Crkveni oci

[Laodikeja]

Interesantan tekst. Nisam znao neke od ovih stvari. Da li su rani hriscani verovali u sveto trojstvo?

Po meni, biblija je jasna po ovom pitanju, ali osim navedenog "da veruju u Hrista kao Mesiju i sina Bozjeg" mozda treba pogledati nekev druge istorijske izvore.
Pitanje je da li je u to vreme to pitanje uopste bilo pokretano, jer ni biblija ne govori o tome na taj nacin.

 

[starstuff]

Po meni, biblija je jasna po ovom pitanju, ali osim navedenog "da veruju u Hrista kao Mesiju i sina Bozjeg" mozda treba pogledati nekev druge istorijske izvore.
Pitanje je da li je u to vreme to pitanje uopste bilo pokretano, jer ni biblija ne govori o tome na taj nacin.

Pitam zato sto dosta pominjes Nazarene koji su Isusa doziveli kao mesiju, odnosno kao spasioca a koliko sam razumeo mesija u starom zavetu nije bio jednak bogu, ili?

 

[Jurivaka]

E sad, postoje takodje istorijski podaci koji daju odgovor na pitanje sta je dovelo do toga da dodje do razdvajanja ili velikog odpada koji se tokom drugoog veka dogodio unutar Hriscanske crkve izmedju onih koji su ostali verni apostolskoj nauci i onih koji su od nje odstupili, sto zvanicna nauka uglavnom ne pominje, ili su ti izvestaji suvise sturi.

Dakle, zvanična nauka i istorija ne zna za nekakav veliki raskol među hrišćanima u drugom vijeku. To je definitivno i to je validno.
Sve druge priče, pa i zapisi pojedini istoričara i kvazi istoričara, su na tragu negiranja izvornosti današnje hrišćanske crkve. Svrha radi koje se to radi poznata je svima, a ja sam je već apostrofirao u postu No.123 na ovoj temi.

 

[Laodikeja]

Dakle, zvanična nauka i istorija ne zna za nekakav veliki raskol među hrišćanima u drugom vijeku. To je definitivno i to je validno.
Sve druge priče, pa i zapisi pojedini istoričara i kvazi istoričara, su na tragu negiranja izvornosti današnje hrišćanske crkve. Svrha radi koje se to radi poznata je svima, a ja sam je već apostrofirao u postu No.123 na ovoj temi.

Zvanična nauka i istorija poznaje činjenice da je Rim svojim priznanjem Hrišćanstva kao državne religije uneo mnogobožačke elemente u crkvu. odnosno da su se ti elementi transformisali od mnogobožačkih u Hrišćanske, kao što smo mogli videti iz navedenih primera, naprimer da je zbog antijevrejske kampanje i zabrane svetkovanja Subote, Rimska crkva premestila dan Bogosluženja sa Subote na Nedelju, otvorivši joj vrata, da u vreme Konstantina njegovim ediktom Subota bude potpuno izbrisana kao Božji dan odmora a na njeno mesto postavljen DIES SOLIS - Rimski dan Boga sunca.
Takođe, Rimska idolatrija je preuzela jedno novo ruho, s time da su uništeni idoli mnogobožačkih Bogova, i zamenjeni idolima Hrišćanskih svetaca.
Rimska arhitektura i hramski enterijer koji su imali svoje specifičnosti u građenju hramova sa poznatom mnogobožačkom simbolikom, je ustupljena Hrišćanskoj crkvi, kao i sam ritualno obredni sistem, i drugi elemente vezane za formu crkvenog delovanja, kao i pojedini praznici, učenja, simboli, itd.

Još jedna važna pojedinost koja je bitna a o kojoj sam ja već pisao je ta, da je sveštenstvo Rimske crkve nakon 2 veka stvoreno po uzoru na Vavilonsko, u kome je vrhovni svešenik imao titulu PONTIFEX i ta titula iz Vavilona prenesena u Rim gde je svaki novi imperator preuzimao ovu titulu kao Cezar Pontifex Maksimus, a kasnije ova titula prenesena na vrhovnog vođu Rimske crkve ili papu.

