O bravo da ti sada oborim dio sa onog sajta. Tj. one odgovore evolucionista. A kasnije će biti i ostali odgovori.
1. Evolucija jeste samo teorija, međutim u mnogim naukama postoje razne teorije, kao teorija nastanka države, porodice itd. Isto tako u biologiji postoje razne teorije o nastanku života na Zemlji i evolucija je samo jedna od njih. I naravno nije dokazana iako evolucionisti hoće da je prikažu kao potpuno dokazanu. U odgovoru evolucionista potpuno je istrgnuta iz konteksta jedna činjenica.
Zakon jeste ono što je opisano u odgovoru, a zakon kao pojam opisuje da je nešto istinito i dokazano. A da stvar bude gora, evolucija se izdiže i iznad zakona. Ovdje evolucionisti bacaju prašinu u oči, postoji npr. zakon nasljeđivanja i on je najvećem broju tačan i to je činjenica, neka odstupanja od zakona kao što su određeni poremećaji, ne znače da taj zakon nije istinit.
I onda evolucionisti u daljem tekstu citiram "Evolucija je teorija i činjenica". Ovdje sami evolucionisti sebi skaču u stomak, jer kažu da je evolucija činjenica, što je još dokazanije od zakona. A naravno nije.
Notorna laž je na sajtu iznesena u vezi virusa HIV, pored svih prilagođavanja taj virus je i dalje isti onaj virus tj. pripada istoj vrsti. Ono što evolucionisti očito lažu jeste otpornost virusa i bakterija na DDT. Kod virusa i bakterija postoje brojne varijacije unutar svojih tipova. Kada se bakterije i virusi podvrgnu pdređenom tipu lijeka one bakterije i oni virusi koji nisu otporni bivaju eliminisani, a oni koji jesu preživljavaju. Ključna stvar je da je bakterija i virus ona ista bakterija i onaj isti virus. Ovdje je važno istaći da se suprotno tvrdnjama evolucionista nije odigrao evolucioni proces u kome bi neoporni virusi i bakterije prešle u otporne nakon što bi stekle novu informaciju.
U bakterijama i virusima su otkriveni geni (najveći broj gena) koji izazivaju otpornost na antibiotike. Dokaz za to su grupa ljudi koji su se smrzli 1845. god. za vrijeme polarne ekspedicije čija su tijela pronađena 1986. U njihovim tijelima su nađeni neki tipovi bakterija karakterističnih za 19. vijek a kada su bili testirani, istraživači su bili iznenađeni nalazima da su ove bakterije bile otporne na mnoge savremene antibiotike koji nisu bili proizvedeni sve do 20. vijeka. Kasnijim još detaljnijim istraživanjima pronađen je gen koji je izazivao otpornost na antibiotike. Ovo demantuje evolucione tvrdnje da bakterije a i virusi stiču otpornost, to je laž, otpornost već postoji u genima, tako su i ove bakterije iz 19. v. već imale otpornost na antibiotike koji tada nisu ni postojali. O svemu ovome je pisao čak i evolucioni časopis Scientific American i Medical tribune u decembarskom izdanju 1998. god. Nekada se taj gen ne nože naći (ali to je rijeđe) i to evolucionisti zloupotrebljavaju.
Odgovor na tvrdnju broj 2 u vezi fosila iz kambrijuma. Svako da je tačna tvrdnja kreacionista. Baš kambrijumska tzv. eksplozija dokazuje stvaranje. Jer po jednoj od teorija evolucije, postepenoj evoluciji, kambrijumska eksploz. uopšte ne bi trebala da postoji, nego bi fosili bili ravnomjernije raspoređeni kroz slojeve.
Osim toga ne postoje prelazni oblici od tzv. starijih slojeva prema tzv. mlađim, zbog toga su evolucionisti morali da uvedu novu teoriju, tzv. skokovite evolucije, pa se onda evolucija nije dešavala polako, nego brzo tj. skokovito.
Fosilni zapis jeste ugl. pravilan po teoriji evolucije, međutim to apsolutno ništa ne znači jer nema glatkih prelaznih formi kako ova teorija zahtijeva. Ali na Zemlji postoji 500 lokacija u kojima su slojevi drugačiji nego po evolucionom modelu. Npr. planina Materhorn u Švajcarskoj je izvan geološkog reda, to je tzv. starija planina na tzv. mlađim stijenama, zbog čega su evolucionisti morali da daju nova objašnjenja, da bi održali svoju dogmu.
Evo ključnog dokaza koliko evolucionisti imaju bujnu maštu i kako izmišljaju potpuno neosnovane pojmove "primitivno" i "napredno".
Svaki živi oblik je očigledno savršeno stvoren već prilikom svog prvog pojavljivanja. Fosilini rakovi limulusi nisu "primitivniji" od danas postojećih predstavnika.
Slijepi miš iz jame Mesel bio je već "pravi" slijepi miš.
Prvi insekti u svojoj kopleksnosti ni u čemu ne zaostaju za današnjim oblicima.
Vilinski konjici iz Solenhofena iz razdoblja jure isti su kao i danas.
