Masonski simboli ili Hriscanski? (da li Hriscanski obicaji imaju veze sa satanizmom?)
- Začetnik teme mire000
- Datum pokretanja
Član
- Učlanjen(a)
- 28.03.2013
- Poruka
- 13.330
Ti si nazvao Taramanu masonom, a sebe koji siris identicnu masonsku pricu o "vavilonsko egipatskoj vezi" sa tradicionalnim Hriscanstvom, ne nazivas masonom, vec "istinitim svedokom"? I Tripa koji je imao "lava" za sliku ne nazivas masonom, vec Taramanu?
Ova tema nije za sale, vec je veoma ozbiljna. I nije za reklame, vec ako imas nesto o temi , onda i reci...
Ova tema nije za sale, vec je veoma ozbiljna. I nije za reklame, vec ako imas nesto o temi , onda i reci...
VIP
- Učlanjen(a)
- 14.07.2011
- Poruka
- 19.107
Ne, nego istorijska cinjenica koji priznaju cak i posteni zvanicnici tradicionalnih crkava koji to pravdaju kompromisom iz dobrih pobuda. da bi se spasili mnogobosci.
To je paradoks, mesati Hriscanstvo i mnogobostvo radi spasenja mnogobozaca.
Član
- Učlanjen(a)
- 26.02.2011
- Poruka
- 987
Ja sam se u vezi Taramane salio....drugo nije isto onaj lav koji stoji i onaj sto ima tripo....sto se tice masona imate predavanja od Valtera Fajta...pa njemu je mason dosao u po noci i dao knjigu i rekao da kopira koliko moze do 4 sata ujutro, jer ako ostali masoni vide da fali knjiga ode mu glava...isto Fajt je imao priliku razgovarati s njima...
Član
- Učlanjen(a)
- 28.03.2013
- Poruka
- 13.330
Ne postoji nikakav kompromis, kompromis bi znacio ustupke, i slavljenje demona. Ti Laodikeja ne znas sta pricas, postoje obicaji, a obicaji zavise od naroda, gde si ti cuo da su obicaji crkvom zapovedjeni? Nigde!
I postoji Bogosluzenje, koje nista pagansko u sebi nema, postoje simboli, koji nista pagansko nemaju i koje su nam ukrali, i postoji lazna prica masona o vavilonsko egipatskoj vezi..
Nego mani se prazne price, ti mozes tvrditi jedno, ja drugo.. Postavi one svoje tkz. dokaze i slike da ih razmotrimo ...
VIP
- Učlanjen(a)
- 14.07.2011
- Poruka
- 19.107
Mire, SVAKO ko poznaje istoriju, i mnogoboštvo bar površno, doneće iste zaključke na osnovu jasne analize koju sam izneo.
I poslednjih dana sam čitao neke nezavisne istorijske izvore koji govore isto ovo što sam ja izneo.
Dakle, tražio si da ponovim, pa evo to i činim.
-----------------------------------------------
CRKVENI OBIČAJI I UČENJA, I NJIHOVO MNOGOBOŽAČKO I OKULTNO POREKLO
"Posveti ih istinom svojom - reč je tvoja istina" ( jevanđelje po Jovanu 17. 17 )
Ove reči izgovorio je sam Gospod Isus Hristos u jednoj od svojih molitava upućenih Ocu za svoje učenike i sve ostale koji u novozavetnom periodu poveruju u njega i prihvate ga kao ličnog spasitelja i Gospoda.
One ukazuju na reč Božju kao jedinu istinu i jedino pravilo vere - koje je dato za čovekovo posvećenje i duhovno uzdizanje.
O ovome govori i apostol Pavle sledećim biblijskim citatima:
"I imamo najpouzdaniju proročku riječ, i dobro činite što pazite na nju, ako na vidjelo koje svijetli u tamnome mjestu, dokle dan ne osvane i danica se ne rodi u srcima vašima.
I ovo znajte najprije da nijedno proroštvo književno ne biva po svome kazivanju;
Jer nikad proroštvo ne bi od čovječije volje, nego naučeni od svetoga Duha govoriše sveti Božiji ljudi" ( 2 poslanica Petrova 1. 19 - 21 )"Ali ti stoj u tome što si naučio i što ti je povjereno, znajući od koga si se naučio,
I budući da iz malena umiješ sveta pisma, koja te mogu umudriti na spasenije u Hrista Isusa.
Sve je pismo od Boga dano, i korisno za učenje, za karanje, za popravljanje, za poučavanje u pravdi, Da bude savršen čovjek Božij, za svako dobro djelo pripravljen" ( 2 poslanica Timotijeva 3. 16 - 17 )
Ipak - tokom istorije su postojali ljudi koji se nisu u potpunosti pridržavali ovog biblijskog načela i koji su svoju reč stavljali iznad autoriteta Božje reči - menjajući tako njen smisao, pa time i samu izvornu biblijsku nauku.
Hristos i apostoli su predvideli da će se tokom novozavetne istorije u crkvi pojaviti mnogi lažni učitelji - koji će propovedati lažna učenja i nauke zasnovane na ljudskim filozofijama.
"Pazite dakle na sebe i na sve stado u kome vas Duh Sveti postavi vladikama da pasete crkvu Gospoda i Boga koju steče krvlju svojom;
Jer ja ovo znam da će po odlasku mom ući među vas teški vuci koji neće štedeti stada;
I između vas samih postaće ljudi koji će govoriti izvrnutu nauku da odvraćaju učenike za sobom" ( dela apostolska 20. 28 - 30 )"Kako dakle primiste Hrista Isusa Gospoda onako živite u Njemu,
Ukorenjeni i nazidani u Njemu i utvrđeni verom kao što naučiste, izobilujući u njoj zahvalnošću.
Braćo! Čuvajte se da vas ko ne zarobi filozofijom i praznom prevarom, po kazivanju čovečijem, po nauci sveta, a ne po Hristu.
Jer u Njemu živi svaka punina Božanstva telesno"( Kološanima poslanica. 2 6 - 9 )
"Zaklinjem te dakle pred Bogom i Gospodom našijem Isusom Hristom, koji će suditi živima i mrtvima, dolaskom njegovijem i carstvom njegovijem:
Propovijedaj riječ, nastoj u dobro vrijeme i u nevrijeme, pokaraj, zaprijeti, umoli sa svakijem snošenjem i učenjem;
Jer će doći vrijeme kad zdrave nauke neće slušati, nego će po svojijem željama nakupiti sebi učitelje, kao što ih uši svrbe,
I odvratiće uši od istine, i okrenuće se ka gatalicama.
A ti budi trijezan u svačemu, trpi zlo, učini djelo jevanđelista, službu svoju svrši" ( 2 poslanica Timotiju 4. 1 - 5 )
Ove reči su našle svoje ispunjenje polovinom 2 veka nove ere - kada su se u crkvi pojavili ljudi koji su odstupili od reči Gospoda Isusa Hrista i apostola, i uneli jeres lažnih učenja.
Posredstvom ovih lažnih učitelja - u crkvu su tokom istorije uneseni mnogi elementi i učenja koji nemaju svoje poreklo u Božjoj reči - već u mnogobožačkim filozofijama.
Kasnije su posredstvom crkvenih otaca i crkvenih sabora ovi elementi usvajani i zvanično uneseni u crkvenu praksu.
Mnogoboštvo ili paganizam - podrazumeva religijski sistem obožavanja mnoštvo bogova i boginja, kao i sistem obrednih praksi, simbola i učenja o svetu i čoveku, kosmosu, prirodi i zagrobnom životu, u kojima se prepliću mnoštvo legendi i priča o bogovima, mitološkim bićima i mitskim junacima
Jedno od najznačajnijih božanstava u mnogobožačkom sistemu - je bilo sunce, ili bog sunca.
Ovaj kult je bio zastupljen u svim kulturama i filozofijama starog sveta, a postoji i danas - u Hinduizmu i istočnjačkim filozofijama, kod Afro i Američkih Indijanaca, u masoneriji, magiji i okultizmu.
U nastavku su navedeni pojedini mnogobožački elementi koji danas preovlađuju u tradicionalnim crkvama istoka i zapada.
KRST
Krst je tokom istorije bio simbol mnogih mnogobožačkih naroda, njihovih Bogova i kultova i kao takav ima mnogobožačko i okultno poreklo.
Prvi preteča krsta je bio znak u obliku slova T ( tau ), simbol Tamuza ( boga sunca i prirode ), od koga će kasnije nastati različiti oblici koji svi do reda i maju magijsko kultni karakter.
Krst vodi svoje poreklo iz drevnog Vavilona i bio je znak starih Haldeja koji se koristio prilikom prinošenja prvorođenog deteta na žrtvu bogu sunca.
Male bebe bi bile žrtvovane tako - što bi im se pravio rez na grudima u znaku krsta i vadilo im se srce, to je bila žrtva koja je trebala da umiri boga sunca i donese život naciji.
Krst je bio simbol posvećen i bogovima plodnosti i njegova vertikalna i horizontalna linija - predstavljaju muški i ženski princip.
On je Merkurovo ili Hermesovo obeležje ( bog trgovine i putovanja, zaštitnik lopova i kockara ), i predstavlja čekić boga "Tora" ( boga munje i groma ).
Za Feničane krst je bio oruđe za žrtvovanje njihovom bogu Vaal - u, a ya Egipćane simbol života.
U Egipatskoj mitologiji njega su koristili bogovi, kao sredstvo za buđenje mrtvih u novi život.
Prekrštavanje rukom u znaku krsta, klanjanje i molitva prema istoku ( mestu rađanja svetlosti ), predstavljao je ritual u čast boga sunca.
Krst je i masonsko obeležje i stavlja se na kecelju učitelja masonske lože, u masoneriji predstavlja simbol vaskrslog boga sunca Tamuza.
Danas ga koriste različite političke i društvene organizacije.
Rimski sistem raspeća na krst - je bio ritual žrtvovanja bogu sunca koji je bio jedno od glavnih Rimskih božanstava.
Krst je bio opredni predmet i sprava za mučenje i egzekuciju.
Na jednom od ovih mnogobožačkih krstova razapet je i Gospod Isus Hristos - omogućivši spasenje svim ljudima koji prihvatanje njegovu žrtvu kao otkup za lične grehe.
PRAZNOVANJE NEDELJE
U mnogožaćkoj planetarnoj sedmici - svaki dan je bio posvećen određenom Bgu.
Nedelja je bila posvećena paganskom bogu sunca i ovaj kult je bio osnova svih religija u davnoj prošlosti
* SUNDAY - Nedelja: Solis (Sunce) dimanche domenica domingo Sun
* MONDAY - ponedeljak: Lunae (Luna - Mesec) lundi lunedi lunes Moon
* TUESDAY - utorak: Martis (Mars) mardi martedì martes Tiw (the Anglo-Saxon god of war, the equivalent of the Norse Tyr or the Roman Mars)
* WEDNESDAY - sreda: Mercurii (Mercur) mercredi mercoledì miércoles Woden (the Anglo-0Saon equivalent of the Norse Odin or the Roman Mercury)
* THURSDAY - četvrtak: Jovis (Jupiter jeudi giovedi jueves Thor (the Norse god of thunder, the equivalent of the Rofman Jupiter)
* FRIDAY Veneris - petak: (Venera) vendredi venerdi viernes Frigg (the Norse god of love and fertility, the equivalent of the Roman Venus)
* SATURDAY - subota: Saturni (Saturn) samedi sabato sábado Saterne (Saturn, the Roman god of agriculture)
U najstarijem Vavilonskom astrološkom sistemu - bog sunca je bio vrhovni bog vladar, i glavni bog zodijaka.- zvezanog sazvežđa, dok se smatralo da svi drugi bogovi proishode iz njega - da su samo njegove manifestacije, emanacije i inkarnacije, telo njegovog tela.
Zato su sve prirodne pojave smatrane samo manifestacijom jednog boga - sunca, i to verovanje su kasnije usvojili svi drevni narodi.
U svakom narodu bog sunca je imao drugačije ime.
Persijanci su ga zvali Mitra, Asirci Bel, Haldejci Šamaj, Feničani i Sirci Vaal, Egipćani Amon Ra, Indijci Šiva ili Višnu kao njegove inkarnacije, Indijanci Kvecalkoatl..
Kod mnoggobožačkih naroda - sunce je predstavljalo drevni simbol božanske sile koja daje život.
Pošto je bog sunca u toku dana na nebeskom svodu donosio svetlost, a po noći zalazio za horizont i silazio u podzemlje i tamu - njemu su pripisivane dve suprotne osobine.
On je bio obožavan i kao dobar i zao, i kao muški i ženski princip.
Odatle potiče okultno shvatanje - da je kosmička energija i zla i dobra, i da su oba ova principa neophodna za ravnotežu i harmoniju u svemiru.
Iz tog razloga postojao je ritual prinošenja ljudskih žrtava - kako bi se bog sunca umirio i podario svetu svetlost i blagostanje.
Danas među najvećim obožavaocima boga sunca - spadaju Masoni, kao i svi hermetički ( magijski ) pravci
U masoneriji sunce kao izvor materijalnog svetla - predstavlja
izraz intelektualnog prosvetljenja za kojim Masoni tragaju.
Ono je za masone samo vidljivi simbol suverenog autoriteta, odnosno skrivenog Masonskog boga.
Masoni za sunce uglavnom koriste ime antičkog boga Ozirisa.
Slike u crkvama Rimokatolicizma i Pravoslavlja - prikazane su sa likovima sa sunčevim diskom iza glave:
Mnogobožački bogovi predstavljeni su na ovaj način:
Jedan od masonskih simbola je svevideće oko.
U Egiptu ovaj simbol predstavlja Ozirisa.
Grci su sunce naživali "Jupiterovo oko ioko sveta"
U Indiji - Šiva bog sunca je predstavljen u vidu oka.
Ono je simbol božjeg sveznanja.
U okultizmu - oko je simbol okultnih moći, vidovitosti i elemenat duhovnog prosvetljenja.
Kod Rimljana je bio zastupljen kult sunca.
U Rimskoj mnogobožačkoj tradiciji su postojala dva vida ovog kulta - nacionalni kult sunca kao sastavni deo Rimske religije od starine, i Mitraizam - kult sunca prenet iz Persije u doba pojave Hrišćanstva.
