompromis Rimske crkve sa mnogobostvom i Rimskom mnogobozackom vlascu.

U vreme nakon prvog ustanka jevreja 70 godine nove ere -dogodio se i drugi ustanak koji je 132 godine pokrenuo takozvani Bar Kohba ( zvezda ), koji je izazvao takozvano Rimsko negativno raspoloženje prema Jevrejima.Ustanak je imao za posledicu potpuno opustošenje Jerusalima i gubitak Palestine kao njihove domovine.
Car Hadrijan, pošto je ugušio ovaj Bar Kohbin ustanak - sagradio je na ruševinama Jerusalima novi Rimski grad, nazvan Aelija Kapitolina, i na mestu Jevrejskog hrama podigao hram posvećen Jupiteru.

U to vreme nametnute su Jevrejima opšte zabrane, bili su isterani iz grada i pod pretnjom smrću zabranjen im je povratak u grad.
Takodje zabranjeno im je ispovedanje njihove vere, svetkovanje subote i ostalih praznika, proučavanje Tore i obrezanje, nametniut im je poseban porez.

jevrejstvo koje je ranije bilo RELIGIO LICITA - dozvoljena religija - pod čijim okriljem je i pravo Hrišćanstvo u početku uživalo versku slobodu, postaje sada RELIGIO ILICITA - zabranjena religija.

Svesna ovih represija protiv Jevreja i antijevrejskog raspoloženja koje se osećalo narošito u Rimu - Rimska crkva je nastojala da pokaže svoju lojalnost Rimskim vlastima i da im se dodvori.
Taj su zadatak na sebe preuzele Hrišćanske apologete Kvadratus i Aristid.
Tako Rimska crkva pravi kompromis i uvodi održavanje Bogosluženja u nedelju umesto subotom kao do tada, zato što je svetkovanje Subote bilo zabranjeno.
Time je Rimska crkva želela da pokaže svoje odvajanje od Jevrejstva - kako bi izbegla progonstvo i plaćanje poreza.
Rimska crkva uvodi i neke druge novotarije unutar crkve da bi se dodvorila Rimu.

Crkveni istoričari Sokrat i Sozomen iz 5 veka svedoče - da promena dana Bogosluženja i slavljenja sa subote na nedelju, kao i druge novotarije - nisu bile svuda prihvaćene.

Sokrat Skolastin piše:

"I ako gotovo sve crkve širom sveta slave svete tajne subotom, Aleksandrija i Rim prestale su to da čine.

U svetlosti ovih navoda - mže se videti da je Rimska crkva pod pritiskom Rima odigrala odlušujuđu ulogu u odpadu ranog Hrišćanstva, uvodeći Rimske mnogobožačke elemente u crkvu pod izgovorom opstanka.