Koristite zastareli pregledač. Možda neće pravilno prikazivati ove ili druge veb stranice. Trebali biste nadograditi ili koristiti alternativni pregledač.
Lipov cvet delotvoran je protiv znojenja i grčeva, umiruje bolove, sprečava grip i prehladu, snižava temperaturu, pomaže zaceljivanje rana i opekotina
Lipu treba brati čim počne da cveta
LIPA (Tilia platyphillos) je kod slovenskih naroda bila sveto drvo. Prelaskom iz paganstva u hrišćanstvo bogovi su zamenjeni, ali je obožavanje ove biljke ostalo.
Ovo raskošno drvo raste po brdskim šumama cele Evrope, dostiže visinu od 25do 30 metara i cveta u junu, u nekim krajevima sve do kraja jula. U zavisnosti od vremenskih uslova, lipa može da cveta više nedelja, ali može da se dogodi da cvetanje prođe i za 5-6 dana.
Ukoliko je tmurno vreme i padaju jake kiše, dešava se da cvetovi i ne stignu da zamirišu. Oni su žućkasto beli, sakupljeni u cvastima i srasli sa pricvetnim listovima. Blagog su i prijatnog mirisa, dok im je ukus sladunjav i pomalo opor zahvaljujući taninu, supstanci koje najviše ima u prirepku, delu koji povezuje cvast. I cvet i list lipe jako su bogati vitaminom C.
Lipu treba brati čim počne da cveta, odnosno kada su se dve trećine cvetova u cvasti rascvetale, jer precvetala lipa nema lekovitu vrednost. Treba voditi računa da se cvasti beru po suvom i lepom vremenu i, naravno, sa prirepkom. Cvet lipe je izuzetno vredan jer sadrži tanin, etarsko ulje, heterozide, šećer, vosak, manitol, tartarat...
Ubrani cvetovi suše se u hladu na prozračnom mestu, po mogućstvu na tavanu. Važno je da sušenjem zadrže svoju prirodnu boju i prijatan miris. Prilikom branja treba pratiti pčele, jer one nikada ne sleću na zagađenje cvetove. Inače, lipa se smatra najmedonosnijim drvetom, a cvetovi se najviše koriste kao čaj. Topli napitak od lipe delotvoran je protiv znojenja i grčeva, a koristi se i za umirivanje bolova. Poznavaoci narodne medicine tvrde da lipa sprečava povišenu temperaturu, grip, prehladu i kijavicu.
Prema legendi, zraci sunca uhvaćeni su u cvetu lipe, pa kada neko popije topao čaj u sebe uvlači toplotu sunca koja dovodi do znojenja. Na taj način organizam se hladi i oslobađa groznice i visoke temperature. Lipa se koristi i kod hroničnog kašlja i proliva, kao i za zaceljivanje rana i opekotina.
Zahvaljujući delotvornim sastojcima pomaže nadraženoj i oštećenoj sluzokoži, a posebno je efikasna kod upale grla, uklanja bolove prilikom mokrenja, ublažava posledice umora, smiruje nervnu napetost.
Nervoznim osobama sklonim stresu i ljudima koji pate od nesanice preporučuje se da svakodnevno piju čaj od lipe. Kako pripada biljnim čajevima, mogu ga piti svi, pa i najmlađi. Za opuštanje ne mora samo da se pije čaj, već lipa može da se doda i vodi za kupanje.
Mnoge žene lipu koriste za vreme menopauze kako bi smanjile nervozu i probleme sa snom. Zaslađen sa lipovim medom, čaj povoljno deluje u sprečavanju arterioskleroze, upale vena, angine pektoris, infarkta... Od lipovog drveta proizvodi se aktivni ugalj velike absorptivne moći, dok je masno ulje u lipovom plodu vrlo slično maslinovom.
Čaj od lipe
Pravilna priprema čaja od lipe podrazumeva da se jedna do dve kašičice osušenog cveta preliju šoljom ključale vode, i napitak ostavi poklopljen da odstoji pet do deset minuta, posle čega se procedi i pije, više puta dnevno. Važno je da se čaj pije što topliji jer je tako najdelotvorniji.
Međutim, treba voditi računa da se ne pretera u konzumiranju, jer preterano velike količine mogu izazvati srčane tegobe.
Ko redovno pije čaj od cveta lipe pomešan sa kašikom meda ne treba da se boji upale pluća ili dušnika.
Litar lipovog čaja dnevno omogućava da se očiste bešika i bubrezi, smire živci i spreči neprijatno znojenje. Isto dejstvo postiže se i ukoliko se čaj koristi kao kupka, jer lipa prodire kroz kožu, čisti je i hrani.
Cvet snižava pritisak
Lipa ima blagotvoran efekat na kardiovaskularni sistem, naročito kod hipertenzije, jer snižava krvni pritisak. Istraživanja britanskih naučnika pokazala su i da cvet ove biljke isceljuje i jača zidove krvnih sudova, čak i kada se radi o proširenim venama. Povoljno deluje i na samu krv, sprečavajući stvaranje ugrušaka.
Deluje i protiv stvaranja plaka na krvnim sudovima i smanjuje mogućnost začepljivanja srčanih arterija koje srce snabdevaju krvlju.
Na taj način smanjuje i rizik od srčanog udara.
