Istorija hrišćanske crkve - kratak osvrt

[Jurivaka]

spedy je rekao osnovicu stvari;Isus Hristos je postavio temelj,tako mi koji verujemo to gledamo samo sa Biblijske tačke i to je tako

,
A ko je rekao da Isus nije postavio temelje hrišćanske crkve? Gdje si to pročitao u uvodu teme? Ne stoji li tamo i ovo: "[FONT=&amp]Temeljna ideja te crkve bila je Isusovo propovijedanje i njegov nauk." Dakle, ova primjedba je samo radi primjedbe i nema nikakvog realnog osnova.[/FONT]

ne znam zašto bi ovde bilo sporno da se usaglašavaju stvari preko jedine validne stvari Biblije, ili da se tema i postavljač teme jasnije odrazi, kakva je smisao teme, oboriti Biblijski pogled na postanak hrišćanstva ili postaviti istorijske poglede na razmatranje?

Ova primjedba je još smješnija od one prve. Ništa što je napisano u uvodu teme, ne konfrontira se sa Biblijom, niti mi je to bila namjera, a najmanje je bilo namjere da obaram Biblijski pogled na postanak hrišćanstva (ma šta to značilo). Naslov teme jasno govori kakva je to tema.

što se tiče navoda i citata barnabina poslanica, ne ulazeć koliko je ona validna ili ne,ali justin mučenik i drugi ,svi ti citati mogu se uzeti na razmatranje mada nemaju neku posebnu validnost kada je Reč u pitanju a već imamo dosta većma jasnih značajki po pitanju problerma koji je ovde ponovo izvučen,dan Gospodnji,promena subote za nedelju.

Radi se o istorijskim dokumentima koji potvrđuju postavku u uvodu teme da su hrišćani još u prvom vijeku slavili nedelju kao dan gospodnji. Sasvim je razumljivo što ti nećeš da ulaziš u njihovu validnost!

 

[spedy12]

poštovani uredniče
kažete da imate neke istorijske dokaze koji svjedoče da su kršćani svetkovali nedjelju prije 1900.g

pa hajde dajte da ih vidimo proučimo, preispitamo Biblijom
i čim dođemo do Božjeg Zakona i četvrte Božje zapovijedi koja kaže:
"sjeti se da svetkuješ dan subotnji"
ti vaši dokazi kako ih nazivate istorijski u vodu padaju

zapitajte se kako to da su istorijski dokazi u potpunom kontrastu sa Božjim Pismom

Bog kaže subota
čovjek govori nedjelja

treba li vam još dokaza da čovjek izmišlja??

i kada sam rekao nedavno da vi tjerate vodu na papsku vodenicu, nitko mi nije vjerovao
možda ipak povjeruju

zašto ovo sve pišem

jer
nigdje dosada nisam vidio niti doživo da se jedan ATEISTA toliko trudi pisati u korist rimokatoličke mašinerije

 

[Jurivaka]

Spedy, pa ti sve znaš. Šta će tebi dokazi? Kakva istorija, kakvi bakrači!

 

[Laodikeja]

Ništa nisi knkretno rekao, izuzev što si, po svom običaju, pokušao da relativizuješ istinu koja ti se ne sviđa. (Ja istinom smatram ono što je nauka potvrdila, a ne proizvolja nagađanja i manipulacije) Ne postoji obilje istorijskih dokaza o vremenu u kome se pojavilo hrišćanstvo, ali ono što postoji i što je verifikovala zvanična istorija, ne može se zanijekati, relativizovati i prilagođavati vlastitim željama. Namjere onih koji to pokušavaju, veoma su jasne.

Istoija je ipak dvosekli mac, odnosno postoji istorija prve globalne Hriscanske crkve i njenog istorijskog puta od pocetka, preko otpada polovinom 2 veka i progonstva od strane mnogobozackog i kasnije Hriscanskog Rim, do reformacije i modernog doba.

