Član
- Učlanjen(a)
- 08.10.2009
- Poruka
- 1.849
Izvorna gnoza
Riječ »gnoza« je grčka riječ koja označava vrhovno znanje dobiveno putem direktnog unutarnjeg iskustva. To je iskustveno, a ne intelektualno ili konceptualno znanje.U svojoj suštini, to je metoda za okončanje patnje jer je za ulazak u objektivnu realnost potrebno prevladati subjektivni um, zbog kojeg svi patimo.
Gnoza je neprolazna mudrost koju su naučavali Isus, Krishna, Buddha, Muhamed, Babaji, Hermes, Pitagora, Mojsije, Sokrat, Quetzalcoatl, itd. Gnoza se u svim civilizacijama ispoljavala u drugačijim oblicima koristeći različite simbole. Međutim, iza tog iluzornog vela različitosti postoji zlatna nit koja se proteže kroz sve religije i civilizacije u svim vremenima, a to je gnoza, čisti i univerzalni izraz Ljubavi i Mudrosti. Gnoza je put samorealizacije i spoznaje Misterije života kroz vlastito iskustvo.
Praksa
Gnostička učenja temelje se na četiri stupa: Nauci, Umjetnosti, Filozofiji i Misticizmu/Religiji i sastoje se od bogatog niza ezoterijskih disciplina koje se obrađuju na vrlo praktičan način.
Neke od tema koje se u gnozi uče i prakticiraju: meditacija, gnostička psihologija, joga sna, savršeni brak, moć mantri, astralno putovanje, nauka Jina, rune, kabala, eliminacija ega, seksualna transmutacija, sveta seksualnost, egipatska pranajama, lamaserijske vježbe, liječenje elementalima biljaka, misterije vatre, kult zmije, kult Sunca, kristifikacija tijela i mnoge druge.
Gnoza je put inicijacija koje se ne dobivaju na fizičkom planu, kao što je to slučaj kod ogromne većine postojećih duhovnih škola koje ih još i naplaćuju. Istinske inicijacije dobivaju se u višim svjetovima, a prima ih naše najunutarnjije Biće, ovisno o zaslugama našeg srca.
Cilj gnoze je pružiti sreću svakom ljudskom biću bez razlike. To je moguće ako čovjek probudi u sebi uspavanu svijest sa svim svojim sposobnostima. Iskustvo gnoze pruža iskrenom tragaocu mogućnost da upozna samoga sebe i da se potpuno ostvari ili samorealizira. Samorealizacija je rezultat harmoničnog ravoja svih beskonačnih potencijala ljudskog bića.
Gnoza koju Vam predstavljamo na ovim stranicama poznata je pod nazivom Učenje Sinteze i ono predstavlja nastavak gnostičke tradicije koju je u prošlom stoljeću prenio duhovni učitelj - Majstor Samael.
Učenje Sinteze je drevno gnostičko učenje koje se kroz vijekove prenosilo samo odabranim pojedincima putem inicijacija u misterije (tajna učenja). Međutim, u 20. stoljeću je, sa dolaskom Novog doba Vodenjaka (koje je započelo 4.2.1962.), veliki gnostički Majstor Samael Aun Weor razotkrio sve najviše čuvane duhovne tajne radi spasenja čovječanstva. Znanje o spasenju, izbavljenju ili samoostvarenju sada je dostupno svima i Svjetski gnostički pokret, kojeg je osnovao Majstor Samael, prenosi mudrost gnoze preko svojih škola po čitavom svijetu.
Željeli bismo vas upoznati sa barem jednim malim djelićem ovog golemog opusa mudrosti (Majstor Samael je napisao preko šezdeset knjiga) putem knjige »Savršeni brak«, kao i sa aktivnostima koje vodi AGEA - Akademija Gnoze, Ezoterije i Antropologije, hrvatski ogranak Svjetskog gnostičkog pokreta.
izvor:webograd.tportal.hr
Rubens: Krist i Marija Magdalena
Mi, gnostici, slijedimo Tajno učenje koje je Isus Krist usmenim putem prenio sedamdesetorici svojih učenika. To učenje potpuno je jednako onome kojeg su prenosili Buddha, Babaji i drugi veliki posvećenici u svim duhovnim tradicijama. To učenje je Put savršenog braka. U uvodu knjige "Savršeni brak", kojeg objavljujemo na ovoj stranici, prikazana je komparativna analiza svih velikih duhovnih tradicija i religija iz koje se vidi da su Krist i seksualne misterije zastupljeni u svima njima, iako se kriju iza različitih imena i simbola.
Mnogi koji nisu upućeni u Misterije osuđuju nas kao nastrane neo-pagane koji se bave seksualnim perverzijama; to je stoga jer neznaju da su čistoća uma, srca i vjeran brak, Savršeni brak, nužni kako bi se u nama rodio Krist, i da su to naši najviši ideali.
U Bibliji možemo pronaći mnoštvo priča koje govore, na više ili manje izravan način, da su Mojsije, Ivan Krstitelj i Isus bili inicirani u te misterije i da su ih podučavali. Jedna od poznatih priča je ona o susretu Isusa i Samarijake kod zdenca, kada je Isus rekao Samarijanki da dovede svog muža kako bi ih zajedno podučio transmutaciji seksualne energije ("vode"):
"Dođe neka žena Samarijanka zahvatiti vode. Kaže joj Isus: "Daj mi piti!" Njegovi učenici bijahu otišli u grad kupiti hrane. 9Kaže mu na to Samarijanka: "Kako ti, Židov, išteš piti od mene, Samarijanke?" Jer Židovi se ne druže sa Samarijancima. Isus joj odgovori: "Kad bi znala dar Božji i tko je onaj koji ti veli: 'Daj mi piti', ti bi u njega zaiskala i on bi ti dao vode žive." Odvrati mu žena: "Gospodine, ta nemaš ni čime bi zahvatio, a zdenac je dubok. Otkuda ti dakle voda živa? Zar si ti možda veći od oca našeg Jakova koji nam dade ovaj zdenac i sam je iz njega pio, a i sinovi njegovi i stada njegova?" Odgovori joj Isus: "Tko god pije ove vode, opet će ožednjeti. A tko bude pio vode koju ću mu ja dati, ne, neće ožednjeti nikada: voda koju ću mu ja dati postat će u njemu izvorom vode koja struji u život vječni." Kaže mu žena: "Gospodine, daj mi te vode da ne žeđam i da ne moram dolaziti ovamo zahvaćati." 16Nato joj on reče: "Idi i zovi svoga muža pa se vrati ovamo." ( Ivan, 4)
izvor:webograd.tportal.hr
Gnoza i Hrišćanstvo
Autor Editor VOPUS
P.: Veruju gnostičari u Devicu, u anđele itd., itd.?