Dakle, postoje istorijski podaci ranijih crkvenih istoričara iz kojih zvanična istorija crpi informacije, koliko to čini objektivno to je drugo pitanje, činjenica je ta, da je istorija progresivna, i da iziskuje dublje izučavanje, jer nešto se ipak ne može na prvi pogled uočiti iz postojeće literature, ako ne postoji dublje i svestranije sagledavanje istorijskih činjenica, a s tim u vezi o zloupotrebama šturim istorijskim informacijama treba posebno govoriti, jer su one vidljive na svakom koraku.

Što se tiče Nazarena i toga da su oni verovali da je Isus Mesija, u tome nema ništa nelogično, jer Isus i jeste bio Mesija ( Jevrejski ) - Hristos ( Grčki ) što znači Pomazanik, i ovo je bila jedna od centralnih vesti koje su apostoli objavljivali ljudima, da je Isus onaj koji je najavljen u starom zavetu kao Mesija ili pomazanik koji će izbaviti svoj narod iz greha.
Sama njegova priroda je tema za sebe, ali u kontekstu biblije, njegova Mesijanska uloga ne pobija istinu da je on jednak Ocu, da je pre svog dolaska bio oduvek sa Bogom na nebu, i da je zajedno sa Ocem bio Bog.

 

[Jurivaka]

Zvanična nauka i istorija poznaje činjenice da je Rim svojim priznanjem Hrišćanstva kao državne religije uneo mnogobožačke elemente u crkvu. odnosno da su se ti elementi transformisali od mnogobožačkih u Hrišćanske, kao što smo mogli videti iz navedenih primera, naprimer da je zbog antijevrejske kampanje i zabrane svetkovanja Subote, Rimska crkva premestila dan Bogosluženja sa Subote na Nedelju, otvorivši joj vrata, da u vreme Konstantina njegovim ediktom Subota bude potpuno izbrisana kao Božji dan odmora a na njeno mesto postavljen DIES SOLIS - Rimski dan Boga sunca.

I ova tvrdnja je pod velikim upitnikom. Rasprostranjeno je mišljenje, naročito među protestantima i mnogobrojnim frakcijama koje su prozašle iz njhove crkve, da su Car Konstatin, odnosno Rimska crkva, ti koji su zabranili subotu kao Božiji dan odmora, i zamijenili je sa nedeljom. Međutim, postoje podaci koji govore da to baš i nije tako, nego da je Car Konstatin samo verifikovao ono što je već od ranije postojalo u hrišćanstvu, to jest, mnogo prije Konstatina, hrišćanske zajednice su praktikovale svetkovanje nedelje kao dana Božijeg (dana Isusovog vaskrsenja).
"Najraniji dokumenti koji spominju štovanje nedjelje idu do Barnabe 135. godine i Justina Mučenika do 150. godine. Dakle, očito je da je štovanje nedjelje bilo uspostavljeno sredinom drugog stoljeća. (A Reply To Criticism: Part I "The Use of E. G. White's Writings in Interpreting Scripture" Endtime Issues No. 87 1. August 2002 - Samuele Bacchiocchi.)"

 

[spedy12]

nedelju je proglasio konstantin DRŽAVNIM NASILNIM AKTOM
321.g
izdana je uredba o svetkovanju nedelje, koje do tada nije bilo
tako da nekakv spis o svetkovanju nedelje iz 2.st. nemože proći pod istinu, nikako

Svi stanovnici gradova, suci trgovci zanatlije neka se odmaraju u slavni dan sunca,
a oni koji se bave poljodjeljestvom neka slobodno rade nedeljom da ne propadnu usjevi koje nebo daje
konstantin 321.g, državna uredba

 

[Jurivaka]

nedelju je proglasio konstantin DRŽAVNIM NASILNIM AKTOM
321.g
izdana je uredba o svetkovanju nedelje, koje do tada nije bilo
tako da nekakv spis o svetkovanju nedelje iz 2.st. nemože proći pod istinu, nikako

Svi stanovnici gradova, suci trgovci zanatlije neka se odmaraju u slavni dan sunca,
a oni koji se bave poljodjeljestvom neka slobodno rade nedeljom da ne propadnu usjevi koje nebo daje
konstantin 321.g, državna uredba

Ovo je neozbiljno i iracionalno rezonovanje. Ne vredi se ni baviti sa njim, ali vredi ukazati na činjenicu kako za spedy-a i još neke, ni istorijski dokumenat ne može proći kao istina, ako se ne uklapa u njegovu teoriju.

