Stihovi koje volim
- Začetnik teme djenadija
- Datum pokretanja
ADMINISTRATOR
- Učlanjen(a)
- 11.10.2009
- Poruka
- 67.099
Lako je tebi kad imaš brata...
Lako je tebi kad imaš brata...
Lako je tebi kad imaš brata,
pa može da te štiti i brani.
Kad se u dvorištu igrate rata,
on uvek stoji na tvojoj strani.
Od svih je bolji.
Od svih je jači.
Zato brat tako mnogo znači.
Lako je tebi kad imaš brata:
smeš da se praviš važan pred svima.
U bioskopu nema karata,
on samo trepne i - već ih ima.
Na utakmici nigde mesta,
on samo migne - tri klinca digne.
Poznaje svakog konduktera.
Poznaje svakog poslastičara.
Ima u gradu tristo drugara.
Meni je teško jer nemam brata,
pa pazim s kim se igram rata,
jer nije svako na mojoj strani,
spreman da uvek baš mene brani,
A kad se s drugom decom potučem,
obično deblji kraj izvučem.
Kod kuće radim sam za dvoje
i što je moje i što nije moje:
i ugalj vučem,
i rublje skupim,
i sobu spremim,
i mleko kupim...
I tako: pošto nemam brata,
moram da budem vredan sam,
i budem dvostruko vredan sam,
i da odrastem sasvim sam.
Od svega što na svetu znam
najstrašnije je kad si sam.
Miroslav Antic
Lako je tebi kad imaš brata...
Lako je tebi kad imaš brata,
pa može da te štiti i brani.
Kad se u dvorištu igrate rata,
on uvek stoji na tvojoj strani.
Od svih je bolji.
Od svih je jači.
Zato brat tako mnogo znači.
Lako je tebi kad imaš brata:
smeš da se praviš važan pred svima.
U bioskopu nema karata,
on samo trepne i - već ih ima.
Na utakmici nigde mesta,
on samo migne - tri klinca digne.
Poznaje svakog konduktera.
Poznaje svakog poslastičara.
Ima u gradu tristo drugara.
Meni je teško jer nemam brata,
pa pazim s kim se igram rata,
jer nije svako na mojoj strani,
spreman da uvek baš mene brani,
A kad se s drugom decom potučem,
obično deblji kraj izvučem.
Kod kuće radim sam za dvoje
i što je moje i što nije moje:
i ugalj vučem,
i rublje skupim,
i sobu spremim,
i mleko kupim...
I tako: pošto nemam brata,
moram da budem vredan sam,
i budem dvostruko vredan sam,
i da odrastem sasvim sam.
Od svega što na svetu znam
najstrašnije je kad si sam.
Miroslav Antic
Poslednja izmena:
Član
- Učlanjen(a)
- 14.10.2009
- Poruka
- 6
миг лудило
во прегратките на ноќта некаде далеку
плачот на детето се изгуби
копнежот за уште една месечина остана
тлее како пепелта во огништето заборавено
крадешкум една мисла заминува
остана глува тишина во глува доба
цинични насмевки сенките разнесуваат
стравот од пламенот на свеќата го немаат
дојде и тој кобникот гласникот на несреќи
да колва длабоко во душата распарталена
црниот гавран црна песна запеа
патилата ги разбуди во оро ги поведе
ни полноќ уште недошло тивок крик евего
го бара времето изминато со лажни надежи
миг чекор ли е потребен извика детето
за ова лудило да измине сонот да пристигне
никодин чернодримски 2009
во прегратките на ноќта некаде далеку
плачот на детето се изгуби
копнежот за уште една месечина остана
тлее како пепелта во огништето заборавено
крадешкум една мисла заминува
остана глува тишина во глува доба
цинични насмевки сенките разнесуваат
стравот од пламенот на свеќата го немаат
дојде и тој кобникот гласникот на несреќи
да колва длабоко во душата распарталена
црниот гавран црна песна запеа
патилата ги разбуди во оро ги поведе
ни полноќ уште недошло тивок крик евего
го бара времето изминато со лажни надежи
миг чекор ли е потребен извика детето
за ова лудило да измине сонот да пристигне
никодин чернодримски 2009
Član
- Učlanjen(a)
- 14.10.2009
- Poruka
- 6
фрагменти од едно утро
пред погледот
дива ранета птица летна
недосонуван отфрлен сон
со јатото гракаќи замина
остана мачната самотија
правлив и рѓосан часовник
ѕиркаше срамежливо во времето
клатното сега сила немаше
миговите празни го поразија
празнотијата пајажините му ги подари
крадецот на идни чекори
горделиво пладнето го зароби
таа мала и смрдлива лага
утре ќебиде подобро
се налепи на муграта тажна
маглата леплива
белината беше ја приграбила
со мистичност и страв ја исполни
благородник авет сега шета
благослов со клетва кажува
само кандилото остана
и три грама осветено масло
зракот на надеш да го чуваат
така сеќавањата ги буричкаат
дарот од боговите што го оставиле
никодин чернодримски 2009
пред погледот
дива ранета птица летна
недосонуван отфрлен сон
со јатото гракаќи замина
остана мачната самотија
правлив и рѓосан часовник
ѕиркаше срамежливо во времето
клатното сега сила немаше
миговите празни го поразија
празнотијата пајажините му ги подари
крадецот на идни чекори
горделиво пладнето го зароби
таа мала и смрдлива лага
утре ќебиде подобро
се налепи на муграта тажна
маглата леплива
белината беше ја приграбила
со мистичност и страв ја исполни
благородник авет сега шета
благослов со клетва кажува
само кандилото остана
и три грама осветено масло
зракот на надеш да го чуваат
така сеќавањата ги буричкаат
дарот од боговите што го оставиле
никодин чернодримски 2009
- Učlanjen(a)
- 19.09.2009
- Poruka
- 27.630
Ostadoh te zeljan jedng letnog dana,
O, srebrna vodo iz tudjega vrela.
