Stefan Malarme

[erinija]

Pjesma posvećena Stefanu Malarmeu od Sare de Ibanjes


Prazna stranica

Kako da se drzne ova mutna
naoblaka vatre i krvi,
ova žurba zvezde obnevidele
protiv tvoje neumitne beline.
Odsustvo stvorenja
koje na rađanje čeka,
iz tvoga zarobljenog snega
i mojih dužničkih vena,
u naličju zore
i odrečenosti proleća.

 

[erinija]

Da l` će lijepog danas...

Da l` će lijepog danas čista živost ova
pjanim krilom razbiti to zaboravljeno
i kruto jezero, pod mrazem mučeno
prozirnim glečerom propalih lijetova!

Negdašnji se labud sjeti sebe sama:
divan je, ali stremi slobodi bez nade,
jer nije kraj pjevo gdje se živjet dade
kad jalove zime bljesnula je čama.

Cijelim vratom strest će bijelu agoniju
koja da mu prostor što ga on negira,
ali ne i tla užas gdje mu krila sniju.

Avet koju ondje njen čist sjaj privlači,
on smiren biva u hladnu snu prezira
kojim, zalud prognan, Labud se oblači.

 

[sondria]

OBNAVLjANjE - Stefan Malarme (Stéphane Mallarmé)


Proleće je bolno odagnalo s tugom
zimu, vreme vedrog rada, zimu jasnu,
a po mome telu gde krv tmurna splasnu
proteže se nemoć u zevanju dugom.


Sutoni se beli mlače iza čela
kog paas gvozden steže krutije od groba
i, tužan, ja lutam posle sna čarobna
kroz polja gde snaga silna se začela.


Zatim, smoren, padam dahom krošnji trovan
i, dubeći licem raku svojoj sanji,
grizuć toplu zemlju gde niče jorgovan,


čekam, ponirući, da moj bol se smanji...
- S Ograde se Plavet smeje, i buđenje
jata što na suncu s cvrkutom se penje.



- iz knjige: Četiri godišnja doba francuske poezije : Zima (prevod - Kolja Mićević),
Novi glas: Zmijac, Banja Luka, 1991.​