Koristite zastareli pregledač. Možda neće pravilno prikazivati ove ili druge veb stranice. Trebali biste nadograditi ili koristiti alternativni pregledač.
Muzički instrumenti su naprave čija je svrha proizvođenje zvukova, bilo različitih frekvencija da bismo dobili melodiju, bilo uvijek istih frekvencija da bismo dobili ritam.
Vrste muzičkih instrumenata
Autohtoni narodni instrumenti - instrumenti koji su specifični za pojedine dijelove neke zemlje.
Duvački instrumenti - proizvode zvuk tako što se upuhuje zrak u njih, bilo čovjek iz pluća (flauta, gajde, truba, klarinet), bilo mehanički (orgulje, harmonika)
Udaraljke - proizvode zvuk različitih (ksilofon) ili uvijek istih frekvencija (bubnjevi, činele)
Žičani instrumenti - proizvode zvuk ili okidanjem žica (gitara, saz, tamburica, bas, harfa) ili gudanjem po žicama (violina, viola, violončelo, gusle) (moguće je okidati i žice violine, i to se ponekad i radi)
Ljudski glas - nije striktno instrument, no vrlo često proizvodi prekrasne zvukove, i ne bi bilo pošteno izostaviti ga iz ovog spiska (ženski glasovi: sopran, mezzosopran i alt, muški glasovi: tenor, bariton i bas)
Elektronski instrumenti - danas mogu zamijeniti već velik broj instrumenata, a krenuli su od tzv. ritam-mašine, danas su najpopularnije elektroničke klavijature (obično ih nazivamo sintisajzer, jer sintetiziraju zvuk)
Instrumenti s dirkama - proizvode zvuk tipično tako što prenose ljudsko stiskanje tipaka u udarce batića po žicama. Klavir je najpoznatiji predstavnik, stariji su harpsikord i klavičembalo.
Žičani instrumenti se razvrstavaju prema načinu pokretanja žica na treperenje.
To su onda:
- gudački instrumenti, čije žice trepere po ddejstvom gudala; danas ovu podvrstu čine violina, viola, violončelo i kontrabas, dok su stari (pogotovu folklorni) takvi instrumenti vrlo brojni i raznoliki;
- trzani žičani instrumenti, čije se žice okidaju prstima ili trzalicom (prektrumom), tu je, pre svega, harfa, zatim više instrumenata pretežno ili isključivo folklornog obeležja: gitara, mandolina, tamburica, balalajka, bendžo i dr;
- udarni žičani instrumenti, čije se žice udaraju palicama (cimbal) ili mehanizovanim čekićima (klavir).
Duvački instrumeni se najopštije dele prema materijalu od kojega su načinjene njihove cevi.
Tako su:
- drveni duvački instrumenti - flauta, klarinet, oboa, fagot i saksofon, sa svojim registarskim varijantama: pikolom, engleskom rogom, bas-klarinetom, kontrafagotom (istina, savremena flauta se gradi od metala, a saksofon je oduvek metalan; međutim, neka druga, konstrukciona i izvođačko tehnička svojstva ipak ih svrstavaju u ovaj rod);
- limeni duvački instrumenti - horna, truba, trombon i tuba, uz neke međuvrste i varijantne oblike.
Udaraljkama je zajednički način izazivanja zvuka - udarom (palice, čekići, šake) o površinu zvučnog izvora, ili neposrednim udarom jednog izvora o drugi (npr. čineli, klaves). Uticaj je svakako trenutan, ali se dužina odzvuka veoma razlikuje zavisno od materijala: na drvetu je on sasvim kratak, na membrani nešto duži, ali kod metalnih zvučnih izvora, naročito većih, izuzetno dugotrajanl. Razume se, od uticaja je i snaga udara, kao i sredstvo - njegova težina i tvrdoća, prema kojoj značajno varira i oštrina zvuka.
Udaraljke sa određenom visinom zvuka imaju poseban zvučni izvor (pločicu, šipku, žicu) za svaki ton, a visina mu zavisi od dimenzija i težine izvora - analogno žičanim instrumentima. Izuzetak je timpan, kod kojega se zatezanjem opne postižu razne tonske visine.
Razlog neodređene visine zvuka kod drugih udaraljki leži ili u prevelikom broju i snazi alikvotnih i ostalih prizvuka (npr. kod tam-tama), ili u snažnom sukobljavanju treperenja u unutrašnjosti instrumenta (kod bubnjeva), usled čega su onemogućene pravilnost i ravnomernost, a time i odrređena frekvenca. Ipak, u svim takvim slučajevima izvestan utisak visine postoji, pa se takav zvuk može svrstati među visoke, srednje ili duboke.
