Član
- Učlanjen(a)
- 03.06.2010
- Poruka
- 14.301
Vera ljudi u tradicionalnim crkvama je vera u ljudske crkvene autoritete, i dopuštanje njima da razmišljaju u ime čoveka.
Ovo sam sam iskustveno doživeo u trenutcima kada sam upućivao neke ljude iz manastira, kao i sveštenike na reč Božju, opaska svih njih je bila "MI IMAMO SVETE OCE" ili "IMAM SVOG EPISKOPA, ON JE UČEN, I JA VERUJEM NJEMU"
To se i vidi po ovim izjavama katočikog i pravoslavnog duhovnika.
Dokaz da PC uči ljude da ne misle svojom glavom.
„Treba imati puno poverenje u one koji su u Gospodu na sebe preuzeli staranje o nama, makar i naredili nešto što je suprotno našem mišljenju i što se naizgled protivi našem spasenju“.
(Sveti Jovan Lestvičnik, Lestvica 104)
Kao i RKC
„Mi svi možemo da budemo zajedno istog uma i saglasni sa samom crkvom; ako će ona bilo šta opisati kao crno, što našim očima izgleda kao bijelo mi bi trebali na isti način da vidimo crno“.
(Ignacio Lojola, Pravila za razmišljanje sa Crkvom, Duhovne Vježbe, II)
Mire, Mire, upravo je u tradicionalnim crkvama zastupljena forma vere, rasuđivanje na osnovu emocija, na koje utiče enterijer i eksterijer crkvenih hramova, preplitanje tame i svetlosti u dodiru sa likovima na slikama i freskama, monjumentalnost kupola, lepota crkvenog nameštaja i posuđa, kandila i svećnjaka, u dodiru sa crkvenim pojanjem, što sve stvara atmosferu mistike, i ima fascinantni učinak na emocije, koje se nakon izlaska brzo izduvavaj, sve kao u masoneriji, i oblik hrama, i unutrašnjost i spoljašnjost kreirane sa ciljem da stvore duhovnu mističnu atmosferu, i da utiču na emocije.
Tačno sve tako. Zato im se oganj i spušta da bi duhovnu prazninu popunili emocijama.
Poslednja izmena: