LEGEND
- Učlanjen(a)
- 14.09.2009
- Poruka
- 8.464
Ovo može biti interesantna tema za diskusiju. Kada sam se prvi put upoznao sa istorijom kao naukom, zavolio sam je, jer su mi događaji iz daleke prošlosti bili vrlo interesantni i nekako sam ih tako i poimao - kao interasntne priče, koje su uz to bile i istinite. Međutim, kada sam mnogo kasnije shvatio da "istoriju pišu pobjenici", moj pristup toj nauci se u mnogome promijenio. Da. I istoriju pišu ljudi. Zato sumnjam da se i jedan istoričar, ma koliko želio i nasojao biti objektivan u interpretaciji istorijskih događaja, ne može u potpunosti osloboditi svoje subjektivnosti i ideološke obojenosti, naročito u situacijama kada događaji koje interpretira imaju neku refleksiju na vrijeme i prilike u kojima autor živi.
Ove činjenice su svjesni i sami istoričari, pa su zbog toga izmislili tkz. istorijsku distancu, to jest, vrijeme koje se istorijski ne može obrađivati, a to je bliska prošlost. Što su događaji koje istoričar obrađuje stariji, veće su šanse da bude objektivniji, a što se događaji više približavaju, te šanse su sve manje.
Ove činjenice su svjesni i sami istoričari, pa su zbog toga izmislili tkz. istorijsku distancu, to jest, vrijeme koje se istorijski ne može obrađivati, a to je bliska prošlost. Što su događaji koje istoričar obrađuje stariji, veće su šanse da bude objektivniji, a što se događaji više približavaju, te šanse su sve manje.