Za razliku od toga postoji istorija koju su pisali oni koji su globalnu crkvu videli u jednoj lokalnoj crkvi i ujedno bili deo nje i otpada koji se desio u njenom okrilju, a koja je sredinom 2 veka napravila kompromis sa mnogobozackim Rimom, i uz njegovu pomoc uzela dominantnu ulogu kao verska i svetovna sila.

Da bi se ovo dokazalo, moze se pomenuti samo jedan primer istorijskih kontradikcija u kome se vidi da postoje oprecne istorijske informacije izmedju ove dve pisane istorije.

Ako pogledamo istoriju koju iznose zvancne tradicionalne crkve, oni kazu da su prvi Hriscani svetkovali Nedelju kao dan odmora i uspomenu na Hristovo vaskrsenje, a ne Subotu, i da su Nedeljom odrzavali veceru Gospodnju.

Za razliku od toga istorijski podaci govore sasvim suprotno, da su prvi Hriscani postovali Subotu i u Subotu odrzavaju veceru Gospodnju pricest.

Crkveni istoricari Sokrat i Sozomen iz 5 veka svedoce, da promena dana Bogosluzenja i slavljenja sa Subote na Nedelju, kao i druge novotarije, nisu bile svuda prihvacene.
Sokrat Skolastin pise: "I ako gotovo sve crkve sirom sveta slave svete tajne Subotom, Aleksandrija i Rim prestale su to da cine.

Dakle, postoji istorija Hriscanske crkve koja ima poreklo u prvoj Hriscanskoj zajednici koju su osnovali Hristos i apostoli, i postoji istorija jedne lokalne Rimske crkve, koja je kasnije uz pomoc Rimskih svetovnih vlasti preuzela vodecu svetsku ulogu kao verska i svetovna sila, i tu istoriju su pisali oni koji su bili deo te crkve i lojalni Rimu.

 

[Jurivaka]

Kakva je to podjela hrišćanske crkve na globalnu i pagansku? Koja je nauka to verifikovala? O kakvoj dvostrukoj istoriji govoriš? Kažeš postoji i druga istorija. Koja je to druga isorija? Kako se zove? Ko ju je napisao? Naravno da nemaš odgovore na ova pitanja, jer ovo što tvrdiš je tvoja ili nečija izmišljotina. Pored toga iznosiš i materijane neistine. Kakav kompromis su hrišćani napravili sa Rimom u drugom vijeku, kada im je car Konstatin dao ravnopravnost tek u četvrtom vijeku!?

 

[spedy12]

samo Bog sve zna, može i svugdje je prisutan
a mi grešnici Biblijom ispitujemo vjerske stvari,
da ustanovimo čije je duh prisutan
Kristov ili antikristov

kršćanska crkva se nikada nije dijelila
uvijek je bila ujedinjena u Kristovom duhu i naučavanju
upravo radi toga je crkva i opstala svih 2000.g

 

[Isabeleta]

[SUP]@Jurivaka, daj neka lakša pitanja za Laodikeju. On zna samo onoliko koliko je teta Elena napisala ili prepisala od drugih. Ona se jadnica baš trudila, ali kako su protestanti prezreli i odbacili crkvene oce, nisu ni znali u kakvu će jamu upasti.
Jer spisi crkvenih otaca su sačuvani.
Evo, što piše sv. Justin Mučenik:

[/SUP],,U euharistiji nitko nema pravo udjela osim onoga koji vjeruje da je istinito što učimo i koji se okupao kupelju otpuštenja grijeha i preporođenja i koji onako živi kako nam je Krist predao. Ne uzimamo to kao običan kruh ili obično piće, već kao što je po Riječi Božjoj utjelovljeni Isus Krist, naš Spasitelj, imao i tijelo i krv za naše spasenje, isto tako poučeni smo da po molitvi i zahvali koja potječe od njega ta euharistijska hrana koja pretvorbom hrani našu krv i tijela, jest i tijelo i krv tog utjelovljenog Isusa.Apostoli su u svojim spomen-zapisima, koji se zovu Evanđelja, ovako predali da im je Isus naredio kada je uzeo kruh i zahvalivši rekao: Ovo činite meni na spomen, ovo je moje tijelo, a isto tako uzeo čašu i zahvalivši rekao: Ovo je moja krv, i da je to predao samo njima. A mi odonda nadalje uvijek jedni druge na to podsjećamo. I koji imamo, pomažemo potrebnima i vazda se držimo zajedno. Za sve što prinosimo zahvaljujemo Tvorcu svega po njegovu Sinu Isusu Kristu i po Duhu Svetome.A u dan zvan nedjelja drži se zajednički sastanak svih bilo da borave u gradu ili na selu. Koliko već ima vremena, čitaju se spomen-zapisi apostola i knjige proročke.Nato, kad čitač prestane, predstojnik nas opomene i potakne živom riječju da se ugledamo u one primjere.Zatim se dižemo svi zajedno i molimo molitve. A poslije molitava, kako već rekosmo, donese se kruh, vino i voda, a predstojnik upravi Bogu molitve i zahvale iz dna duše. A narod odobravajući klikne: Amen. Od euharistijske se hrane svakomu dijeli i svatko prima, a nenazočnima se šalje po đakonima.U nedjelju dolazimo svi na zajednički sastanak jer je to prvi dan, kad Bog preokrenu mrak i pratvar te stvori svijet, a Isus Krist, naš Spasitelj, istoga dana ustade od mrtvih: razapeše ga uoči subote, a dan poslije subote, to jest u nedjelju, ukaza se svojim apostolima i učenicima i nauči ih ono što dajemo i vama na razmišljanje.’’ (Justin Mučenik, Prva apologija, 66-67 [PG 6, 427-431)
Ovdje se dotičemo jednog od eminentnih povijesnih svjedočanstava koje to potvrđuje – da su prvi kršćani vjerovali identično kao katolici danas. Činjenica da sv. Justin djeluje u 2. st. prvorazredno je jamstvo autentičnosti apostolskog nauka, tim više jer se ovdje ni ne radi o nekom osobnom teološkom promišljanju, već prenošenju činjeničnog stanja, što je vjerovala tadašnja kršćanska zajednica.

"Euharistija nije običan kruh i piće" kaže dalje sv. Justin, nego pravo tijelo i krv Isusa Krista. Dakle, vjerovao je u ono pravilo ‘svetinje svetima’ koje čujemo u pravoslavnoj liturgiji, ili katolički nauk da pričesti smije pristupiti samo osoba u punom crkvenom zajedništvu i u stanju milosti.

Euharistija se održava nedjeljom, odnosno prvog dana u tjednu, prvog dana nakon subote, jer je tada Isus uskrsnuo i time nam omogućio da postanemo novo stvorenje, te se ukazivao učenicima. Pouka od sv. Justina i prvih kršćana zaadventiste i neke protestante koji drže da je kršćanski dan bogoslužja subota – jasno svjedočanstvo koje ne može pogriješiti i koje ovdje također potvrđuje kontinuitet katoličkog nauka.

Kršćani su u ono vrijeme bili svjedoci Isusa Krista, tj. živo Evanđelje.