Međutim, osobe koje već piju lekove protiv stvaranja tromba ili za snižavanje pritiska, kao i druge lekove za srce, treba da budu oprezne prilikom konzumiranja čaja od lipe, jer on može dodatno da pojača njihovo dejstvo.
Svrstava se među devet najlekovitijih domaćih biljaka. Poslednjih godina na plantažama širom Evrope gaji se bučak, vrsta bokvice poreklom sa Mediterana
PO šumama, na livadama i pašnjacima, pored puteva i blizu naselja, raste bokvica (žilovlak, trputac, vučac, popova lozica), kako travari tvrde, jedna od devet najlekovitijih biljaka. U Srbiji raste oko 20 vrsta ove biljke, ali se po obliku listova i cvasti razlikuje nekoliko vrsta koje su najrasprostranjenije, a koriste se kao hrana i lek. Reč je o ženskoj, širokolisnoj (Plantago major), muškoj, uskolistoj (Plantago lanceolata) i srednjoj bokvici (Plantago media). Sve tri vrste su trajne zeljaste biljke sa listovima u rozeti i cvetaju od proleća do zime.
S obzirom na to da nisu otrovni ni škodljivi, mladi listovi bokvice, naročito ženske, koristili su se za ishranu, pogotovo za vreme ratova i gladnih godina. Danas se, pak, kao prolećna vitaminska salata u jelovniku često nađu mladi listovi i sveže isceđen sok, jer su odlično profilaktičko sredstvo. Kada je reč o lečenju, lekovite osobine imaju osušen i svež list ubran dok biljka cveta, kao i koren koji može da se vadi tokom cele godine. Ipak, iako su hemijski sastav i dejstvo sve tri vrste bokvica gotovo isti, u narodnoj medicini najviše se ceni i najčešće upotrebljava širokolina, ženska bokvica. U svim delovima biljke ima heterozida, aukubozida i enzima invertaze, emulzina, tirozinaze i koagulaze. U listu ima i tanina, pektina, limunske kiseline, vitamina C, saponozida i fitoncida, dok seme, koje se u narodnoj medicini mnogo ređe koristi, sadrži sluzi, masno ulje, belančevine i šećer.
Bokvica je mnogo cenjena kao snažno antibakterijsko sredstvo. Naučno je dokazano da list deluje protiv raznih upala kože i sluzokože i pojačava lučenje tečnosti u plućima, što olakšava iskašljavanje guste sluzi iz organa za disanje. Zato je i nezaobilazan činilac jednog od najpoznatijih farmaceutskih sirupa protiv kašlja. Osim toga, bokvica smanjuje učestalo mokrenje i blagotvorno deluje na organe za varenje (protiv proliva, grčeva, čira želuca i dvanaestopalačnog creva). Od soka isceđenog iz mladih listova bokvice, farmaceuti pripremaju pastile prijatnog ukusa koje se koriste za lečenje organa za disanje u slučaju da pacijent boluje od hroničnog bronhitisa, zapaljenja ždrela (faringitisa) i upale grkljana (laringitisa).
U narodnoj medicini, bokvica je omiljeni lek. Gotovo da nema onih koji za nju ne znaju, a čini se i da nijednu drugu domaću lekovitu biljku ne upotrebljavaju tako često kao bokvicu. Svež list je odličan za lečenje rana, ogrebotina, posekotina, uboda osa. Uspešno leči i rane od žuljeva a svaka oteklina posle udarca splasne ako se na nju stavljaju oblozi od listova ove biljke. S obzirom na to da je poslednjih godina sve više pacijenata koje muči neka alergija, travari podsećaju da se bokvica u prošlosti potvrdila i kao izuzetan antialergen. Osim toga, koristi se i u kozmetici, jer se njen sok smatra veoma uspešnim sredstvom za uklanjanje akni i gnojnih bubuljica.
Poslednjih godina na plantažama širom Evrope, gaji se bučak (Plantago psyllium), vrsta bokvice poreklom sa Mediterana. Njeno seme se koristi kao odličan izvor sluzi koja se koristi za blago čišćenje creva (laksativ) i posebno se preporučuje pacijentima koji imaju hroničan zatvor i hemoroide.
OBLOG Sveže ubrane listove bokvice operite, izgnječite na dasci oklagijom, stavite na ranu ili posekotinu i učvrstite zavojem. Sirup - 4 šake listova bokvice - 300 g meda Dobro oprane listove sameljite na mašini za meso i dobijenu smesu procedite kroz tri sloja gaze. Dodajte med, promešajte i desetak minuta kuvajte na tihoj vatri neprekidno mešajući dok smesa ne bude gusta. Topao sirup sipajte u staklene flašice i čuvajte u frižideru. Protiv kašlja, uzimajte tri do četiri puta dnevno po kašiku sirupa.
UBLAŽITE NAPADE KAŠLJA - 20 g listova muške bokvice - 20 g cvetova belog sleza - 20 g cvetova i listova podbela - 20 g morača Sa pola litra provrele vode prelijte tri kašike mešavine, odmah poklopite i posle tri sata procedite. Tečnost možete da zasladite medom i svaki drugi sat uzimajte po kašiku čaja.
IZLEČITE UPALU BEŠIKE - 2 kašičice listova bokvice - 2 kašičice majčine dušice (Thymus serpyllum) - 2 kašičice timijana (Thymus vulgaris) Kašičicu mešavine prelijete sa dva i po decilitra vrele vode, poklopite, sačekajte pet minuta, procediti i pijte u gutljajima. NAPOMENA: Ova mešavina je blagotvorna i protiv bronhijalne astme i loše funkcije jetre.