Mitraizam se u Rimskoj imperiji širio prvo kao privatni kult, a kasnije za vreme cara Marka Aurelija Heliogabala ( 218 - 222 n. e ), postao je službeni kult celog carstva.
Dan posvećen bogu sunca se kod Rimljana nazivao "Dies Solis" ( dan sunca ), i danas se na pojedinim jezicima nedelja naziva - dan sunca, Engleski - Sundau, Nemački - sontag.
Prihvatanjem Hrišćanstva od strane mnogobožačkog Rima i jednim ediktom Rimskog imperatora Konstantina velikog - nedelja ( dan sunca ), preuzima ulogu Hrišćanskog praznika, kao uspona na dan kada je Bog stvorio svtlos i na Hrista kao vaskrslo sunce pravde.
Značaj dotadašnjeg biblijskog dana odmora subote je izbrisan, a na njegovo mesto postavljen novi dan - nedelja, simbol boga sunca.
Ovaj konstantinov dokument o obaveznom svetkovanju sunčevog dana je objavljen 321 godine nove ere i glasi:
"Načasni dan sunca - neka se gradska uprava i narod koji živi u gradu odmaraju, i neka sve radionice budu zatvorene.
Međutim - na selu, seljaci koji se bave zemljoradnjom mogu slobodno nastaviti svoje poslove, jer se dešava da koji drugi dan nije pogodan za setvu ili za rad u vinogradu.
Neka se obavljaju takvi poslovi - da ne bi ppropali blagoslovi koje nam nebo šalje"
Najraniji crkveni sabor koji se bozabavio svetkovanjem nedelje - bio je sabor u Laodikeji 364 godine nove ere.
U svom 29 kanonu ovaj sabor je objavio:
"Hrišćani ne smeju da svetkuju subotu i da se odmaraju tog dana - već moraju da rade, ali dan gospodnji treba naročito da poštuju, i kao Hrišćani toga dana ne treba da rade.
Ako budu dalje svetkovali subotu - neka budu prokleti"
Postoje različite izjave ponikle iz redova Rimokatolicizma, koje svedoče o tome - da je Rimokatolička crkva svojim autoritetom prenela svetost subote na nedelju.
Neke od ovih izjava glase:
"Nedelja je Katolička institucija i zahtevi za njeno svetkovanje jedino se mogu definisati na osnovu katoličkih principa" ( the catolic press, Sidney - Australia, August 1900 ).
"Od početka do kraja svetog pisma - nema nikakvog označenog teksta, koji bi opravdao promenu sedmičnog javnog bogosluženja - od poslednjeg dana u sedmici na prvi" ( priest Bradu - in the adress reported in the Elizabeth. nj. news - march 18. 1903 ).
"Biblija nigde ne podupire svetkovanje nedelje, ona je ustanova Katoličke crkve, i oni koji praznuju taj dan - poštuju zapovest Katoličke crkve" ( bishop Simour - vhu vi keep sundau ).
"Mi smo promenili od sedmog dana na prvi dan sedmice, od subote na nedelju - autoritetom svete Katoličke apostolske Hristove crkve" ( statement of Katholic church ).
I pored svih zabrana koje su u istoriji uspostavljene protiv svetkovanja subote - tokom cele istorije su postojali Hrišćani koji su poštovali ovaj dan koji je deo Božjeg zakona kao četvrta zapovest i uspomena na stvaranje i simbol Božje stvaralačke sile i njegovog autoriteta.
CRKVENO SLIKARSTVO, IKONE I KULT SVETACA
Običaj crkvenog slikarstva i upotrebe ikona u religijske svrhe - ima mnogobožačko poreklo, i bio je zastupljen u različitim kulturama i filozofijama starog sveta
U mnogobožačkim filozofijama - postojao je običaj da se unutrašnjost hramova ukrašava slikama i zidnim prikazima bogova i boginja kojima je hram bio posvećen, kao i simbolima, slikovitim predstavama duhovnog sveta i elementima vezanim za čoveka ui zagrobni život.
U ovu grupu zidnog slikarstva - posebno mesto zauzima Egipatska umetnost, sa svojim tipičnim predstavama bogova, i slikovitim prikazima iz života Egipatskih faraona, njihova ovozemaljska vladavina, smrt i prelazak iz vidljivog sveta u svet bogova.
Zidovi hramova su bili oslikavani i hijeroglifskim pismom, u kome su opisani različiti mitovi i legende, kao i zapisi iz istorije ratova i Egipatske civilizacije.
--- 
U starom Vavilonu - zidovi hramova su uglavnom bili ukrašavani slikama svetih životinja, kao i ornamentima iz prirode i čovekovog svakodnevnog života.
--- 
--- 
---
Običaj simboličnog oslikavanja postoji u masoneriji.
U masoneriji hram predstavlja makrokosmos - njegova unutrašnjost je simbol univerzuma u kojoj su predstavljeni astrološki simboli, planete sazvežđa, i u samom centru svevideće oko - kao simbol vrhovnog boga sunca.
Sam izgled hrama je kockastog oblika i u ritualnom smislu predstavlja ujedinjenu silu svetlosti i mraka, kao i njihov stalni sukob.
--- 
Običaj slavljenja svetaca takođe ima mnogobožačko poreklo i potiče iz paganskog kulta mrtvih i verovanja da duše pokojnika posle smti - mogu uticati na materijalni svet, i da su zainteresovane za dobrobit svjih bližnjih.
U nekim filozofijama - duše umrlih su se zamišljale kao moćni duhovi koji su mogli da se razgnjeve ili da kazne ako im se ne bi udovoljilo.
U tu svrhu - postojali su rituali koji su trebali da umire duhove i učine ih zadovoljnima.
Postojao je oičaj da se se nakon smrti sačuvaju pokojnikove lične stvari - delovi odeće, nakita, kose i delova tela, koji su imali magijsko kultni karakter i smatrani su svetima.
U toku 4 veka - u Hrišćanskoj crkvi se dešavaju duboke promene.
Pod uticajem mnogoboštva a u težnji da se mnogobošcima olakša prelaz u Hrišćanstvo - crkvene vođe pretvaraju mnogobožačke hramove u Hrišćanske crkve, a mnogobožačke bogove u Hrišćanske svece, promenivši samo formu - dok je suština ostala ista.
Najpre se u Hrišćanskim crkvama ovog razdoblja - javljaju slike, i to u istočnim crkvama samo slike, a u zapadnim pored slika i kipovi.
---
Narod je u slici ( ikoni ), gledao neposrednu Božju blizinu, verovao je da slika ima čudotvornu moć, bilo je čak i sveštenika koji su strugali boju sa slika i mešali je sa svetom pričesti.
U crkvi se gotovo 150 godina vodila borba za i protiv obožavanja slika.
Tu borbu je odpočeo car Lav III Isaurijski ( 741 - 755 n. e ).
Njegov sin Konstantin - bio je još vatreniji protivnik obođavanja slika.
On je 754 godine - sazvao sabor u Hijereji na Maloazijskoj obali, na saboru je bilo prisutno 333 episkopa, obožavanje slika ( izjavili su Episkopi ), protivi se nauci svetog pisma.
Godine 787 je II Nikejski sabor je ukinuo zaključke Hijerejskog sabora i opet uspostavio obožavanje slika.
Pod carem Lavom V Jermeninom - opet je odpočela borba protiv obožavanja slika.
Za vreme carice Teodore - proglašena je restauracija ikona.
Opet je jednim sinodom uspostavljeno obožavanje slika, i 11 mart 843 godine - se slavio kao dan pobede pravoslavlja ( i ako je to bio najveći poraz u istoriji borbe za veru ).
Taj praznik je istočna crkva sačuvala do danas kao "nedelju pravoslavlja.
CRKVENA ARHITEKTURA
Dananji sistem crkvene arhitekture i umetničkog građenja hramova - vodi svoje poreklo iz mnogobožačkog kulta bogova plodnosti.
Ovaj kult je bio zastupljen u svim kulturama i filozofijama starog sveta i potiče iz prastarog mita o Egipatskom bogu ozirisu.
Ovaj mit govori o tome - kako je Ozirisa ubilo protivničko božanstvo i iseklo ga na četrnaest delova.
Kada ga je iseklo - ovo neprijateljsko božanstvo je sve te delove razbacalo po reci Nil - u.
Boginja Izis - Ozirisova žena, pronašla je sve te delove njegovog tela, osim jednog - genitalnog organa.
Od tog trenutka - ona je stvorila kult obožavanja Ozirisovog genitalnog organa - poznatijeg kao "falusni kult" ili kult bogova plodnosti.
Neki od najznačajnijih simbola ovog kulta - su bili uspravni stubovi, kao i karakteristični hramovi sa tornjevima i kupolama koji predstavljaju Ozirisov genitalni rgan, a posvećeni su ovom kultu.
Jedan od naziva za ove stubove je "obelisk" što znači "Valov stup ili Valov genitalni organ"
U nekim slučajevima se verovalo da su ovi stubovi od kamena - prebivalište bogova ili demona, ili domovi za duhove.
U Egiptu - Horus i Set su predstavljeni simbolom dva stuba, blizance graditelje i podupirače nebesa.
Pan je Bog sa likom jarca često bio predstavljen obeliskom.
U hinduizmu - Šiva bog plodnosti je prikazan u svetom kamenju koje ima oblik genitalnog organa, a koje se naziva "Šivalinga - Sivin genitalni organ"
---
Jedan od ovih Egipatskih stubova - danas se nalazi ispred katedrale svtog Petra u Vatikanu, i na to mesto je postavljen naredbom pape Siksta V.
Drugi se nalazi u Vašingtonu i naziva se "Vašingtonski spomenik"
Jedan od Egipatskih simbola je i prelomljeni stub.
U Egipatskoj mitologiji - izida je prikazana kako plače kraj prelomljenog stuba, koji krije telo njenog supruga Ozirisa, dok iza nje stoji Horus i sipa joj ambroziju u kosu - simbol večne mladosti i besmrtnoosti.
Ovi mnogobožački elementi - simboli falusnog kulta i bogova plodnosti, danas su uglavnom zastupljeni u tradicionalnim crkvama Rimokatolicizma i pravoslavlja, kao i u Islamu.
Neki od primera ove simbolične arhitekture su - katedrala svetog Pavla u Londonu, katedrala Apsida u Vormsu, crkva Vasilija blaženog na crvenom trgu u Moskvi, Dvorana svetog Đorđa u Liverpulu, linkoln memorijal u Vašingtonu, Hahia Sofia u Turskoj, i mnoge druge.
BOŽIĆ
Praznik kojim tradicionalni Hrišćani obeležavaju Hristovo rođenje - u paganskoj filozofiji je bio posvećen rođenju Boga sunca.
Ovaj praznik se kod Rimljana obeležavao 25 decembra pod nazivom "Dies solis natalis invicti" rođendan Boga sunca.
Po ovoj paganskoj filozofiji - Hananski bog Vasl ( bog sunca i prirode ), bio je ubijen od strane svog suparnika - boga suše i vreline po imetu Mot.
Njegova sestra i žena po imenu "Anat" ( boginja krvoprolića i rata ), preklinjala je Mot - a da Vala vrati u život, ali kada su svi njeni napori propali - ona se razbesnela i u svom besu nadjačala i ubila Mot - a, uzela svog mrtvog brata i odnela ga na brdo bogova - gde je on vaskrsao u novi život.
Posle toga ( smatralo se ), njegova smrt i vaskrsenje su se odvijali godišnje.
Ovaj mit potiče iz drevnog Vavilona, a u vezi je sa njegovim prvim osnivačem "Nevrodom" Nojevim praunukom, i njegovom ženom "Semiramidom"
Kada je Nevrod propovedao izvesnom caru da on treba da obožava sedam zvezda i dvanaest znakova zodijaka - car je odredio da ga ubiju strašnom smrću.
Nakon Nevrodove smrti - njegova žena Semiramida rodila je sina i dala mu ime Tamuz, rekavši da je to reinkarnirani Nevrod - bog sunca, a da je ona majka božja, duh božji u ljudskoj majci, kraljica neba, devica majka.
Svog sina Tamuza poroglasila je spasiteljem, i uskoro su se svuda mogle naći statue žene koja u naručju drži malog dečaka.
"Dies solis natalis invicti" praznik posvećen rođenju boga sunca Tamuza, reinkarniranog Nevroda - mitološkog "Vaal - a" kasnije je prenesen u tradicionalne crkve zapadnog Rimokatolicizma i istočnog Pravoslavlja - sa svim popratnim običajima i verovanjima, i postao Božić - praznik posvećen Hristovom rođenju.
Na dan ovog praznika - mnogobošci su pekli okrugle kolače u obliku sunčevog diska, kitili jelke i mala drveća, palili baklje, unosili grane drveća u domove - jer se verovalo da bog sunca Vaal živi u svetom drveću i da time mogu osigurati napredak doma.
Smatralo se da bog sunca u određenim trenutcima - prelazi preko neba u svojim vatrenim kolima noseći praznične darove i blagostanje naciji.
Hananski bog Vaal je na reljefima prikazan kao bradati čovek sa šiljatom kapom i kićakom, dugom haljinom opasanom širokim kaišem oko pojasa.
U germanskoj mitologiji postojalo je božanstvo kome su se prinosile ljudske žrtve.
Ovi ratnici su obećavali svome božanstvu čije je ime bilo "Tijaz" da će mu darivati pobedu koju budu izvojevali nad neprijateljem, kao i sav plen posle bitke.
Oni su takođe verovali da božanstva mogu postati drveće.
Kada im božanstvo odgovori na molitve - oni su glave svojih neprijatelja zajedno sa plenom vešali na sveto drveće.
Svi ovi opisani mnogobožački običaji - danas se praktikuju u tradicionalnim crkvama istoka i zapada u vreme praznovanja određenih praznika, kao i popratni elementi u vreme trajanja Božića, poput - pečenja slavskog kolača, sečenje badnjaka, ukrašavanja božićne jelke, paljenja vatrometa, prskalica i ukrasnih sveća, verovanje u božić batu i deda mraza - koji dolazi sa neba u kočijama koje vuku irvasi i daruje decu božićnim poklonima.
USKRS
Praznik kojim tradicionalne crkve obeležavaju Hristovo vaskrsenje - ima mnogobožaško poreklo i povezano je sa verovanjem u paganskog Boga Ozirisa i mitsku pticu Feniks.
