Odgovorio sam.
IZBACE te ako ti Bog kaze da ideš u trem doma Gospodnjega da izneseš odredjenu vest.
Naglašavam IZBACE, i to nasilnički iz crkvenih prostorija i zgrade, jer isključenje sa vidljivim razlogom je opravdano, i crkva ima deklarativno pravo da nekoga isključi ako uvidi da taj ne živi po načelima vere koju je primio, ali ne i da ga izbaci iz crkve.
Ali ako ne postoji vidljivi razlog, osim jedino gore navedenog, da taj koji je izbačen je krajnje dobar vernik, ali je propovedničkom kolegijumu uputio određenu vest sa pozivom na probuđenje i reformu, i crkva donese zbog tog jedinog razloga da se taj isključi i izbaci, i ako čak na crkvenoj rasppravi postoje vernici koji se tome usprotive, jer ne vide ni jedan objektivan razlog da se taj njihov brat isključi, krug okupljen oko sveštenika to ipak učini.
To se Tripo naziva prljava zavera protiv nekoga ko je pozvan da crkvi iznese vest datu od Boga, i pozove je na probuđenje prave pobožnosti, a propovednici to tada čine, jer se u očima vernika ruši njihov autoritet, i oni se prikazuju kao nedostojni da vode crkvu, pa oni vele "zašto bi neko od običnih vernika nama solio pamet i urušavao naš autoritet, i propovedničku platu, hajde da ga izbacimo"
Što se lošeg duhovnog stanja crkve, i formalista, u crkvi postoji više tipova ovakvih.
1. Formalisti koji nisu svesni lošeg stanja u crkvi, jer su formalno iz 27 verovanja primili osnovna učenja crkve, i formalno se krstili u vodi i postali članovi crkve, ali koji nikada nisu doživeli živo iskustvo sa Bogom, iskustvo obraćenja i novorođenja, koji bi im omogućili da žive posvećenim životom u zajednici sa Bogom, već smatraju da je ta forma vere vera u punini, i tako žive u samoobmani.
Većina ovih kad tad napusti crkvu, i to napuštanje za njih ne predstavlja neki emotivni gubitak, jer nastavljaju po starom načinu života koji su vodili i dok su bili u crkvi, jer i tamo nisu doživeli nikakvu promenu.
2. Formalisti koji su svesni lošeg duhovnog stanja u crkvi, iz razloga jer su svesni da čovek treba da doživi dublje i sveobuhvatnije iskustvo sa Bogom, ali tavore u tom stanju, čekajući nekakvu Božju intervenciju na probuđenju i reformi koja će promeniti crkvu.
Većina ovih ne napušta crkvu, već tavori u svom stanju učmalosti i spavanja.
Oni koji je napuste, na kraju postanu protivnici i crkve i Adventista, i čak posumnjaju u njenu ispravnost.
Nasuprot ovome postoje pravi vernici koji su svesni lošeg duhovnog stanja, koje Bog poziva u službu, da pozovu Božji narod na probuđenje i reformu.
Ovi ne napuštaju samoinicijativno crkvu, već bivaju izbačeni iz crkve, jer crkva, odnosno crkveno rukovodstvo ima svoje interese suprotne Božanskim, i oni nikakvu reformu ne žele, jer tada gube autoritet i posao, i novac.
Ovi izbačeni pozvani na službu i ako izbačeni i ispisani iz crkvenih knjiga - čine crkvu, i na njima je autoritet i sila da vest koju imaju prenose na svakom mestu po crkvama, makar bili izbacivani, tučeni, pa čak i ubijeni, što je već pratilo ove ljude pozvane na službu - u bliskoj prošlosti.