IZBACITE ŠLAJM
- kašičica usitnjenog lišća bokvice
- 2,5 dl vode
Bokvicu prelijte ključalom vodom, poklopite i posle pet minuta procedite. Pijte šolju čaja ujutro natašte, potom šolju-dve tokom dana i jednu uveče pre spavanja.
PROTIV ALERGIJE
- 10 g suvih listova bokvice
- šolja vode
Usitnjene listove prelijte proključalom vodom, poklopite, sačekajte tri-četiri minuta i procedite. Pijte po trećinu šolje čaja tri puta dnevno, 20 minuta pre jela.
Antioksidansi u začinskim biljkama - snažniji i zdraviji od sintetičkih antioksidanata
Sigurno ste čuli za slobodne radikale i oksidativni stres. Oksidativni stres je stanje koje nastaje kada proizvodnja slobodnih radikala nadvlada sposobnost tijela da ih neutralizira ili eliminira. Oksidativni stres vodi do brojnih teških bolesti današnjice poput dijabetesa, prijevremenog starenja i srčanih tegoba. Najveći neprijatelji oksidativnih procesa su antioksidansi, koji osnažuju imunosni sustav i neutraliziraju slobodne radikale. Ljudski organizam ima vlastite antioksidativne sustave, koji ga štite od štetnog utjecaja slobodnih radikala. No, antioksidante možemo unijeti i hranom. Prirodni izvori antioksidanata su voće, povrće i začinske biljke.
Sintetički antioksidanti
Prehrambena, farmaceutska i kozmetička industrija u svoje proizvode ubacuje neke sintetičke antioksidante. To su butilirani hidroksianizol (BHA, E320), butilirani hidroksitoluen (BHT, E321), terc-butilhidrohinon (TBHQ, E319) i estri galne kiseline (E310 – E312).
Nakon pojave sintetičkih antioksidanata često se postavljalo pitanje njihove sigurnosti po ljudsko zdravlje. Zbog nepovoljnih toksikoloških izvještaja o sintetičkim antioksidansima preporučujemo da koristite samo prirodne antioksidanse.
Prirodni antioksidanti u začinskim biljkama
Velik broj začinskih biljaka sadrži kemijske spojeve koji imaju antioksidativne osobine. Prirodni antioksidanti mogu se naći u brojnim dijelovima biljaka, kao što su sjemenke, lišće, korijen i kora. Najvažnije grupe prirodnih antioksidanata u voću i povrću su tokoferoli, flavonoidi, fenolne kiseline, terpenoidi i karotenoidi. Aktivne komponente začinskih biljki s antioksidativnim učinkom su polifenoli i fenolne kiseline. To su primjerice ružmarinska kiselina iz ružmarina, kadulje i origana, flavonoidi cirsimarin i genkvanin iz ružmarina i kadulje. Uz njih su i prirodni pigmenti kao kapsaicin u paprici i terpeni iz ružmarina i kadulje. Neke začinske biljke iz obitelji Lamiaceae, poput ružmarina, kadulje, origana i timijana, mogu se koristiti u prehrambenoj industriji. Ne samo zato što štite hranu od oksidacije, već joj daju i brojna ljekovita svojstva.
Smatra se da antioksidansi...
štite stanice od slobodnih radikala
usporavaju proces starenja
energiziraju organizam
štite od mnogih bolesti poput raka, artritisa, Alzheimerove bolesti itd.
Ružmarin – kralj antioksidanata
Lišće ružmarina (Rosmarinus officinalis L.) i ekstrakti ružmarina koriste se ne samo kao začini, već i zbog svojih antioksidativnih osobina. Ružmarin je poznat kao biljka s najjačim antioksidativnim djelovanjem. Spojevi u ružmarinu koji imaju najveću antioksidativnu aktivnost su karnosolna kiselina, karnosol i ružmarinska kiselina. Antioksidansi u ružmarinu sposobni su prekinuti proces oksidacije dodajući vodik slobodnim radikalima.
Kadulja
Kadulja (Salvia officinalis L.), jedna je od najpoznatijih i najčešće korištenih ljekovitih biljaka. Osim u svrhu liječenja, kadulja se koristi i kao začin. Zajedno s ružmarinom, posjeduje najjaču antioksidativnu aktivnost među biljkama. Antioksidativno djelovanje kadulje pripisuje se prisustvu fenolnih diterpena, fenolnih kiselina i flavonoida.
Timijan
Timijan (lat. Thymus vulgaris) je ljekovita biljka bogata eteričnim uljem, zbog kojeg ima fungicidno, antiseptičko i antioksidativno djelovanje. Eterično ulje iz lišća timijana koristi se i u parfemima, sapunima i pastama za zube. Osim primjene u kozmetici i fitoterapiji, timijan se koristi i kao začin. Istraživanja su pokazala da aktivne komponente u ekstraktu timijana, posebno eugenol, timol i karvakrol, imaju veću antioksidativnu aktivnost od sintetičkih antioksidanata BHT i BHA te od vitamina E.
