Dałe
- Učlanjen(a)
- 04.10.2011
- Poruka
- 3.295
[h=2]O 3.500 dece brine rodbina[/h]
B92
Svako šesto dete prihvati neko od porodice, najčešće bake i deke. To su ona deca koju su roditelji napustili ili su roditeljima centri za socijalni rad oduzeli starateljstvo
O NAJMANJE 3.500 dece u Srbiji, umesto mame i tate, brigu zvanično vode bliži srodnici: najčešće bake i deke. To su ona deca koju su roditelji napustili ili su roditeljima, što je mnogo češće, centri za socijalni rad oduzeli starateljstvo.
Broj onih koji su otišli na rad u inostranstvo, a decu ”poverili” familiji na čuvanje državi je nepoznat, ali ni on nije zanemarljiv.
Od 8.798 dece koja su samo prošle godine upućena na smeštaj van bioloških porodica, njih 1.439 završilo je kod bližih i daljih srodnika. Znači, svaki šesti. Iz ove brojke mogao bi se steći tužan utisak da rodbina nije zainteresovana da prihvati mališana nekog svog ”posrnulog” ili pokojnog člana familije. U praksi stvari, ipak, nisu tako crne. Srodnici, naime, čine i veliki broj zvaničnih hraniteljskih porodica.
Razlika između onih koji se samo staraju o svojim rođacima i onih srodnika koji su formalno staratelji jeste u tome što ovi drugi od države dobijaju materijalnu pomoć.
Prema rečima Dobrile Grujić, direktora Centra za porodični smeštaj, u Beogradu 44 odsto hraniteljskih čine srodničke porodice, i to najčešće bake i deke. To znači da je u glavnom gradu od preko 500 dece iz 356 hraniteljskih porodica, oko 220 smešteno kod familije. U ostatku Srbije je brojka nešto manja - oko 35 odsto hraniteljskih porodica čini rodbina.
Ako se zna da u Srbiji ima oko 5.000 dece na hraniteljstvu, kad se zbroje svi ovi procenti, ispada da o blizu 2.000 mališana brinu srodnici - hranitelji, plus još oko 1.500 onih koji su rodbina, a nemaju status hranitelja.
- Svaki put kada centri za socijalni rad ocene da je za dete dobro da ga povere rodbini, to se i desi. Međutim, ima situacija kada je za mališane najbolje da budu smešteni u neku drugu porodicu - kaže Dobrila Grujić.
To se dešava kada su baka i deka okupirani brigama oko sopstvenih potomaka koji su se odali narkomaniji, imaju psihičke probleme ili su nasilni, i baš zbog toga ne mogu da brinu o deci. Ili kada ponavljaju vaspitni model koji se već pokazao pogrešan kod njihove dece.
Centar za porodični smeštaj naročito forsira mlađe srodnike koji bi mogli da preuzmu brigu o mališanima, jer je generacijski jaz manji, a obrazovna struktura obično viša.
Kod srodnika najčešće završavaju deca koja su žrtve neadekvatnog roditeljskog staranja (oko 43 odsto) ili su roditelji sprečeni da vrše roditeljsku dužnost (18). Ređe su roditelji umrli (13,34 odsto) ili su lišeni roditeljskog prava (12,95).
B92
Svako šesto dete prihvati neko od porodice, najčešće bake i deke. To su ona deca koju su roditelji napustili ili su roditeljima centri za socijalni rad oduzeli starateljstvo
O NAJMANJE 3.500 dece u Srbiji, umesto mame i tate, brigu zvanično vode bliži srodnici: najčešće bake i deke. To su ona deca koju su roditelji napustili ili su roditeljima, što je mnogo češće, centri za socijalni rad oduzeli starateljstvo.
Broj onih koji su otišli na rad u inostranstvo, a decu ”poverili” familiji na čuvanje državi je nepoznat, ali ni on nije zanemarljiv.
Od 8.798 dece koja su samo prošle godine upućena na smeštaj van bioloških porodica, njih 1.439 završilo je kod bližih i daljih srodnika. Znači, svaki šesti. Iz ove brojke mogao bi se steći tužan utisak da rodbina nije zainteresovana da prihvati mališana nekog svog ”posrnulog” ili pokojnog člana familije. U praksi stvari, ipak, nisu tako crne. Srodnici, naime, čine i veliki broj zvaničnih hraniteljskih porodica.
Razlika između onih koji se samo staraju o svojim rođacima i onih srodnika koji su formalno staratelji jeste u tome što ovi drugi od države dobijaju materijalnu pomoć.
Prema rečima Dobrile Grujić, direktora Centra za porodični smeštaj, u Beogradu 44 odsto hraniteljskih čine srodničke porodice, i to najčešće bake i deke. To znači da je u glavnom gradu od preko 500 dece iz 356 hraniteljskih porodica, oko 220 smešteno kod familije. U ostatku Srbije je brojka nešto manja - oko 35 odsto hraniteljskih porodica čini rodbina.
Ako se zna da u Srbiji ima oko 5.000 dece na hraniteljstvu, kad se zbroje svi ovi procenti, ispada da o blizu 2.000 mališana brinu srodnici - hranitelji, plus još oko 1.500 onih koji su rodbina, a nemaju status hranitelja.
- Svaki put kada centri za socijalni rad ocene da je za dete dobro da ga povere rodbini, to se i desi. Međutim, ima situacija kada je za mališane najbolje da budu smešteni u neku drugu porodicu - kaže Dobrila Grujić.
To se dešava kada su baka i deka okupirani brigama oko sopstvenih potomaka koji su se odali narkomaniji, imaju psihičke probleme ili su nasilni, i baš zbog toga ne mogu da brinu o deci. Ili kada ponavljaju vaspitni model koji se već pokazao pogrešan kod njihove dece.
Centar za porodični smeštaj naročito forsira mlađe srodnike koji bi mogli da preuzmu brigu o mališanima, jer je generacijski jaz manji, a obrazovna struktura obično viša.
Kod srodnika najčešće završavaju deca koja su žrtve neadekvatnog roditeljskog staranja (oko 43 odsto) ili su roditelji sprečeni da vrše roditeljsku dužnost (18). Ređe su roditelji umrli (13,34 odsto) ili su lišeni roditeljskog prava (12,95).