Justin je rođen početkom II. st. u srcu Samarije. Svu njegovu pažnju zaokupljali su filozofski problemi. U njegovo doba filozofija nije bila neka apstraktna znanost, daleka od života, već više egzistencijalna, životna. Za istinom se tragalo da bi se lakše došlo do sreće, do ostvarenja ona čovjekove vječne i praiskonske težnje. Tek ta je filozofija Justinu pružila neko zadovoljstvo, upravljajući mu život prema promatranju Boga. Neumorni tražitelj potpune istine se povlači na samotno mjesto kraj mora nadajući se da će u tišini i razmišljanju pronaći pravu sreću i mudrost. Tada se za vrijeme šetnje susreo s tajanstvenim starcem koji mu otkri da se prava istina ne nalazi u Platonovoj mudrosti, već u knjigama proroka i u novozavjetnim spisima. Isus Krist je onaj koji donosi spasenje i sreću. Justin se sada svim žarom dao na čitanje i proučavanje knjiga Svetog Pisma, koje su ga tako osvojile i uvjerile u istinitost kršćanstva da je zatražio krštenje. Sv. Justin svjedoči kako Kristova mudrost nije bila jedini motiv zbog kojega je prihvatio kršćanstvo. Na njega su djelovali i kršćani s kojima je dolazio u dodir. Obrativši se na kršćanstvo, Justin se dao na apostolat, osobito među ljudima veće kulture. Čitav je Justinov život poslije obraćenja na kršćanstvo, još više njegova smrt, bilo svjedočenje za istinu Isusa Krista Raspetoga. Povod pak njegovoj smrti vjerojatno je bio ideološki sukob s ciničkim filozofom Krescentom koji je Justina optužio da ruši rimsku vlast. Justin bi bačen u tamnicu s nekolicinom svojih učenika, a samu smrt su ti sveti mučenici podnijeli najvjerojatnije godine 165. za vrijeme cara Marka Aurelija.

kršćanska crkva se nikada nije dijelila
uvijek je bila ujedinjena u Kristovom duhu i naučavanju
upravo radi toga je crkva i opstala svih 2000.g

Hmm, s crkvenim raskolom, nažalost, kršćanstvo se podijelilo na istočno i zapadno, a protestantizam je došao kao priljepak, no dobro...barem nisu pogani, kršteni su, hvala Bogu. Imaju zabluda, ali, Bože moj...uvijek ima nade.
To si htio reći?

 

[Laodikeja]

Kakva je to podjela hrišćanske crkve na globalnu i pagansku? Koja je nauka to verifikovala? O kakvoj dvostrukoj istoriji govoriš? Kažeš postoji i druga istorija. Koja je to druga isorija? Kako se zove? Ko ju je napisao? Naravno da nemaš odgovore na ova pitanja, jer ovo što tvrdiš je tvoja ili nečija izmišljotina. Pored toga iznosiš i materijane neistine. Kakav kompromis su hrišćani napravili sa Rimom u drugom vijeku, kada im je car Konstatin dao ravnopravnost tek u četvrtom vijeku!?

Hriscanska crkva je ona koju su osnovali Hristos i apostoli, i istorija ove prve globalne Hriscanske crkve i njenog istorijskog puta od pocetka, preko otpada polovinom 2 veka i progonstva od strane mnogobozackog i kasnije Hriscanskog Rim, do reformacije i modernog doba.

Od ove Hriscanske crkve se sredinom 2 veka odvojila jedna lokalna, odnosno Rimska crkva.
Ovim odvajanjem nastala je paralelna istorija koju su pisali oni koji su postali lojalni Rimu, i navrtali vodu na svoju vodenicu iznoseci oprecne informacije, a to su takozvani crkveni Oci.

Zapazimo da ove informacije mozemo pronaci samo u spisima crkvenih Otaca koji su bili deo Rimske crkve, dok istoricari onoga vremena malo pisu o tome, ali kada to cine oni to rade objektivno, ne stavljajuci se na iciju stranu.

Rimska crkva je napravila kompromis sa Rimom da bi izbegla progonstvo koje je bilo okrenuto prema Jevrejima a zahvatila je i Hriscane.
Rimska crkva je upravo promenila i dan Bogosluzenja sa Subote na Nedelju jer je svetkovanje Subote bilo zabranjeno.
Pitanje je zasto ovakve informacije mozemo naci samo u spisima crkvenih Otaca, a ne u spisima istoricara.
Odgovor je upravo taj sto je postojala jedna opsta zavera da se Rimska crkva prikaze kao Hriscanstvo koje su osnovali Hristos i apostoli.

