Istorija hrišćanske crkve - kratak osvrt

[Jurivaka]

Naravno, iz te prvobitne apostolske crkve su nastale podele na različite grupacije, ali u suštini sve su one ostale u neku ruku dosledne osnovnim principima prvobitnog apostolskog učenja bez da su prihvatile mnogobožačku filozofiju.

I apostol Pavle je pravio kompromise sa paganima sa ciljem da ih pridobije i privede hrišćanstvu. Hoćeš reći da ni on nije pripadao "pravoj crkvi"? Hm, zar ne uviđaš koliko si kontradiktoran? Možeš vjerovati u što god hoćeš, ali ne možeš manipulisati istorijskim činjenicama. One su tvrdoglave i neumoljive.

 

[Laodikeja]

Apostol Pavle je odlazio paganima sa ciljem da im objavi jevanđeosku istinu a ne sa ciljem da on usvoji njihova učenja i da ih ustanovi u crkvi kao neku novinu.
Rimska crkva je za razliku od toga upravo to učinila, prihvatila je mnogobožačka učenja i filozofije i unela ih u crkvu.

Bitno je koga Bog smatra svojom crkvom u istorijskim tokovima - a ne koji je ljudski stav.

Sve u vezi paralelnih istorija sam već izneo.

 

[Jurivaka]

Apostol Pavle nije odlazio paganima samo radi propovjedanja jevanđelja, nego se zalagao i da se ukine Mojsijev zakon obrezivanja, (i neki drugi zakoni, što je na kraju i uspio) a to je radio da bi lakše privukao pagane u hrišćanstvo. Radi toga se i razišao sa Varnavom, svojim bliskim saradnikom.
Ne relativizuj, Laodikeja, istorijske činjenice su neumoljive.

"Prva ozbiljna kriza u pogledu položaja „nejevreja“ u hrišćanstvu nastaje u Galatiji i Antiohiji49. godine, kada se postavlja veliko pitanje obaveznosti obrezanja hrišćana.[2]Među hrišćanima su se razvile dve različite struje, usled čega je došlo do razlaza između Varnave i Pavla. Judeohrišćani su propovedali jevanđelje samo Jevrejima(Dela 11:19), dok je Pavle želeo da se ona propovedaju svim narodima. Pavle je želeo da ukine obrezivanje i ostale zakone kojih su se oni pridržavali (Dela 21:21), zbog čega je sav Jerusalim bio u pometnji (Dela 21:31).

Varnava je verovao da ljudi neće zaslužiti spasenje ukoliko se ne obrežu po običaju Mojsija i ostalih poslanika. Pošto nije hteo da se odrekne zakona, postao je protivnik Pavlovog učenja koje nije insistiralo na zakonu. Između njih dvojice“...dođe do zaoštrenosti, tako da se rastaše jedan od drugoga”(Dela 15:39).

Pavlovo učenje je potisnulo judeohrišćansko na prvom Jerusalimskom saboruoko50. godine."

Dakle, šta kažeš? I apostol Pavle je otpad, jer je pravio kompromise sa paganima i uvodio paganske običaje u hrišćanstvo?

 

[Isabeleta]

Sredinom 2 veka ta lokalna crkva u Rimu se odvojila od te prvobitne apostolske crkve koje je i ona bila deo, prihvatila mnogobožačku filozofiju i uz pomoć svetovnih autoriteta preuzela primat nad celim Hrišćanskim svetom koji joj ne pripada - silom namećući svoju vlast i autoritet.
Oni koji nisu prihvatili njen autoritet i mešanje sa mnogoboštvom iz tog razloga su nazvani protestanti.

Jurivaka ti je odlično odgovorio, ja ću samo dodati ono što je već poznato: sa sektašima se ne isplati voditi dijalog...za njih nikakavi argumenti ne važe. I zato je sve ovo što si napisao samo jedna velika laž ili tvoja bujna mašta ili duh babe Elene.