Feniks je prikazan kao onaj koji prevozi Ozirisa.
U paganskoj mitologiji ova ptica biva oborena na zemlju i spaljena u plamnu, ali ubrzo zatim vaskrsava iz sopstvenog pepela i doživljava ponovo rađanje.
Iz tog razloga - ona je postala simbol besmrtnosti i vaskrsenja.
Egipćani i Feničani su verovali da Feniks predstavlja boga koji se uzdigao na nebu u vidu zvezde danice.
Većina okultista veruje - da je Feniks simbol Lucifera - sotone, koji je bačen u oganj, a koji će jednog dana trijumfalno ustati.
Kod različitih naroda Feniks je imao različite nazive.
U Egiptu on se nazivao "Heron" ( na Engleskom Heron znači čaplja ).
Za Vavilonjane, Asirce i Hinduse - to je bio paun, ponosita ptica koja na svom perju ima mnoštvo očiju, koja simbolizuju mudrost i znanje.
Za stare Maje iz Jukatana u Meksiku - Feniks je predstavljen simbolom pernate zmije i nazivao se "Kulkulkan, što na Majanskom jeziku znači "divna ptica zmija" ( kulkul - divna ptica / kan - zmija ).
Meksički i Astečki bog sunca "Kvecalkoatl" je takođe predstavljen kao pernata zmija.
Simbol pernate zmije nazvane "Kulkulkan" je povezan i sa Vatikanom - sedištem Rimokatoličke crkve, na čijem brežuljku se nekada nalazio hram boga "Janusa" i pagansko proročište.
Naziv mesta "Vatikan" je izveden iz dve reči: Vatic - prorok, vračar, i Can - zmija, što znači "prorok zmija" ili "proročište posvećeno zmiji"
Lucifer - sotona, je u bibliji prikazan simbolom zmije koja je zbačena sa neba ( otkrivenje Jovanovo 12. 9 / 20. 1 - 3 ).
U pojedinim crkvama tradicionalnog Hrišćanstva - mogu se videti predstave mitske ptice Feniks, isklesane u kamenu, u vidu mozaika na podu ili prozorima - u nekim slučajevima kao pernata zmija, dvoglavi orao, ili paun okružen zodijakom.
Običaj farbanja jaja takođe ima mnogobožačko poreklo i sreće se u mnogim kulturama.
Ono je simbol stvaralačke snage iz koje je nastao svet.
Smatra se da je postojalo kao prvobitni početak i da su iz njega nastali prirodni elementi - nebo i zemlja, ono je simbol savršenstva.
U alhemiji - jaje mudrosti je imalo važnu ulogu kao simbol prvobitne materije "prima materia" iz čega je vatra mudrosti izlegla kamen mudraca.
Zajednički simbol za Indijce, Egipćane i Druide - je bila zmija umotana oko jajeta, vezan za stvaranje svemira.
Rimski Bog Merkur je prikazan u jajetu mudrosti
Za okultiste - krilato jaje je predstavljlo simbol vaskrsenja i ponovnog rađanja.
U mnogobožačkim hramovima bio je običaj da se zidovi ukrašavaju reljefnim prikazima jaja i svetih životinja - poput zečeva, koji danas predstavljaju popratne elemente u obredu farbanja jaja.
KULT DEVICE MARIJE
Vodi svoje poreklo iz prastarog Vavilonskog kulta boginje plodnosti - boginje majke.
Njegov začetnik je Semiramida - žena Nevroda Nojevog praunuka i osnivača grada Vavilona.
Zajedno sa Nevrodom - semiramida je razvila kult magije, usko povezanim sa sveštenstvom zavetovanim celibatom, što je bio verski plašt radi skrivanja preljube, bluda, homoseksualnosti, lezbejstva i sodomije.
Monahinje su bile hramske prostitutke, služeći sveštenicima one su nazvane Vestalkama.
Sve ove perverzije - bile su uvrštene u okviru velikog rituala hramske svete prostitucije u magiji.
Pošto je rodila sina nakon tragične smrti svog supruga Nevroda, proglasila ga je reinkarnacijom Nevroda i bogom sunca, a sebe boginjom majkom, i zahtevala da joj se prinose žrtve u vidu malih beba, kojima bi se na grudima pravio rez u obliku znaka T, simbola njenog sina Tamuza - boga sunca, i vadilo im se srce.
Tada bi ona za uzvrat ostvarila mir sa bogom za celu naciju.
Semiramida je izmislila ispovest pred sveštenikom, da bi se dobio uvid u to - šta rade njeni podanici. koji su se ispovedali radi straha od crne magije.
Tkom vekova Semiramida je bila obožavana u kultovima Vavilonske Ištar, Atine - boginje rata, Venere ili Afrodite - boginje ljubavi, Dijane, Artemide - boginje lova, Egipatske Izis, Lune - boginje meseca, Astarote, Hinduse Isi, Rimske Kibele, Meksičke Koatlik..
I danas u okultnim i magijskim ritualima - ovo božanstvo se slavi kao zaštitnica magije i okultizma u kultu svete prostitucije.
Semiramida i njene kasnije predstave - uvek su prikazane kao žena sa detetom u naručju, i imenima "boginja majka, kraljica neba, devica majka, što su i današnje karakteristike i imena koja se pripisuju biblijskoj Mariji.
RITUALNO PALJENJE SVEĆA I TAMJANA
U mnogobožačkim filozofijama sveća je oduvek imala magijsko kultni karakter i koristila se u ritualima slavljenja paganskih bogova, kao i elemenat opštenja sa duhovima predaka u magiji, okultizmu i veštičarenju.
Jedno od glavnih božanstava paganskih naroda - je bilo sunce.
Iz tog razloga - sveće su se uvek pravile od žutog voska, da bi predstavile boju sunca.
Sveća je simbol sunčeve svetlosti i vatre.
Sveća se kao obredni simbol vezuje za različite mnogobožačke praznike.i svetkovine.
Jedna od ovih svetkovina je praznik pod imenom "svećenica" ili praznik proleća, mada ima više naziva i poznat je kao praznik baklji, boga Pana, visibabe, dužih dana, ili dan Brigide - boginje vatre.
Ovaj praznik se slavio 2 Februara i proslavljao je dolazak proleća i vreme očišćenja - posle pritajenog života zime, kroz obnoviteljsku moć sunca.
On je takođe praznik svetla i plodnosti, koji se obeležavao velikim plamenovima, bakljama i vatrom u svakom obliku.
U toku ovog praznika - postojao je običaj nošenja kruna na kojima su zapaljene sveće.
Svećenica je i jedan od veštičjih svetkovina koji proslavlja oporavak boginje majke - pošto je rodila boga sunca.
U mnogobožačkom Rimu - ovaj praznik se obeležavao nošenjem baklji i sveća u čast boga "Februa" po kome je mesec Februar dobio ime.
Grci su držali ovaj praznik u čast "Cerere" boginje prirode - Prozerpinine majke, koja ju je sa učesnicima obreda koji su nosili sveće - tražila u podzemnom svetu.
Ovaj praznik "svećenica" koji se slavio 2 Februara - prenesen je u Hrišćansku crkvu, i pod istim imenom i običajima sa svećama - posvećen je očišćenju blažene device Marije.
Svećenica, odnosno "praznik baklji" predstavljao je samo jednu od paganskih upotreba vatre.
Mnogi bogovi i Boginje iz mitologije su nosili baklje.
Neki od njih su - Hekata ( kraljica veštica ), Komus, Eros, Himenej, Apolon, Litija, Eos, Aurora, Jakios i Fosfor - odnosno Lucifer.
Svetlost baklje je važan masonski simbol.
Za masone baklja predstavlja okultne veštine i nauke, doktrine i dogme - čijom svetlošću istina postaje vidljiva.
Poznata je i baklja koja se nosi prilikom olimpijskih igara koje su u antičkoj Grčkoj bile posvećene Grčkim bogovima za koje se verovalo da prebivaju na planini Olimp.
Lucifer - sotona, prikazan je kao čovek sa bakljom u ruci.
Tamnjan se poput sveće koristio u mnogobožačkim obredima i ritualima.
Verovalo se da ima magijska svojstva i da tera zle duhove.
Koristio se kao žrtva bogovima - poznatija kao sveti kaad.
UPOTREBA SVETE VODE
Obredna upotreba svete vode - potiče od prastarog običaja ritualnog pranja i verovanja da voda ima lekovita i magijska dejstva, da leči telo, duh i dušu.
Pojedini mnogobožački narodi veruju da određene reke - poput Indijske reke Gang predstavljaju Božanstva, i da kupanje u njima može izbaviti, očistiti, oprati i izlečiti čoveka.
Neki čak piju vodu iz ove reke - verujući da će dobiti unutarnje pročišćenje.
Pojedini narodi su verovali u postojanje izvora večne mladosti, čija voda donosi trajnu mladost i lepotu, dobro zdravlje i dug život.
Kod Jevreja Hristovog vremena je takođe bio zastupljen obred upotrebe vode i ritualnog pranja.
Hristos je ovaj obred okarakterisao kao čisto ljudsku zapovest.
SVEŠTENIČKO BLAGOSILJANJE
RUKOM U ZNAKU KRSTA I PREKRŠTAVANJE SA TRI PRSTA
Dva spojena prsta i osenjavanja u pravcu druge osobe - je okultna praksa, i u okultizmu predstavlja znak proklinjanja i sotone.
Znak od dva spojena prsta simbolizuje masonsko - gnostički zakon suprotnosti, potrebu za svetlošću i za tamom, i za dobrim i za zlim, i za bolom i za zadovoljstvom.
Ovo potiče iz Persijskog dualizma ( doktrine po kojoj postoje bog dobra i bog zla, i da su oni jednaki po moći i neophodni za ravnotežu u kosmosu ).
U satanizmu - dva spojena prsta su poznata kao znak strelca, odnosno - rogatog boga magije i lova.
U magiji je postojalo duboko ukorenjeno verovanje u fascinaciju i očaranost senki.
Tako je veštica ili mag - znakom ruke mogao da ih koristi ili da izazove bolest i smrt, ili da inspiriše ljubav.
Okultisti su verovali - da senka sveštenikovih prstiju podignuta za blagosiljanje - ima loše značenje.
Naročita stvar koja je povezana sa tako podignutom rukom i dva prsta, jeste - da njena senka predstavlja glavu i rogove Bafometa ( rogatog hemofroditskog bića u obličju jarca ), simbola crne magije i vitezova templara.
Ovaj znak rukom bio je široko rasprostranjen, i koristio se u Masoneriji, okultizmu i magiji, kao i u istočnjačkim filozofijama.
On predstavlja simbol paganskih i okultnih božanstava - Bafometa, rogatog boga Pana, Jupitera, Saturna i Lucifera.
On je u novije vreme bio znak komunističkih vojnika i veterana za mir.
Većina ikona i vresaka u crkvama tradicionalnog Hrišćanstva - prikazuju svece sa podignutom rukom i dva spojena prsta u stavu blagosiljanja.
Bafomet - rogato hemofroditsko biće u obličju jarca ( koji simbolizuje sotonu ), prikazan je sa isto tako podignutom rukom i dva prsta u stavu blagosiljanja.
U ovo spada i ritualno prekrstavanje rukom sa tri prsta, što predstavlja okultni magijski Joga znak poznatiji kao MUDRA, simbol astralnih okultnih Bozanstava, pri cemu svaki prst simbolizuje jedno od Bozanstva, Palac - Jupiter, Kaziprst - Merkur, Srednji - Sunce, dodirom odredjenih delova tela sa tri spojena prsta ostvaruje se Bozansko delovanje na coveka, Celo - intelekt, Grudi - srce, emocije, ramena - ruke, aktivni deo coveka.
RITUALNOI KRUŽENJE OKO CRKVE U PROCESIJI
U filozofijama mnogobožačkih naroda - krug predstavlja simbol univerzuma, kao i simbol boga suncaili sunčev disk.
Jedan od simbola koji naročito preovlađuje u Masoneriji - jeste krug sa tačkom u sredini.
Ovaj simbol potiče iz Egipatske mitologije i predstavlja Sunce i boga Ozirisa.
Tačka u krugu je jedan od hiroglifskih znakova Boga sunca "Ra"
U Indijskoj mitologiji krug ili tačka u krugu - predstavlja Šivu boga sunca.
Po Indijskoj mitologiji - tačka je muški princip a krug ženski, tačka je postala sunce a krug sunčev sistem - za koji su drevni narodi verovali da je univerzum a sunce njegov centar, odnosno - da je univerzum načinjen u obliku kruga.
Druidi su koristili tačku u krugu kao simbol njihovog najvišeg Božanstva Odina.
Krug je okultni i magijski simbol i koristi se u ritualima prizivanja demona, veštičjeg kola, igranja kola za dušu..
Poznati su i krugovi koji predstavljaju znak olimpijskih igara, koje potiču iz antičke Grčke - a bile su posvećene Grčkim Bogovima koji su po verovanju prebivali na olanini Olimp.
Jedan od magijskih simbola je obrnuta petokraka zvezda unutar kruga.
Ovo je najviši oblik satanističkog izražaja i predstavlja "Bafometa" kozoliko hemofroditsko biće u obličju jarca, kao i boga menesa i Lucifera.
Sam krug ili čin kruženja ( igranja kola ili stava u znaku kruga ), predstavlja oblik obožavanja u ritualima falusnog kulta i bogova plodnosti, kultu boga sunca, kao i u okultizmu, magiji, veštičarenju i satanizmu.
Ovaj obred ritualnog kruženja oko hrama u procesiji danas se uglavnom praktikuje u crkvama istočnog - Pravoslavlja.
OBREDNI NAKIT I RELIKVIJE
Obredno ukkrašavanje nakitom u religijske svrhe ima magijsko poreklo i potiče od drevne magijske prakse i verovanja.
U najstarije vreme nakit se nosio sa ciljem da odagna negativnu energiju koja se zamišljala u vidu zlih duhova.
Magovi uglavno nose nakit jer on usmerava energiju u različite delove tela.
Prsten, narukvica, ogrlica oko članka i vrata - smatraju se sredstvom za zaštitu od zla.
