LEGEND
- Učlanjen(a)
- 14.12.2009
- Poruka
- 29.042
Mark Šagal
Mark Šagal (rus. Марк Захарович Шага́л; blr: Мойша Захаравіч Шагалаў, Mojša Zacharavič Šahałaŭ7. jul 1887 – 28. mart 1985) je jevrejski slikar rođen u Belorusiji, tada deo SSSR. Njegov pravac su mešavina modernog pokreta i impresionizma.
Rođen je kao najstariji sin od devetoro dece koliko su ukupno imali njegovi roditelji. 1907. je započeo studiranje u Carskoj školi umetnosti u Sankt Peterburgu. Septembra 1909. u kući svoje prijateljice upoznaje Belu Rosenfild u koju se zaljubljuje. Posle studija već počinje da privlači pažnju i stvara ugled kada mu je Maks Vinaver osigurao sredstva kako bi se preselio u Pariz (tada centar zbivanja u umetnosti), i tamo nastavio da radi. Sve zajedno sa Pikasom, Brakeom i ostalim kubistima počeli su da menjaju umetnost iz korena. Šagal je tokom svojih pariskih godina počeo da upotrebljava moderne tehnike, iako nikad nije napustio svoj sopstveni stil koji je izgradio, i po kome je postao poznat.
Pariz je za Šagala postao druga kuća i on je planirao da se tamo preseli i ostane da živi do kraja života. Međutim 1914., dok je bio u poseti Rusiji, nastao je Prvi svetski rat pa se više nije moga vratiti. Godine 1915. ženi se Belom Rosenfild, svojom verenicom od 1909., i nastavlja da veliča njihovu ljubav u seriji svojih slika koje je nastavio da slika čak i posle njene smrti trideset godina posle. U međuvremenu preživljava rat. 1917. postaje komesar za umetnost u Vitebsku. Šagalovo komesarstvo uskoro se loše završava, svađom sa drugim umetnicima, nakon čega odlazi u Moskvu da bi radio u Moskvi kao scenograf u pozorištu i podučavao ratnu siročad. Napokon, 1922. godine Šagal, Bela i njegova ćerka Ida emigriraju iz SSSR. U Rusiji je bio osam godina.. Godine 1923. Šagal dobija narudžbinu od francuskog trgovca umetničkim delima Ambrosea Volarda da ilustruje ruski klasični roman, Gogoljeve Mrtve duše. Šagalovi nalaze dom u Francuskoj i Mark postiže novu slavu kao ilustrator u gvašu i bakropisu. Istovremeno nastavlja i svoju slikarsku karijeru. Sledeće godine biće mu veoma uspešne i srećne, ispunjene radom i putovanjima, ali od tridesetih godina sve se menja usponom fašizma, što se odrazilo u Šagalovim sumornim delima.
Godine 1937. Šagal dobija francusko državljanstvo – koja biva poništeno početkom Drugog svetskog rata, kada Francuska, poražena od strane Nemačke, biva podeljena između nacista i kolaboracijskih vlasti. Šagal kasno shvata svoj položaj kao Jevreja i kao umetnika kojeg su nacisti proglasili izopačenim. Biva uhapšen, ali srećom vrlo brzo pušten zahvaljujući američkom posredovanju pa tokom rata beži u SAD.
U Americi njegova žena Bela se razboleva i ubrzo umire. Šagal je neutešan. 1944 posle nekoliko godina ostvaruje novu vezu sa Engleskinjom Virdžinijom Hagard koja je trajala do 1952. U međuvremenu se 1948. vratio u Francusku, i zauvek se nastanio na jugu zemlje. Kasnije se ženi sa Valentinom Brodski i sa njom ostaje do kraja života.
Tokom svog života Šagal se oprobao na svim slikarskim materijalima. Izrađivao je tapiserije, grafike, mozaike, vitraže, skulpture i freske.
Šagalova umetnost
Šagal je uzimao inspiraciju iz starih beloruskih bajki, a radio je motive iz jevrejskih religijskih priča. Oko 1960-ih i 1970-ih, Šagal prihvata i projekte koji su obuhvatali holove i zidine velikih zgrada čak oslikavajući par crkava.
Šagalov rad se može svrstati u više kategorija. Mešao se sa avagardnim projektima, ali za njegov rad mešaju se razni pravci kao što su Kubizam i Fovizam. Bio je čvrsto povezan sa Pariskom školom i njihovim članovima, uključujući i umetnika pod imenom Amadeo Modiljani.
Česti simboli u Šagalovim radovima
Citati
Lista poznatijih radova
( Vikipedija )
Mark Šagal (rus. Марк Захарович Шага́л; blr: Мойша Захаравіч Шагалаў, Mojša Zacharavič Šahałaŭ7. jul 1887 – 28. mart 1985) je jevrejski slikar rođen u Belorusiji, tada deo SSSR. Njegov pravac su mešavina modernog pokreta i impresionizma.
Rođen je kao najstariji sin od devetoro dece koliko su ukupno imali njegovi roditelji. 1907. je započeo studiranje u Carskoj školi umetnosti u Sankt Peterburgu. Septembra 1909. u kući svoje prijateljice upoznaje Belu Rosenfild u koju se zaljubljuje. Posle studija već počinje da privlači pažnju i stvara ugled kada mu je Maks Vinaver osigurao sredstva kako bi se preselio u Pariz (tada centar zbivanja u umetnosti), i tamo nastavio da radi. Sve zajedno sa Pikasom, Brakeom i ostalim kubistima počeli su da menjaju umetnost iz korena. Šagal je tokom svojih pariskih godina počeo da upotrebljava moderne tehnike, iako nikad nije napustio svoj sopstveni stil koji je izgradio, i po kome je postao poznat.
Pariz je za Šagala postao druga kuća i on je planirao da se tamo preseli i ostane da živi do kraja života. Međutim 1914., dok je bio u poseti Rusiji, nastao je Prvi svetski rat pa se više nije moga vratiti. Godine 1915. ženi se Belom Rosenfild, svojom verenicom od 1909., i nastavlja da veliča njihovu ljubav u seriji svojih slika koje je nastavio da slika čak i posle njene smrti trideset godina posle. U međuvremenu preživljava rat. 1917. postaje komesar za umetnost u Vitebsku. Šagalovo komesarstvo uskoro se loše završava, svađom sa drugim umetnicima, nakon čega odlazi u Moskvu da bi radio u Moskvi kao scenograf u pozorištu i podučavao ratnu siročad. Napokon, 1922. godine Šagal, Bela i njegova ćerka Ida emigriraju iz SSSR. U Rusiji je bio osam godina.. Godine 1923. Šagal dobija narudžbinu od francuskog trgovca umetničkim delima Ambrosea Volarda da ilustruje ruski klasični roman, Gogoljeve Mrtve duše. Šagalovi nalaze dom u Francuskoj i Mark postiže novu slavu kao ilustrator u gvašu i bakropisu. Istovremeno nastavlja i svoju slikarsku karijeru. Sledeće godine biće mu veoma uspešne i srećne, ispunjene radom i putovanjima, ali od tridesetih godina sve se menja usponom fašizma, što se odrazilo u Šagalovim sumornim delima.
Godine 1937. Šagal dobija francusko državljanstvo – koja biva poništeno početkom Drugog svetskog rata, kada Francuska, poražena od strane Nemačke, biva podeljena između nacista i kolaboracijskih vlasti. Šagal kasno shvata svoj položaj kao Jevreja i kao umetnika kojeg su nacisti proglasili izopačenim. Biva uhapšen, ali srećom vrlo brzo pušten zahvaljujući američkom posredovanju pa tokom rata beži u SAD.
U Americi njegova žena Bela se razboleva i ubrzo umire. Šagal je neutešan. 1944 posle nekoliko godina ostvaruje novu vezu sa Engleskinjom Virdžinijom Hagard koja je trajala do 1952. U međuvremenu se 1948. vratio u Francusku, i zauvek se nastanio na jugu zemlje. Kasnije se ženi sa Valentinom Brodski i sa njom ostaje do kraja života.