Imperator Konstantin je samo legalizovao i dao pecat ovom otpadu, zvanicno proglasivsi Rimsko mnogobozacko Hriscanstvo Hriscanskom crkvom, i ako je Bozja crkva vec postojala, ona koja nije prihvatala ovaj kompromis sa Rimom.

Odgovor za Isabeletu

Јустин Филозоф (или Јустин Мученик)(105 - 165) је ранохришћански филозоф, теолог и мученик. Био је антички образован, на садржајима платонизма и стоицизма.

ODGOVOR O SUBOTI I NEDELJI
[SIZE=-1]
Postoji mnoštvo istorijskih podataka o svetkovanju subote kroz vekove. Počevši od same apostolske crkve, sve do dan danas bilo je pojedinaca, manjih i većih grupa i naroda koji su se, nezavisno jedni od drugih, na osnovu istraživanja Svetog Pisma uverili da je subota dan sedmi i da je treba svetkovati prema Božjem zakonu iz 2. Mojsijeve 20. poglavlja. Imam nekoliko knjiga koje govore o tome:

1. OPŠTA CRKVENA ISTORIJA sa crkvenostatističkim dodatkom, napisao je JEVSEVIJE POPOVIĆ, profesor Bogoslovskog fakulteta u Černovcima, štampala je Srpska manastirska štamparija u Srem. Karlovcima. Preveo na naš jezik đakon Dr. Mojsije Stojkov, profesor u Bogosloviji karlovačkoj. Od svih crkvenih istorija koje su meni bile dostupne, ova sadrži najiscrpnije podatke i reference.

2. THE ALMOST FORGOTTEN DAY, published by Concerned Group Inc., Highway 59 North, Siloam Springs, Arkansas 72761. Ova knjiga je u stvari kompilacija navoda neverovatnih istorijskih podataka kroz vekove, u raznim narodima i crkvama počevši od Josipusa, Euzebiusa, Philia, navodeći imena, narode i knjige odakle su uzeti podaci sve do 19. veka. Tu se mogu naći podaci iz Kine, Indije, Persije, Danske, Švedske itd. U njoj sam se uverio da SDA nisu bili jedini i prvi koji su svetkovali 7. dan kao odmor, već su to pre njih bili (a neki su i sada) Baptisti, Patareni, Etiopljani, Jermenci, Bugari i drugi narodi.

3. FROM SABBATH TO SUNDAY, ovo je istorijsko, sa mnoštvom podataka, istraživanje kako je došlo do svetkovanja prvog dana u sedmici. Štampano od Pontificia Universitas Gregoriana Romae 1977. a Imprimatur je potpisan i odobren 16. iunii 1975. od tadašnjeg rektora Univerziteta u Rimu, R.P. Herve Carrier S.I. Postoji i druga literatura ali ovo je najiscrpnija. Pozdrav,

Jelisije

[/SIZE]

---

Još 364. na Laodikejskom crkvenom saboru se proklinju oni koji među hrišćanima »judaiziraju« – drže subotu. Dakle, još i tada ih je bilo, pa se oko toga i vodila borba za vreme cara Konstantina. Naravno, raspravu je pokrenula zapadna (rimska) crkva.

Ima i drugih tekstova, od kojih slede samo neki. U The Rise of the Medieval Church, od Alexander Clarence Flick, (New York: Burt Franklin, 1959.) na str. 236, 237 se navode razlike između rimskih i keltskih hrišćana u 6. veku i spominje da su Kelti »držali subotu kao dan odmora«. U History of the Catholic Church in Scotland, od Alphons Bellesheim, (Edinburg: William Blackwood and Sons, 1887.) na str. 86. i 250. stoji da su keltski hrišćani u Irskoj imali praksu svetkovanja subote i počinka na osnovu Svetog pisma i religiozne svečanosti subote kao Gospodnjeg dana.