O.: „Mučenici, sveci, device, anđeli i heruvimi jesu isti kao Bogovi, Polubogovi, Titani, Silfide, Kiklopi i vesnici paganske mitologije”.
„Hrišćanska Sveta Trojica: Otac, Sin i Sveti Duh, imaju svoje eksponente u svim religijskim Trijadama prastarih religija: Osiris, Isis i Horus (Aurus) u antičkom Egiptu; Brahma, Vishnú i Shiva iz Indije;
Kether, Hokmah i Binah u hebrejskoj religiji itd.”.
„Svi kultovi imaju svoja Nebesa (više dimenzije prostora ili Aeoni hebrejske Kabale) i njihove suprotnosti: Paklove, poznati kao Avernus (kod starih Rimljana), Tartar (kod starih Grka), Patala (kod hinduskih naroda), Mixtlán (kod starih Asteka), Xibalbá (kod starih Majaša) itd.”.
„Isus Hristos je predstavljen u prastaroj Persanskoj religiji kao Ormuzd, Ahura-Mazda, strahovit neprijatelj Ahrimana (Satan), kojeg ga sva ljudska bića imamo u nama. Kod Hindusa Hristos je ekvivalentan sa Krishna (Krišna) i Krishnino jevanđelje vrlo je slično Isusovom iz Nazareta. Kod starih Egipćana, Hristos je bio Osiris i svaki koji bi ga inkarnirao bio bi u stvari Osirifikovan. Kod Kineza je Fu-Ji, Kosmočki Hristos koji je komponovao I-King, zakonik i postavio je ministre koje ih je nazvao dragonima. Kod Grka bio je nazvan Zevs (isti kao i rimski Jupiter), Otac svih Bogova. Kod Asteka je Quetzalcoatl, hristički je princip kod starih meksikanaca. Kod starih Nemaca, Hristos je Balder, Hristos usmrćen od strane Holdera, Boga ratova, sa strelom od imele itd. Na ovaj način bi mogli citirati Kosmičkog Hristosa u hiljadama arhajičkih knjiga i starih tradicija koje potiču pre molijona godina od Isusa iz Nazareta”.
„Marija, Isusova majka, ista je egipatska Isis, grčka Junona, Demetra, Ceres, Maia ili Marah hebrejska, ista je sa asteškom Tonantzin itd., koja dobija svoga sina iz „concepcio imaculata” (neporočno začeće). Fu-Ji, Quetzalcoatl i Buddha i mnogi drugi su rezultat nekog neporočnog začeća. Ovoga je puno u starim kultovima”.
„Marija Magdalena jeste, bez ikakve sumnje, ista kao i Salambo, Matra, Ishtar, Astarte, Afrodita i Venera svih prastarih religija. Marija Magdalena, pokajana grešnica, ista je Gundrigia ili Kundri iz Vagnerove drame. Svi stari kultovi su pokušavali da rukovode čoveka ka jedinoj pravoj istini i odavde proizilazi, začuđujuće, velika sličnost svih religijoznih oblika, ponavljanje simbola, ideja, itd.”.
P.: Ali, mogli bi mi reći, šta je Hristos za Gnozu?
O. : Hristos je impersonalan kosmički princip. Ali taj princip može da bude asimiliran od strane dobro priprmljenog čoveka, kako to i dolikuje radi ovoga. Zato je, ovaj Krestos princip bio obožavan u misterijama Mitre, Apoloa, Afrodite, Jupitera, Ianusa, Veste, Bakusa, Astratea, Demetre, itd.
„Nazarećanin Isus-Iesus-Zeus, bio je čovek koji je totalno inkarnirao univerzalni Hristički princip. Pre njega, mnogi su majstori inkarnirali Hristički princip Vatre. Obožavani Khristus proizilazi iz arhaičkih kultova namenjenih vatri. Slova P (simbol za Piros, na grčkom: vatra) i X (simbol krsta) stvaraju Hijeroglif koji simboliše proizvodnju Sakralne Vatre.
Rabin iz Galileje je Bog, zato što je totalno inkarnirao Kosmičkog Hristosa.
Princip Hristos je uvek isti. Majstori koji su ga inkarnirali jesu živi Budaši (Buddha-ši). Među ovima uvek postoje jerarhije. Buddha Isus je najuzvišeniji Inicijat Velikog univerzalnog belog bratstva”.
izvor:vopus.org
Gnoza
Autor Editor VOPUS
Samospoznaja
Ozbiljno odgovoriti na poznata tri pitanja večite filozofije: Ko smo? Odakle dolazimo? i Kuda idemo? jeste prvobitna potreba ljudskog bića iz svih vremena. Od najstarijih vremena čovek je tražio odgovor na pitanja koja su ga tištela, tražio je da dozna šta je bio pre rođenja, šta je danas i šta ce biti posle napuštanja ovog sveta-ili drugačije rečeno: odakle dolazimo, zbog čega živimo i gde idemo.