Origano
Origano (Origanum vulgare L.) se u tradicionalnoj medicini koristi kao ljekovita biljka zbog svojih jakih antibakterijskih, antigljivičnih i antioksidativnih svojstava. Komponente odgovorne za antioksidativno djelovanje eteričnog ulja iz origana su timol, karvakrol i timohinon. Zajedničko djelovanje sastojaka eteričnog ulja origana igra vrlo važnu ulogu. Istraživanja su pokazala da ekstrakt origana usporava lipidnu oksidaciju.
Bosiljak
Bosiljak (Ocimum basilicum L.) upotrebljava se u tradicionalnoj medicini zbog svojih antibakterijskih, antigljivičnih i antioksidativnih osobina. U kulinarstvu se primjenjuje kao začin, a u kozmetici kao izvor eteričnog ulja. Otkriveno je da ružmarinska kiselina, kao glavna komponenta bosiljka, ima jače antioksidativno djelovanje od vitamina E.
Kako koristiti začinske biljke
Najjednostavniji način kako možete iskoristiti dobrobiti začinskih biljaka jest dodati ih u vaš svakodnevni meni. Najbolje ih je dodati jelima na kraju, jer kuhanjem biljke gube vrijedne nutrijente i ljekovita svojstva. Također možete koristiti kapsulirani prah, tinkture ili čista eterična ulja začinskih biljaka. U vezi primjene i doziranja takvih pripravaka pitajte stručnog fito- ili aromaterapeuta.
Pospešuje znojenje, pojačava izlučivanje mokraće, umiruje grčeve creva, želuca i glatkih mišića, uravnotežuje mesečni ciklus, a leči i bolesti živaca, želuca, jetre i žuči
KAO lekovita biljka, neven (Calendula officinalis) zauzima zavidno mesto. Poznat je još od antičkih vremena, dok u zapadnoevropskoj biljnoj medicini predstavlja jednu od najpoznatijih biljaka.
Koristili su ga još stari Egipćani, odakle je i prenet u Evropu. U svim antičkim kulturama neven je, zapravo, bio sinonim za lečenje bolesti kože, organa za varenje, raznih upalnih procesa...
Od kada je čovek upoznao njegova dejstva, neven slovi za “biljku kože” visoke lekovitosti, jer gotovo da nema kožne bolesti u kojoj nije ispoljio svoju delotvornost. U preparatima se koristi za lečenje akni, bradavica, cista, čireva, ekcema, psorijaze i seboreje, hemoroida, fistula, kožnih upala, ljuštenja kože, masne kože lica, mastitisa, osipa, gnojnih i rana koje teško zarastaju, ugriza i uboda insekata...
U lečenju spoljašnjih i unutrašnjih oboljenja neven deluje tako da pospešuje znojenje, pojačava izlučivanje mokraće, umiruje grčeve creva, želuca i glatkih mišića, uravnotežuje mesečni ciklus. Leči i bolesti živaca, želuca, jetre i žuči, delotvoran je kod bolesti vena, koristi se za razna spoljašnja i unutrašnja ispiranja, kao u slučaju povreda, upala i infekcija, dekubitusa i modrica. I nadasve, deluje antikancerogeno kod raka kože, materice, želuca i grla.
Kao lek se koriste uglavnom cvetovi koji treba skupljati u junu, julu i avgustu i sušiti na promaji u tankom sloju, na temperaturi do 35 stepeni.
Prilikom skupljanja treba birati jarkonarandžaste debele cvetove, da bi što više sačuvali prirodnu boju. Latice nevena su najvrednije jer sadrže, u obilatim količinama, etarska ulja, tanine, šećere, likopen, proteine. Sadrže i pigmente karotenoide koji upravo i daju divnu zlatnožutu ili jarkonarandžastu boju cvetovima. Sadrže i lekovit sastojak kalendulin, gorke supstance i minerale kalijum i sumpor. Kao terapeutsko sredstvo koristi se kao čaj, ulje, mast ili obloge. U ishrani, jestive latice služe kao dodatak salatama i čorbama da bi im dale specifičan ukus i boju.
Neven je i lep kao biljka i izuzetno lekovit, a, iako “voli” sunce, teško podnosi velike vrućine.
Tada mu se latice suše, a cvetovi zatvaraju. Zato, u vrelim danima biljku treba poseći ili joj obezbediti popodnevnu hladovinu. Ako je to nemoguće, treba ga ostaviti za jesenje dane kada vrućine utihnu. Tada će se neven spontano oporaviti i ponovo procvetati.
Za neven je inače karakteristično da nikad ne vene, zbog čega je biljka i dobila ime. Cveta od proleća do jeseni, a na primorju cele godine. Rimljani su verovali da cveta svakog meseca, pa su mu i dali ime Calendula.
Ova latinska reč označava prvi dan u mesecu. Iako je jednogodišnja biljka, neven se sam pobrinuo za svoju dugovečnost. Kada procvetaju, njegovi cvetovi se sami rasejavaju.
Zahvaljujući karakterističnom aromatičnom mirisu, cvetovi nevena imaju moć i da rasteruju insekte i biljne štetočine.
Zbog toga se često i sade u baštama. Osim toga, neven je i prilično pouzdan prognozer vremenskih prilika. Ako se cvetovi ne otvore posle sedam sati ujutru, znači da će toga dana pasti kiša.
