Evo pa citajte braco adventisti,ako imate kontra argumente od ovog dajte?Samo jednu subotu da hriscanin nejevrein mora da svetkuje subotu?
Hišćanska Crkva nastala je u pedeseti dan nakon Vaskrsenja kao sto čitamo u drugoj glavi Dela Apostolskih. Tada se krstilo oko "tri hiljade duša" [Dela 2:41] i organizuje se prva hrišćanska zajednica u Jerusalimu [Dela 2:42-47 i dalje]. Zatim apostoli kreću na propoved širom tada poznatog sveta i organizuju se hrišćanske zajednice u Antiohiji, Damasku, Korintu i tako dalje.
Adventistički propovednici uveravaju nas da "Biblija jasno uči" kako su ove prve Hrišćanske zajednice svetkovale subotu, što bi značilo da u Novom Zavetu ima puno takvih primera. Ovde ispitujemo sve subote koje se pojavljuju u Novom Zavetu od postanka Crkve Hristove. Neka Biblija kaže istinu.
[Dela 1:12]
Savremena jevrejska sinagoga
"Tada se vratiše u Jerusalim sa gore zvane Maslinska, koja je blizu Jerusalima jedan subotni dan hoda."
Subota kao mera za dužinu - "subotni dan hoda", pošto su Jevreji imali propis koliko se koraka sme napraviti subotom.
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
[Dela 13:14,27,42,44]
"A oni otišavši iz Perge, dođoše u Antiohiju Pisidijsku, i ušavši u sinagogu u dan subotni sjedoše... Jer oni što žive u Jerusalimu, i starješine njihove, ne poznaše Ovoga, nego osudivši ga, ispuniše proročke riječi koje se čitaju svake subote... A kad oni izlažahu iz sinagoge judejske, moljahu neznabošci da im se ove riječi i u drugu subotu govore... I u iduću subotu sabra se gotovo sav grad da čuje riječ Božiju"
Pavle i Varnava propovedaju okupljenim Jevrejima i jevrejskim prozelitima u sinagogi u Antiohiji. "Neznabošci" koji se ovde pominju su nejevreji koji su želeli da prime Judaizam, što jedino objašnjava njihovo prisustvo u jevrejskoj sinagogi. Inače ne bi imali razloga da budu tamo.
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
[Dela 15:21]
"Jer Mojsej ima od davnih vremena u svim gradovima one koji ga propovijedaju, pošto se u sinagogama čita svake subote."
I dalje je jasno da apostoli svetkovanje subote strogo vezuju za "sinagogu" - jevrejsku zbornicu.
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
Unutrašnjost sinagoge
Počasni deo sasvim napred zauzima "arka" u kojoj se čuvaju svici Tore.
U prvom planu je "Bimah" - mesto sa kojeg se čita Tora, jevrejski Zakon.
[Dela 16:13]
"I u dan subotni iziđosmo van grada na rijeku, gdje se smatralo da je bogomolja; i sjednuvši govorismo ženama koje se bijahu sabrale"
Jevreji su sinagoge gradili (ako je moguće) blizu reka - zbog starozavetnih obrednih pranja. U Filipima očigledno nije bilo sinagoge, pa su se žene sabrale tamo gde je verovatno bilo predvidjeno mesto za izgradnju sinagoge - pored reke. Pavle i Timotije propovedaju tim zenama, koje tada prvi put cuju za Hrista.
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
[Dela 17:2]
"I Pavle po svome običaju uđe k njima, i tri subote raspravljaše s njima o Pismu"
Pavle se "tri subote" raspravlja sa Jevrejima u sinagogi u Solunu. Šta je bio njegov "običaj"? Očigledno, da prvo propoveda Jevrejima koji su se okupljali subotom u sinagogi. Razlog njegovog odlaska je bio misionarski, a ne "svetkovanje". Na kraju bi obično od Jevreja dobio batine i bio oteran iz sinagoge štio Dela 17 lepo ilustruju.
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
[Dela 18:4]
"A raspravljaše u sinagogi svake subote, i uvjeravaše Judejce i Jeline"
Pavle se subotom raspravlja sa Jevrejima i prozelitima u sinagogi u Korintu, a ubrzo zatim odustaje od njih i odlazi da propoveda
neznaboscima [Dela 18:6]. Neznabošci se svakako nisu okupljali "u sinagogi svake subote"...
Nema Hrišćana koji svetkuju subotu.
Kao sto vidimo, svi ovi stihovi odnose se na Jevreje i jevrejske prozelite koji su se okupili u sinagogi, a nijedan na zajednicu verujućih Hriscana. Čitamo da je Pavle imao običaj da prvo ide da propoveda i raspravlja se sa Jevrejima koji su se okupljali subotom u svojoj zbornici, a kada bi se oni razgnevili, napustao ih je i odlazio da propoveda neznaboscima. Osim toga, sami Jevreji uče da svetkovanje subote nije namenjeno neznabošcima - potpuno biblijski.
Jedini stih Biblije koji govori o odnosu Hrišćana prema suboti glasi:
"Da vas, dakle, niko ne osuđuje za jelo ili piće, ili za kakav praznik, ili za mladine, ili za subote, Što je sjenka onoga što će doći, a tijelo je Hristovo."