 

[Isabeleta]

nedelju je proglasio konstantin DRŽAVNIM NASILNIM AKTOM
321.g
izdana je uredba o svetkovanju nedelje, koje do tada nije bilo
tako da nekakv spis o svetkovanju nedelje iz 2.st. nemože proći pod istinu, nikako

Svi stanovnici gradova, suci trgovci zanatlije neka se odmaraju u slavni dan sunca,
a oni koji se bave poljodjeljestvom neka slobodno rade nedeljom da ne propadnu usjevi koje nebo daje
konstantin 321.g, državna uredba

To kaže spedy i Laodikeja jer je tako napisala "proročica" Elena:

"U ime nedjelje papstvo je prvi put potvrdilo svoje drske tvrdnje i prvo posezanje za autoritetom države bilo je da nametne držanje nedelje kao „Dana Gospodnjeg“. (Ellen White, Velika borba)

"Carski edikti, opšti sabori i crkvene naredbe poduprte od strane svetovnih vlasti, bile su stepenice pomoću kojih je ovaj mnogobožački praznik podignut na svoj počasni položaj u hrišćanskom svetu." (Ellen White, Velika borba)


Haha, ovo ne prolazi, smislite nešto drugo.

"Obje izjave Ellen White su netočne, jer svjetovna vlast države nije utjecala niti je primorala Kršćane da prihvate nedjelju tijekom drugog i trećeg stoljeća. U to vrijeme rimski imperatori su bili jako neprijateljski raspoloženi prema Kršćanstvu. Bili su više zainteresirani da uguše Kršćanstvo nego da podrže vođe Crkve u njihovoj promociji nedjeljnog bogoslužja.
Rimski biskup nije mogao posegnuti za "autoritetom države ... da nametne držanje nedjelje kao Dana Gospodnjeg." Tek početkom četvrtog stoljeća neki rimski imperatori aktivno su podržali rad Crkve, ali to je bilo dugo nakon uspostavljanja držanja nedelje." (Samuel Bacchiocchi, adventistički profesor teologije i povijesti crkve)

 

[Laodikeja]

I ova tvrdnja je pod velikim upitnikom. Rasprostranjeno je mišljenje, naročito među protestantima i mnogobrojnim frakcijama koje su prozašle iz njhove crkve, da su Car Konstatin, odnosno Rimska crkva, ti koji su zabranili subotu kao Božiji dan odmora, i zamijenili je sa nedeljom. Međutim, postoje podaci koji govore da to baš i nije tako, nego da je Car Konstatin samo verifikovao ono što je već od ranije postojalo u hrišćanstvu, to jest, mnogo prije Konstatina, hrišćanske zajednice su praktikovale svetkovanje nedelje kao dana Božijeg (dana Isusovog vaskrsenja).
"Najraniji dokumenti koji spominju štovanje nedjelje idu do Barnabe 135. godine i Justina Mučenika do 150. godine. Dakle, očito je da je štovanje nedjelje bilo uspostavljeno sredinom drugog stoljeća. (A Reply To Criticism: Part I "The Use of E. G. White's Writings in Interpreting Scripture" Endtime Issues No. 87 1. August 2002 - Samuele Bacchiocchi.)"

Ja sam to upravo i napisao, da je drugi uastanak protiv Rimljana pokrenut od strane Bar Kohbe doveo do Rimskog negativnog raspolozenja prema Jevrejima, i zabrane svetkovanja subote, cime je u crkvi u Rimu doslo do drasticnih promena, odnosno da bi se dodvorila Rimu Rimska crkva je promenila dan Bogosluzenja i slavljenja sa Subote na Nedelju, sto znaci da su Hriscani sredinom drugog veka jos uvek postovali Subotu po cetvrtoj zapovesti, i imali cistu apostolsku nauku, sto kasnije nije bio slucaj, vec je doslo do velikog otpada usled navedenih okolnosti.