ČAJ OD NEVENA
Jedan do dva cveta nevena staviti u šolju i preliti sa dva decilitra vrele vode. Tako spremljen čaj pije se dva do tri puta dnevno, uz eventualno zaslađivanje medom po ukusu. Čaj je delotvoran u regulisanju menstruacije i ublažavanju menstrualnih tegoba. Čaj počinje da se pije sedam dana pre očekivanog početka menstruacije, i nastavlja dok traje ciklus.
NEVENOVA MAST Sastojci: šoljica sveže isceđenog soka od lišća i cveta nevena, dve šoljice nesoljene svinjske domaće masti i pola šoljice voska.
Priprema: Navedeni sastojci mešaju se na vatri dok se ne sjedine. Mast je lekovita za otečene žlezde, čireve i rane koje teško zarastaju. Na platnenu krpu naneti sloj debljine milimetar, zatim staviti na ranu ili čir, pokriti sa gazom ili vatom i sve učvrsti zavojem. Na manjim mestima može i flasterom.
Preporučljivo je da se istovremeno, jedanput dnevno, pije i šoljica čaja od lišća i cveta. Čaj se sprema tako što se u četvrt litra vrele vode stavi kašičica biljke, sačeka nekoliko minuta da odstoji, a onda pije.
Lečenje biljem - trava iva jača imunitet i odličan je borac protiv stresa. Kupka povoljno deluje na kožne promene, a balzam na ublažavanje reumatizma
TRAVA iva (teucrium montanum) je biljka koja se za lečenje mnogih bolesti koristi još od doba antike. Raste po krševitim mestima, brdima i planinama, obično na kamenitom tlu. Poznaje se po malim i okruglim poleglim busenovima. U narodu je poznata i kao gorski cmilj i dubčac, a iskusni travari cene je kao zlato. Ne bez razloga, jer po starom narodnom verovanju trava iva pomaže čoveku da se posle duge bolesti oporavi i mentalno i fizički.
Pored toga, dug je spisak bolesti koje ona leči, a koliko je pouzdana, govori i stara izreka: „Trava iva od mrtva pravi živa“. Cveta od jula do septembra. Nadzemni deo biljke se odavno koristi u fitoterapiji, a skuplja se u vreme cvetanja. Pravilno branje trave ive podrazumeva da lisnate cvetne vrhove grančica sečete oštrim makazama i brzo ih sušite na promaji da bi se sačuvala boja i miris. Preporuka je i da gde god da je berete, barem trećinu cvetova ostavite netaknute. Zbog lekovitih svojstava zaštićena je Uredbom o stavljanju pod kontrolu sakupljanja, korišćenja i prometa na osnovu Zakona o zaštiti životne sredine. Ova aromatična biljka sadrži etarsko ulje, tanin, holin, saponine i gorke supstance. Koristi se preventivno za jačanje imunog sistema, a odličan je izbor i za one koji su izloženi stalnom stresu. Izuzetno je gorkog i oporog ukusa, a u narodnoj medicini pokazala se kao pouzdana za lečenje probavnih i disajnih organa, smatra se da pomaže i kod tuberkuloze pluća. Zbog gorkih supstanci nezamenljiva je kod mnogobrojnih bolesti želuca, a olakšava i nadutost stomaka. Svojim antiseptičkim delovanjem uništava patogene mikroorganizme, odstranjuje štetne supstance u crevima i želucu. Takođe je delotvorna kod bolesti usta i grla, raznih infekcija, gljivica i afti. Čaj trave ive leči grčeve i čisti krv. Upotrebljava se i protiv svih vrsta groznica, ali i kao pomoć u lečenju šećerne bolesti. Tinktura od ove biljke pomaže kod hemoroida, bolesti jetre i žuči jer podstiče stvaranje i protok žučne kiseline. Kao kupka povoljno deluje na kožu, naročito kada je reč o ranama i raznim promenama na koži. Vrlo je popularna u obliku balzama za ublažavanje reumatizma. Kako za ovu travu fitoterapeuti kažu da je univerzalni lek, prema nekim tumačenjima može da deluje: protiv bakterija i gljivica, kod bolesti želuca, smanjuje upale, jak je antioksidans, vraća raspoloženje u depresiji, reguliše probavu, izbacuje višak tečnosti iz organizma, pomaže kod hemoroida i šećerne bolesti, čisti organizam.
RECEPTI
ČISTI KRV Kašiku suve i usitnjene trave ive preliti sa 250 ml ključale vode, poklopljeno kuvati dva minuta i posle 15 minuta procediti. Dnevno piti 3 puta po šolju svežeg nezaslađenog čaja, pre glavnih obroka.
PROTIV HEMOROIDA Dvadeset grama biljke potopite u 100 ml konjaka. Ostavite da stoji dve nedelje. Protiv bolesti žuči ili hemoroida pije se tri puta dnevno po 20 kapi ove tinkture.
ZA JAČANJE IMUNITETA U litar crnog vina potopite 20 grama trave ive i ostavite da stoji osam dana. Pije se po jedna čašica tri puta dnevno, pre jela. Možete da probate i ovaj recept: osušenu ivu sitno sameljite u mlinu za kafu. Uzimajte jedan do tri grama pre jela.