To je bilo davno.-
Svaka mi je staza danas obasjana
Suncem i lepotom. Sreca me je srela.
Iz stotinu vrela zedj moja sad pije,
Al' mira ne nadjoh nigde, jer me nikad
Vatra prve zedji ostavila nije.
Ivo Andric
O, srebrna vodo iz tudjega vrela.
To je bilo davno.-
Svaka mi je staza danas obasjana
Suncem i lepotom. Sreca me je srela.
Iz stotinu vrela zedj moja sad pije,
Al' mira ne nadjoh nigde, jer me nikad
Vatra prve zedji ostavila nije.
Ivo Andric
Član
- Učlanjen(a)
- 29.08.2009
- Poruka
- 133
Pa to je krasno
Vani su padali pijanci
umjesto snijega.
Bio je sijecanj, ili januar,
ne sjecam se više.
Pozvan u tudi stan,
sjedim u njezinoj sobi bez svjetla,
ona, u opasnoj dobi,
a ja, poput pijetla.
Pricam joj pjesme....
Ona se divila bedrima,
dojkama, kukovima,
svim svojim sokovima.
Ona se divila mojim stihovima,
a ja sam pio vinjak.
Jedino što je znala reci,
PA TO JE KRASNO
i meni je sve bilo jasno
i užasno i strašno i žao
i sva bih blaga dao
da mi se vrate rijeci
što sam joj reko,
ali bilo je vec kasno.
Ona je ležala pored kamina
i kao da se kaje,
rumena od vatre vina,
plakala je
i nehoteci grješila je
milujuci jastuk
misleci pritom da sam vuk
koji ce skociti...
A ja sam bio pozvan,
ako se ne varam,
u ovaj stan tek nešto popiti
i sjedio sam potpuno miran.
Dosada je glodala tišinu,
vatra se jarcala u kaminu.
A ona je pricala o svojoj macki
i o ludnici u diskicu
i o nekom crnom mladicu
koji ima kola
i deset milijuna na knjižici.
I meni je sad stvarno sve bilo jasno
i rekao sam djevojcici
Pa to je krasno, to je zaista krasno....
i otišao sam padajuci sa snijegom po ulici.
Enes Kiševic
Vani su padali pijanci
umjesto snijega.
Bio je sijecanj, ili januar,
ne sjecam se više.
Pozvan u tudi stan,
sjedim u njezinoj sobi bez svjetla,
ona, u opasnoj dobi,
a ja, poput pijetla.
Pricam joj pjesme....
Ona se divila bedrima,
dojkama, kukovima,
svim svojim sokovima.
Ona se divila mojim stihovima,
a ja sam pio vinjak.
Jedino što je znala reci,
PA TO JE KRASNO
i meni je sve bilo jasno
i užasno i strašno i žao
i sva bih blaga dao
da mi se vrate rijeci
što sam joj reko,
ali bilo je vec kasno.
Ona je ležala pored kamina
i kao da se kaje,
rumena od vatre vina,
plakala je
i nehoteci grješila je
milujuci jastuk
misleci pritom da sam vuk
koji ce skociti...
A ja sam bio pozvan,
ako se ne varam,
u ovaj stan tek nešto popiti
i sjedio sam potpuno miran.
Dosada je glodala tišinu,
vatra se jarcala u kaminu.
A ona je pricala o svojoj macki
i o ludnici u diskicu
i o nekom crnom mladicu
koji ima kola
i deset milijuna na knjižici.
I meni je sad stvarno sve bilo jasno
i rekao sam djevojcici
Pa to je krasno, to je zaista krasno....
i otišao sam padajuci sa snijegom po ulici.
Enes Kiševic
Član
- Učlanjen(a)
- 29.08.2009
- Poruka
- 133
Torba
Nikad te nisam ništa iskrenije molio, od ovog
što ti sada govorim, sine moj.