Evo tog citata:

"U vreme nakon prvog ustanka jevreja 70 godine nove ere, dogodio se i drugi ustanak koji je 132 godine pokrenuo takozvani Bar Kohba ( zvezda ), koji je izazvao takozvano Rimsko negativno raspolozenje prema Jevrejima.
Ustanak je imao za posledicu potpuno opustosenje Jerusalima i gubitak Palestine kao njihove domovine.
Car Hadrijan, posto je ugusio ovaj Bar Kohbin ustanak, sagradio je na rusevinama Jerusalima novi Rimski grad nazvan Aelija Kapitolina, i na mestu Jevrejskog hrama podigao hram posvecen Jupiteru.
U to vreme nametnute su Jevrejima opste zabrane, bili su isterani iz grada i pod pretnjom smrcu zabranjen im je povratak u grad.
Takodje zabranjeno im je ispovedanje njihove vere, svetkovanje Subote i ostalih praznika, proucavanje Tore, i obrezanje, nametniut im je poseban porez.
jevrejstvo koje je ranije bilo RELIGIO LICITA - dozvoljena religija, pod cijim okriljem je i pravo Hriscanstvo u pocetku uzivalo versku slobodu, postaje sada RELIGIO ILICITA - zabranjena religija.
Svesna ovih represija protiv Jevreja i antijevrejskog raspolozenja koje se osecalo narocito u Rimu, Rimska crkva je nastojala da pokaze svoju lojalnost Rimskim vlastima i da im se dodvori.
Taj su zadatak na sebe preuzele Hriscanske apologete Kvadratus i Aristid.
Tako Rimska crkva pravi kompromis, i uvodi odrzavanje Bogosluzenja u nedelju umesto subotom kao do tada, zato sto je svetkovanje Subote bilo zabranjeno"

Takodje sam napisao i sledece:

"Posebnu zaslugu za podsticanje Antijevrejskog raspolozenja i utemeljenja ovih mnogobozackih elemenata u crkvi, imaju kasniji crkveni oci, Varnava, Justin Mucenik, i drugi, o cemu svedoce i istoricari sa ovih prostora, poput Jevsevija Popovica, koji je istorijske podatke pronalazio u svedocanstvima rano crkvenih istoricara"

I na kraju sam dao zakljucak:

"Zvanična nauka i istorija poznaje činjenice da je Rim svojim priznanjem Hrišćanstva kao državne religije uneo mnogobožačke elemente u crkvu. odnosno da su se ti elementi transformisali od mnogobožačkih u Hrišćanske, kao što smo mogli videti iz navedenih primera, naprimer da je zbog antijevrejske kampanje i zabrane svetkovanja Subote, Rimska crkva premestila dan Bogosluženja sa Subote na Nedelju, otvorivši joj vrata, da u vreme Konstantina njegovim ediktom Subota budepotpuno izbrisana kao Božji dan odmora a na njeno mesto postavljen DIES SOLIS - Rimski dan Boga sunca"

Dakle, zakljucak je taj, da su dogadjaji koji su se odigrali sredinom drugog veka, bili samo uvertira za ono sto ce se dogoditi pocetkom 3 i u toku 4 veka, a to je Konstantinov edikt kojim je dies solis - dan sunca ( Nedelju ) zvanicnim dokumentom proglasio danom Gospodnjim, i takodje sabor u Laodikeji 336 godinekoji je osudio sve one koji i dalje svetkuju biblijsku Subotu zvanicnim proglasom koji glasi: "Hriscani treba da svetkuju nedelju, i da ne treba da rade u ovaj dan, a ako budu radili i svetkovali subotu nek budu prokleti"
Pitanje koje se postavlja je sledece, zasto bi ovi Hriscanibili osudjeni za drzanje Subote ako nisu postojali?
Vidimo da su jos u to vreme, takozvani crkveni oci od kojih se isticu Varnava i Justin mucenik, doveli do toga da ovaj otpad postane jos ocigledniji, pisuci u korist Rimske crkve koja je i prouyrokovala ovaj otpad.