Glog je među biljkama s najdužom tradicijom. Kinezi su nekoć od njega radili fermentirano piće, a njegovi ostaci pronađeni su u 9000 godina starim lončanicama. Smatra se da je već tada bio značajan u religiji. Legenda kaže da je od ovog grma napravljena Kristova kruna od trnja. Uz njega se vežu i mnoga druga vjerovanja, čak i mitovi poput onog o vampirima. Glog je u to vrijeme rastao u Europi, Aziji, Sjevernoj Americi i Mediteranu, no danas je proširen po čitavom svijetu. Poznat je i pod nazivima bijela drača, bijeli trn, glogić, glogovac, glogovina, oštri trn, trnka, žetica, glagovna glog, gloginja, medvedove hruške.
Lijek za srce
Glog sadrži aktivne tvari s antioksidativnim djelovanjem. U cvjetovima se, uz nešto eteričnog ulja, nalazi trimetilamin i glikozid oksiakantin. Plodovi sadrže eterično ulje, tanin, saponin, glikozide i fruktozu te u znatnim količinama kalij, natrij, kalcij i soli fosforne kiseline. Nakon uvrštavanja tinkture svježih plodova gloga u homeopatsku knjigu Wilmara Schwabea, postao je popularna biljka i predmet mnogih istraživanja. Ona su potvrdila da je glog vrijedan lijek za srce. Među ohrabrujućim zaključcima je i onaj da glog sprečava pošast modernoga doba - infarkt. Svi koji imaju problema s previsokim tlakom, žele se zaštititi od opasnosti visokog kolesterola i ovapnjenja žila te svi koji pate od srčanih kriza, mogu se s punim povjerenjem liječiti glogom. Ova biljka široko se koristi za održavanje zdravlja krvožilnog sustava, kod visokog tlaka, slabljenja srčanog mišića i srčane aritmije. Prihvaćen je kao siguran i učinkovit tretman ranih faza srčanih bolesti te kao djelotvorna terapija kod već uznapredovalih faza. Preporučuje se nakon srčanog udara, budući da povećava prokrvljenost koronarnih krvnih žila. Pospješuje aktivnost i bolju prehranu stanica srčanog mišića. Općenito bi svatko iznad 50 godina trebao povremeno uzimati tinkturu gloga.
Druge primjene gloga
Glog je jedna od biljaka s najjačim smirujućim učinkom. Pomaže kod umora, manjka energije, lošeg sna, teškog disanja, vrtoglavica, lupanja srca, tjeskobe, nervoze i šuma u ušima. Vrijedan je i u menopauzi. Može se koristiti kao pomoć kod mršavljenja, jer potiče izbacivanje viška vode iz organizma. To ga svojstvo čini korisnim i kod celulita, edema i bolesti zglobova. Glog jača vezivno tkivo na zglobovima, a zbog antiupalnog djelovanja savjetuje se kod ulcerativnog kolitisa i probavnih tegoba. Štiti od djelovanja slobodnih radikala i sprječava bolesti krvnih žila poput arterioskleroze. Brojne studije o glogu ustanovile su da je on sigurna i dobro podnošljiva biljka. Međutim, glog se ne preporučuje trudnicama i dojiljama.
Berba gloga
Za liječenje se najčešće koriste dvije vrste gloga - crveni (lat. Crataegus oxyacantha) i manje poznati bijeli glog (lat. Crataegus monogyna). Glog raste uz puteve, rubove šuma i livada, a karakterističan je po trnju i trokrakim i petokrakim listovima. Kora se sakuplja u proljeće kada kolaju sokovi, te se koristi osušena ili svježa. Plodovi se beru u jesen kada su jarkocrveni. Cvjetovi, po mogućnosti bijeli, beru se u pupoljcima ili neposredno prije otvaranja. Vrijeme za branje cvjetova je između travnja i lipnja. Suše se u hladu u tankim slojevima.
Kapi od gloga
20 g usitnjenih listova i cvjetova prelijte s 200 ml 70-postotnog alkohola. Povremeno promiješajte. Nakon tri tjedna procijedite i profiltrirajte. Pijte dvadeset kapi dnevno s malo tekućine. Ove kapi djeluju preventivno, ali i kao pomoćna terapija kod bolesti krvožilnog i živčanog sustava.
Sirup od gloga
U blender stavite kilogram bobica gloga, prelijte s vodom tako da seže 2,5 cm iznad bobica. Izblendajte i ostavite tako 24 sata. Stavite to na laganu vatru, a kada počne lagano ključati, ostavite neka se krčka pola sata. Ugasite vatru i pustite da odstoji još pola sata. Procijedite tu tekućinu i kada se ohladi, stavite je u hladnjak. Bobice izblendajte dodajući im novu vodu. Zatim ih opet jednako kuhajte pola sata i ostavite da stoje još pola sata. Dobro procijedite kroz krpu, da bude što gušće. Taj sok pomiješajte s prvobitno iscijeđenim. I zatim ga krčkajte na laganoj vatri dok ne ostane ¼ mješavine. Ulijte u sterilizirane boce i uzimajte 6 do 12 žlica dnevno. Rok trajanja je neograničen.
Pomoć kod infarkta
Pojačana formula herbalista Richarda Schulzea za one koji su pretrpjeli infarkt.
Sastojci: - 240 ml sirupa od gloga
- 30 ml tinkture od srčanika
- 30 ml tinkture od korijena đumbira
- 30 ml tinkture od kaktusa Selenicereus grandiflora
- 30 ml tinkture od mljevene crvene paprike Priprema:
Bocu od pola litra napunite glogovim sirupom do pola. U odvojenoj posudi izmiješajte tinkture i zatim ih dodajte sirupu i dobro promiješajte. Pijte po jednu žličicu 3 do 8 puta dnevno.