Istina je sasvim drugačija i može se pročitati u svim povijesnim knjigama, počevši od prvog povjesničara Eusebija koji je živio u trećem stoljeću (Istorija Crkve) a može se naći na netu. I djela bezbroj drugih povjesničara. Nitko ozbiljan ne pokušava lagati, kad zna da ne može protiv istine, ali eto, adventisti mogu.

http://sh.wikipedia.org/wiki/Progoni_hrišćana_u_Rimskom_Carstvu

Opasnija od filosofskih opovrgavanja bila su krvava gonjenja prvih Hrišæana od strane rimskih careva. Gonjenja su bila gotovo neprestana, ali je u istoriji poznato nekoliko velikih od kojih je prvo bilo pod carem Neronom (54-68). Godine 64. je izbio veliki požar u Rimu. Za taj požar legenda je optužila Nerona. Narod rimski je bio ubeðen da je car zapalio grad, iako Tacit u svojim “Analima”, i pored nimalo naklonog stava prema Neronu, nigde ne navodi da je on to uèinio. Da bi gnev graðanstva odstranio sa sebe , Neron je na njihovo veliko zadovoljstvo za požar optuzio Hrišæane. Do tada su Rimljani samo naèuli za Hrišæane, i to samo pogrdne vesti o njima. Za vreme ovog gonjenja, Hristovi sledbenici su razapinjani na krst, bacani u Tibar, bacani divljim zverima u amfiteatru, na zadovoljstvo i uveseljavanje rimskih graðana. Ovo je prvo masovno gonjenje Hrišæana, i prvo, od strane njegovih sledbenika, masovno svedoćenje Hrista krvlju i životima. Među ovim prvi mućenicima nalazili su se i apostoli Petar i Pavle, pogubljeni 67.g.

Posle izvesnog perioda zatišija poèeli su novi progoni za vreme cara Domicijana (81-96). Za vreme ovog gonjenja muèenièki je izgubio život Sveti Timotej. U vreme Trajana (98-117) postradali su episkopi jerusalimski i antiohijski—Simon i Ignjatije. Nova veæa gonjenja pokrenuo je Marko Aurelije (161-180), i sam filozof, pod uticajem anti-hrišæanski nastrojenih stojika. Najpoznatija žrtva tog gonjenja je bio Sveti Justin filozof, koji je zbog toga i dobio naziv Justin muèenik. Njemu je u Rimu oko 165.g. odseèena glava. Septimije Sever (193-211) je takoðe bio veliki krvnik Hrišæanima, a isto tako i uzurpator Maksimin Tracanin (235-238). Progone su pokretali i carevi Valerijan i Aurelijan, ali najveæe progone Hrišæanstvo je doživelo za vreme Dioklecijana i njegovih savladara i saradnika (284-311), naroèito Galerija. Meðutim, Hrišæanstvo se do Dioklecijana toliko reširilo da su veæ na njegovom dvoru postojali Hrišæani. Najpoznatije žrtve ovog gonjenja su Sveti Georgije, Kozma i Damjan, lekari iz Kilikije. Po svom obimu i surovosti ovo je najžešæe ginjenje koje je pokrenula rimska država protiv hrišæanskih vernika. Neki su se uplašili i pokleknuli, ali su zato mnogi krvlju svojom svedoèili Hrista. Država je pokrenula sve svoje institucije da bi iskorenila i uništila veru. Ona je pogubila mnoge vernike, dobila mnoge bitke, ali je rat izgubila. Svedoèanstvo za ovo je i ponašanje najveæeg protivnika vere, cara Galerija. Uvidevši svu besmislenost i uzaludnost progona Hrišæana, on je sa samrtnièke postelje izdao edikt o prekidu gonjenja, pod uslovom da Hrišcani budu lojalni državi, i da se mole svom Bogu za cara kao da do tada to nisu èinili. Poraz države i pobeda Hrišæanstva su uskoro rezultirali Milanskim ediktom, kojeg je proglasio car Konstantin 313.g., u kome se Hrišæanstvo izjednaèava sa svim ostalim religijama u carstvu, praktièno prelazeæi iz zabranjene u legalnu religiju. Nekoliko decenija kasnije, pod carem Teodosijem, 381.g. biæe proglašeno za vladajuæu religiju rimske države. /Pobeda hrišćanstva u Rimskom carstvu/ -Milovan Balaban)

 

[Laodikeja]

Apostol Pavle je govorio protiv obrednog zakona obrezanja i prinosenja zrtava i praznovanja obrednih praznika - jer su oni nasli svoje ispunjenje u Hristu, ali ponavljam - nije uveo neke paganske novine u crkvi koje je od polovine drugog veka prihvatila Rimska crkva.
On nije uveo sledece elemente, vec su oni uneseni u crkvu iz mnogobostva od sredine 2 veka.