U Narrative of the Portuguese Embassy to Abyssinia, od Francisco Alvarez (1520-1527), izdato od London, Hakluyt Society, 1861, str. 23, 34 stoji da su etiopski hrišćani i sveštenici (dakle u 16. veku) imali praksu svetkovanja subote kao obavezu u carstvu cara Prestera Jovana. Opšte je poznato da su hrišćani u Etiopiji dugo zadržali svetkovanje subote, a vremenom samo dodali i svetkovanje nedelje.

U raznim izvorima se spominje da je subota svetkovana u Norveškoj (1435), Švedskoj i Finskoj (u 16. i 19. veku), kod Valdenžana (u srednjem veku), Cincendorf kod Moravske braće, itd.

Dragan Mirković

---

[SIZE=-1]
U vezi svetkovanja subote kroz istoriju može se dodati i sledeće.

Nepobitno je da je Gospod Isus Hristos svetkovao subotu. On je "učinio zakon velikim i slavnim" (Isaija 42,21). On je pokazao kako treba pravilno svetkovati subotu.


Knjige Novog zaveta napisane su između 50. i 100. godine posle Hrista. Dakle, Novi zavet je završen oko 70 godina posle Hristove smrti i vaskrsenja, a nigde se ne spominje prenošenje svetkovanja subote na neki drugi dan, kršenje subote od strane hrišćana, svetkovanje nedelje i slično, niti se nedelja naziva bilo kakvim svetim nazivom. Naprotiv, opisano je da su apostoli subotom propovedali kako Jevrejima tako i neznabošcima (Dela 13,14-44; 16,12-14; 16,12-14; 17,1-4; 18,4-18,4-11).

Biblija ne pominje svetkovanje bilo kojeg dana osim subote. "Razumni će razumeti," kaže reč Božja. Kao što je izneto u drugom delu odgovora na pitanje 31, ono što se kasnije događalo ne možemo smatrati merilom za ispravan hrišćanski život, već samo pokazateljem stanja tadašnje crkve. Ipak, pošto se Vaše pitanje na to odnosi, evo i nekih istorijskih podataka o kasnijem svetkovanju subote. (Svi ovi podaci nalaze se u već pomenutim knjigama.)


Prvi hrišćani u Palestini posećivali su bogosluženja subotom u hramu i sinagogama.


Subota se svetkovala među palestinskim hrišćanima u vreme cara Hadrijana (117.-138. g. posle Hrista).


Tokom II veka hrišćani u Siriji i Maloj Aziji težili su očuvanju prvobitnog, apostolskog hrišćanstva, uključujući i svetkovanje subote. Međutim, hrišćani iz Aleksandrije i drugih crkava u Egiptu dozvolili su da se gnosticizam uvuče u hrišćanstvo, a sa njim i nedelja i drugi običaji koje apostoli nisu poznavali. Nažalost, sva vodeća mesta u istočnim crkvama vremenom su zauzeli sledbenici aleksandrijske škole, uvodeći svoju nauku.


Ignjatije Antiohijski (mučenički ubijen 110. godine) u svojoj poslanici "Magnezijanima" opominje svoje čitaoce da ne "subotuju", iz čega se može zaključiti da je među čitaocima te poslanice bilo svetkovatelja subote. Međutim, ima indicija da je ta poslanica lažna i da je napisana znatno kasnije: 1) Prvi put je citirana tek u IV veku, u vreme Jevsevija (Euzebius), episkopa iz Cezareje. 2) Neki stavovi izneti u toj poslanici odudaraju od spisa njegovih savremenika iz Antiohije.