Ogrlice su se često nosile u predelu srca, radi emocija, učvršćivanja ljubavi, ili zaštite.
Prsten predstavlja krug - simbol večnosti, jedinstva, reinkarnacije i svemira.
Prsten je bio predmet koji štiti, magični čuvar koji je rasterivao zle sile.
Amajlija je nakit koji često ima natpis sa magijskom vrađbinom, ili simbolom koji treba da zaštiti nosioca od zla, ili da mu pomogne
Neke amajlije predstavljaju pločice sa urezanim kabalističkim znacima, za koje se veruje da imaju delotvornu okultnu moć.
Perle ili brojanice - takođe imaju okultno poreklo, i koriste se u veštičjim i šamanskim ritualima bacanja čini, kao i u istočnjačkim filozofijama.
Obredni predmeti i relikvije koji se koriste u tradicionalnim crkvama istočnog i zapadnog Hrišćanstva, a koje po verovanju predstavljaju crkvene svete stvari koje se koriste u obredno ritualne svrhe - takođe imaju magijsko okultno poreklo i primenu.
U to spadaju predmeti poput "krstova, obrednog crkvenog posuđa ( putira ili pehara, čaša, tanjira, kašičica za deljenje pričesti.. ), kadionica i kandila, svećnjaka, relikvija i stvari donetih iz svete zemlje Izraela, poput zemlje sa mesta Isusovog groba, delova krsta na kome je Isus razapet, svetog koplja kojim je Rimski vojnik proboo Isusovo rebro, delovi balsamovanih tela i odeće znamenitih ličnosti i svetaca, svetih knjiga, svetog odra - sveca pokojnika, svetih moštiju, svetih zvona nad kojima se obavlja njihovo krštavanje u vodi.
SIMBOL DVOGLAVOG ORLA
Simbol orla se sreće u mnogim civilizacijama i mnogobožačkim kultovima starog sveta.
Orao je u mnogobožakim filozofijama nazvan "Jupiterovom pticom" i često se identifikuje sa mitskom pticom Feniks.
U Egiptu, Grčkoj i Persiji - bio je posvećen Bogu sunca.
Među druidima bio je simbol njihovog vrhovnog Boga "Odina"
Grci su ga obožavali i kao Boga munje.
U Egiptu je predstavljao velikog boga sunca "ra"
On je bio simbol beskonačnog, vrhovnog razuma i inteligencije.
Orao se koristi i u Masoneriji.
15 stepen u Masoneriji - zove se vitez orla, a 30 stepen - vitez belog i crnog orla.
Belo i crno na orlu simbolizuje "jin - jang"
Orao je takođe jedan od najstarijih simbola za okultno i natprirodno.
Nacisti su koristili simbol orla ukombinaciji sa svastikom ( kukastim krstom ), koji predstavlja još jedan od mnogobožačkih simbola
Simbol paganskog boga "Janusa" ( boga haosa - prikazanog sa dva lica ), bio je dvoglavi orao.
Dvoglavi orao je simbolika za prošlost i budućnost .
Takođe se veruje da on aludira na čovekovu prirodu, glava koja gleda ka istoku je simbol čovekovog duhovnog vida, a glava koja gleda na zapad - odnosi se na njegov fizički vid.
Orao se u mnogobožačkim filozofijama identifikuje sa mitskom pticom "Feniks" koja po paganskoj mitologiji biva bačena u oganj, ali ubrzo zatim vaskrsava iz sopstvenog pepela i doživljava ponovo rađanje.
Po tome - na je simbol besmrtnosti i vaskrsenja.
Na nekim simbolima - ptica Feniks je prikazana kao dvoglava ptica koja se uzdiže iznad plamena vatre, što je aluzija na dvoglavog orla, koji je samo jedna od predstava mitske ptice Feniks.
Većina okultista veruje da je Feniks simbol Lucifera koji je bačen u oganj, a koji će jednog dana trijumfalno ustati.
Kao i Latinska reč "Lucifer" ( Luh - svetlo / Fero - nositi ), što znači "svetlonoša ili sjajan - tako i Grčka reč "Feniks" ( Fenex ), takođe znači sjajan.
Kada se izračuna numerološka vrednost imena Feniks - dobija se broj 666, što u bibliji predstavlja broj zveri ili Antihrista.
FENEX
6+5+50+5+600=666
UČENJE O BESMRTNOSTI LJUDSKE DUŠE
Nauka o besmrtnosti ljudske duše i zagrobnom životu je oduvek bila zastupljenja u mnogobožačkim učenjima i filozofijama i vezuje se za različite mitove i legende.
Ideja o besmrtnosti duše je bila obeležje stare Vavilonske religije.
Tokom istorije ona je iz Vavilona preneta u Egipat, a iz Egipta u Grčku.
Glavni nosioci ideje o besmrtnosti ljudske duše - bili su sveštenici tajnih Grčkih religioznih kultova, takozvanih "misterija"
U pozadini ovog verovanja je persijski Zoroastizam, čije je glavno obeležje dualizam - učenje o boirbi dva suprotna principa, dobra i zla, svetlosti i tame.
Po tom učenju - svemir je pozornica kosmičke drame, od koje zavisi i čovekova sudbina.
Ova drama nastala je u sukobu koji se vodi između "Ormuzda" principa dobra i svetlosti i "Arhimana"
principa zla i tame.
( Ormuzd je smatran bogom stvoriteljem - nebeski svet je njegovo carstvo, Arhiman je smatran zlim duhom koji razara i uništava, njegovo prebivalište je svet ispod meseca podvrgnut propadanju.
Ljudska tragedija je u tome - što se čovek nalazi u procesu između ovih dveju svetova.
Po svojoj duši koja je iskra istrgnuta iz nebeske vatre - on pripada gornjem svetu, a po svom telu pripada nižem svetu tame.
Spasenje se sastoji u tome - da se čovekova duša oslobodi iz vidljivog sveta, da napusti svoj telesni zatvor i obredima očišćenja, spoznajom i askezom - osigura sebi povratak u nebesku domovinu.
Dualizam i vera u besmrtnost duše se nalazi i u Grčkom mitu o Dionisu.
Po ovom mitu "titani" nosioci zla - napadnu Dionisa i ubiju ga, pošto su rastrgli njegovo telo - pojedu ga.
Zevs - otac Bogova, da bi osvetio svog sina Dionisa, spali titane ognjem munje.
Njihov pepeo je rasejan po zemlji i iz njega su se rodili ljudi.
Ovaj mit objašnjava mešavinu iz koje se sastoji čovek, u njemu je nešto od Dionisa ( božanskih elemenata ), a nešto od titana ( elemenata zla ).
On treba da se oslobodi Titanskih elemenata i da se čist vrati Bogu od koga se jedan deo nalazi u njemu.
Dionisov kult je kod Grka prvi rasejao seme verovanja u besmrtnost duše.
Glavni i najveći pobornik nauke o besmrtnosti ljudske duše je Grčki filozof Platon ( 427 - 347 p. n. e. ).
Platon u početku svog razmišljanja o duši - preuzima Antičku teoriju Orfika i Pitagorejaca po kojoj je telo zatvor duši, i da ona treba da se oslobodi okova i vrati svojoj prvobitnoj visini, to jest Bogu.
Platon kasnije stvara svoje lične poglede i ideje o duši - njenim svojstvima, sećanjima duše i njenoj preegzistenciji.
Pišući o postanku duše - platon kaže:
"Demijurg" vrhovni razum stvorio je dušu i to najpre svetsku dušu, a ljudske duše nisu ništa drugo - nego delovi te svetske duše.
Glavno obeležje duše je da se kreće i živi - ona je slika večnih bogova, duša je početak i prvi princip života.
Duša se sastoji od jednog božanskog dela a to je razum, i dva smrtna dela a to su apetit i hrabrost.
Božanski deo dzše stvorio je sam Demijurg i to od istih elemenata od kojih je načinio i svetsku dušu, a stvorenim Bogovima kao svojim oruđima - Demijurg je poverio zadatak da stvore smrtne delove duše, želju i hrabrost, kao i telo u kome ti delovi prebivaju.
Sedište božanskog dela duše je u glavi, a smrtnih delova u grudima i trbuhu.
U jednom svom filozofskom delu - Platon opisuje sudbinu duše:
"Posle smrti tela - sve duše idu na sud.
Čiste duše dobijaju kao nagradu nebo, a zle Tartar.
Nepopravljivi grešnici bačeni su u tartar - večni zatvor, ali za ograničeno vreme, kada se pokaju i okaju svoje grehe - bivaju oslobođeni iz muka koje postoje u Tartaru"
Platonovi spisi izvršili su ogroman uticaj - kako na Neoplatoniste, tako i na Hrišćanske crkvene oce, Origena, Svetog Avgustina i druge.
Prvi zastupnik učenja o urođenoj besmrtnosti ljudske duše među Hrišćanskim apologetama - je Atenagora ( 127 - 190 n. e. )
To učenje naročito će razviti Tertulijan iz Kartage ( 160 - 240 n. e. ), koji će ga povezati sa naukom o večnom mučenju zlih u ognjenom paklu.
Atenagora i Tertulijan uče - da čovek poseduje neumrlu dušu, i da će se grešnici zbog svojih greha mučiti u večnom paklu.
Ovaj pogled - odraz je Platonovog učenja, i on će postati dominantni stav crkve.
Početkom 3 veka nove ere među predstavnicima Hrišćanske misli - postojala su dva različita pogleda na čovekovu prirodu i sudbinu.
To su na prvom mestu zastupnici biblijskog učenja o uslovnoj besmrtnosti čoveka ( nauka po kojoj je čovek stvoren kao jedinstveno biće, a besmrtnost dar od Boga koji će biti dat pravednima prilikom vaskrsenja na kraju istorije sveta ).
U ovu grupu spadaju apostolski oci - Justin Martin, Tacijan, Teofil antiohijski, Melito sardski, Polikarp efeski, Irinej...
Zastupnici drugog pravca su Atenagora i Tertulijan, sa naukom o urođenoj besmrtnosti duše i večnim mukama u paklu.
Platonov postulat "besmrtnost duše" Katolička crkva proglasila je dogmom 1513 godine nove ere.
I poslednjih dana sam čitao neke nezavisne istorijske izvore koji govore isto ovo što sam ja izneo.
Dakle, tražio si da ponovim, pa evo to i činim.
-----------------------------------------------
CRKVENI OBIČAJI I UČENJA, I NJIHOVO MNOGOBOŽAČKO I OKULTNO POREKLO
"Posveti ih istinom svojom - reč je tvoja istina" ( jevanđelje po Jovanu 17. 17 )
Ove reči izgovorio je sam Gospod Isus Hristos u jednoj od svojih molitava upućenih Ocu za svoje učenike i sve ostale koji u novozavetnom periodu poveruju u njega i prihvate ga kao ličnog spasitelja i Gospoda.
One ukazuju na reč Božju kao jedinu istinu i jedino pravilo vere - koje je dato za čovekovo posvećenje i duhovno uzdizanje.
O ovome govori i apostol Pavle sledećim biblijskim citatima:
"I imamo najpouzdaniju proročku riječ, i dobro činite što pazite na nju, ako na vidjelo koje svijetli u tamnome mjestu, dokle dan ne osvane i danica se ne rodi u srcima vašima.
I ovo znajte najprije da nijedno proroštvo književno ne biva po svome kazivanju;
Jer nikad proroštvo ne bi od čovječije volje, nego naučeni od svetoga Duha govoriše sveti Božiji ljudi" ( 2 poslanica Petrova 1. 19 - 21 )"Ali ti stoj u tome što si naučio i što ti je povjereno, znajući od koga si se naučio,
I budući da iz malena umiješ sveta pisma, koja te mogu umudriti na spasenije u Hrista Isusa.
Sve je pismo od Boga dano, i korisno za učenje, za karanje, za popravljanje, za poučavanje u pravdi, Da bude savršen čovjek Božij, za svako dobro djelo pripravljen" ( 2 poslanica Timotijeva 3. 16 - 17 )
Ipak - tokom istorije su postojali ljudi koji se nisu u potpunosti pridržavali ovog biblijskog načela i koji su svoju reč stavljali iznad autoriteta Božje reči - menjajući tako njen smisao, pa time i samu izvornu biblijsku nauku.
Hristos i apostoli su predvideli da će se tokom novozavetne istorije u crkvi pojaviti mnogi lažni učitelji - koji će propovedati lažna učenja i nauke zasnovane na ljudskim filozofijama.
"Pazite dakle na sebe i na sve stado u kome vas Duh Sveti postavi vladikama da pasete crkvu Gospoda i Boga koju steče krvlju svojom;
Jer ja ovo znam da će po odlasku mom ući među vas teški vuci koji neće štedeti stada;
I između vas samih postaće ljudi koji će govoriti izvrnutu nauku da odvraćaju učenike za sobom" ( dela apostolska 20. 28 - 30 )"Kako dakle primiste Hrista Isusa Gospoda onako živite u Njemu,
Ukorenjeni i nazidani u Njemu i utvrđeni verom kao što naučiste, izobilujući u njoj zahvalnošću.
Braćo! Čuvajte se da vas ko ne zarobi filozofijom i praznom prevarom, po kazivanju čovečijem, po nauci sveta, a ne po Hristu.
Jer u Njemu živi svaka punina Božanstva telesno"( Kološanima poslanica. 2 6 - 9 )
"Zaklinjem te dakle pred Bogom i Gospodom našijem Isusom Hristom, koji će suditi živima i mrtvima, dolaskom njegovijem i carstvom njegovijem:
Propovijedaj riječ, nastoj u dobro vrijeme i u nevrijeme, pokaraj, zaprijeti, umoli sa svakijem snošenjem i učenjem;
Jer će doći vrijeme kad zdrave nauke neće slušati, nego će po svojijem željama nakupiti sebi učitelje, kao što ih uši svrbe,
I odvratiće uši od istine, i okrenuće se ka gatalicama.
A ti budi trijezan u svačemu, trpi zlo, učini djelo jevanđelista, službu svoju svrši" ( 2 poslanica Timotiju 4. 1 - 5 )
Ove reči su našle svoje ispunjenje polovinom 2 veka nove ere - kada su se u crkvi pojavili ljudi koji su odstupili od reči Gospoda Isusa Hrista i apostola, i uneli jeres lažnih učenja.