Konstantinov edikt o danu Gospodnjem:

"Na prečasni dan sunca neka se sudije i narod što živi u gradovima odmara, i neka svi poslovi prestanu. U zemlji, međutim, lica koja se bave poljoprivrednim radom, mogu slobodno i zakonito nastaviti svoj posao; zbog toga što se često dešava da drugog dana nije tako pogodna situacija za uzgajanje žita ili sadnju vinove loze; da ne bi zanemarujući pogodan trenutak za takve akcije, izdašnost neba bila izgubljena." (Schaff’s History of the Christian Church, vol. III, chap. 75.)

 

[Jurivaka]

Ja sam to upravo i napisao, da je drugi uastanak protiv Rimljana pokrenut od strane Bar Kohbe doveo do Rimskog negativnog raspolozenja prema Jevrejima, i zabrane svetkovanja subote, cime je u crkvi u Rimu doslo do drasticnih promena, odnosno da bi se dodvorila Rimu Rimska crkva je promenila dan Bogosluzenja i slavljenja sa Subote na Nedelju, sto znaci da su Hriscani sredinom drugog veka jos uvek postovali Subotu po cetvrtoj zapovesti, i imali cistu apostolsku nauku, sto kasnije nije bio slucaj, vec je doslo do velikog otpada usled navedenih okolnosti.


Dakle, zakljucak je taj, da su dogadjaji koji su se odigrali sredinom drugog veka, bili samo uvertira za ono sto ce se dogoditi pocetkom 3 i u toku 4 veka, a to je Konstantinov edikt kojim je dies solis - dan sunca ( Nedelju ) zvanicnim dokumentom proglasio danom Gospodnjim, i takodje sabor u Laodikeji koji je osudio sve one koji i dalje svetkuju biblijsku Subotu, sto znaci da je u to vreme bilo Hriscana koji su postovali ovaj sveti dan, u protivnom zasto bi oni bili osudjeni ako nisu postojali.
Vidimo da su jos u to vreme, takozvani crkveni oci od kojih se isticu Varnava i Justin mucenik, doveli do toga da ovaj otpad postane jos ocigledniji, pisuci u korist Rimske crkve koja je i prouyrokovala ovaj otpad.

Istorijske činjenice su sledeće:
- Hriščanstvo je priznato i proglašeno državnom religijom u Rimu u 4. vijeku.
- Milanski edikt je takođe donijet u 4. vijeku.
- Sabor u Laodikeji je održan u 4. vijeku.
- Bar Kohbe se bio proglasio za jevrejskog mesiju, a hrišćani ga nisu priznali kao takvog.
- U hrišćanskoj zajednici svetkovanje nedelje je otpočelo plovinom drugog vijeka.
Sa ovim činjenicama se može manipulisati na razne nečine - kako kome odgovara. Recimo, ti Laodikeja zaključuješ da odluka sabora u Laodikeji o osudi hrišćana koji su slavili suboru kao dan Božiji, dokazuje da je tada u hrišćanstvu slavljena subota, jer zašto bi se donosila takva osuda ako nije tako? Takav zaključak odgovara tezi koju ti zastupaš, pa ga zato i izričeš. Oni koji zastupaju suprotnu tezu, zaključiće, na osnovu istorijskih podataka koji su već ovdje pomenuti, da je do sabora u Laodikeji još uvijek bilo hrišćana koji su se držali tradicije i slavili subotu (Sabat), ali da je to bila neznatna manjina koju je trebalo osuditi.
Drugi tvoj zaključak, da su događaji koji su se odigrali u drugom vijeku bili uvertira za ono što će se kasnije dogoditi (u 4. vijeku), bio bi posve neutralan, pa i tačan, da nije tendencioznog tumaćenja samih događaja iz 4. vijeka. Oni koji zastupaju suprotno mišljenje od tvoga, tvrdiće, i to će lakše dokazati, da je do Cara Konstatina većina hriščanskih zajednica već praktikovala slavljenje nedelje kao dana Božijeg, te da je Car Konstatin to samo verifikovao, odnosno potvrdio.