1. UCENJE TRADICIONALNOG HRISCANSTVA: Mngobozacki ritualni obicaj klanjaja ikonama, slikama, i kipovima.

2. UCENJE TRADICIONALNOG HRISCANSTVA: Sveci covekovi posrednici pred Bogom

3. UCENJE TRADICIONALNOH HRISCANSTVA: praznovanje nedelje koja ima mnogobozacko poreklo, naspram jasne Bozje zapovesti koja nalaze postovanje subote Bozjeg dana od odmora.

4. UCENJE TRADICIONALNOG HRISCANSTVA: Mnogobozacko okultno verovanje u besmrtnost duse, u pakao, i cistiliste ( Mitarstva ) nasprram biblijskog ucenja da se ljudi nakon smrti nalaze u jednom stanju koje biblija naziva snom, i cekaju u svojim grobovima dan vaskrsenja u poslednji dan prilikom Hristovog drugog dolaska.

5. - UCENJE TRADICIONALNOG HRISCANSTVA: Stavlja ljudsku tradiciju i predanje iznad autotriteta Bozje reci.

6. - Praktikuje mnogobozacke obicaje ritualnog paljenja sveca posvecenih Bogu sunca.

- uzimanje svete vode posvecene paganskom obicaju ritualnog pranja i verovanja u njena magijska i lekovita svojstva.

- svestenicko ritualno blagosiljanje osenjivanjem rukom u znaku krsta, okultni cin proklinjanja u magiji i satanizmu.

- ritualno prekrstavanje rukom sa tri prsta, okultni magijski Joga znak poznatiji kao MUDRA, simbol astralnih okultnih Bozanstava, pri cemu svaki prst simbolizuje jedno od Bozanstva, Palac - Jupiter, Kaziprst - Merkur, Srednji - Sunce, dodirom odredjenih delova tela sa tri spojena prsta ostvaruje se Bozansko delovanje na coveka, Celo - intelekt, Grudi - srce, emocije, ramena - ruke, aktivni deo coveka.

- Ritualna upotreba obrednih relikvija, posudja, nakita, itd, i verovanje u njihovu magicnu moc, i uticaj koji vrse na coveka, ili onoga ko ih nosi uz ili na sebi, itd...

Ovi elementi nikada nisu bili deo Hristove nauke - vec ih je Rimska crkva prihvatila i unela u crkvu iz mnogobostva, i time otpala od istine Hristove istine pa time i od prve crkve koja je ove istine sacuvala do danasnjeg dana.

 

[spedy12]

Nakon što su neko vrijeme služili u Antiohiji, Pavao je svojem 201 suradniku predložio da krenu na drugo misijsko putovanje. “Vratimo se, ipak,” rekao je Barnabi, “i pohodimo braću u svim gradovima gdje smo propovijedali Gospodnju riječ, da vidimo kako su!” Obojica su se nježno skrbila za one koji su zahvaljujući njihovom radu nedavno prihvatili Evanđeosku vijest; čeznuli su da ih ponovo vide. Ovu brižnost Pavao nikad nije izgubio. Čak i kad je bio u udaljenim misijskim poljima, daleko od mjesta prijašnjeg rada, nastavio je na duši nositi teret pozivanja ovih obraćenika da ostanu vjerni i privedu “k savršenstvu svoju svetost u strahu Božjemu” (Druga poslanica Korinćanima 7:1) Stalno im je nastojao pomoći da postanu samostalni kršćani koji rastu, jaki u vjeri, gorljivi i cijelim srcem posvećeni Bogu i djelu širenja Njegova kraljevstva. Barnaba je bio spreman poći s Pavlom, ali je želio sa sobom 202 povesti Marka koji je ponovo odlučio posvetiti se propovjedničkoj službi. No Pavao se tome usprotivio. “Nije smatrao uputnim sa sobom voditi onoga” koji ih je na prvom misijskom putovanju ostavio kad im je bio potreban. Nije želio opravdati Markovu slabost što je napustio djelo radi sigurnosti i udobnosti doma. Tvrdio je da je čovjek s tako malo čvrstine nesposoban za djelo koje zahtijeva strpljenje, samoodricanje, odvažnost, posvećenje, vjeru i spremnost za žrtvovanje, ako je potrebno, i samog života. Neslaganje je bilo tako žestoko da su se Pavao i Barnaba razdvojili; ovaj posljednji postupio je u skladu sa svojim osvjedočenjem i poveo Marka sa sobom. “Barnaba povede sa sobom Marka i otplovi na Cipar. A Pavao izabra sebi za pratioca Silu, te, preporučen od braće milosti Gospodnjoj, krenu na put.”