Posredstvom ovih lažnih učitelja - u crkvu su tokom istorije uneseni mnogi elementi i učenja koji nemaju svoje poreklo u Božjoj reči - već u mnogobožačkim filozofijama.
Kasnije su posredstvom crkvenih otaca i crkvenih sabora ovi elementi usvajani i zvanično uneseni u crkvenu praksu.
Mnogoboštvo ili paganizam - podrazumeva religijski sistem obožavanja mnoštvo bogova i boginja, kao i sistem obrednih praksi, simbola i učenja o svetu i čoveku, kosmosu, prirodi i zagrobnom životu, u kojima se prepliću mnoštvo legendi i priča o bogovima, mitološkim bićima i mitskim junacima
Jedno od najznačajnijih božanstava u mnogobožačkom sistemu - je bilo sunce, ili bog sunca.
Ovaj kult je bio zastupljen u svim kulturama i filozofijama starog sveta, a postoji i danas - u Hinduizmu i istočnjačkim filozofijama, kod Afro i Američkih Indijanaca, u masoneriji, magiji i okultizmu.
U nastavku su navedeni pojedini mnogobožački elementi koji danas preovlađuju u tradicionalnim crkvama istoka i zapada.
KRST
Krst je tokom istorije bio simbol mnogih mnogobožačkih naroda, njihovih Bogova i kultova i kao takav ima mnogobožačko i okultno poreklo.
Prvi preteča krsta je bio znak u obliku slova T ( tau ), simbol Tamuza ( boga sunca i prirode ), od koga će kasnije nastati različiti oblici koji svi do reda i maju magijsko kultni karakter.
Krst vodi svoje poreklo iz drevnog Vavilona i bio je znak starih Haldeja koji se koristio prilikom prinošenja prvorođenog deteta na žrtvu bogu sunca.
Male bebe bi bile žrtvovane tako - što bi im se pravio rez na grudima u znaku krsta i vadilo im se srce, to je bila žrtva koja je trebala da umiri boga sunca i donese život naciji.
Krst je bio simbol posvećen i bogovima plodnosti i njegova vertikalna i horizontalna linija - predstavljaju muški i ženski princip.
On je Merkurovo ili Hermesovo obeležje ( bog trgovine i putovanja, zaštitnik lopova i kockara ), i predstavlja čekić boga "Tora" ( boga munje i groma ).
Za Feničane krst je bio oruđe za žrtvovanje njihovom bogu Vaal - u, a ya Egipćane simbol života.
U Egipatskoj mitologiji njega su koristili bogovi, kao sredstvo za buđenje mrtvih u novi život.
Prekrštavanje rukom u znaku krsta, klanjanje i molitva prema istoku ( mestu rađanja svetlosti ), predstavljao je ritual u čast boga sunca.
Krst je i masonsko obeležje i stavlja se na kecelju učitelja masonske lože, u masoneriji predstavlja simbol vaskrslog boga sunca Tamuza.
Danas ga koriste različite političke i društvene organizacije.
Rimski sistem raspeća na krst - je bio ritual žrtvovanja bogu sunca koji je bio jedno od glavnih Rimskih božanstava.
Krst je bio opredni predmet i sprava za mučenje i egzekuciju.
Na jednom od ovih mnogobožačkih krstova razapet je i Gospod Isus Hristos - omogućivši spasenje svim ljudima koji prihvatanje njegovu žrtvu kao otkup za lične grehe.
PRAZNOVANJE NEDELJE
U mnogožaćkoj planetarnoj sedmici - svaki dan je bio posvećen određenom Bgu.
Nedelja je bila posvećena paganskom bogu sunca i ovaj kult je bio osnova svih religija u davnoj prošlosti
* SUNDAY - Nedelja: Solis (Sunce) dimanche domenica domingo Sun
* MONDAY - ponedeljak: Lunae (Luna - Mesec) lundi lunedi lunes Moon
* TUESDAY - utorak: Martis (Mars) mardi martedì martes Tiw (the Anglo-Saxon god of war, the equivalent of the Norse Tyr or the Roman Mars)
* WEDNESDAY - sreda: Mercurii (Mercur) mercredi mercoledì miércoles Woden (the Anglo-0Saon equivalent of the Norse Odin or the Roman Mercury)
* THURSDAY - četvrtak: Jovis (Jupiter jeudi giovedi jueves Thor (the Norse god of thunder, the equivalent of the Rofman Jupiter)
* FRIDAY Veneris - petak: (Venera) vendredi venerdi viernes Frigg (the Norse god of love and fertility, the equivalent of the Roman Venus)
* SATURDAY - subota: Saturni (Saturn) samedi sabato sábado Saterne (Saturn, the Roman god of agriculture)
U najstarijem Vavilonskom astrološkom sistemu - bog sunca je bio vrhovni bog vladar, i glavni bog zodijaka.- zvezanog sazvežđa, dok se smatralo da svi drugi bogovi proishode iz njega - da su samo njegove manifestacije, emanacije i inkarnacije, telo njegovog tela.
Zato su sve prirodne pojave smatrane samo manifestacijom jednog boga - sunca, i to verovanje su kasnije usvojili svi drevni narodi.
U svakom narodu bog sunca je imao drugačije ime.
Persijanci su ga zvali Mitra, Asirci Bel, Haldejci Šamaj, Feničani i Sirci Vaal, Egipćani Amon Ra, Indijci Šiva ili Višnu kao njegove inkarnacije, Indijanci Kvecalkoatl..
Kod mnoggobožačkih naroda - sunce je predstavljalo drevni simbol božanske sile koja daje život.
Pošto je bog sunca u toku dana na nebeskom svodu donosio svetlost, a po noći zalazio za horizont i silazio u podzemlje i tamu - njemu su pripisivane dve suprotne osobine.
On je bio obožavan i kao dobar i zao, i kao muški i ženski princip.
Odatle potiče okultno shvatanje - da je kosmička energija i zla i dobra, i da su oba ova principa neophodna za ravnotežu i harmoniju u svemiru.
Iz tog razloga postojao je ritual prinošenja ljudskih žrtava - kako bi se bog sunca umirio i podario svetu svetlost i blagostanje.
Danas među najvećim obožavaocima boga sunca - spadaju Masoni, kao i svi hermetički ( magijski ) pravci
U masoneriji sunce kao izvor materijalnog svetla - predstavlja
izraz intelektualnog prosvetljenja za kojim Masoni tragaju.
Ono je za masone samo vidljivi simbol suverenog autoriteta, odnosno skrivenog Masonskog boga.
Masoni za sunce uglavnom koriste ime antičkog boga Ozirisa.
Slike u crkvama Rimokatolicizma i Pravoslavlja - prikazane su sa likovima sa sunčevim diskom iza glave:
Mnogobožački bogovi predstavljeni su na ovaj način:
Jedan od masonskih simbola je svevideće oko.
U Egiptu ovaj simbol predstavlja Ozirisa.
Grci su sunce naživali "Jupiterovo oko ioko sveta"
U Indiji - Šiva bog sunca je predstavljen u vidu oka.
Ono je simbol božjeg sveznanja.
U okultizmu - oko je simbol okultnih moći, vidovitosti i elemenat duhovnog prosvetljenja.
Kod Rimljana je bio zastupljen kult sunca.
U Rimskoj mnogobožačkoj tradiciji su postojala dva vida ovog kulta - nacionalni kult sunca kao sastavni deo Rimske religije od starine, i Mitraizam - kult sunca prenet iz Persije u doba pojave Hrišćanstva.
Mitraizam se u Rimskoj imperiji širio prvo kao privatni kult, a kasnije za vreme cara Marka Aurelija Heliogabala ( 218 - 222 n. e ), postao je službeni kult celog carstva.
Dan posvećen bogu sunca se kod Rimljana nazivao "Dies Solis" ( dan sunca ), i danas se na pojedinim jezicima nedelja naziva - dan sunca, Engleski - Sundau, Nemački - sontag.
Prihvatanjem Hrišćanstva od strane mnogobožačkog Rima i jednim ediktom Rimskog imperatora Konstantina velikog - nedelja ( dan sunca ), preuzima ulogu Hrišćanskog praznika, kao uspona na dan kada je Bog stvorio svtlos i na Hrista kao vaskrslo sunce pravde.
Značaj dotadašnjeg biblijskog dana odmora subote je izbrisan, a na njegovo mesto postavljen novi dan - nedelja, simbol boga sunca.
Ovaj konstantinov dokument o obaveznom svetkovanju sunčevog dana je objavljen 321 godine nove ere i glasi:
"Načasni dan sunca - neka se gradska uprava i narod koji živi u gradu odmaraju, i neka sve radionice budu zatvorene.
Međutim - na selu, seljaci koji se bave zemljoradnjom mogu slobodno nastaviti svoje poslove, jer se dešava da koji drugi dan nije pogodan za setvu ili za rad u vinogradu.
Neka se obavljaju takvi poslovi - da ne bi ppropali blagoslovi koje nam nebo šalje"
Najraniji crkveni sabor koji se bozabavio svetkovanjem nedelje - bio je sabor u Laodikeji 364 godine nove ere.
U svom 29 kanonu ovaj sabor je objavio:
"Hrišćani ne smeju da svetkuju subotu i da se odmaraju tog dana - već moraju da rade, ali dan gospodnji treba naročito da poštuju, i kao Hrišćani toga dana ne treba da rade.
Ako budu dalje svetkovali subotu - neka budu prokleti"
Postoje različite izjave ponikle iz redova Rimokatolicizma, koje svedoče o tome - da je Rimokatolička crkva svojim autoritetom prenela svetost subote na nedelju.
Neke od ovih izjava glase:
"Nedelja je Katolička institucija i zahtevi za njeno svetkovanje jedino se mogu definisati na osnovu katoličkih principa" ( the catolic press, Sidney - Australia, August 1900 ).
"Od početka do kraja svetog pisma - nema nikakvog označenog teksta, koji bi opravdao promenu sedmičnog javnog bogosluženja - od poslednjeg dana u sedmici na prvi" ( priest Bradu - in the adress reported in the Elizabeth. nj. news - march 18. 1903 ).
"Biblija nigde ne podupire svetkovanje nedelje, ona je ustanova Katoličke crkve, i oni koji praznuju taj dan - poštuju zapovest Katoličke crkve" ( bishop Simour - vhu vi keep sundau ).
"Mi smo promenili od sedmog dana na prvi dan sedmice, od subote na nedelju - autoritetom svete Katoličke apostolske Hristove crkve" ( statement of Katholic church ).
I pored svih zabrana koje su u istoriji uspostavljene protiv svetkovanja subote - tokom cele istorije su postojali Hrišćani koji su poštovali ovaj dan koji je deo Božjeg zakona kao četvrta zapovest i uspomena na stvaranje i simbol Božje stvaralačke sile i njegovog autoriteta.
CRKVENO SLIKARSTVO, IKONE I KULT SVETACA
Običaj crkvenog slikarstva i upotrebe ikona u religijske svrhe - ima mnogobožačko poreklo, i bio je zastupljen u različitim kulturama i filozofijama starog sveta
U mnogobožačkim filozofijama - postojao je običaj da se unutrašnjost hramova ukrašava slikama i zidnim prikazima bogova i boginja kojima je hram bio posvećen, kao i simbolima, slikovitim predstavama duhovnog sveta i elementima vezanim za čoveka ui zagrobni život.
U ovu grupu zidnog slikarstva - posebno mesto zauzima Egipatska umetnost, sa svojim tipičnim predstavama bogova, i slikovitim prikazima iz života Egipatskih faraona, njihova ovozemaljska vladavina, smrt i prelazak iz vidljivog sveta u svet bogova.
Zidovi hramova su bili oslikavani i hijeroglifskim pismom, u kome su opisani različiti mitovi i legende, kao i zapisi iz istorije ratova i Egipatske civilizacije.
U starom Vavilonu - zidovi hramova su uglavnom bili ukrašavani slikama svetih životinja, kao i ornamentima iz prirode i čovekovog svakodnevnog života.
---
Običaj simboličnog oslikavanja postoji u masoneriji.
U masoneriji hram predstavlja makrokosmos - njegova unutrašnjost je simbol univerzuma u kojoj su predstavljeni astrološki simboli, planete sazvežđa, i u samom centru svevideće oko - kao simbol vrhovnog boga sunca.
Sam izgled hrama je kockastog oblika i u ritualnom smislu predstavlja ujedinjenu silu svetlosti i mraka, kao i njihov stalni sukob.
Običaj slavljenja svetaca takođe ima mnogobožačko poreklo i potiče iz paganskog kulta mrtvih i verovanja da duše pokojnika posle smti - mogu uticati na materijalni svet, i da su zainteresovane za dobrobit svjih bližnjih.
U nekim filozofijama - duše umrlih su se zamišljale kao moćni duhovi koji su mogli da se razgnjeve ili da kazne ako im se ne bi udovoljilo.
U tu svrhu - postojali su rituali koji su trebali da umire duhove i učine ih zadovoljnima.
Postojao je oičaj da se se nakon smrti sačuvaju pokojnikove lične stvari - delovi odeće, nakita, kose i delova tela, koji su imali magijsko kultni karakter i smatrani su svetima.
U toku 4 veka - u Hrišćanskoj crkvi se dešavaju duboke promene.
Pod uticajem mnogoboštva a u težnji da se mnogobošcima olakša prelaz u Hrišćanstvo - crkvene vođe pretvaraju mnogobožačke hramove u Hrišćanske crkve, a mnogobožačke bogove u Hrišćanske svece, promenivši samo formu - dok je suština ostala ista.
Najpre se u Hrišćanskim crkvama ovog razdoblja - javljaju slike, i to u istočnim crkvama samo slike, a u zapadnim pored slika i kipovi.
---
Narod je u slici ( ikoni ), gledao neposrednu Božju blizinu, verovao je da slika ima čudotvornu moć, bilo je čak i sveštenika koji su strugali boju sa slika i mešali je sa svetom pričesti.
U crkvi se gotovo 150 godina vodila borba za i protiv obožavanja slika.
Tu borbu je odpočeo car Lav III Isaurijski ( 741 - 755 n. e ).
Njegov sin Konstantin - bio je još vatreniji protivnik obođavanja slika.