Iskreni istraživač je počeo, na mudar način, da traži odgovor u unutrašnjosti, da sam sebe upozna. Kao dokaz ovoga, na frontispisu Apolovog Hrama iz Delphia, stara maksima kaže: ”Homo nosce te ipsum” (na grčkom Gnothi Seauton), dodeljena prvom grčkom filozofu Talesu i znači "Čoveče spoznaj samoga sebe", pa onda nastavak biva "pa ćeš spoznati svemir i bogove". Primećujemo ovde reč spoznaja. Ali govorimo o višoj spoznaji, transcendentalnoj, spoznaja onoga što je za istinu Božansko.
Vrste spoznaja
Postoje, stvarno, tri vrste spoznaje. Obična, zajednička spoznaja je potrebna u svakodnevnom životu kako bi se lakše snašli u društvu, na poslu, kod kuće, itd. To je spoznaja koja nam dozvoljava da zarađujemo hleb, da održavamo stan, itd.
Intelectualna spoznaja je ona koju smo dobili u toku vaspitavanja i intelectulnim iskustvom i ona je uslovljena i ograničena od strane okolnih faktora koji zavise od oblika i stanja društva u datom momentu.
Postoji i Viša sooznaja, spoznaja tajni ljudskog bića izvan materijalnog sveta-na ovu vrstu spoznaje se odnosi Gnoza. Svako ljudsko biće raspolaže kapacitetom da istražuje i da nalazi odgovore na egzistencijalna pitanja. Ova se spoznaja nalazi unutar nas, ovo je Gnoza.
Etimologija izraza GNOZA
Najavljajući svanuće novog dana za savremenog čoveka, Gnoza jučerašnja, današnja i za svagda osvanjuje kao sunce blagostanja. Rečnici podvlače da je ova reč, Gnoza, grčkog porekla i da se odnosi uopšteno na Poznavanje. Ali, u dubljem značenju, reč "Gnoza" nišani na revelacionu (otkrovljenu) spoznaju, na takav "Modus Operandis" koji objašnjava fizičke i metafizičke pojave u vezi sa Svemirom i čovekom, kao protagonistom.
Osnovni principi Velike univerzalne mudrosti su uvek identični. Isto učenje je bilo predavano od strane velikih inicijata iz svih vremena u svim školama misterija. Viša spoznaja je atemporalna i impersonalna. Buddha, Iisus, Muhamed, Quetzalquatl - svi oni su dali učenja koja se dopunjavaju, ali koja su u suštini ista i bivaju samo prilagođena vremenskom periodu i razumevanju od ljudi odgovarajućih vremena. I u našim danima je ista. Oduvek je data u revolucionarnom obliku i u akordu sa epohom u kojoj živimo. I ima isti cilj: ujedinjenje čoveka sa Božanstvom. Zato što znamo da se ovaj rascep desio u arhaičnim vremenima zajedno sa izvornim grehom (kako stoji u hebrejskoj Bibliji), sa onim padom anđela. Gnoza nam pokazuje da je moguće da se vratimo u nedrima božanstva i pomaže nam da to uradimo.
Gnoza se odnosi na nauku svih nauka, ona umetnost, kao plod inspiracije otkrovljenja koja podiže umetnika do spajanja sa ssvojim delom. Gnoza nije filozofija, ali je ipak veza koja spaja istorijski lanac razvijanja ljudskog uma i daje, takođe, tačne i logične odgovore one nemirne dileme "biti" ili "ne biti" koja se raspravlja na svesnom i poznatom terenu svake osobe.
„Gnoza je kosmičko učenje koje teži da ponovo donese, unutar svakoga od nas, sposobnost da svesno i inteligentno živimo"-kaže otac Savremene Gnoze, Samael Aun Weor. Ona se totalno odvaja od neplodnog, netačnog, spekulativnog intelektualizma, od suvoparnih teorija koje stvaraju zbrke i intelektualne neizvesnosti. Iako nije religija, Gnoza je ključ ozakonjenog "religare", podržanog u svakom religijskom sistemu, nezavisno od epohe pojavljivanja i načina izražavanja.
Reč GNOZǍ je svojevremeno dala koren drugim rečima-konceptima, tako imamo:
PREGNOSTIČAN: Pridev koji naznačuje one oblike razmišljanja koje iz spoljšnosti liče na pravi gnosticizam iako ne sadrži u svojoj opštoj strukturi krajni cilj Gnoze.
PROTOGNOSTIČAN: To je bilo koji početni ili germinativni sistem koji teži ujedinjenju sa gnostičkim izvorom.
Mnoge su definicije želele da monopolizuju pravi smisao onoga što bi trebali da razumemo kao Gnoză ili Gnosticizam. Ovaj fakat stvara realne teškoće kada se želi prikazati uopšteno razvijanje gnostičke misli, u velikoj meri zbog toga što mnogo poverljivih dokumenata koji strukturišu gnostički sistem od nekada, danas više ne postoje. Kao posledica, bile su date mnoge "avanturističke" tvrdnje od strane nekih istraživača kojima su izostajali odgovarajući izvori koji bi se odnosili na ove stvari.
Pravični istraživači uvek su tvrdili da je Gnosticizam vrlo personalna pojava, osobna, povezana sa aktivnošću Savesti u čoveku koji se trudi da dešifruje tajne koje mu povezuju posojanost sa Tvorčevom, kao i rezultate koji proizilaze iz ove nepoznate veze. Gnoza tako postaje spoznaja otkrovenja, veoma praktična, koja traži da obeleži pravilan stav čoveka prema životu i da ga navodi, posredstvom izvesnih doživljavanja i ličnih iskustava, prema rešavanju tajne svog postojanja.
Ova univerzalna i atemporalna spoznaja iz koje se ispoljila velika teološka, filozofska, umetnička i simbolička sličnost velikih civilizacija iz prošlosti, dokaz je da sve imaju u začeću isti izvor. "JANA", "YANA", "GNANA" ili "GNOSIS" je JANO-va nauka ili nauka INICIJATIČKE Spoznaje, nauka ENOICHION-a ili Proroka. Reč JINA iz koje proizilazi termin "Gnosis" jeste kastiljanska pronuncija ore navedene reči; pravo njeno pisanje izvedeno iz Persiskog i Arapskog i nije "JINA", već "DJIN" ili "DJINN" i tako je vidimo korišćenu od strane više autora.