Justin Mučenik u "Razgovoru" sa Trifonom (155.-165.) kritikuje hrišćane koji svetkuju sedmi dan i kaže da bi ih trebalo razdvojiti od onih koji to ne čine. Inače, Justin je prvi jasno podigao glas u prilog svetkovanja nedelje. Treba imati na umu da se on nikad nije oslobodio uticaja grčke filozofije, i da su njegovi argumenti filozofski a ne biblijski. Justin na nekim mestima naziva nedelju mnogobožačkim nazivom "dan sunca".


Treba primetiti da se ideja o svetkovanju nedelje kao dana odmora, dakle kao zamene za subotu iz četvrte zapovesti, javlja tek početkom III veka, i da je to postalo raširenija praksa tek u IV veku. Dakle, oni hrišćani koji su svetkovali nedelju u prva III veka nisu je smatrali zamenom za subotu, što pokazuje da je subota još uvek smatrana danom odmora.


Sredinom III veka Origen u spisu "Protiv Celza" piše da ima hrišćana koji bi hteli da žive kao Jevreji. Origen je bio pod jakim uticajem neoplatonizma i mrzeo je Jevreje.


"Apostolske konstitucije" (krajem III veka) pozivaju da se svetkuje i subota, kao uspomena na stvaranje, i nedelja kao dan vaskrsenja.


Kanon 16. sabora u Laodikiji (364.) kaže: "Zna se da neke stare crkve imaju običaj da praznuju subotu, kao praznik stvaranja." Kanon 29. anatemiše hrišćane koji ne rade subotom, što znači da je takvih itekako bilo.


U drugoj polovini IV veka Grgur Nisijanski naziva subotu i nedelju braćom, a nešto kasnije Astorije, episkop iz Apame u Pontu, naziva ih majkom i dojkinjom crkve.


Pri kraju IV veka Hrizostom (Jovan Zlatousti) u svom komentaru poslanice Galatima napada hrišćane koji svetkuju subotu.


Krajem IV veka crkve u Carigradu, Pontu, Aleksandriji, Palestini i Egiptu izjednačavale su subotu i nedelju.


Sokrat, skolastik iz prve polovine V veka, tvrdi da su u njegovo vreme skoro sve crkve svetkovale subotu, osim Rima i Aleksandrije. Njegov savremenik Hermije Sozomen tvrdi isto: da su Carigrad i druge crkve, suprotno običaju Rima, svetkovale i sedmi i prvi dan sedmice.


Treba imati na umu da su u Rimskoj imperiji vrlo rano uvedene stroge kazne za ljude koji rade nedeljom, a ubrzo zatim i za one koji ne rade subotom. Prvi takav zakon doneo je car Konstantin 321. godine, u vreme kada je bio obožavalac sunca, a ne hrišćanin! Sledili su slični zakoni 368., 386., 389. i 423. godine. Takva praksa je naročito došla do izražaja u VI veku, jačanjem papstva. Svetkovanje subote smatralo se zabranjenim. To je razlog što se masovnije svetkovanje subote održalo samo izvan granica Rimske imperije, kao npr. u Etiopiji, gde postoji i dan danas. Ipak, i u tom dobu je bilo ljudi koji su svetkovali subotu, naročito na istoku pa i u samom Rimu.


Seljaci u severnoj Italiji, i pored takvih zabrana, svetkovali su subotu sve do kraja IX veka.


Jedan od najzanimljivijih podataka u vezi svetkovanja subote je prepiska između vođa crkava koja je prethodila velikoj šizmi (razdvajanju istočne i zapadne crkve) 1054. godine. Iz tih dokumenata se vidi da je istočna crkva još i tada svetkovala subotu uporedo sa nedeljom. Štaviše, oni su ukorili zapadnu crkvu za omalovažavanje subote. Dakle, delovi pravoslavne crkve praznovali su subotu krajem XI veka!


U XII veku je zabeleženo svetkovanje subote u Lombardiji, Finskoj i Škotskoj.


Valdenžani su svetkovali subotu i pored gonjenja od strane inkvizicije.