pravi razlog odvajanja Pavla od Barnabe

 

[Taramana]

Neumesnim rečima nećemo promeniti crkvu niti sebe zato i taj izvor gorkog treba očistiti da možemo svedočiti o svetlosti.
Zaista onaj ko je pročitao istoriju crkve od više nezavisnih autora neće vikati niti pisati sve i svašta jer time samo pokazuje neznanje. Mudrije je prvo ispitati ceo redosled počev od Pavlovih i Jovanovih dana pa sve do recimo šizme kao jedne celine a potom ispratiti promene u učenju zapadno rimske crkve u odnosu na istočno rimsku. Potom treba znati bar nešto o protestantizmu da se nebi obrukali.

Ni jednu ne vređam već samo navodim ono što istorija nudi i niko ne može reći (iole ozbiljan čovek) da su protestanti giljotinirali nekog ili spalili pa čerečili i na razne načine pogubili to je činjenica.
Nigde nema protestanata u Pavlovo vreme da su kao vukovi opisani jer tad nisu ni postojali zar ne?
Kad čujemo kako iz opklade počinje crkva i vladanje iz senke i koji su elementi iz hrama ubačeni u novu tvorevinu koja je nametnuta kao jedina naslednica istine pošto je istinu prethodno pogazila i ubila nosioce iste nije moguće izjaviti preko miliona nevinih žrtava da je ona prava crkva.

Evo jedan kraći deo istorije crkve:

http://www.forum.hr/showthread.php?t=701526

 

[mire000]

Kada citamo sta vi ovde pisete, mozemo izvuci dve vazne cinjenice:
(koje su svima poznate, ali ih vi ignorisete)

-Prva:
Istoriju pisu pobednici, i ona nije uvek objektivna niti verodostojna.
Izvori na kojima se zasnivaju istorijske cinjenice, mogu biti selektivno birani, a oni drugi sakrivani.
Kao sto je i sama crkva skrivala neke istorijske dokaze, zamandaljene u bibliotekama, sakrivala ''gnosticka evandjelja'', tkz. ''jereticke rukopise'' i sl. , koji su tek naknadno otkriveni u novije vreme.

O kakvoj mi onda ovde ''objektivnoj crkvenoj istoriji'' pisemo?
Ne mozete uopste tvrditi da je: Istorija koju vi poznajete: ''nepobitna cinjenica''.

-Druga:
Istoriju rane crkve je zaista moguce tumaciti na dva nacina:

*Prvi je onaj koji propagira Laodikeja, a taj je da je manjinska ''Rimska Crkva'' zbog svoje popularnosti medju ''neznaboscima''(zbog njihovog lakseg prihvacanja od strane mnogobozaca tj. ''kompromisa'' koji su postigli) - izdignuta iznad one ''marginalizovane'' koja nije prihvatala kompromis, a to je ista koju je ''Rimska Crkva'' kasnije progonila i ''sakrivala njihove gnosticke spise'', nazivala ih ''otpadnicima'' i sl...
Za sve to imamo i materijalne dokaze, ako nista drugo tu su: ''gnosticki spisi'' i dokazi o njihovoj prisutnosti i ''paralelnom koegzistiranju'' sa ranom Hriscanskom crkvom.
Dakle postojala su paralelno ''dva Hriscanska pravca(ili cak vise)'' u ranim pocecima, a ne samo ''jedan pravac'' kako vi ovde tvrdite.
Dakle pricati o nekom ''kontinuitetu'', je suludo, ako uzmemo u obzir da je bilo ''vise varijacija ranog hriscanstva''.
Koje od ta ''dva hriscanstva'' je prezivelo, je diskusija koju treba da vode ozbiljni Istoricari i naucnici , a ne mi obicni vernici ovde..