On je 754 godine - sazvao sabor u Hijereji na Maloazijskoj obali, na saboru je bilo prisutno 333 episkopa, obožavanje slika ( izjavili su Episkopi ), protivi se nauci svetog pisma.
Godine 787 je II Nikejski sabor je ukinuo zaključke Hijerejskog sabora i opet uspostavio obožavanje slika.
Pod carem Lavom V Jermeninom - opet je odpočela borba protiv obožavanja slika.
Za vreme carice Teodore - proglašena je restauracija ikona.
Opet je jednim sinodom uspostavljeno obožavanje slika, i 11 mart 843 godine - se slavio kao dan pobede pravoslavlja ( i ako je to bio najveći poraz u istoriji borbe za veru ).
Taj praznik je istočna crkva sačuvala do danas kao "nedelju pravoslavlja.
CRKVENA ARHITEKTURA
Dananji sistem crkvene arhitekture i umetničkog građenja hramova - vodi svoje poreklo iz mnogobožačkog kulta bogova plodnosti.
Ovaj kult je bio zastupljen u svim kulturama i filozofijama starog sveta i potiče iz prastarog mita o Egipatskom bogu ozirisu.
Ovaj mit govori o tome - kako je Ozirisa ubilo protivničko božanstvo i iseklo ga na četrnaest delova.
Kada ga je iseklo - ovo neprijateljsko božanstvo je sve te delove razbacalo po reci Nil - u.
Boginja Izis - Ozirisova žena, pronašla je sve te delove njegovog tela, osim jednog - genitalnog organa.
Od tog trenutka - ona je stvorila kult obožavanja Ozirisovog genitalnog organa - poznatijeg kao "falusni kult" ili kult bogova plodnosti.
Neki od najznačajnijih simbola ovog kulta - su bili uspravni stubovi, kao i karakteristični hramovi sa tornjevima i kupolama koji predstavljaju Ozirisov genitalni rgan, a posvećeni su ovom kultu.
Jedan od naziva za ove stubove je "obelisk" što znači "Valov stup ili Valov genitalni organ"
U nekim slučajevima se verovalo da su ovi stubovi od kamena - prebivalište bogova ili demona, ili domovi za duhove.
U Egiptu - Horus i Set su predstavljeni simbolom dva stuba, blizance graditelje i podupirače nebesa.
Pan je Bog sa likom jarca često bio predstavljen obeliskom.
U hinduizmu - Šiva bog plodnosti je prikazan u svetom kamenju koje ima oblik genitalnog organa, a koje se naziva "Šivalinga - Sivin genitalni organ"
Jedan od ovih Egipatskih stubova - danas se nalazi ispred katedrale svtog Petra u Vatikanu, i na to mesto je postavljen naredbom pape Siksta V.
Drugi se nalazi u Vašingtonu i naziva se "Vašingtonski spomenik"
Jedan od Egipatskih simbola je i prelomljeni stub.
U Egipatskoj mitologiji - izida je prikazana kako plače kraj prelomljenog stuba, koji krije telo njenog supruga Ozirisa, dok iza nje stoji Horus i sipa joj ambroziju u kosu - simbol večne mladosti i besmrtnoosti.
Ovi mnogobožački elementi - simboli falusnog kulta i bogova plodnosti, danas su uglavnom zastupljeni u tradicionalnim crkvama Rimokatolicizma i pravoslavlja, kao i u Islamu.
Neki od primera ove simbolične arhitekture su - katedrala svetog Pavla u Londonu, katedrala Apsida u Vormsu, crkva Vasilija blaženog na crvenom trgu u Moskvi, Dvorana svetog Đorđa u Liverpulu, linkoln memorijal u Vašingtonu, Hahia Sofia u Turskoj, i mnoge druge.
BOŽIĆ
Praznik kojim tradicionalni Hrišćani obeležavaju Hristovo rođenje - u paganskoj filozofiji je bio posvećen rođenju Boga sunca.
Ovaj praznik se kod Rimljana obeležavao 25 decembra pod nazivom "Dies solis natalis invicti" rođendan Boga sunca.
Po ovoj paganskoj filozofiji - Hananski bog Vasl ( bog sunca i prirode ), bio je ubijen od strane svog suparnika - boga suše i vreline po imetu Mot.
Njegova sestra i žena po imenu "Anat" ( boginja krvoprolića i rata ), preklinjala je Mot - a da Vala vrati u život, ali kada su svi njeni napori propali - ona se razbesnela i u svom besu nadjačala i ubila Mot - a, uzela svog mrtvog brata i odnela ga na brdo bogova - gde je on vaskrsao u novi život.
Posle toga ( smatralo se ), njegova smrt i vaskrsenje su se odvijali godišnje.
Ovaj mit potiče iz drevnog Vavilona, a u vezi je sa njegovim prvim osnivačem "Nevrodom" Nojevim praunukom, i njegovom ženom "Semiramidom"
Kada je Nevrod propovedao izvesnom caru da on treba da obožava sedam zvezda i dvanaest znakova zodijaka - car je odredio da ga ubiju strašnom smrću.
Nakon Nevrodove smrti - njegova žena Semiramida rodila je sina i dala mu ime Tamuz, rekavši da je to reinkarnirani Nevrod - bog sunca, a da je ona majka božja, duh božji u ljudskoj majci, kraljica neba, devica majka.
Svog sina Tamuza poroglasila je spasiteljem, i uskoro su se svuda mogle naći statue žene koja u naručju drži malog dečaka.
"Dies solis natalis invicti" praznik posvećen rođenju boga sunca Tamuza, reinkarniranog Nevroda - mitološkog "Vaal - a" kasnije je prenesen u tradicionalne crkve zapadnog Rimokatolicizma i istočnog Pravoslavlja - sa svim popratnim običajima i verovanjima, i postao Božić - praznik posvećen Hristovom rođenju.
Na dan ovog praznika - mnogobošci su pekli okrugle kolače u obliku sunčevog diska, kitili jelke i mala drveća, palili baklje, unosili grane drveća u domove - jer se verovalo da bog sunca Vaal živi u svetom drveću i da time mogu osigurati napredak doma.
Smatralo se da bog sunca u određenim trenutcima - prelazi preko neba u svojim vatrenim kolima noseći praznične darove i blagostanje naciji.
Hananski bog Vaal je na reljefima prikazan kao bradati čovek sa šiljatom kapom i kićakom, dugom haljinom opasanom širokim kaišem oko pojasa.
U germanskoj mitologiji postojalo je božanstvo kome su se prinosile ljudske žrtve.
Ovi ratnici su obećavali svome božanstvu čije je ime bilo "Tijaz" da će mu darivati pobedu koju budu izvojevali nad neprijateljem, kao i sav plen posle bitke.
Oni su takođe verovali da božanstva mogu postati drveće.
Kada im božanstvo odgovori na molitve - oni su glave svojih neprijatelja zajedno sa plenom vešali na sveto drveće.
Svi ovi opisani mnogobožački običaji - danas se praktikuju u tradicionalnim crkvama istoka i zapada u vreme praznovanja određenih praznika, kao i popratni elementi u vreme trajanja Božića, poput - pečenja slavskog kolača, sečenje badnjaka, ukrašavanja božićne jelke, paljenja vatrometa, prskalica i ukrasnih sveća, verovanje u božić batu i deda mraza - koji dolazi sa neba u kočijama koje vuku irvasi i daruje decu božićnim poklonima.
USKRS
Praznik kojim tradicionalne crkve obeležavaju Hristovo vaskrsenje - ima mnogobožaško poreklo i povezano je sa verovanjem u paganskog Boga Ozirisa i mitsku pticu Feniks.
Feniks je prikazan kao onaj koji prevozi Ozirisa.
U paganskoj mitologiji ova ptica biva oborena na zemlju i spaljena u plamnu, ali ubrzo zatim vaskrsava iz sopstvenog pepela i doživljava ponovo rađanje.
Iz tog razloga - ona je postala simbol besmrtnosti i vaskrsenja.
Egipćani i Feničani su verovali da Feniks predstavlja boga koji se uzdigao na nebu u vidu zvezde danice.
Većina okultista veruje - da je Feniks simbol Lucifera - sotone, koji je bačen u oganj, a koji će jednog dana trijumfalno ustati.
Kod različitih naroda Feniks je imao različite nazive.
U Egiptu on se nazivao "Heron" ( na Engleskom Heron znači čaplja ).
Za Vavilonjane, Asirce i Hinduse - to je bio paun, ponosita ptica koja na svom perju ima mnoštvo očiju, koja simbolizuju mudrost i znanje.
Za stare Maje iz Jukatana u Meksiku - Feniks je predstavljen simbolom pernate zmije i nazivao se "Kulkulkan, što na Majanskom jeziku znači "divna ptica zmija" ( kulkul - divna ptica / kan - zmija ).
Meksički i Astečki bog sunca "Kvecalkoatl" je takođe predstavljen kao pernata zmija.
Simbol pernate zmije nazvane "Kulkulkan" je povezan i sa Vatikanom - sedištem Rimokatoličke crkve, na čijem brežuljku se nekada nalazio hram boga "Janusa" i pagansko proročište.
Naziv mesta "Vatikan" je izveden iz dve reči: Vatic - prorok, vračar, i Can - zmija, što znači "prorok zmija" ili "proročište posvećeno zmiji"
Lucifer - sotona, je u bibliji prikazan simbolom zmije koja je zbačena sa neba ( otkrivenje Jovanovo 12. 9 / 20. 1 - 3 ).
U pojedinim crkvama tradicionalnog Hrišćanstva - mogu se videti predstave mitske ptice Feniks, isklesane u kamenu, u vidu mozaika na podu ili prozorima - u nekim slučajevima kao pernata zmija, dvoglavi orao, ili paun okružen zodijakom.
Običaj farbanja jaja takođe ima mnogobožačko poreklo i sreće se u mnogim kulturama.
Ono je simbol stvaralačke snage iz koje je nastao svet.
Smatra se da je postojalo kao prvobitni početak i da su iz njega nastali prirodni elementi - nebo i zemlja, ono je simbol savršenstva.
U alhemiji - jaje mudrosti je imalo važnu ulogu kao simbol prvobitne materije "prima materia" iz čega je vatra mudrosti izlegla kamen mudraca.
Zajednički simbol za Indijce, Egipćane i Druide - je bila zmija umotana oko jajeta, vezan za stvaranje svemira.
Rimski Bog Merkur je prikazan u jajetu mudrosti
Za okultiste - krilato jaje je predstavljlo simbol vaskrsenja i ponovnog rađanja.
U mnogobožačkim hramovima bio je običaj da se zidovi ukrašavaju reljefnim prikazima jaja i svetih životinja - poput zečeva, koji danas predstavljaju popratne elemente u obredu farbanja jaja.
KULT DEVICE MARIJE
Vodi svoje poreklo iz prastarog Vavilonskog kulta boginje plodnosti - boginje majke.
Njegov začetnik je Semiramida - žena Nevroda Nojevog praunuka i osnivača grada Vavilona.
Zajedno sa Nevrodom - semiramida je razvila kult magije, usko povezanim sa sveštenstvom zavetovanim celibatom, što je bio verski plašt radi skrivanja preljube, bluda, homoseksualnosti, lezbejstva i sodomije.
Monahinje su bile hramske prostitutke, služeći sveštenicima one su nazvane Vestalkama.
Sve ove perverzije - bile su uvrštene u okviru velikog rituala hramske svete prostitucije u magiji.
Pošto je rodila sina nakon tragične smrti svog supruga Nevroda, proglasila ga je reinkarnacijom Nevroda i bogom sunca, a sebe boginjom majkom, i zahtevala da joj se prinose žrtve u vidu malih beba, kojima bi se na grudima pravio rez u obliku znaka T, simbola njenog sina Tamuza - boga sunca, i vadilo im se srce.
Tada bi ona za uzvrat ostvarila mir sa bogom za celu naciju.
Semiramida je izmislila ispovest pred sveštenikom, da bi se dobio uvid u to - šta rade njeni podanici. koji su se ispovedali radi straha od crne magije.
Tkom vekova Semiramida je bila obožavana u kultovima Vavilonske Ištar, Atine - boginje rata, Venere ili Afrodite - boginje ljubavi, Dijane, Artemide - boginje lova, Egipatske Izis, Lune - boginje meseca, Astarote, Hinduse Isi, Rimske Kibele, Meksičke Koatlik..
I danas u okultnim i magijskim ritualima - ovo božanstvo se slavi kao zaštitnica magije i okultizma u kultu svete prostitucije.
Semiramida i njene kasnije predstave - uvek su prikazane kao žena sa detetom u naručju, i imenima "boginja majka, kraljica neba, devica majka, što su i današnje karakteristike i imena koja se pripisuju biblijskoj Mariji.
RITUALNO PALJENJE SVEĆA I TAMJANA
U mnogobožačkim filozofijama sveća je oduvek imala magijsko kultni karakter i koristila se u ritualima slavljenja paganskih bogova, kao i elemenat opštenja sa duhovima predaka u magiji, okultizmu i veštičarenju.
Jedno od glavnih božanstava paganskih naroda - je bilo sunce.
Iz tog razloga - sveće su se uvek pravile od žutog voska, da bi predstavile boju sunca.
Sveća je simbol sunčeve svetlosti i vatre.
Sveća se kao obredni simbol vezuje za različite mnogobožačke praznike.i svetkovine.
Jedna od ovih svetkovina je praznik pod imenom "svećenica" ili praznik proleća, mada ima više naziva i poznat je kao praznik baklji, boga Pana, visibabe, dužih dana, ili dan Brigide - boginje vatre.
Ovaj praznik se slavio 2 Februara i proslavljao je dolazak proleća i vreme očišćenja - posle pritajenog života zime, kroz obnoviteljsku moć sunca.
On je takođe praznik svetla i plodnosti, koji se obeležavao velikim plamenovima, bakljama i vatrom u svakom obliku.
U toku ovog praznika - postojao je običaj nošenja kruna na kojima su zapaljene sveće.
Svećenica je i jedan od veštičjih svetkovina koji proslavlja oporavak boginje majke - pošto je rodila boga sunca.
U mnogobožačkom Rimu - ovaj praznik se obeležavao nošenjem baklji i sveća u čast boga "Februa" po kome je mesec Februar dobio ime.