Da ne nabrajam ovo sve važi i za mnogobrojne ljuskare, morske ježeve, morske zvijezde, školjke, puževe ili brahiopode Lingula i važi i za vrste iz ranog prekambrijuma, kao što to pokazuju fosili mikroorganizama. Fosilno očuvani lanci ćelija končastih modrozelenih algi, identični su zajedno sa specijalizovanim ćelijama za fiksiranje azota (Heterocystae) sa današnjim oblicima, iako se njihova starost procijenjuje na najmanje 2,3 milijarde god.
Na nivou osnovnog tipa "živi fosili" su mnogobrojni i nisu samo rijetke jedinke. Tako npr. preko 80% danas postojećih familija sisara poznati su kao i fosili.
Odgovor broj. na prelazne oblike.
Broj 3
Evolucionisti blago rečeno lažu. Da imaju na desetine hiljada prelaznih oblika, od njih se ne bi živjelo na TV, novinama, radiju, netu itd. To što evolucionisti zovu prelaznim oblicima su ustvari mozaični oblici. Šta znači uopšte prelazni oblik. To znači da bi ptica Arheopteriks trebala
da ima nešto između krljušti gmizavaca i perja ptica.
Ali to nije tako ona ima već potpuno razvijeno perje kao i kod današnjih ptica. Isto tako i druge karakteristike. Tako da ni kljunar nije pralazni oblik, ni nijedno živo ili fosilizovano biće.
Odgovor broj 4. Evolucionisti na svom sajtu su iznijeli još po zna koji put neviđenu izmišljotinu. Niko od kracionista nije rekao da su ljudi nastali od majmuna.
Odgovor broj 5. Naravno da nije niko vidio evoluciju jer se ona nikada i nije ni desila. Ovdje su evolucionisti uveli faktor vrijeme, pa se hvataju za slamku, ali evoluciji nema spasa. Onda bi mi svi trebali da živimo milionima godina da bi nam oni dokazali svoju teoriju. Kakva je ovo glupost sa evolucion. sajta, pa ovo se kosi sa samom naukom, kakva je to nauka koja kaže, "
ne vidi se to sada ali će se vidjeti za toliko i toliko miliona godina".
Pa to je takav apsurd i glupost da je to za neopisati. Ali na hiljadama i hiljadama eksperimenata na bakterijama i vinskim mušicama Drosofila za koje se smatralo da mogu najbolje da dokažu makroevoluciju, se pokazalo da sve promjene ostaju u domenu mikroevolucije. Kod Drosofila se radilo na eksperimentu sa preko 1000 generacija i milionima jedinki, sve promjene su ostale čak u domenu vrste. Sa savremenom tehnikom i velikim brojem naučnika i ko zna još koliko eksprimenata gdje se ubrzavaju promjene i razmnožavanje jedinki i da nijedan nije dokazao makroevoluciju govori o tome kako se ona i desila.
Odgovor broj 6. Stope mutacija.
Ovdje su evolucionisti namjerno izostavili jednu stvar. Mora se razlikovati mutiranja.
genetička stopa mutiranja i fenotipska stopa mutiranja
Genetička stopa mutiranja definiše vjerovatnoću, sa kojom se prilikom replikacije ili reparacije DNK, jedan nukleotid pogrešno sintetiše.- nezavisno od toga, da li kao biološka posljedica nastupa smrt jedinke ili pozitivna selekcija. Genetička stopa mutiranja odnosi se samo na promjene u DNK i razlikuje se od fenotipske.
Pod pojmom fenotipska stopa mutiranja podrazumijeva se procenat jedinki neke populacije, određen posmatranjem, koji za vrijeme jedne generacije pokazuju promjenu u nekoj fenotipskoj osobini.
Veza između ova dva parametra je složena i nejasna, jer sa jedne strane svaka promjena u DNK ne vodi do promjene svojstava, a sa druge strane mnoge bazne zamjene za jedinku su smrtonosne, dakle uopšte se ne javljaju u potomstvu pa je ne moguće odrediti bilo kakvu stopu.
Osim toga promjena različitih nukleotida unutar nekog gena, često može dovesti do iste fenotipske promjene obilježja.
Teorija evolucije prihvata ideju o neusmjerenom slučajnom dešavanju mutacija. Odnedavno se razmatra teza o mogućnosti da bakterije pod naročitim uslovima, sa povišenom vjerovatnoćom generišu pozitivne mutacije. Međutim u međuvremenu se naslućuje zaključak, da slično dejstvo pokazuju i mutacije nastale usljed stresa.
Opšte je prihvaćeno mišljenje, da mnoge tačkaste mutacije i duplikacija gena postoje u populaciji i pod normalnim uslovima bitno ne utiču na preživljavanje svojih nosilaca.
Ovo se npr. može pokazati na eksperimentom pravljenja otisaka bakterijskih kolonija na selektivnoj podlozi.
Ovaj test je osmislio naučnik Jošua Lederberg. Test pokazuje da su mutacije rijetke i da postoje u populaciji prije djelovanja selektivnog pritiska tj. njihov nastanak nije usmjeren faktorima sredine.
Ajd mi samo pokaži ribu sa nogama i da hoda, ili nečim između noge i peraja. Ali mani mi ribolike vodozemce i guštere.
Evo kako su mutacije česte i pozitivne.
http://www.svetlostistine.org/Knjige/BiblijaINauka/poglavlje (31).htm