Lečenje biljem - gavez je najbolji prirodni lek protiv uboja i za zarastanje rana. Sirup se, slično belom slezu, koristi za iskašljavanje i protiv upala usne duplje
MALOBROJNO je lekovito bilje, poput gaveza (Symphytum officinale) u čiju lekovitost, već vekovima, vlada neograničeno poverenje. U narodu je poznat i kao crni ili veliki gavez, volovski jezik, svatovci, kilnjak, konjski rep... Raste pored reka i na vlažnim mestima, čak i u planinskim predelima iznad 1.000 metara nadmorske visine.
Prepoznatljiv je po ljubičastim ili ružičastim zvonastim cvetovima, sakupljenim u povijene cvasti. Listovi su pod prstima grubi od mnoštva krupnih „dlaka“, donji su elipsoidni, a srednji i gornji duguljasti. Koren gaveza je veliki, mesnat, spolja crn, a iznutra beličast. Izvađen u jesen ili proleće čim biljka počne da lista, koren gaveza je izuzetno lekovit. Sirov je sočan, svojstvenog mirisa i sluzavog, pomalo oporog ukusa. Kada se izvadi, važno je da se opere, ostruže, izreže u komade duge do dva centimetra i što pre osuši na suncu da se ne ubuđa. Koren gaveza obiluje sluzi, a sadrži još smole, tanine, etarsko ulje, asparagin, šećer, purinski derivat alantoin, glikoalkaloid konsolidin i malo otrovnog alkaloida simfitocinoglosina. Kada je reč o upotrebi, koren gaveza je tipičan sluzni i donekle taninski lek. S obzirom na to da sadrži alantoin, ovaj koren podstiče rast i razmnožavanje ćelija i obnavljanje tkiva, pa se tako može objasniti njegova vekovna upotreba u narodnoj medicini za zarastanje naprsnuća i preloma kostiju kao i za lečenje uboja, zagnojenih rana, kožnih i čireva želuca i dvanaestopalačnog creva. Ukoliko se od korena pripremi sirup, travari tvrde da on, slično belom slezu, pomoaže iskašljavanju i dobar je protiv upala usne duplje. Od davnina se, takođe, gavez koristio za lečenje ateroskleroze i opekotina. Osim korena, u narodnoj medicini koriste se koren, mladi izdanci, stabljike i listovi. Neki travari preporučuju da se listovi, inače bogati karotinom, koriste kao povrće ili za pripremanje soka i čaja, jer povoljno deluje protiv astme, hipertenzije, reumatizma, osteoporoze, anemije i nekih bolesti pluća. Ipak, pošto gavez sadrži otrovne alkaloide, preporuka i farmaceuta i travara je da se preparati pripremaju oprezno, sa precizno određenim količinama ove biljke. RECEPTI
Obloge za uganuća - 100 gr korena gaveza - litar mleka Iseckan ili u avanu izdrobljen koren gaveza dodajte mleku i na tihoj vatri kuvajte do gustine kašice. Smesu, potom, rasporedite na platno i privijte na mesto uganuća, preloma ili naprsnuća. Ako je potrebno, preko obloga učvrstite daščice za imobilizaciju.
Plućni čaj - 50 gr korena gaveza - 50 gr bamija Usitnjen gavez i bamije prelijte sa četiri decilitra ključale vode i odmah poklopite. Posle osam sati, dobijenu sluzastu tečnost podelite na tri doze i svaku popijte posle jela.
Izlečite čir - 50 gr korena gaveza - 50 gr dunjinih semenki - 50 gr semanki lana - 20 gr slatkog korena - 20 gr listova hajdučice
Litrom proključale vode prelijte tri kašičice mešavine, poklopite i posle šest sati procedite. Čaj pijte tokom dana umesto vode.
Moje iskustvo sa kanadskim konopljinim uljem je fenomenalno! Počela sam ga koristiti kako bi ublažila predmenstrualne tegobe... Kao rezultat dobila sam odlično celokupno stanje mog organizma )))
Najbolje piće za imunitet, kožu i čišćenje organizma
Najbolje piće za imunitet, kožu i čišćenje organizma
Voda kokosa je dobro piće, ali hranljivim materijama bogat sok aloe vere nutricionistima je ipak zanimljiviji. Osim što pomaže koži, jača imunitet i čisti organizam. Mineralima bogatom soku aloe vere pripisuje se i da uspešno smanjuje nivo holesterola u krvi, pomaže pri gubitku suvišnih kilograma, poboljšava probavu i imunitet.
Naime, biljka aloe vera sadrži enzime koji su vrlo dobri za probavu i uklanjaju toksine iz tela. Aloe vera sadrži brojne vitamine, uključujući A, C, E, folnu kiselinu, B1, B2, B3, B6, te je jedna od retkih biljaka koje sadrže vitamin B12, koji pomaže rad mozga i nervnog sistema.
Od minerala obiluje kalcijumom, magnezijumom, cinkom, hromom, selenom, natrijumom, gvožđem i kalijumom. Bogata je i aminokiselinama i masnim kiselinama, koje takođe olakšavaju probavu.