Bilo koja osoba sa minimalnim poznavanjem domena neće pogrešiti danas, kao nekad, ako smatra da su pojedine gnostičke struje sa izvesnim duhovnim aspektima, smatrane ekskluzivnim. Iako je evdentno da trebamo voditi računa o gnostičkim učenjima sadržanih u Elenističkim i Orijentalnim elementima, uključujući ovde Persiju, Mesopotamiju, Siriju, Indiju, Tibet, Palestinu, Egipat, itd., ne zanemarivši gnostičke principe vidljive u veličanstvenim kultima naroda Nahuatl, Tolteka, Asteka, Zapoteka, Maja, Inka, Chibcha, Quechua, itd, iz Latinske amarike.
Tokom vremena oni koji su tragali za ”fenomenima” (čudima), začarani lepotom "izvan-rednih" stvari, pokušavajući da izučavaju svet izvan dogmi, čak iako nisu dublje izučavali sakralna učenja, bili su podstrekači novih autonomnih koncepata i sa ovim omogućili procvat istraživanja nad religijskom istorijom gnosticizma, kojem prisustvojemo već više od 30 godina. Danas je istorija obogaćena, na svu sreću, sa otkrićima iz Nag Hammadi, Turfan i Qumran i sa sve višom pažnjom koja se pruža tradicionalnom umu Orijenta.
Gnostički mitovi koje ih do danas imamo protežu se do različitih epoha i mesta. I ono što za mnoge istraživače predstavlja nedostak, proizilazi da je za Gnozu prednost, zbog toga što bilo gde da je mesto njenog rođenja i postojanja, gnostičko svedočanstvo izražava uvek istu realnost: "celokupno razumevanje onoga što postoji", a sa ovim se podrazumeva ukupna egzistencija. I u ovakvom razumevanju intervenišu dva elementa:
a) Gnoza;
b) Izražavanje ili opis koji Gnoză o sebi ima.
Teološki možemo tvrditi da je Gnostičar onaj koji poseduje Gnozu, Spoznaju. Ali je jasno da ova Spoznaja odstupa običnim racionalnim analizama; veza ove Spoznaje jeste beskrajna, duhovna intimnost osobe.
Evidentno je, dakle, da bilo gde da je čovek uspeo da se približi najvišoj realnosti koja se nalazi u njegovoj unutrašnosti, on je mogao dobiti pravu svetlost koja zrači iz prvobitnog izvora, a to je "Božanska Monada", koristeći Lajbnicov izraz.
Prema tome, prevaziđeno je misliti da je Gnoza jednostavna metafizička struja, uvučena u nedrima hrišćanstva, tako kako sugerišu izvesni autori ili dogme. Gnoza konstitujiše egzistencijalni stav sa osobnim karakteristikama, ukorenjena u najstarijoj, najuzvišenijoj i prefinjenoj ezoteričkoj težnji svih naroda, čija je istorija, nažalost malo poznata modernim antropolozima .
Tako kako tvrdi Samael Aun Weor „Gnoza jeste vrlo prirodan funkcionalizam savesti; To je PHILOSOPHIA PERENNIS ET UNIVERSALIS”. Nesumnjivo, Gnoza je osvećena spoznaja božanskih Tajni, rezervisana i otkrovljena samoodabranoj eliti. Reč „Gnosticism” zatvara u svojoj unutrašnjoj gramatičkoj strukturi ideju sistema ili struja usmerenih izučavanju Gnoze. Ovaj Gnosticizam upliće jasnu i tačnu seriju osnovnih elemenata, proveravajućih neposredno mističkim iskustvom: „Prokletstvo sa naučne i filozofske tačke gledišta”, „Adam i Eva iz jevrejske Geneze”, „Prvobitni greh i izlazak iz Raja”, „Misterija Lucifer-Nahuatl”, „Svoja sopstvena Smrt”, „Kreativne Moći”, „Esencija Salvator-a Salvandus”, „Seksualne Misterije”, „Intimni Hristos”, „Vatrena Zmija naših magičnih Moći”, „Silaženje u Paklovima”, „Povratak u Edenu”, „Luciferov dar” etc.
Onaj koji se nikada nije bavio sa dubljim ispitivanjem doktrinarne osnove eternalne Gnoze, može lako pasti u izazov da u brzini stvori ideju o vezama upleteinm u ovoj spoznaji, pa kao posledica, manje objektivnu i realnu. Ljudi su vekovima ignorisali gnostičke postavke o uslovljenosti čoveka u okviru Kreacije (postanja). Neosporivo je da se čovečanstvo degenerisalo tokom vekova i da bi ovo dokazali, dovoljno je da se osvrnemo na crnim stranicama crne istorije i razumećemo da umesto da budemo bolji, postali smo gori u svim pogledima.
Zahvaljujući Gnozi mistika može da postane nauka i nauka da postane religijozna. Tako se premošćuje provalija stvorena od intelekta, između onoga što nazivamo Bogom i čoveka kao glavnog aktera egzistencije.
Potpuno je jasno da je krajni cilj JINA nauke ili Gnostičke nauke buđenje u čoveka svih njegovih beskonačnih latentnih mogućnosti. Ovakva je radnja poznata u gnostičkom žargonu kao “ intimna autorealizacija Bića”.
„Tražite istinu i ona će vas osloboditi!”
izvor:vopus.org
Riječ »gnoza« je grčka riječ koja označava vrhovno znanje dobiveno putem direktnog unutarnjeg iskustva. To je iskustveno, a ne intelektualno ili konceptualno znanje.U svojoj suštini, to je metoda za okončanje patnje jer je za ulazak u objektivnu realnost potrebno prevladati subjektivni um, zbog kojeg svi patimo.