Grci su držali ovaj praznik u čast "Cerere" boginje prirode - Prozerpinine majke, koja ju je sa učesnicima obreda koji su nosili sveće - tražila u podzemnom svetu.
Ovaj praznik "svećenica" koji se slavio 2 Februara - prenesen je u Hrišćansku crkvu, i pod istim imenom i običajima sa svećama - posvećen je očišćenju blažene device Marije.
Svećenica, odnosno "praznik baklji" predstavljao je samo jednu od paganskih upotreba vatre.
Mnogi bogovi i Boginje iz mitologije su nosili baklje.
Neki od njih su - Hekata ( kraljica veštica ), Komus, Eros, Himenej, Apolon, Litija, Eos, Aurora, Jakios i Fosfor - odnosno Lucifer.
Svetlost baklje je važan masonski simbol.
Za masone baklja predstavlja okultne veštine i nauke, doktrine i dogme - čijom svetlošću istina postaje vidljiva.
Poznata je i baklja koja se nosi prilikom olimpijskih igara koje su u antičkoj Grčkoj bile posvećene Grčkim bogovima za koje se verovalo da prebivaju na planini Olimp.
Lucifer - sotona, prikazan je kao čovek sa bakljom u ruci.
Tamnjan se poput sveće koristio u mnogobožačkim obredima i ritualima.
Verovalo se da ima magijska svojstva i da tera zle duhove.
Koristio se kao žrtva bogovima - poznatija kao sveti kaad.
UPOTREBA SVETE VODE
Obredna upotreba svete vode - potiče od prastarog običaja ritualnog pranja i verovanja da voda ima lekovita i magijska dejstva, da leči telo, duh i dušu.
Pojedini mnogobožački narodi veruju da određene reke - poput Indijske reke Gang predstavljaju Božanstva, i da kupanje u njima može izbaviti, očistiti, oprati i izlečiti čoveka.
Neki čak piju vodu iz ove reke - verujući da će dobiti unutarnje pročišćenje.
Pojedini narodi su verovali u postojanje izvora večne mladosti, čija voda donosi trajnu mladost i lepotu, dobro zdravlje i dug život.
Kod Jevreja Hristovog vremena je takođe bio zastupljen obred upotrebe vode i ritualnog pranja.
Hristos je ovaj obred okarakterisao kao čisto ljudsku zapovest.
SVEŠTENIČKO BLAGOSILJANJE
RUKOM U ZNAKU KRSTA I PREKRŠTAVANJE SA TRI PRSTA
Dva spojena prsta i osenjavanja u pravcu druge osobe - je okultna praksa, i u okultizmu predstavlja znak proklinjanja i sotone.
Znak od dva spojena prsta simbolizuje masonsko - gnostički zakon suprotnosti, potrebu za svetlošću i za tamom, i za dobrim i za zlim, i za bolom i za zadovoljstvom.
Ovo potiče iz Persijskog dualizma ( doktrine po kojoj postoje bog dobra i bog zla, i da su oni jednaki po moći i neophodni za ravnotežu u kosmosu ).
U satanizmu - dva spojena prsta su poznata kao znak strelca, odnosno - rogatog boga magije i lova.
U magiji je postojalo duboko ukorenjeno verovanje u fascinaciju i očaranost senki.
Tako je veštica ili mag - znakom ruke mogao da ih koristi ili da izazove bolest i smrt, ili da inspiriše ljubav.
Okultisti su verovali - da senka sveštenikovih prstiju podignuta za blagosiljanje - ima loše značenje.
Naročita stvar koja je povezana sa tako podignutom rukom i dva prsta, jeste - da njena senka predstavlja glavu i rogove Bafometa ( rogatog hemofroditskog bića u obličju jarca ), simbola crne magije i vitezova templara.
Ovaj znak rukom bio je široko rasprostranjen, i koristio se u Masoneriji, okultizmu i magiji, kao i u istočnjačkim filozofijama.
On predstavlja simbol paganskih i okultnih božanstava - Bafometa, rogatog boga Pana, Jupitera, Saturna i Lucifera.
On je u novije vreme bio znak komunističkih vojnika i veterana za mir.
Većina ikona i vresaka u crkvama tradicionalnog Hrišćanstva - prikazuju svece sa podignutom rukom i dva spojena prsta u stavu blagosiljanja.
Bafomet - rogato hemofroditsko biće u obličju jarca ( koji simbolizuje sotonu ), prikazan je sa isto tako podignutom rukom i dva prsta u stavu blagosiljanja.
U ovo spada i ritualno prekrstavanje rukom sa tri prsta, što predstavlja okultni magijski Joga znak poznatiji kao MUDRA, simbol astralnih okultnih Bozanstava, pri cemu svaki prst simbolizuje jedno od Bozanstva, Palac - Jupiter, Kaziprst - Merkur, Srednji - Sunce, dodirom odredjenih delova tela sa tri spojena prsta ostvaruje se Bozansko delovanje na coveka, Celo - intelekt, Grudi - srce, emocije, ramena - ruke, aktivni deo coveka.
RITUALNOI KRUŽENJE OKO CRKVE U PROCESIJI
U filozofijama mnogobožačkih naroda - krug predstavlja simbol univerzuma, kao i simbol boga suncaili sunčev disk.
Jedan od simbola koji naročito preovlađuje u Masoneriji - jeste krug sa tačkom u sredini.
Ovaj simbol potiče iz Egipatske mitologije i predstavlja Sunce i boga Ozirisa.
Tačka u krugu je jedan od hiroglifskih znakova Boga sunca "Ra"
U Indijskoj mitologiji krug ili tačka u krugu - predstavlja Šivu boga sunca.
Po Indijskoj mitologiji - tačka je muški princip a krug ženski, tačka je postala sunce a krug sunčev sistem - za koji su drevni narodi verovali da je univerzum a sunce njegov centar, odnosno - da je univerzum načinjen u obliku kruga.
Druidi su koristili tačku u krugu kao simbol njihovog najvišeg Božanstva Odina.
Krug je okultni i magijski simbol i koristi se u ritualima prizivanja demona, veštičjeg kola, igranja kola za dušu..
Poznati su i krugovi koji predstavljaju znak olimpijskih igara, koje potiču iz antičke Grčke - a bile su posvećene Grčkim Bogovima koji su po verovanju prebivali na olanini Olimp.
Jedan od magijskih simbola je obrnuta petokraka zvezda unutar kruga.
Ovo je najviši oblik satanističkog izražaja i predstavlja "Bafometa" kozoliko hemofroditsko biće u obličju jarca, kao i boga menesa i Lucifera.
Sam krug ili čin kruženja ( igranja kola ili stava u znaku kruga ), predstavlja oblik obožavanja u ritualima falusnog kulta i bogova plodnosti, kultu boga sunca, kao i u okultizmu, magiji, veštičarenju i satanizmu.
Ovaj obred ritualnog kruženja oko hrama u procesiji danas se uglavnom praktikuje u crkvama istočnog - Pravoslavlja.
OBREDNI NAKIT I RELIKVIJE
Obredno ukkrašavanje nakitom u religijske svrhe ima magijsko poreklo i potiče od drevne magijske prakse i verovanja.
U najstarije vreme nakit se nosio sa ciljem da odagna negativnu energiju koja se zamišljala u vidu zlih duhova.
Magovi uglavno nose nakit jer on usmerava energiju u različite delove tela.
Prsten, narukvica, ogrlica oko članka i vrata - smatraju se sredstvom za zaštitu od zla.
Ogrlice su se često nosile u predelu srca, radi emocija, učvršćivanja ljubavi, ili zaštite.
Prsten predstavlja krug - simbol večnosti, jedinstva, reinkarnacije i svemira.
Prsten je bio predmet koji štiti, magični čuvar koji je rasterivao zle sile.
Amajlija je nakit koji često ima natpis sa magijskom vrađbinom, ili simbolom koji treba da zaštiti nosioca od zla, ili da mu pomogne
Neke amajlije predstavljaju pločice sa urezanim kabalističkim znacima, za koje se veruje da imaju delotvornu okultnu moć.
Perle ili brojanice - takođe imaju okultno poreklo, i koriste se u veštičjim i šamanskim ritualima bacanja čini, kao i u istočnjačkim filozofijama.
Obredni predmeti i relikvije koji se koriste u tradicionalnim crkvama istočnog i zapadnog Hrišćanstva, a koje po verovanju predstavljaju crkvene svete stvari koje se koriste u obredno ritualne svrhe - takođe imaju magijsko okultno poreklo i primenu.
U to spadaju predmeti poput "krstova, obrednog crkvenog posuđa ( putira ili pehara, čaša, tanjira, kašičica za deljenje pričesti.. ), kadionica i kandila, svećnjaka, relikvija i stvari donetih iz svete zemlje Izraela, poput zemlje sa mesta Isusovog groba, delova krsta na kome je Isus razapet, svetog koplja kojim je Rimski vojnik proboo Isusovo rebro, delovi balsamovanih tela i odeće znamenitih ličnosti i svetaca, svetih knjiga, svetog odra - sveca pokojnika, svetih moštiju, svetih zvona nad kojima se obavlja njihovo krštavanje u vodi.
SIMBOL DVOGLAVOG ORLA
Simbol orla se sreće u mnogim civilizacijama i mnogobožačkim kultovima starog sveta.
Orao je u mnogobožakim filozofijama nazvan "Jupiterovom pticom" i često se identifikuje sa mitskom pticom Feniks.
U Egiptu, Grčkoj i Persiji - bio je posvećen Bogu sunca.
Među druidima bio je simbol njihovog vrhovnog Boga "Odina"
Grci su ga obožavali i kao Boga munje.
U Egiptu je predstavljao velikog boga sunca "ra"
On je bio simbol beskonačnog, vrhovnog razuma i inteligencije.
Orao se koristi i u Masoneriji.
15 stepen u Masoneriji - zove se vitez orla, a 30 stepen - vitez belog i crnog orla.
Belo i crno na orlu simbolizuje "jin - jang"
Orao je takođe jedan od najstarijih simbola za okultno i natprirodno.
Nacisti su koristili simbol orla ukombinaciji sa svastikom ( kukastim krstom ), koji predstavlja još jedan od mnogobožačkih simbola
Simbol paganskog boga "Janusa" ( boga haosa - prikazanog sa dva lica ), bio je dvoglavi orao.
Dvoglavi orao je simbolika za prošlost i budućnost .
Takođe se veruje da on aludira na čovekovu prirodu, glava koja gleda ka istoku je simbol čovekovog duhovnog vida, a glava koja gleda na zapad - odnosi se na njegov fizički vid.
Orao se u mnogobožačkim filozofijama identifikuje sa mitskom pticom "Feniks" koja po paganskoj mitologiji biva bačena u oganj, ali ubrzo zatim vaskrsava iz sopstvenog pepela i doživljava ponovo rađanje.
Po tome - na je simbol besmrtnosti i vaskrsenja.
Na nekim simbolima - ptica Feniks je prikazana kao dvoglava ptica koja se uzdiže iznad plamena vatre, što je aluzija na dvoglavog orla, koji je samo jedna od predstava mitske ptice Feniks.
Većina okultista veruje da je Feniks simbol Lucifera koji je bačen u oganj, a koji će jednog dana trijumfalno ustati.
Kao i Latinska reč "Lucifer" ( Luh - svetlo / Fero - nositi ), što znači "svetlonoša ili sjajan - tako i Grčka reč "Feniks" ( Fenex ), takođe znači sjajan.
Kada se izračuna numerološka vrednost imena Feniks - dobija se broj 666, što u bibliji predstavlja broj zveri ili Antihrista.
FENEX
6+5+50+5+600=666
UČENJE O BESMRTNOSTI LJUDSKE DUŠE
Nauka o besmrtnosti ljudske duše i zagrobnom životu je oduvek bila zastupljenja u mnogobožačkim učenjima i filozofijama i vezuje se za različite mitove i legende.
Ideja o besmrtnosti duše je bila obeležje stare Vavilonske religije.
Tokom istorije ona je iz Vavilona preneta u Egipat, a iz Egipta u Grčku.
Glavni nosioci ideje o besmrtnosti ljudske duše - bili su sveštenici tajnih Grčkih religioznih kultova, takozvanih "misterija"
U pozadini ovog verovanja je persijski Zoroastizam, čije je glavno obeležje dualizam - učenje o boirbi dva suprotna principa, dobra i zla, svetlosti i tame.
Po tom učenju - svemir je pozornica kosmičke drame, od koje zavisi i čovekova sudbina.
Ova drama nastala je u sukobu koji se vodi između "Ormuzda" principa dobra i svetlosti i "Arhimana"
principa zla i tame.
( Ormuzd je smatran bogom stvoriteljem - nebeski svet je njegovo carstvo, Arhiman je smatran zlim duhom koji razara i uništava, njegovo prebivalište je svet ispod meseca podvrgnut propadanju.
Ljudska tragedija je u tome - što se čovek nalazi u procesu između ovih dveju svetova.
Po svojoj duši koja je iskra istrgnuta iz nebeske vatre - on pripada gornjem svetu, a po svom telu pripada nižem svetu tame.
Spasenje se sastoji u tome - da se čovekova duša oslobodi iz vidljivog sveta, da napusti svoj telesni zatvor i obredima očišćenja, spoznajom i askezom - osigura sebi povratak u nebesku domovinu.
Dualizam i vera u besmrtnost duše se nalazi i u Grčkom mitu o Dionisu.
Po ovom mitu "titani" nosioci zla - napadnu Dionisa i ubiju ga, pošto su rastrgli njegovo telo - pojedu ga.
Zevs - otac Bogova, da bi osvetio svog sina Dionisa, spali titane ognjem munje.
Njihov pepeo je rasejan po zemlji i iz njega su se rodili ljudi.
Ovaj mit objašnjava mešavinu iz koje se sastoji čovek, u njemu je nešto od Dionisa ( božanskih elemenata ), a nešto od titana ( elemenata zla ).
On treba da se oslobodi Titanskih elemenata i da se čist vrati Bogu od koga se jedan deo nalazi u njemu.
Dionisov kult je kod Grka prvi rasejao seme verovanja u besmrtnost duše.
Glavni i najveći pobornik nauke o besmrtnosti ljudske duše je Grčki filozof Platon ( 427 - 347 p. n. e. ).