Tokom svog života Šagal se oprobao na svim slikarskim materijalima. Izrađivao je tapiserije, grafike, mozaike, vitraže, skulpture i freske.
Šagalova umetnost
Šagal je uzimao inspiraciju iz starih beloruskih bajki, a radio je motive iz jevrejskih religijskih priča. Oko 1960-ih i 1970-ih, Šagal prihvata i projekte koji su obuhvatali holove i zidine velikih zgrada čak oslikavajući par crkava.
Šagalov rad se može svrstati u više kategorija. Mešao se sa avagardnim projektima, ali za njegov rad mešaju se razni pravci kao što su Kubizam i Fovizam. Bio je čvrsto povezan sa Pariskom školom i njihovim članovima, uključujući i umetnika pod imenom Amadeo Modiljani.
Česti simboli u Šagalovim radovima
- Koza: Lagodnost života: mleko, meso, koža, rogovi, moć i snaga.
- Drvo: još jedan simbol života.
- Petao: Vernost, najčešće naslikan sa ljubavnicima.
- Grudi (često gole): Erotika, plodnost ljubavi (Šagal je voleo i poštovao ženu).
- Violinista: u Šagalovom selu Viteberg violinista je pratio ljude tokom njihovih prekretnica u životu (rođenje, venčanje, smrt).
- Haringa (ponekad naslikana i kao leteća riba): Sećanje na Šagalovog oca koji je radio u fabrici za preradu riba
- Sat sa klatnom: vreme, skromni život
- Sveća: dve sveće simbolizuju Sabat. Sveća je simobol u njegovim delima povezan sa Judaizmom
- Prozori: Šagalov Ljubav ka slobodi.
- Kuće Vitebska (često slikane dok je živeo u Parizu): žudnja za domovinom
- Scene cirkusa: Harmonija čoveka i životinje, predstavlja Kreativnost u čoveku.
- Raspeće Isusa: Holokaust, Jevreji progonjeni od strane nacista.
Citati
- "Na krugu boja, sve boje su prijatelji sa njihovim susedima i ljubavnici sa njihovim kontrastima.."
- "U životu postoji samo jedna boja, samo jedna na umetničkoj paleti, koja daje smisao i životu i umetnosti. To je boja ljubavi."
Lista poznatijih radova
- Mlada žena na sofi (Mariaska), 1907, (Privatna kolekcija)
- Venčanje, 1910
- Rođenje, 1910, Cirih
- Ja i selo, 1911, Njujork, (Muzej Moderne umetnosti)
- Adam i Eva, 1912
- Autoportret sa sedam prstiju, 1913, Amsterdam
- Violinista, 1911–1914, Diseldorf, Nemačka
- Rođendan, 1915, Njujork, Muzej Moderne umetnosti
- Plava kuća, 1917–1920
- Pad anđela, 1923–1947, Bazel
- Zeleni violinista, 1923–1924,
- Žena Akrobata, 1930, Pariz, (Nacionalni muzej moderne umetnosti)
- La Mariée (Nevesta), 1950
- Ljubavnici iznad crvenog neba, 1950
- Mojsije prima deset božijih zakona, 1950–1952
- Zelena noć, 1952
- Bastilja, 1953
- Most iznad sene, 1954, Hamburg
- Prelaženje crvenog mora, 1955
- Autoportret, 1959–1960
- Kralj David, 1961
- Rat, 1964–1966, Cirih
- Mozaici murala u holu Metropolitanska opera, Njujork, 1966
- Biblijski oslikani prozori, 1968, Mec Katedrala
- Prorok Jeremaja, 1968
- Posao, 1975
- Biblijska poruka, 17 radova (Nica, -Nacionalni muzej)
- Američki prozori, 1977, Umetnički institut Čikaga
- Žuti magarac, 1979
- Porodica, (1975–1976)
- Devet prozora biblijske tematike, 1978–1985, St. Stephan Church, Mec, Nemačka
- Velika parada, 1979–1980, Garelija Pjer Matis-Njujork.
( Vikipedija )