Gnoza je neprolazna mudrost koju su naučavali Isus, Krishna, Buddha, Muhamed, Babaji, Hermes, Pitagora, Mojsije, Sokrat, Quetzalcoatl, itd. Gnoza se u svim civilizacijama ispoljavala u drugačijim oblicima koristeći različite simbole. Međutim, iza tog iluzornog vela različitosti postoji zlatna nit koja se proteže kroz sve religije i civilizacije u svim vremenima, a to je gnoza, čisti i univerzalni izraz Ljubavi i Mudrosti. Gnoza je put samorealizacije i spoznaje Misterije života kroz vlastito iskustvo.
Praksa
Gnostička učenja temelje se na četiri stupa: Nauci, Umjetnosti, Filozofiji i Misticizmu/Religiji i sastoje se od bogatog niza ezoterijskih disciplina koje se obrađuju na vrlo praktičan način.
Neke od tema koje se u gnozi uče i prakticiraju: meditacija, gnostička psihologija, joga sna, savršeni brak, moć mantri, astralno putovanje, nauka Jina, rune, kabala, eliminacija ega, seksualna transmutacija, sveta seksualnost, egipatska pranajama, lamaserijske vježbe, liječenje elementalima biljaka, misterije vatre, kult zmije, kult Sunca, kristifikacija tijela i mnoge druge.
Gnoza je put inicijacija koje se ne dobivaju na fizičkom planu, kao što je to slučaj kod ogromne većine postojećih duhovnih škola koje ih još i naplaćuju. Istinske inicijacije dobivaju se u višim svjetovima, a prima ih naše najunutarnjije Biće, ovisno o zaslugama našeg srca.
Cilj gnoze je pružiti sreću svakom ljudskom biću bez razlike. To je moguće ako čovjek probudi u sebi uspavanu svijest sa svim svojim sposobnostima. Iskustvo gnoze pruža iskrenom tragaocu mogućnost da upozna samoga sebe i da se potpuno ostvari ili samorealizira. Samorealizacija je rezultat harmoničnog ravoja svih beskonačnih potencijala ljudskog bića.
Gnoza koju Vam predstavljamo na ovim stranicama poznata je pod nazivom Učenje Sinteze i ono predstavlja nastavak gnostičke tradicije koju je u prošlom stoljeću prenio duhovni učitelj - Majstor Samael.
Učenje Sinteze je drevno gnostičko učenje koje se kroz vijekove prenosilo samo odabranim pojedincima putem inicijacija u misterije (tajna učenja). Međutim, u 20. stoljeću je, sa dolaskom Novog doba Vodenjaka (koje je započelo 4.2.1962.), veliki gnostički Majstor Samael Aun Weor razotkrio sve najviše čuvane duhovne tajne radi spasenja čovječanstva. Znanje o spasenju, izbavljenju ili samoostvarenju sada je dostupno svima i Svjetski gnostički pokret, kojeg je osnovao Majstor Samael, prenosi mudrost gnoze preko svojih škola po čitavom svijetu.
Željeli bismo vas upoznati sa barem jednim malim djelićem ovog golemog opusa mudrosti (Majstor Samael je napisao preko šezdeset knjiga) putem knjige »Savršeni brak«, kao i sa aktivnostima koje vodi AGEA - Akademija Gnoze, Ezoterije i Antropologije, hrvatski ogranak Svjetskog gnostičkog pokreta.
izvor:webograd.tportal.hr
Rubens: Krist i Marija Magdalena
Tko su gnostici
Mi, gnostici, slijedimo Tajno učenje koje je Isus Krist usmenim putem prenio sedamdesetorici svojih učenika. To učenje potpuno je jednako onome kojeg su prenosili Buddha, Babaji i drugi veliki posvećenici u svim duhovnim tradicijama. To učenje je Put savršenog braka. U uvodu knjige "Savršeni brak", kojeg objavljujemo na ovoj stranici, prikazana je komparativna analiza svih velikih duhovnih tradicija i religija iz koje se vidi da su Krist i seksualne misterije zastupljeni u svima njima, iako se kriju iza različitih imena i simbola.
Mnogi koji nisu upućeni u Misterije osuđuju nas kao nastrane neo-pagane koji se bave seksualnim perverzijama; to je stoga jer neznaju da su čistoća uma, srca i vjeran brak, Savršeni brak, nužni kako bi se u nama rodio Krist, i da su to naši najviši ideali.
U Bibliji možemo pronaći mnoštvo priča koje govore, na više ili manje izravan način, da su Mojsije, Ivan Krstitelj i Isus bili inicirani u te misterije i da su ih podučavali. Jedna od poznatih priča je ona o susretu Isusa i Samarijake kod zdenca, kada je Isus rekao Samarijanki da dovede svog muža kako bi ih zajedno podučio transmutaciji seksualne energije ("vode"):
"Dođe neka žena Samarijanka zahvatiti vode. Kaže joj Isus: "Daj mi piti!" Njegovi učenici bijahu otišli u grad kupiti hrane. 9Kaže mu na to Samarijanka: "Kako ti, Židov, išteš piti od mene, Samarijanke?" Jer Židovi se ne druže sa Samarijancima. Isus joj odgovori: "Kad bi znala dar Božji i tko je onaj koji ti veli: 'Daj mi piti', ti bi u njega zaiskala i on bi ti dao vode žive." Odvrati mu žena: "Gospodine, ta nemaš ni čime bi zahvatio, a zdenac je dubok. Otkuda ti dakle voda živa? Zar si ti možda veći od oca našeg Jakova koji nam dade ovaj zdenac i sam je iz njega pio, a i sinovi njegovi i stada njegova?" Odgovori joj Isus: "Tko god pije ove vode, opet će ožednjeti. A tko bude pio vode koju ću mu ja dati, ne, neće ožednjeti nikada: voda koju ću mu ja dati postat će u njemu izvorom vode koja struji u život vječni." Kaže mu žena: "Gospodine, daj mi te vode da ne žeđam i da ne moram dolaziti ovamo zahvaćati." 16Nato joj on reče: "Idi i zovi svoga muža pa se vrati ovamo." ( Ivan, 4)
izvor:webograd.tportal.hr
Gnoza i Hrišćanstvo
Autor Editor VOPUS
P.: Veruju gnostičari u Devicu, u anđele itd., itd.?
