Član
- Učlanjen(a)
- 08.10.2009
- Poruka
- 1.849
SUBOTICA
Subotica je najseverniji grad u Srbiji, drugi po veličini u Vojvodini, od granice sa Mađarskom udaljen samo deset kilometara. U srcu je Panonske nizije, a severno od grada, na peščanom tlu su zasadi voćnjaka i vinograda, dok se u južnom delu, na plodnoj crnici, gaje različite poljoprivredne kulture.
Arhitektura i kulturno nasleđe svedoče o dugoj istoriji ovog grada koji se, prvi put spominje u pisanim dokumentima krajem 14. veka, ali arheološka otkrića potvrđuju da je tu bilo naselje i mnogo vekova ranije. Prvi naziv za Suboticu je bio Zabatka, a do danas je promenio još mnogo imena. Najveći ekonomski i kulturni razvoj grada je bio krajem 19. veka, posle izgradnje železničke pruge 1869. godine, čime je podstaknut razvoj industrije i trgovine. Dodatni impuls razvoju daje izgradnja električne centrale 1896. godine, posle čega se Subotica svrstala među najuspešnije regione toga dela Evrope. Iz tog vremena datiraju i građevine koje su dale konačni pečat današnjem gradu - katedrale, crkve, vile na Palićkom jezeru, a, pre svega, Gradska kuća, prepoznatljivi simbol ovoga grada. Subotička gimnazija je osnovana 1747. godine, a Muzička škola 1868. godine. Od 1766. godine grad ima starački dom, prva štamparija je počela sa radom 1844. godine, a četiri leta kasnije, štampane su prve novine. Sredinom 19. veka izletište Palić je proglašeno za banju, otvorena je biblioteka, izgrađeno je pozorište. Početkom prošlog veka počeo je da radi bioskop, osnovan je Pravni fakultet.
Kroz istoriju, u Suboticu su se doseljavale mnoge etničke grupe, koje su u plodnoj Panoniji nalazile svoj zavičaj. Tim migracijama doprinosile su istorijske okolnosti koje su grad stavljale u specifičan položaj između dve velike sile, Ugarske i Turske, stvarajući od njega neku vrstu vojne krajine. Danas u ovom multietničkom i multikonfesionalnom gradu žive Mađari, Srbi, Hrvati, Nemci, Jevreji, Slovaci, Grci, Rusini, Ukrajinci i Makedonci, pripadnici 21 nacije, od kojih su Mađari najbrojniji.
Najlepši deo opštine su jezero Palć i istoimeno naselje, udaljeni od grada manje od deset kilometara. Površina jezera je oko 6 kvadratnih kilometara, a zbog slane vode i danas se prepričava legenda da je ostatak nekadašnjeg Panonskog mora. Od glavnog puta odvojeno je stogodišnjim parkom, pravim prirodnim blagom ovog grada. Osim prirodnog okruženja, Palić ima ponudu koja zadovoljava sve potrebe gostiju koji tu dolaze zbog banjskog, kongresnog, kulturnog i sportskog turizma. U palićko turističko carstvo, park na 19 hektara iz 1840. godine, ulazi se kroz majstorski izrezbarenu kapiju, tzv. Vodotoranj. Zamislili su je arhitekte koji su u stilu secesije projektovali Veliku terasu, Muzički paviljon i Ženski štrand. Ovo izletište Subotičana, a danas i mnogobrojnih turista, krajem 19. veka bilo je poprište raznih sportskih događanja, jer su se deceniju i po, pre no što je Pjer de Kuberten obnovio moderne Olimpijske igre, na Paliću takmičile stotine najboljih sportista. Dugu tradiciju imaju takmičenja u veslanju, jedrenju, kuglanju, plivanju, klizanju, jedrenju na ledu, ali, pre svega, u tenisu. Na Paliću je bilo deset teniskih terena, a klub je osnovan 1878. godine, samo tri godine pošto su uspostavljena pisana pravila za taj sport.
Razvoju sportskog turizma na Paliću pogoduje blaga i zdrava klima, posebno leti kada duva prijatan povetarac iz pravca šuma, a zbog povoljnog nagiba, površina jezera se smatra jednom od najpovoljnijih za sportove na vodi u Evropi. Takođe, treba uzeti u obzir da tu izvira i termomineralna voda za koju stručnjaci kažu da posebno pogoduje rehabilitaciji i oporavku posle sportskih povreda.