Inkvizicija je progonila svetkovatelje subote u Francuskoj, Moravskoj, Nemačkoj, Rusiji, Danskoj, Norveškoj, Švedskoj i Finskoj.


Godine 1504. legat na dvoru u Lisabonu je rekao: "Pošto se Bog posle savršenog stvaranja odmorio u sedmi dan, slavljenje toga dana je po Božjoj volji i pre će propasti i zemlja i nebo nego li reč zakona o tome danu. Mi ne slavimo subotu podržavajući Jevreje nego na osnovu naše poslušnosti prema Hristu i apostolima."


Svetkovanje subote zabeleženo je 1653. godine u Indiji.


U XVII veku u Kini, kao rezultat misionarskog širenja delova Biblije, mnogi su svetkovali subotu. 1665. godine u Kini je pronađena kamena ploča na kojoj se opisuje svetkovanje subote i naziva "izvanrednom religijom" koja "rasvetljava tamu".


Zahvaljujući širenju Svetog pisma, u periodu od XVI do XIX veka mnogi pojedinci i grupe su, nezavisno jedni od drugih, došli do zaključka da je subota dan koji treba svetkovati. Česti su i zapisi poštovalaca nedelje koji su konstatovali da Biblija ne daje argumente u prilog nedelje, već u prilog subote.

Iz svega ovoga može se zaključiti sledeće:

— Hristos i apostoli svetkovali su subotu, a isto tako i prvi hrišćani.

— Očigledno je da je do promene dana odmora došlo postepeno, tokom nekoliko stoleća. Činjenica da se to moralo uraditi postepeno i pored žučnog protivljenja suboti od strane nekih crkvenih vođa, pokazuje da su mnoge crkve u početku primile subotu, a tek kasnije dodale nedelju.

— Bile su neophodne anateme i kazne da bi se sprečilo svetkovanje subote! Korišćenje takvih metoda je očigledan pokazatelj vrlo niskog duhovnog nivoa crkve onog vremena, ali i duboke ubeđenosti mnogih hrišćana u ispravnost svetkovanja subote.

— I pored zabrana i progonstava, kroz sve vekove bilo je hrišćana koji su svetkovali subotu.

— Za uvođenje svetkovanja nedelje u velikoj meri je odgovorna rimska crkva, što ona otvoreno priznaje. Širenju nedelje doprineli su i hrišćani aleksandrijske škole, koji su vrlo rano prihvatili gnosticizam. Takođe, među hrišćanima koji nisu poticali iz judaizma bila je vrlo raširena želja da se razlikuju od Jevreja. Osim toga, mnogi hrišćani u prvim vekovima su izašli iz kulta sunca, gde su svetkovali nedelju, i težili su da nastave sa takvom praksom.

[/SIZE]

 

[taman]

Subota se prestala svetkovati zbog stočnog pazara. Stočni pazar se (slučajno ili ne) počeo još u xy veku da održava baš subotom, pa su tako ljudi počeli da svetkuju nedelju, da oni koji su potrošili sve pare u subotu na stočnom pazaru mogu nedeljom da prose ispred crkve.

 

[Isabeleta]

@Laodikeja, upravo sam išla provjeriti na Google ove istoričare koje spominješ i otkrila sam da ti, Dragane M. pišeš na mnogo foruma.

Nije to loše, očito nemaš drugog posla, ali ti svugdje pišeš isto...wacko2
Mili Bože, ovdje po stoti ponavljaš svoje i Elenine izmišljotine, pa onda još sto puta na svim drugim forumima?! Eto, to je prava karakteristika sektaša.

Oprosti što pitam, ali nije te sram to što radiš?
Mislim, kad ti moliš ili radiš nešto korisno?

Čitam da ti je jedan član odgovorio kako si uzeo veliku dozu klistira, pa da zato stalno s...š po forumima.
Tako je on napisao.

Znači, pročitan si na svim forumima.



P. s. Jao, Jurivaka i ova važna tema će se pretvoriti u subotarenje.