U naježenom vetru veceri drvece otresa s
leda suvi bakar. To se dogegao septembar.
Ti sutra polaziš u školu.
Okna mirišu srebrno i zeleno na prve severne
magle i prve kiše. Vazduh se para kao
paucina i sav je izbušen kricima divljih
jata što se sele na jug.
Popodne kupio sam ti torbu. Tvoj prvi teret
u životu. Držiš je praznu kraj uzglavlja.
S njom ceš prespavati noc.
"Prazna je torba najteža" - pevaju Cigani dok
se vuku niz bespuca. Ja u sebi pevušim:
"Prazna je torba bogatstvo, jer u nju staje
mašta svega što živi i želi. U punu ne staje
više nijedna mrva sna.
Nijedna gipkost ovog pomalo okoštalog sveta.
Tu pesmu, možda, retko koji mališan cuje od
svoga oca, dok prima u šake sudbinu.
Otac Don Kihotov, Servantes, rekao je svom
sinu: "Ko premnogo u torbu trpa, poderace je."
A i ljudsko oko je torba. A i ljudska pamet je
torba. A i ljudsko srce je torba. Sve su to
torbe bez dna.
I mogu mnoge hiljade pokolenja stavljati u
njih pregršt zanosa, nežnosti, nade, još
uvek ostace mesta za nove, šire proste,
još uvek ostace mesta za nove radoznalosti.
Jos uvek ostace mesta za mnogolike svetove
koji na prstima prilaze i nose ispod kože
toplije i belje ljubavi.
Jer sutra nema jedno oblicje, sine moj. Postoji
veliki broj buducnosti.
I moraš imati dalekovidu moc proricanja da
se ne zgrudvaš u samo jednom vremenu.
Ne znam grešim li ako verujem: ipak je sve
tako lako poderivo - sem coveka.
Mika Antic
Nikad te nisam ništa iskrenije molio, od ovog
što ti sada govorim, sine moj.
U naježenom vetru veceri drvece otresa s
leda suvi bakar. To se dogegao septembar.
Ti sutra polaziš u školu.
Okna mirišu srebrno i zeleno na prve severne
magle i prve kiše. Vazduh se para kao
paucina i sav je izbušen kricima divljih
jata što se sele na jug.
Popodne kupio sam ti torbu. Tvoj prvi teret
u životu. Držiš je praznu kraj uzglavlja.
S njom ceš prespavati noc.
"Prazna je torba najteža" - pevaju Cigani dok
se vuku niz bespuca. Ja u sebi pevušim:
"Prazna je torba bogatstvo, jer u nju staje
mašta svega što živi i želi. U punu ne staje
više nijedna mrva sna.
Nijedna gipkost ovog pomalo okoštalog sveta.
Tu pesmu, možda, retko koji mališan cuje od
svoga oca, dok prima u šake sudbinu.
Otac Don Kihotov, Servantes, rekao je svom
sinu: "Ko premnogo u torbu trpa, poderace je."
A i ljudsko oko je torba. A i ljudska pamet je
torba. A i ljudsko srce je torba. Sve su to
torbe bez dna.
I mogu mnoge hiljade pokolenja stavljati u
njih pregršt zanosa, nežnosti, nade, još
uvek ostace mesta za nove, šire proste,
još uvek ostace mesta za nove radoznalosti.
Jos uvek ostace mesta za mnogolike svetove
koji na prstima prilaze i nose ispod kože
toplije i belje ljubavi.
Jer sutra nema jedno oblicje, sine moj. Postoji
veliki broj buducnosti.
I moraš imati dalekovidu moc proricanja da
se ne zgrudvaš u samo jednom vremenu.
Ne znam grešim li ako verujem: ipak je sve
tako lako poderivo - sem coveka.
Mika Antic
- Učlanjen(a)
- 19.09.2009
- Poruka
- 27.630
Dani mi prolaze uzalud .Najljepši izvori dušini presahnuše.Izgubio sam dodir sa svima koji me vole i razumiju,taj spasonosni dodir koji nas krijepi i drži, koji djelima našim daje poticaj snagu, i življenju našem smisao.
Posve sam otcijepljen. Tonem u zaborav. Prikriva me žalost. Sam sebi dolazim kao svijeća koju su zaboravili ugasiti a izgaram svu noć na oltaru kao neviđena žrtva u gluho doba.
Najteže je čovjeku kad sam nad sobom osjeti samilost.
Ivo Andrić
Posve sam otcijepljen. Tonem u zaborav. Prikriva me žalost. Sam sebi dolazim kao svijeća koju su zaboravili ugasiti a izgaram svu noć na oltaru kao neviđena žrtva u gluho doba.
Najteže je čovjeku kad sam nad sobom osjeti samilost.
Ivo Andrić