Jača i prirodnu sposobnost tela da se bori s bolešću pa izbacuje toksine iz tela. Britanska nutricionistkinja Madelajn Šo kaže: "Aloe vera je odlična i ako osećate bilo kakvu subjektivnu nelagodu. Umiruje unutrašnje organe i pomaže u smanjenju nadutosti".
Sok ove biljke tradicionalno se koristi za ublažavanje opekotina i psorijaze, a koristi su daleko veće, posebno ako se unosi u organizam.
Echinacea - najdjelotvorniji prirodan lijek za upale dišnih putova
Echinacea - najdjelotvorniji prirodan lijek za upale dišnih putova
Echinacea je izvorno američki rod cvjetnih biljaka iz obitelji Asteraceae. U Sjedinjenim Državama raste devet vrsta ehinaceje. U medicinske svrhe koriste Echinacea purpurea, Echinacea angustifolia i Echinacea pallida. Ovu biljku nalazimo u raspršenim skupinama na bogatoj prerijskoj zemlji ili pjeskovitom tlu od Alabame do Teksasa i sjeverozapadno. Biljka raste u visinu do jednog metra. Cvijet, koji niče od srpnja do listopada, varira u bojama od svijetlo ružičaste do blijedo ljubičaste. Smeđi plod koji se razvije nakon cvijeta čunjastog je oblika, čvrst i mrvljiv. Svaki dio biljke - korijen, stabljika, lišće i cvijet - može se iskoristiti u ljekovite svrhe.
Tradicionalni lijek Indijanaca
Indijanci su koristili ehinaceju za liječenje i prevenciju upala dišnih puteva stotinama godina prije dolaska europskih useljenika. Početkom 19. stoljeća prihvatili su je i bijelci i preselili je u Europu. Njena je popularnost u Europi narasla otkako su sredinom devedesetih u Njemačkoj provedena istraživanja koja su dokazala njenu učinkovitost.
Aktivni sastojci ehinaceje
U ehinaceji se nalazi složena smjesa aktivnih sastojaka, kojima stručnjaci pripisuju antimikrobna i imunostimulirajuća svojstva. Sve vrste ehinaceje posjeduju fenole - tvari s jakim antioksidativnim svojstvima. Fenoli štite biljke od zaraze i oštećenja, a imaju zdravo djelovanje i na ljudski organizam. Ehinacein, spoj svojstven samo ehinaceji, sprječava prodiranje mikroba u zdrave stanice tako da virusi i bakterije ne mogu uspostaviti uporište u organizmu. Od ostalih tvari, ehinaceja sadrži alkilamide, koji također jačaju imunitet, te polisaharide, glikoproteine i derivate kafeične kiseline.
Djelotvorna kod prehlade i gripe
Echinacea je vrlo popularna ljekovita biljka, osobito za liječenje i prevenciju prehlade i gripe. Od sredine devedesetih provedena su brojna istraživanja u vezi s djelovanjem ehinaceje na viruse i bakterije. Znanstvenici pri Sveučilištu u Connecticutu 2007. su analizirali rezultate tih istraživanja i zaključili da ona smanjuje rizik od prehlade za 58 posto. Također su otkrili da ehinaceja, ako se uzima kod već postojeće prehlade, skraćuje trajanje bolesti za prosječno 25%. Najjači dokazi djelovanja ehinaceje kod upala dišnih putova prikupljeni su za Echinaceu purpureu. Echinacea pallida i Echinacea angustifolia pokazali su slabije rezultate. Echinacea može biti učinkovita u liječenju i prevenciji sljedećih bolesti:
prehlada
gripa
bronhitis
alergija
sinusitis
zacjelivanje rana
upala desni
upala uha
povećana prostata
upala mokraćnog mjehura
candida i Herpes virus
ekcem i psorijaza
Echinacea je također učinkovita protiv dugotrajnih ili opetovanih infekcija, kao što je infekcija uha.
Primjena ehinaceje
Echinacea je najdjelotvornija ako se uzima preventivno, dakle dok smo još zdravi. Ako su nas gripa, prehlada ili bronhitis već shrvali, ehinaceja i onda pomaže tako što ublažava tegobe i ubrzava oporavak. Za oralnu primjenu, najčešće se uzima u obliku tinkture - otopine biljnog ekstrakta u alkoholu. Uobičajena doza tinkture – je 0,75 do 1,5 mililitara dnevno. Tinkturu ukapajte u malo vode ili čaja te popijte. Tinktura je najdjelotvornija za upale dišnih putova, jer tekućina prilikom gutanja direktno djeluje na sluznicu grla. Kome je njen okus neugodan, može koristiti kapsule ili tablete s ekstraktom ehinaceje. Jedna tableta treba sadržavati približno 6,78 miligrama suhog ekstrakta Echinacee purpuree. Uzimajte po dvije tablete triput dnevno. Dostupna je i sušena ehinaceja, korijen u prahu, biljni sok i čaj. Ehinaceju smijete uzimati osam tjedana zaredom, nakon čega je potrebno napraviti stanku.
Lokalna upotreba
Osim protiv upala dišnih putova, ehinaceja se koristi i lokalno za ublažavanje upalnih procesa izazvanih ekcemom i psorijazom.
Ubrzava proces liječenja od kandide i herpesa. Osim toga, dezinficira kožu i pospješuje zarastanje kožnih ozljeda kao što su ogrebotine, porezotine i opekline od sunca. Ujedno ublažava bol na tim mjestima.
)))