Platon u početku svog razmišljanja o duši - preuzima Antičku teoriju Orfika i Pitagorejaca po kojoj je telo zatvor duši, i da ona treba da se oslobodi okova i vrati svojoj prvobitnoj visini, to jest Bogu.
Platon kasnije stvara svoje lične poglede i ideje o duši - njenim svojstvima, sećanjima duše i njenoj preegzistenciji.
Pišući o postanku duše - platon kaže:
"Demijurg" vrhovni razum stvorio je dušu i to najpre svetsku dušu, a ljudske duše nisu ništa drugo - nego delovi te svetske duše.
Glavno obeležje duše je da se kreće i živi - ona je slika večnih bogova, duša je početak i prvi princip života.
Duša se sastoji od jednog božanskog dela a to je razum, i dva smrtna dela a to su apetit i hrabrost.
Božanski deo dzše stvorio je sam Demijurg i to od istih elemenata od kojih je načinio i svetsku dušu, a stvorenim Bogovima kao svojim oruđima - Demijurg je poverio zadatak da stvore smrtne delove duše, želju i hrabrost, kao i telo u kome ti delovi prebivaju.
Sedište božanskog dela duše je u glavi, a smrtnih delova u grudima i trbuhu.
U jednom svom filozofskom delu - Platon opisuje sudbinu duše:
"Posle smrti tela - sve duše idu na sud.
Čiste duše dobijaju kao nagradu nebo, a zle Tartar.
Nepopravljivi grešnici bačeni su u tartar - večni zatvor, ali za ograničeno vreme, kada se pokaju i okaju svoje grehe - bivaju oslobođeni iz muka koje postoje u Tartaru"
Platonovi spisi izvršili su ogroman uticaj - kako na Neoplatoniste, tako i na Hrišćanske crkvene oce, Origena, Svetog Avgustina i druge.
Prvi zastupnik učenja o urođenoj besmrtnosti ljudske duše među Hrišćanskim apologetama - je Atenagora ( 127 - 190 n. e. )
To učenje naročito će razviti Tertulijan iz Kartage ( 160 - 240 n. e. ), koji će ga povezati sa naukom o večnom mučenju zlih u ognjenom paklu.
Atenagora i Tertulijan uče - da čovek poseduje neumrlu dušu, i da će se grešnici zbog svojih greha mučiti u večnom paklu.
Ovaj pogled - odraz je Platonovog učenja, i on će postati dominantni stav crkve.
Početkom 3 veka nove ere među predstavnicima Hrišćanske misli - postojala su dva različita pogleda na čovekovu prirodu i sudbinu.
To su na prvom mestu zastupnici biblijskog učenja o uslovnoj besmrtnosti čoveka ( nauka po kojoj je čovek stvoren kao jedinstveno biće, a besmrtnost dar od Boga koji će biti dat pravednima prilikom vaskrsenja na kraju istorije sveta ).
U ovu grupu spadaju apostolski oci - Justin Martin, Tacijan, Teofil antiohijski, Melito sardski, Polikarp efeski, Irinej...
Zastupnici drugog pravca su Atenagora i Tertulijan, sa naukom o urođenoj besmrtnosti duše i večnim mukama u paklu.
Platonov postulat "besmrtnost duše" Katolička crkva proglasila je dogmom 1513 godine nove ere.
Član
- Učlanjen(a)
- 28.03.2013
- Poruka
- 13.330
Kakve veze ima sto je krst bio simbol u egiptu, vavilonu itd?
Sta hoces reci, da su svi Hriscani pagani jer koriste ''simbol krsta''????
Jel adventisticka crkva zato paganska, jel ima krst?
Sam si sebe nacinio paganinom, sledeci ucenje masona!
Kakve veze ima sta je ona predstavljala paganima, Hriscani ne drze nedelju jer slave boga sunca, vec slave Isusa Hrista i njegovo vaskrsenje u nedelju.
Kao sto rekoh svo povezivanje vam je ''fikcija''.
Sad bi ja za tebe mogao da kazem isto, da ti u subotu, slavis ''boga satruna'' jer je subota bila posvecena ''bogu saturnu'':
* SATURDAY - subota: Saturni (Saturn) samedi sabato sábado Saterne (Saturn, the Roman god of agriculture)...
Mi samo sledimo Judejsko slikarstvo, rekao sam vec, i oni imaju ''suncev disk'' iza glave, i jesu li onda Jevreji pagani?
Vec sam objasnio da ovaj simbol nema nikakve veze sa okultnim, niti masonizmom, vec se okom predstavlja Bog kod Jevreja, a mi smo taj simbol preuzeli od Jevreja..
Jevreji nisu pagani zato sto imaju svevidece oko:
Konstantin nije zapovedio Hriscanima nedelju, vec paganima zapoveda da postuju taj dan i zato koristi termin ''u casni dan sunca'' - ono sto je paganima bilo poznato.
Da je Hriscanima zapovedio na takav nacin ''slavite casni dan sunca'' - ''oni bi sa gnusanjem odbili da slave tudjeg boga''. Besmislena ti je prica da su oni koji su do juce bacani lavovima, i ginuli za svoju veru, odjednom prihvatili ''tudjeg boga'' i ucinili takav skok iz monoteizma u politeizam. Van svake pameti!
Konstantin nije imao nista da zapoveda Hriscanima, oni su vekovima pre toga slavili nedelju.. o tome svedoci Didahe pisan u 1. veku. Znaci on ''nista novo ne uvodi'' vec ''potvrdjuje postojece stanje''..
I crkveni oci svedoce da se nedelja drzala pre Konstantina:
“…dolaze do spoznaje nove nade, ne svetkujući više subotu, već Dan Gospodnji, dan u koji se naš život preporodio njegovom smrću” (Ignacije Antiohijski, Poslanica Magnežanima, 8, 107. god.)
”Nedjelja je dan u koji se skupljamo u zajedništvo, jer je to prvi dan u koji je Bog, preobrazivši tamu i materiju, počeo stvarati svijet; i Isus Krist, naš Spasitelj, u isti dan je ustao od mrtvih” (Justin Mučenik, Prva apologija, 67, 155. god.).
NIJE KONSTANTIN MOGAO UVESTI NEDELJU KADA PRE NJEGA SVI OVI GORE SVEDOCE DA JE ONA SVETKOVANA! >>> 107.(NEDELJA SVETKOVANA) - 325(KONSTANTIN NAVODNO UVODI NEDELJU). ---------> VAN SVAKE PAMETI!
Pravo crkve je da ''proklinje'':
Ali ako i mi, ili anđeo s neba javi vam jevanđelje drugačije nego što vam javismo, proklet da bude! (Galatima 1:8-9)
Ovo je laz!
Koristite izvadjene citate van konteksta, a katolicka crkva nigde ne tvrdi da je ''PRENELA SVETOST SA SUBOTE NA NEDELJU'' - vec da ''SUBOTA VISE NE VAZI" a nedelja je ''ODMOR U HRISTU".
Iz Katekizma:
"DAN GOSPODNJI
"Crkva svetkuje vazmeno otajstvo svakog osmog dana, koji se s pravom
naziva danom Gospodnjim ili nedjeljom. To biva prema apostol-skoj predaji
koja potjece od samog dana uskrsnuca Kristova"
I jevreji imaju slike po sinagogama, jesu li onda pagani?
Takodje i vi imate krst i slike, pa jeste li i vi pagani???
Ovo je ponovo fikcija.
Crkva nije uvodila svetitelje iz tog razloga da bi paganima ''nadomestila njihova bozanstva''.
Sveci su postojali i ranije u Hriscanstvu, i oni su slikani i po katakombama:
Ovim pada u vodu sva tvoja prica da su oni ''menjali paganske kipove i preobrazavali ih u svece''!
Kod srba, ''krsna slava'' se preuzima ''od vec postojecih svetaca'' a ne od ''novoformiranih''..
A to sta je narod u slici video, nije toliko bitno kao ono sto je crkva uspostavila kao dogmu.
A crkva nikada u ikoni nije videla ''bozanstvo''!
Nas sistem gradnje potice iz Judaizma, i veoma mu je slican, tacno je da tu ima i drugih uticaja, ali sam nacin gradjenja, ne dokazuje povezanost sa religijama koje imaju slican stil..
Opet fikcija!
Ovo je Hriscanski praznik!
Prvi pomen slavljenja ''rodjenja boga sunca'' kod Rimljana, nalazimo kod imperatora Aurelija, koji je uspostavio taj praznik 274. godine. Postavlja se pitanje da li su Hriscani nakon 325. pod Konstantinom preuzeli Aurelijev praznik ''rodjenja boga sunca''?
NE!
Klement iz Aleksandrije, je 192. godine pisao je kako mnogi vec tada tvrde da je Isus rodjen 25. decembra, u vreme kada nije postojao ni Aurelije niti slican praznik kod Rimljana!
Evo sta je rekao Klement:
"A ima i onih koji su utvrdili ne samo godinu rođenja našega Gospodina, vec i dan, oni kažu da se to dogodilo u 28 godini Augusta, 25 dana Pachona. Sljedbenici Basilida drže dan njegova krštenja kao festival, noć prije čitanja i kažu da je to 15 godine cara Tiberija, 15 dana u mjesecu Tybi; a neki da je to bila 11 od istog mjeseca.. neki kažu da se to dogodilo 16 godine Tiberija, 25 Phamenoth, a drugi 25 od Pharmuthi..". [3]
Crkva preuzima Klementove tvrdnje i odredjuje 25. decembar, a to sto se Aurelije poklapa, nema nikakvog znacaja..
Crkva ne zapoveda da se kite jelke!
To su sve obicaji u naroda, a ne obicaj crkve!
Crkva NEMA NISTA SA OVIM OBICAJIMA U NARODA.
Kakav deda mraz, kakav vatromet, kakve gluposti?
Znaci i uskrs ti je paganski
Evo i rani Hriscani crtaju pticu feniks po katakombama, znaci i oni su PAGANI!
Crkvena dogma ne zapoveda ove obicaje, farbanje i zeceve!
To sto postoje slicnosti u statuama, ne dokazuje da stovanje Marije ima bilo kakve veze sa ''vavilonom i egiptom''.
U prvim vekovima hrišćanstava za vreme Bogosluženja su se uvek palile sveće. S jedne strane je za to postojala potreba: Hrišćani, gonjeni od mnogobožaca, su se radi Bogosluženja udaljavali u podzemlja i katakombe, a ona su uglavnom služena noću, te se nije moglo bez svetiljki. Ali sa druge strane i ono što je najvažnije, svetlost je imala duhovni značaj.
Fino, onda su i Jevreji ''mnogobosci'' jer koriste tamjan.
A vi ste bajkopisci!
Onda su i Isus i Apostoli bili ''pagani'', jer su krstavali u vodi, a Jevreji isto jel su imali ''obred ritualnog kupanja'' u vodi.
Dva spojena prsta i osenjavanja u pravcu druge osobe - je okultna praksa, i u okultizmu predstavlja znak proklinjanja i sotone.
Tri prsta spojena u jedno (palac, domali i mali) simbol su Svete Trojice, a dva prsta spojena(kao na slici) dve su prirode Hristove (Bozija i ljudska priroda).
Ovo nema veze sa satanizmom , paganizmom ili masonstvom!
Opet kradja nasih simbola..
Naravno da ce ukrasti Hriscanske simbole kad mu se suprotstavljaju i tako ih izvrcu!
Zasto ne postavis sliku kako se hindusi krste, evo ti MUDRA:
(veze s nama nema)
Stvarno ga pretera, samo da ti tekst bude duzi..
Sta mi imamo sa dvoglavim orlom?
Je Biblijsko!
* Eto ga tvoj tekst, vidimo da nista nisi dokazao...
A toliko si se napisao, pa mogao si u kratkim crtama..
Poslednja izmena:
Član
- Učlanjen(a)
- 28.03.2013
- Poruka
- 13.330
Onda je i Judaizam u Hristovo vreme bio Helenizovan?
Da li je Hristos ista rekao kada je video slike u sinagogi?
Da budem iskren nevidim apsolutno nikakvu Helenizaciju u ovim slikama iz sinagoge, ne postoje paganski bogovi, nista sto bi ukazalo na Helenizam, sem par slika sa oreolima, i svevidece oko...
Ti moras dokazati da su postavljene slike iz sinagoga produkt Helenizacije, i da Jevreji tako gledaju na te slike, a ne da tvrdis napamet!
____________________________________________________________
Sem toga oborio sam ti sve i za ''nedelju- dies solis'', i za Konstantina, Bozic, Uskrs i sve ostalo, pa ti nemas odgovor na to, naravno... Sve sto pricate nema svog utemeljenja, jedino u par sitnih tvrdnji, jel da bi laz bila efektivna mora sadrzati i malo istine..
Poslednja izmena:
VIP
- Učlanjen(a)
- 14.07.2011
- Poruka
- 19.107
U Hristovo vreme je Judaizam već bio Helenizovan, i bilo je mnoštvo učenja donetih iz Vavilona, i sama Jevanđelja govore da su razne Jevrejske struje verovale drugačije, i po pitanju običaja, i učenja, i zagrobnom životu, itd..
Mire, nisi ništa oborio, već ukazuješ na izgovore proistekle iz otpada, kojim su otpadnici želeli da opravdaju kompromis koji su napravili sa mnogoboštvom.
Biblija i istorijski kontekst su merilo, ne bilo kakvi vanbiblijski spisi lažnih učitelja i apostola proisteklih iz otpada, na koje su ukazivali Hristos i njegovi apostoli.
Mire, poslušaj srce i savest, i ne pravi nikakve kompromise radi služenja čoveku, jer ko je čovek i ljudske filozofije da ih slušaš..
Pozdrav, i ljubav Božja s tobom!
Mire, nisi ništa oborio, već ukazuješ na izgovore proistekle iz otpada, kojim su otpadnici želeli da opravdaju kompromis koji su napravili sa mnogoboštvom.
Biblija i istorijski kontekst su merilo, ne bilo kakvi vanbiblijski spisi lažnih učitelja i apostola proisteklih iz otpada, na koje su ukazivali Hristos i njegovi apostoli.
Mire, poslušaj srce i savest, i ne pravi nikakve kompromise radi služenja čoveku, jer ko je čovek i ljudske filozofije da ih slušaš..
Pozdrav, i ljubav Božja s tobom!