O.: „Mučenici, sveci, device, anđeli i heruvimi jesu isti kao Bogovi, Polubogovi, Titani, Silfide, Kiklopi i vesnici paganske mitologije”.
„Hrišćanska Sveta Trojica: Otac, Sin i Sveti Duh, imaju svoje eksponente u svim religijskim Trijadama prastarih religija: Osiris, Isis i Horus (Aurus) u antičkom Egiptu; Brahma, Vishnú i Shiva iz Indije;
Kether, Hokmah i Binah u hebrejskoj religiji itd.”.
„Svi kultovi imaju svoja Nebesa (više dimenzije prostora ili Aeoni hebrejske Kabale) i njihove suprotnosti: Paklove, poznati kao Avernus (kod starih Rimljana), Tartar (kod starih Grka), Patala (kod hinduskih naroda), Mixtlán (kod starih Asteka), Xibalbá (kod starih Majaša) itd.”.
„Isus Hristos je predstavljen u prastaroj Persanskoj religiji kao Ormuzd, Ahura-Mazda, strahovit neprijatelj Ahrimana (Satan), kojeg ga sva ljudska bića imamo u nama. Kod Hindusa Hristos je ekvivalentan sa Krishna (Krišna) i Krishnino jevanđelje vrlo je slično Isusovom iz Nazareta. Kod starih Egipćana, Hristos je bio Osiris i svaki koji bi ga inkarnirao bio bi u stvari Osirifikovan. Kod Kineza je Fu-Ji, Kosmočki Hristos koji je komponovao I-King, zakonik i postavio je ministre koje ih je nazvao dragonima. Kod Grka bio je nazvan Zevs (isti kao i rimski Jupiter), Otac svih Bogova. Kod Asteka je Quetzalcoatl, hristički je princip kod starih meksikanaca. Kod starih Nemaca, Hristos je Balder, Hristos usmrćen od strane Holdera, Boga ratova, sa strelom od imele itd. Na ovaj način bi mogli citirati Kosmičkog Hristosa u hiljadama arhajičkih knjiga i starih tradicija koje potiču pre molijona godina od Isusa iz Nazareta”.
„Marija, Isusova majka, ista je egipatska Isis, grčka Junona, Demetra, Ceres, Maia ili Marah hebrejska, ista je sa asteškom Tonantzin itd., koja dobija svoga sina iz „concepcio imaculata” (neporočno začeće). Fu-Ji, Quetzalcoatl i Buddha i mnogi drugi su rezultat nekog neporočnog začeća. Ovoga je puno u starim kultovima”.
„Marija Magdalena jeste, bez ikakve sumnje, ista kao i Salambo, Matra, Ishtar, Astarte, Afrodita i Venera svih prastarih religija. Marija Magdalena, pokajana grešnica, ista je Gundrigia ili Kundri iz Vagnerove drame. Svi stari kultovi su pokušavali da rukovode čoveka ka jedinoj pravoj istini i odavde proizilazi, začuđujuće, velika sličnost svih religijoznih oblika, ponavljanje simbola, ideja, itd.”.
P.: Ali, mogli bi mi reći, šta je Hristos za Gnozu?
O. : Hristos je impersonalan kosmički princip. Ali taj princip može da bude asimiliran od strane dobro priprmljenog čoveka, kako to i dolikuje radi ovoga. Zato je, ovaj Krestos princip bio obožavan u misterijama Mitre, Apoloa, Afrodite, Jupitera, Ianusa, Veste, Bakusa, Astratea, Demetre, itd.
„Nazarećanin Isus-Iesus-Zeus, bio je čovek koji je totalno inkarnirao univerzalni Hristički princip. Pre njega, mnogi su majstori inkarnirali Hristički princip Vatre. Obožavani Khristus proizilazi iz arhaičkih kultova namenjenih vatri. Slova P (simbol za Piros, na grčkom: vatra) i X (simbol krsta) stvaraju Hijeroglif koji simboliše proizvodnju Sakralne Vatre.
Rabin iz Galileje je Bog, zato što je totalno inkarnirao Kosmičkog Hristosa.
Princip Hristos je uvek isti. Majstori koji su ga inkarnirali jesu živi Budaši (Buddha-ši). Među ovima uvek postoje jerarhije. Buddha Isus je najuzvišeniji Inicijat Velikog univerzalnog belog bratstva”.
izvor:vopus.org
Gnoza
Autor Editor VOPUS
Osnovni principi Velike Univerzalne Mudrosti su uvek identični. Isto učenje je bilo predavano od strane velikih inicijata iz svih vremena u svim školama misterija. Viša spoznaja je atemporalna i impersonalna. Buddha, Iisus, Muhamed, Quetzalquatl - svi oni su dali učenja koja se dopunjavaju, ali koja su u suštini ista i bivaju samo prilagođena vremenskom periodu i prema razumevanju ljudi odgovarajućih vremena. I u našim danima je ista, a oduvek je data u revolucionarnom obliku i u akordu sa epohom u kojoj živimo. I ima isti cilj: ujedinjenje čoveka sa Božanstvom.
Smael Aun Weor. Dijalog između Majstora i učenika
Smael Aun Weor. Dijalog između Majstora i učenika
Samospoznaja
Ozbiljno odgovoriti na poznata tri pitanja večite filozofije: Ko smo? Odakle dolazimo? i Kuda idemo? jeste prvobitna potreba ljudskog bića iz svih vremena. Od najstarijih vremena čovek je tražio odgovor na pitanja koja su ga tištela, tražio je da dozna šta je bio pre rođenja, šta je danas i šta ce biti posle napuštanja ovog sveta-ili drugačije rečeno: odakle dolazimo, zbog čega živimo i gde idemo.
