porijeklo riječi srbin kao i mnogih drugih etnonima je iz sanskrta, tačnije od glagola srpta (सृप्त) što znači puzati ili klizati:
Sanskrit Dictionary for Spoken Sanskrit
od ove riječi nastala je riječ za poljoprivredno oruđe srp (na sanskrtu srni (सृणी)) koja se i danas u srpskom jeziku koristi u skoro neizmijenjenom obliku:
Sanskrit Dictionary for Spoken Sanskrit
kao i u skoro svim ostalim slovenskim jezicima (ruski, beloruski i ukrajinski серп, poljski sierp, češki i slovenački srp, bugarski сърп) kao i u letonskom (sirpis), finskom (sirppi) i estonskom (sirp).
istog porijekla je ime starogrčkog mitskog junaka sarpedona, kao i latinska riječ serpens (zmija). ime sarpedon se dovodi u vezu sa srbindom (srponošom), koji se pominje u vedama, u poprilično nejasnom kontekstu.
pretpostaviti je da su prvobitne srbe ovako nazvali drugi narodi koji su sa njima dolazili u kontakt i prepoznavali ih po srpovima koji su bili nešto veći od današnjih a korišćeni su i u borbi. istog tipa su bile i turske sablje samo što su bile oštrene sa spoljne strane jer se turci nisu bavili zemljoradnjom. mnogi su od njih preuzeli i započinjali vještinu uzgoja biljaka pa je tako ostao poprilično veliki broj poljoprivrednih termina srpskog porijekla u većem broju evropskih i nekih azijskih jezika.
toponima nastalih od korijena srb ima takođe jako puno na istom prostoru (češka, poljska, švedska, litvanija, rusija, ukrajina, italija, turska, grčka, albanija, francuska, rumunija, njemačka, liban, iran, irak, afganistan, sirija...)