Zato nemojte govoriti, da Laodikeja tvrdi nesto bez dokaza, niti ismejavati coveka, jer ima dokaza za tu hipotezu, ali vi ih ignorisete i odbacujete, mislim svesno.
Ja razumem vasu pristrasnost, ali ja nisam..

*Drugo tumacenje jeste: Da je postojao ''jedan Hriscanski pravac'' i da je on opstao sve do danas.
E ovaj drugi, koji vi propagirate je ''problematican'' i svakom razumnom coveku koji poznaje istoriju nemoguc, a ne onaj prvi od Laodikeje.

 

[Jurivaka]

O kakvoj ti, mire, istoriji govoriš? O crkvenim istorijama i crkvenim pobjednicima? Ja ne govorim o tim parcijalnim istorijama, nego o oficijelnoj istoriji, naučno verifikovanoj. Ta istorija ne skriva ništa kada je u pitanju nastanak i razvoj hrišćanstva - ni gnosiste i njihova učenja, ni raskole u ranoj crkvi, ni apokrifna evanđelja, ni vjerske ratove i pokolje u ime vjere..., niti selektivno prikazje događaje.
Što pojedinci, kao npr. Laodikeja, pa i ti, ignorišete tu istoriju i njoj pretpostavljate te kvazi-parcijalne istorije koje tendenciozno tumače istorijske događaje, s ciljem da ih prilagode svom tumačenju i poimanju hrišćanstva i Biblije, to je sasvim druga stvar. Ali, i kada zastupate teze iz tih kvazi-istorija, morate se se držati elementarne korektnosti u polemikama i ne brtaniti po svaku cijenu ono što se odbaraniti ne može.
Pogledaj šta radi Laodikeja: Smjelo nazaiva otpadnicima od "prave crkve" sve one koji su u hrišćanstvo uveli primjese paganizma. Kada mu se dokaže da je to radio i apostol Pavle, on uzvraća traktatom šta nije uvedeno od paganizma u hrišćanstvo u Pavlovo vrijeme. Zar je to odgovor na činjenicu da je i apostol Pavle pravio kompromise sa paganima i da bi se i on, po Laodikejinim kritrijima, trebao naći u otpadu! Osim toga, tvrdi nešto što ne stoji. Tvrdi da Pavle nije uvodio paganske novine u hrišćanstvo, mada je istorijska istina, da je, između ostalog, ukinuo zakon o obaveznom obrezivanju, koji je do tada postojao u hrišćanstvu. Šta je to ako nije uvođenje paganske novine, jer se tadašnji pagani, za razliku od hrišćana, nisu obrezivali?
Ovo samo govori do koje mjere ljudi mogu biti zaslijepljeni svojim uvjerenjima, da ne prezaju ni od negiranja očiglednih činjenica i istorijskih istina.

 

[Laodikeja]

O apostolu Pavlu sam vec dao odgovor, da je on isao linijom Bozanskog providjenja i novonastale okolnosti i vremena u kome su se starozavetna prorocanstva o mesiji ispunila, i time prinosenje zrtava, svi starozavetni praznici, obrzanje..itd koje je ukazivalo na Mesiju je uklonjeno.

Takodje, naveo sam da apostol Pavle nije uveo neke paganske novine u crkvi koje je od polovine drugog veka prihvatila Rimska crkva, a koje ne postoje u bibliji niti ih Bog moze prihvatiti, jer mnogobostvo je u bibliji jasno osudjeno.

Moje objasnjenje je dato u prethodnom komentaru


http://serbianforum.org/threads/istorija-hriscanske-crkve-kratak-osvrt.427184/page-17#post-1432442