[Kol 2:16,17]
Postoje samo dva opisa hrišćanskog bogosluzenja u Bibliji:
"A u prvi dan nedjelje, kad se sabraše učenici da lome hljeb, besjeđaše im Pavle, jer namjeravaše sutradan da otide, i produži besjedu do ponoći"
[Dela 20:7]
"Svakog prvog dana nedjelje, neka svaki od vas ostavlja kod sebe sakupljajući koliko može, da ne bivaju prikupljanja onda kada dođem"
[1.Kor 16:2
Ovo dokazuje da u Bibliji nema ni jednog jedinog primera da su prvi Hrišćani svetkovali subotu. Naprotiv, iz Biblije je očigledno da su se prvi Hrišćani okupljali nedeljom.
True Faith
Pozdrav od Gere.
Evo stiha gde se apostoli dogovaraju,govore neznaboscima da su oslobodjeni od mojsijevog zakona i zasto boldovano crvenim:
Prvi Hrišćani bili su jerusalimski Jevreji koji su držali celokupni Mojsijev zakon, počev od obrezanja, praznika, prinošenja žrtvi i svega ostalog. Tu se nije postavljalo pitanje da li je Mojsijev zakon (Tora) potreban ili ne - svi su ga držali od početka do kraja. Dolazak Mesije Jevreji su doživljavali kao "jevrejsku stvar", pa su se tako i ponašali.
Međutim, uskoro su Hrišćanstvo počeli da prihvataju i mnogi Grci i drugi neznabošci, posebno velika zajednica Hrišćana iz neznaboštva bila je u gradu Antiohiji. Tada je došlo do sukoba jer neki od Jevreja-Hrišćana "sišavši iz Judeje učahu braću: Ako se ne obrežete, po običaju Mojsejevu, ne možete se spasti... Onda ustadoše neki od jeresi farisejske koji su povjerovali, govoreći da ih valja obrezati i zapovjediti da drže Zakon Mojsejev" (Dela 15:1,5). Ovde se zapravo postavilo jedno ključno pitanje - da li biti Hrišćanin podrazumeva da se prvo primi Judaizam, tj. postane Jevrejin. Jer je "obrezati se" značilo prihvatiti celokupni Mojsijev zakon sa svim odredbama koje su držali ovi Jevreji-Hrišćani: "a svjedočim opet svakome čovjeku koji se obrezuje da je dužan sav zakon tvoriti" kaže apostol Pavle Galatima (5:1).
Dakle, glavni problem sa ovim prvim Jevrejima-Hrišćanima bio je u tome što su smatrali da sledbenik Hrista/Mesije može biti samo Jevrejin i zato su tražili od neznabožaca koji žele da postanu Hrišćani da se obrežu i prihvate celokupni Mojsijev zakon. To je po starozavetnom zakonu bilo moguće i takvi su se nazivali "jevrejski prozeliti", a pominju se na više mesta u Pismu. Nakon katiheze i obrezanja, oni bi postali sasvim ravnopravni članovi sinagoge - potpuni Jevreji. U tom kotekstu možemo razumeti pitanja koja je rešavao apostol Pavle u svojim poslanicama, pre svega Galatima i Rimljanima, mada se toga dotiče u gotovo svim svojim spisima.
I apostolski sabor doneo je jasnu odluku da Mojsijev zakon - Tora nije na snazi za Hrišćane:
"Apostoli i prezviteri i braća pozdravljaju braću iz neznabožaca koja su u Antiohiji i Siriji i Kilikiji. Pošto čusmo da neki izišavši od nas uznemiriše vas riječima, i smutiše duše vaše govoreći da se obrezujete i da držite Zakon, što im mi ne zapovjedismo; Zato mi sabrani jednodušno, nađosmo za dobro da vam pošaljemo izbrane ljude sa našim dragim Varnavom i Pavlom, Ljudima koji su predali duše svoje za Ime Gospoda našega Isusa Hrista. Poslasmo, dakle, Judu i Silu, da vam i oni to isto usmeno kažu. Jer ugodno bi Svetome Duhu i nama da nikakvo breme više ne mećemo na vas osim ovoga što je neophodno: Da se čuvate od žrtava idolskih i od krvi i od udavljenoga i od bluda, (i što nećete da se čini vama ne činite drugima); od ovoga ako se čuvate, dobro ćete činiti.
Budite zdravo."
(Dela 15)
Ovde je zanimljivo da apostolska odluka, iako oslobađa Hrišćane Mojsijevog zakona, strogo sledi pravila jevrejskih učitelja. Naime, ovde navedene "neophodne" zapovesti za Hrišćane jesu, po jevrejskom rabinskom učenju, tzv. "Nojeve zapovesti" koje važe za sve potomke Noja, tj. čitavo današnje čovečanstvo. Noju je Gospod dao nekoliko zapovesti (1.Mojsijeva 9) koje su Jevreji nazivali „Nojeve zapovesti” i koje su smatrali obaveznim za sve narode, jer su svi narodi potomci Noja. Na taj način, Jevreji-Hrišćani su bili zadovoljni odlukom jer se uklapala u njihovo učenje, a Hrišćani su bili spašeni ropstva Mojsijevom zakonu za koji apostol Pavle objašnjava da je bio samo privremen i da je ukinut Hristovom smrću i Vaskrsenjem.
True Faith
Pozdrav od Gere.