Na Paliću više od pola veka postoji Zoo vrt, a svi hoteli i restorani građeni su u stilu secesije, po ugledu na vile iz tog doba. Mnogi turisti kažu da je Subotica sa Palićem, kao muzej građevina jedne epohe pod vedrim nebom.
izvor:glassrbije
Subotica je najseverniji grad u Srbiji, drugi po veličini u Vojvodini, od granice sa Mađarskom udaljen samo deset kilometara. U srcu je Panonske nizije, a severno od grada, na peščanom tlu su zasadi voćnjaka i vinograda, dok se u južnom delu, na plodnoj crnici, gaje različite poljoprivredne kulture.
Arhitektura i kulturno nasleđe svedoče o dugoj istoriji ovog grada koji se, prvi put spominje u pisanim dokumentima krajem 14. veka, ali arheološka otkrića potvrđuju da je tu bilo naselje i mnogo vekova ranije. Prvi naziv za Suboticu je bio Zabatka, a do danas je promenio još mnogo imena. Najveći ekonomski i kulturni razvoj grada je bio krajem 19. veka, posle izgradnje železničke pruge 1869. godine, čime je podstaknut razvoj industrije i trgovine. Dodatni impuls razvoju daje izgradnja električne centrale 1896. godine, posle čega se Subotica svrstala među najuspešnije regione toga dela Evrope. Iz tog vremena datiraju i građevine koje su dale konačni pečat današnjem gradu - katedrale, crkve, vile na Palićkom jezeru, a, pre svega, Gradska kuća, prepoznatljivi simbol ovoga grada. Subotička gimnazija je osnovana 1747. godine, a Muzička škola 1868. godine. Od 1766. godine grad ima starački dom, prva štamparija je počela sa radom 1844. godine, a četiri leta kasnije, štampane su prve novine. Sredinom 19. veka izletište Palić je proglašeno za banju, otvorena je biblioteka, izgrađeno je pozorište. Početkom prošlog veka počeo je da radi bioskop, osnovan je Pravni fakultet.
Kroz istoriju, u Suboticu su se doseljavale mnoge etničke grupe, koje su u plodnoj Panoniji nalazile svoj zavičaj. Tim migracijama doprinosile su istorijske okolnosti koje su grad stavljale u specifičan položaj između dve velike sile, Ugarske i Turske, stvarajući od njega neku vrstu vojne krajine. Danas u ovom multietničkom i multikonfesionalnom gradu žive Mađari, Srbi, Hrvati, Nemci, Jevreji, Slovaci, Grci, Rusini, Ukrajinci i Makedonci, pripadnici 21 nacije, od kojih su Mađari najbrojniji.
Najlepši deo opštine su jezero Palć i istoimeno naselje, udaljeni od grada manje od deset kilometara. Površina jezera je oko 6 kvadratnih kilometara, a zbog slane vode i danas se prepričava legenda da je ostatak nekadašnjeg Panonskog mora. Od glavnog puta odvojeno je stogodišnjim parkom, pravim prirodnim blagom ovog grada. Osim prirodnog okruženja, Palić ima ponudu koja zadovoljava sve potrebe gostiju koji tu dolaze zbog banjskog, kongresnog, kulturnog i sportskog turizma. U palićko turističko carstvo, park na 19 hektara iz 1840. godine, ulazi se kroz majstorski izrezbarenu kapiju, tzv. Vodotoranj. Zamislili su je arhitekte koji su u stilu secesije projektovali Veliku terasu, Muzički paviljon i Ženski štrand. Ovo izletište Subotičana, a danas i mnogobrojnih turista, krajem 19. veka bilo je poprište raznih sportskih događanja, jer su se deceniju i po, pre no što je Pjer de Kuberten obnovio moderne Olimpijske igre, na Paliću takmičile stotine najboljih sportista. Dugu tradiciju imaju takmičenja u veslanju, jedrenju, kuglanju, plivanju, klizanju, jedrenju na ledu, ali, pre svega, u tenisu. Na Paliću je bilo deset teniskih terena, a klub je osnovan 1878. godine, samo tri godine pošto su uspostavljena pisana pravila za taj sport.
Razvoju sportskog turizma na Paliću pogoduje blaga i zdrava klima, posebno leti kada duva prijatan povetarac iz pravca šuma, a zbog povoljnog nagiba, površina jezera se smatra jednom od najpovoljnijih za sportove na vodi u Evropi. Takođe, treba uzeti u obzir da tu izvira i termomineralna voda za koju stručnjaci kažu da posebno pogoduje rehabilitaciji i oporavku posle sportskih povreda.
Na Paliću više od pola veka postoji Zoo vrt, a svi hoteli i restorani građeni su u stilu secesije, po ugledu na vile iz tog doba. Mnogi turisti kažu da je Subotica sa Palićem, kao muzej građevina jedne epohe pod vedrim nebom.
izvor:glassrbije