Iskreni istraživač je počeo, na mudar način, da traži odgovor u unutrašnjosti, da sam sebe upozna. Kao dokaz ovoga, na frontispisu Apolovog Hrama iz Delphia, stara maksima kaže: ”Homo nosce te ipsum” (na grčkom Gnothi Seauton), dodeljena prvom grčkom filozofu Talesu i znači "Čoveče spoznaj samoga sebe", pa onda nastavak biva "pa ćeš spoznati svemir i bogove". Primećujemo ovde reč spoznaja. Ali govorimo o višoj spoznaji, transcendentalnoj, spoznaja onoga što je za istinu Božansko.
Vrste spoznaja
Postoje, stvarno, tri vrste spoznaje. Obična, zajednička spoznaja je potrebna u svakodnevnom životu kako bi se lakše snašli u društvu, na poslu, kod kuće, itd. To je spoznaja koja nam dozvoljava da zarađujemo hleb, da održavamo stan, itd.
Intelectualna spoznaja je ona koju smo dobili u toku vaspitavanja i intelectulnim iskustvom i ona je uslovljena i ograničena od strane okolnih faktora koji zavise od oblika i stanja društva u datom momentu.
Postoji i Viša sooznaja, spoznaja tajni ljudskog bića izvan materijalnog sveta-na ovu vrstu spoznaje se odnosi Gnoza. Svako ljudsko biće raspolaže kapacitetom da istražuje i da nalazi odgovore na egzistencijalna pitanja. Ova se spoznaja nalazi unutar nas, ovo je Gnoza.
Etimologija izraza GNOZA
Najavljajući svanuće novog dana za savremenog čoveka, Gnoza jučerašnja, današnja i za svagda osvanjuje kao sunce blagostanja. Rečnici podvlače da je ova reč, Gnoza, grčkog porekla i da se odnosi uopšteno na Poznavanje. Ali, u dubljem značenju, reč "Gnoza" nišani na revelacionu (otkrovljenu) spoznaju, na takav "Modus Operandis" koji objašnjava fizičke i metafizičke pojave u vezi sa Svemirom i čovekom, kao protagonistom.
Osnovni principi Velike univerzalne mudrosti su uvek identični. Isto učenje je bilo predavano od strane velikih inicijata iz svih vremena u svim školama misterija. Viša spoznaja je atemporalna i impersonalna. Buddha, Iisus, Muhamed, Quetzalquatl - svi oni su dali učenja koja se dopunjavaju, ali koja su u suštini ista i bivaju samo prilagođena vremenskom periodu i razumevanju od ljudi odgovarajućih vremena. I u našim danima je ista. Oduvek je data u revolucionarnom obliku i u akordu sa epohom u kojoj živimo. I ima isti cilj: ujedinjenje čoveka sa Božanstvom. Zato što znamo da se ovaj rascep desio u arhaičnim vremenima zajedno sa izvornim grehom (kako stoji u hebrejskoj Bibliji), sa onim padom anđela. Gnoza nam pokazuje da je moguće da se vratimo u nedrima božanstva i pomaže nam da to uradimo.
Gnoza se odnosi na nauku svih nauka, ona umetnost, kao plod inspiracije otkrovljenja koja podiže umetnika do spajanja sa ssvojim delom. Gnoza nije filozofija, ali je ipak veza koja spaja istorijski lanac razvijanja ljudskog uma i daje, takođe, tačne i logične odgovore one nemirne dileme "biti" ili "ne biti" koja se raspravlja na svesnom i poznatom terenu svake osobe.
„Gnoza je kosmičko učenje koje teži da ponovo donese, unutar svakoga od nas, sposobnost da svesno i inteligentno živimo"-kaže otac Savremene Gnoze, Samael Aun Weor. Ona se totalno odvaja od neplodnog, netačnog, spekulativnog intelektualizma, od suvoparnih teorija koje stvaraju zbrke i intelektualne neizvesnosti. Iako nije religija, Gnoza je ključ ozakonjenog "religare", podržanog u svakom religijskom sistemu, nezavisno od epohe pojavljivanja i načina izražavanja.
Reč GNOZǍ je svojevremeno dala koren drugim rečima-konceptima, tako imamo:
PREGNOSTIČAN: Pridev koji naznačuje one oblike razmišljanja koje iz spoljšnosti liče na pravi gnosticizam iako ne sadrži u svojoj opštoj strukturi krajni cilj Gnoze.
PROTOGNOSTIČAN: To je bilo koji početni ili germinativni sistem koji teži ujedinjenju sa gnostičkim izvorom.
Mnoge su definicije želele da monopolizuju pravi smisao onoga što bi trebali da razumemo kao Gnoză ili Gnosticizam. Ovaj fakat stvara realne teškoće kada se želi prikazati uopšteno razvijanje gnostičke misli, u velikoj meri zbog toga što mnogo poverljivih dokumenata koji strukturišu gnostički sistem od nekada, danas više ne postoje. Kao posledica, bile su date mnoge "avanturističke" tvrdnje od strane nekih istraživača kojima su izostajali odgovarajući izvori koji bi se odnosili na ove stvari.
Pravični istraživači uvek su tvrdili da je Gnosticizam vrlo personalna pojava, osobna, povezana sa aktivnošću Savesti u čoveku koji se trudi da dešifruje tajne koje mu povezuju posojanost sa Tvorčevom, kao i rezultate koji proizilaze iz ove nepoznate veze. Gnoza tako postaje spoznaja otkrovenja, veoma praktična, koja traži da obeleži pravilan stav čoveka prema životu i da ga navodi, posredstvom izvesnih doživljavanja i ličnih iskustava, prema rešavanju tajne svog postojanja.
Ova univerzalna i atemporalna spoznaja iz koje se ispoljila velika teološka, filozofska, umetnička i simbolička sličnost velikih civilizacija iz prošlosti, dokaz je da sve imaju u začeću isti izvor. "JANA", "YANA", "GNANA" ili "GNOSIS" je JANO-va nauka ili nauka INICIJATIČKE Spoznaje, nauka ENOICHION-a ili Proroka. Reč JINA iz koje proizilazi termin "Gnosis" jeste kastiljanska pronuncija ore navedene reči; pravo njeno pisanje izvedeno iz Persiskog i Arapskog i nije "JINA", već "DJIN" ili "DJINN" i tako je vidimo korišćenu od strane više autora.
Bilo koja osoba sa minimalnim poznavanjem domena neće pogrešiti danas, kao nekad, ako smatra da su pojedine gnostičke struje sa izvesnim duhovnim aspektima, smatrane ekskluzivnim. Iako je evdentno da trebamo voditi računa o gnostičkim učenjima sadržanih u Elenističkim i Orijentalnim elementima, uključujući ovde Persiju, Mesopotamiju, Siriju, Indiju, Tibet, Palestinu, Egipat, itd., ne zanemarivši gnostičke principe vidljive u veličanstvenim kultima naroda Nahuatl, Tolteka, Asteka, Zapoteka, Maja, Inka, Chibcha, Quechua, itd, iz Latinske amarike.
Tokom vremena oni koji su tragali za ”fenomenima” (čudima), začarani lepotom "izvan-rednih" stvari, pokušavajući da izučavaju svet izvan dogmi, čak iako nisu dublje izučavali sakralna učenja, bili su podstrekači novih autonomnih koncepata i sa ovim omogućili procvat istraživanja nad religijskom istorijom gnosticizma, kojem prisustvojemo već više od 30 godina. Danas je istorija obogaćena, na svu sreću, sa otkrićima iz Nag Hammadi, Turfan i Qumran i sa sve višom pažnjom koja se pruža tradicionalnom umu Orijenta.
Gnostički mitovi koje ih do danas imamo protežu se do različitih epoha i mesta. I ono što za mnoge istraživače predstavlja nedostak, proizilazi da je za Gnozu prednost, zbog toga što bilo gde da je mesto njenog rođenja i postojanja, gnostičko svedočanstvo izražava uvek istu realnost: "celokupno razumevanje onoga što postoji", a sa ovim se podrazumeva ukupna egzistencija. I u ovakvom razumevanju intervenišu dva elementa:
a) Gnoza;
b) Izražavanje ili opis koji Gnoză o sebi ima.
Teološki možemo tvrditi da je Gnostičar onaj koji poseduje Gnozu, Spoznaju. Ali je jasno da ova Spoznaja odstupa običnim racionalnim analizama; veza ove Spoznaje jeste beskrajna, duhovna intimnost osobe.
Evidentno je, dakle, da bilo gde da je čovek uspeo da se približi najvišoj realnosti koja se nalazi u njegovoj unutrašnosti, on je mogao dobiti pravu svetlost koja zrači iz prvobitnog izvora, a to je "Božanska Monada", koristeći Lajbnicov izraz.
Prema tome, prevaziđeno je misliti da je Gnoza jednostavna metafizička struja, uvučena u nedrima hrišćanstva, tako kako sugerišu izvesni autori ili dogme. Gnoza konstitujiše egzistencijalni stav sa osobnim karakteristikama, ukorenjena u najstarijoj, najuzvišenijoj i prefinjenoj ezoteričkoj težnji svih naroda, čija je istorija, nažalost malo poznata modernim antropolozima .
Tako kako tvrdi Samael Aun Weor „Gnoza jeste vrlo prirodan funkcionalizam savesti; To je PHILOSOPHIA PERENNIS ET UNIVERSALIS”. Nesumnjivo, Gnoza je osvećena spoznaja božanskih Tajni, rezervisana i otkrovljena samoodabranoj eliti. Reč „Gnosticism” zatvara u svojoj unutrašnjoj gramatičkoj strukturi ideju sistema ili struja usmerenih izučavanju Gnoze. Ovaj Gnosticizam upliće jasnu i tačnu seriju osnovnih elemenata, proveravajućih neposredno mističkim iskustvom: „Prokletstvo sa naučne i filozofske tačke gledišta”, „Adam i Eva iz jevrejske Geneze”, „Prvobitni greh i izlazak iz Raja”, „Misterija Lucifer-Nahuatl”, „Svoja sopstvena Smrt”, „Kreativne Moći”, „Esencija Salvator-a Salvandus”, „Seksualne Misterije”, „Intimni Hristos”, „Vatrena Zmija naših magičnih Moći”, „Silaženje u Paklovima”, „Povratak u Edenu”, „Luciferov dar” etc.
Onaj koji se nikada nije bavio sa dubljim ispitivanjem doktrinarne osnove eternalne Gnoze, može lako pasti u izazov da u brzini stvori ideju o vezama upleteinm u ovoj spoznaji, pa kao posledica, manje objektivnu i realnu. Ljudi su vekovima ignorisali gnostičke postavke o uslovljenosti čoveka u okviru Kreacije (postanja). Neosporivo je da se čovečanstvo degenerisalo tokom vekova i da bi ovo dokazali, dovoljno je da se osvrnemo na crnim stranicama crne istorije i razumećemo da umesto da budemo bolji, postali smo gori u svim pogledima.
Zahvaljujući Gnozi mistika može da postane nauka i nauka da postane religijozna. Tako se premošćuje provalija stvorena od intelekta, između onoga što nazivamo Bogom i čoveka kao glavnog aktera egzistencije.
Potpuno je jasno da je krajni cilj JINA nauke ili Gnostičke nauke buđenje u čoveka svih njegovih beskonačnih latentnih mogućnosti. Ovakva je radnja poznata u gnostičkom žargonu kao “ intimna autorealizacija Bića”.
„Tražite istinu i ona će vas osloboditi!”
izvor:vopus.org
Poslednja izmena:
