Declan Patrick MacManus (rodjen 25 avgusta 1954), poznatiji pod scenskim imenom Elvis Costello, je Britanski pevač i tekstopisac. U početku je bio učesnik rane Londonske pub rock scene, sredinom 70-ih a kasnije sa Punk/New Wave žanrom muzike.
Rodjen kao Declan Patrick MacManus, u Londonu, sin Lilian i Ross MacManusa, muzičara i vodje benda, živeo je u Twickenham-u. Sa svojim ocem muzičarem koji je svirao trubu i pevao u The Joe Loss Orchestra, prvi put je učestvovao na snimanju televizijske reklame, gde je njegov otac napisao i pevao pesmu a Costello mu bio prateći vokal. Reklama je dobila srebrnu nagradu na Internacionalnom Advertising festivalu 1974 godine.
1971 godine se sa majkom seli u Birkenhead gde oformljava svoj prvi bend, folk duo pod nazivom Rusty, sa Allan Mayes-om. Nakon završene srednje škole, se ponovo vraća u London gde pravi drugi bend Flip City, sa kojim je uglavnom nastupao u pabovima. Bili su aktivni od 1974 do 1976 .Tokom ovog vremena Costello je promenio scensko ime u D.P. Costello. Njegov otac je nastupao pod imenom Day Costello, a Elvis je tad izjavio da je uzeo to ime kao zahvalnost svome ocu.
Da bi se izdržavao, radio je mnogo kancelarijskih poslova, gde je najpoznatiji bio posao u agenciji Elizabeth Arden, koji je spomenuo u pesmi I"m Not Angry" kao fabriku sujete, gde je radio kao činovnik. Neko vreme je radio i kao računarski operator u Midland Bank Centru u Bootley. On je nastavio pisati pjesme, i počeo aktivno da traži ugovor za solo snimanje. Na temelju demo traka, on je potpisao ugovor za nezavisnu kuću Stiff Records. Njegov menadžer u Stiff-u, Jake Rivijera, mu je predložio promjenu imena, kombinujući ime Elvisa Presleya i Costello.
Costellov prvi singl za Stiff je "Less then zero", objavljen 25. marta 1977. Dva mjeseca kasnije, njegov debi album, "My Aim Is True" (1977), objavljen je i imao je umjeren komercijalan uspjeh (br. 14 u Velikoj Britaniji, a kasnije i Top 40 u SAD-u) sa Costellom koji se pojavljuje na omotu sa onim što je kasnije postalo njegov zaštitni znak, prevelike naočare i markantna sličnost s Buddy Holly. Costello potpisuje ugovor s CBS-a Columbia Records u SAD-u nekoliko mjeseci kasnije.
Costellovu podršku za debi album je dao američki West Coast bend Clover, čiji članovi će kasnije ići na da se pridruže Huey Lewis and the News i Doobie Brothers. Kasnije u 1977, Costello je osnovao svoj stalni prateći bend, Attractions, koji se sastoji od Steve Nieve (rođen Steve Nason, klavir), Bruce Thomas (bas gitara), i Pete Thomas (bubnjevi). On je izdao svoj prvi veliki hit singl, "Watching the Detectives", koji je snimljen s Nieve i Steve Goulding (bubnjevi) i Andrew Bodnar (bas), oboje članovi Graham Parker pratećeg benda The Rumour.
Dana 17. decembra 1977, Costello i Attractions se pojavljuju kao gosti u emisiji Saturday Night Live, kao popuna u zadnji minut umesto Sex Pistolsa. Umesto planirane pesme "Less then zero" iznenadio je SNL tim kad je naglo zaustavio pesmu i započeo izvodjenje druge "Radio, Radio". Ovaj štos mu je osigurao nepojavljivanje na show-u do 1989. Nakon velike turneje s ostalim Stiff izvodjačima zabeleženim na Live Stiff albumu, najvažnije za Costella je snimanje " I Just Dont Know What to do With myself" - bend je snimio "This Year Model" (1978 ). Neki od više popularnih pjesama su britanski hit "(I Don't Want To Go To) Chelsea" i "Pump it up ". Njegova Američka producentska kuća je videla Costella kao takav prioritet da će mu prezime zamijeniti sa riečju Columbia na oznaci originalnog diska.
Od 2000 pa nadalje, Costello se pojavljuje na Town Hall Theatru, New York, u Steve Nieve-oj operi "Welcome to the Voice" uz Ron Sexsmith-a i John Flansburgh-a iz grupe "They Might Be Giants". 2001, Costello na UCLA fakultetu piše muziku za novi balet. On je producirao i pojavio se na albumu pop pjesama za operskog pjevača, Anne Sofie von Otter. Objavljuje album "When I was Cruel" 2002 za Island Records, i na turneji je s novim bendom, Imposters. Pojavljuje se u epizodi How I spent My Strummer Vacation serije The Simpsons. Dana 23. februara 2003 Costello, zajedno sa Bruce Springsteen, Steve Van Zandt, a Dave Grohl izvodi verziju Clash 'London Calling', na 45. dodjeli Grammy nagrada, u čast Clash frontmana Joe Strummer, koji je umro prethodne godine. U martu, Elvis Costello & The Atrakcije su primljeni u Rock and Roll Hall of Fame.
Costello je u Savjetodavnom komitetu Upravnog odbora Jazz Foundation of Amerika. Costello je počeo raditi s Jazz Fondacijom 2001, i bio je izvođač u svim godišnjim dodelama nagrada A Great Night in Harlem od 2006. Costello je donirao svoje vrijeme radeći s Jazz Foundation of America za čuvanje domova i života Američkih starijih jazz i blues muzičara, uključujući i muzičare koji su preživeli uragan Katrina.
Costello je radio sa Paulom McCartneyem, Tony Bennett, Lucinda Williams, Lee Konitz, Brian Eno, i Rubén Blades, kao i mnogim drugim muzičarima koji nisu gore navedeni.
Costello je također ljubitelj muzike, napisao je nekoliko članaka za časopis Vanity Fair, uključujući sažetak onoga kako savršen muzički vikend može biti. On je doprineo dva Grateful Dead tribute albuma, i bio porška Jerry Garcia / Robert Hunter-im melodijama poput "Ship of Fools","Friend of a Devil" i Tennessee Jed-u na koncertu. Njegova suradnja s Bacharach je doprinela ugledu Bacharach-a i osigurala mu mesto u istoriji pop muzike. Costello se također pojavio u dokumentarnim filmovima o pevačima Dusty Springfield, Brian Wilson, Wanda Jackson i Memphis, Tennessee-based Stax Records. On je također intervjuirao jednog od svojih vlastitih utjecaja, Joni Mitchell-a.
2004, Rolling Stone Magazine ga je rangirao kao 80-tog na listi 100 najvećih umjetnika svih vremena.
Diskografija
Albumi:
* My Aim Is True 1977
* This Year’s Model 1978
* Armed Forces 1979
* Get Happy! 1980
* Taking Liberties 1980
* Ten Bloody Marys & Ten How’s Your Fathers 1980
* Trust 1981
* Almost Blue 1981
* Imperial Bedroom 1982
* Punch The Clock 1983
* Goodbye Cruel World 1984
* King Of America 1986
* Blood & Chocolate 1986
* Out Of Our Idiot 1987
* Spike 1989
* Mighty Like A Rose 1991
* The Juliet Letters 1993
* Brutal Youth 1994
* Kojak Variety (альбом каверов) 1995
* All This Useless Beauty 1996
* Extreme Honey — The Very Best 1997
* Painted From Memory 1998
* Secret, Profane & Sugarcane (2009)
Singlovi:
* Elvis Costello — EC;
* Elvis Costello & The Attractions — EC+ATT;
* Elvis Costello & The Attractions with the Royal Philharmonic Orchestra — EC+ATT+RPO;
* The Impostor — IMP;
* The Costello Show — TCS;
* The MacManus Gang — TMG,
* The Coward Brothers — TCB;
* Jimmy Kliff & Elvis Costello & The Attractions — JC+EC+ATT;
* Elvis Costello & The Brodsky Quartet (EC+BQ);
* Elvis Costello & Bert Bakarak-EC+BB
* Elvis Costello & The Imposters — EC+IMP
Izvor:Wikipedija
Rodjen kao Declan Patrick MacManus, u Londonu, sin Lilian i Ross MacManusa, muzičara i vodje benda, živeo je u Twickenham-u. Sa svojim ocem muzičarem koji je svirao trubu i pevao u The Joe Loss Orchestra, prvi put je učestvovao na snimanju televizijske reklame, gde je njegov otac napisao i pevao pesmu a Costello mu bio prateći vokal. Reklama je dobila srebrnu nagradu na Internacionalnom Advertising festivalu 1974 godine.
1971 godine se sa majkom seli u Birkenhead gde oformljava svoj prvi bend, folk duo pod nazivom Rusty, sa Allan Mayes-om. Nakon završene srednje škole, se ponovo vraća u London gde pravi drugi bend Flip City, sa kojim je uglavnom nastupao u pabovima. Bili su aktivni od 1974 do 1976 .Tokom ovog vremena Costello je promenio scensko ime u D.P. Costello. Njegov otac je nastupao pod imenom Day Costello, a Elvis je tad izjavio da je uzeo to ime kao zahvalnost svome ocu.
Da bi se izdržavao, radio je mnogo kancelarijskih poslova, gde je najpoznatiji bio posao u agenciji Elizabeth Arden, koji je spomenuo u pesmi I"m Not Angry" kao fabriku sujete, gde je radio kao činovnik. Neko vreme je radio i kao računarski operator u Midland Bank Centru u Bootley. On je nastavio pisati pjesme, i počeo aktivno da traži ugovor za solo snimanje. Na temelju demo traka, on je potpisao ugovor za nezavisnu kuću Stiff Records. Njegov menadžer u Stiff-u, Jake Rivijera, mu je predložio promjenu imena, kombinujući ime Elvisa Presleya i Costello.
Costellov prvi singl za Stiff je "Less then zero", objavljen 25. marta 1977. Dva mjeseca kasnije, njegov debi album, "My Aim Is True" (1977), objavljen je i imao je umjeren komercijalan uspjeh (br. 14 u Velikoj Britaniji, a kasnije i Top 40 u SAD-u) sa Costellom koji se pojavljuje na omotu sa onim što je kasnije postalo njegov zaštitni znak, prevelike naočare i markantna sličnost s Buddy Holly. Costello potpisuje ugovor s CBS-a Columbia Records u SAD-u nekoliko mjeseci kasnije.
Costellovu podršku za debi album je dao američki West Coast bend Clover, čiji članovi će kasnije ići na da se pridruže Huey Lewis and the News i Doobie Brothers. Kasnije u 1977, Costello je osnovao svoj stalni prateći bend, Attractions, koji se sastoji od Steve Nieve (rođen Steve Nason, klavir), Bruce Thomas (bas gitara), i Pete Thomas (bubnjevi). On je izdao svoj prvi veliki hit singl, "Watching the Detectives", koji je snimljen s Nieve i Steve Goulding (bubnjevi) i Andrew Bodnar (bas), oboje članovi Graham Parker pratećeg benda The Rumour.
Dana 17. decembra 1977, Costello i Attractions se pojavljuju kao gosti u emisiji Saturday Night Live, kao popuna u zadnji minut umesto Sex Pistolsa. Umesto planirane pesme "Less then zero" iznenadio je SNL tim kad je naglo zaustavio pesmu i započeo izvodjenje druge "Radio, Radio". Ovaj štos mu je osigurao nepojavljivanje na show-u do 1989. Nakon velike turneje s ostalim Stiff izvodjačima zabeleženim na Live Stiff albumu, najvažnije za Costella je snimanje " I Just Dont Know What to do With myself" - bend je snimio "This Year Model" (1978 ). Neki od više popularnih pjesama su britanski hit "(I Don't Want To Go To) Chelsea" i "Pump it up ". Njegova Američka producentska kuća je videla Costella kao takav prioritet da će mu prezime zamijeniti sa riečju Columbia na oznaci originalnog diska.
Od 2000 pa nadalje, Costello se pojavljuje na Town Hall Theatru, New York, u Steve Nieve-oj operi "Welcome to the Voice" uz Ron Sexsmith-a i John Flansburgh-a iz grupe "They Might Be Giants". 2001, Costello na UCLA fakultetu piše muziku za novi balet. On je producirao i pojavio se na albumu pop pjesama za operskog pjevača, Anne Sofie von Otter. Objavljuje album "When I was Cruel" 2002 za Island Records, i na turneji je s novim bendom, Imposters. Pojavljuje se u epizodi How I spent My Strummer Vacation serije The Simpsons. Dana 23. februara 2003 Costello, zajedno sa Bruce Springsteen, Steve Van Zandt, a Dave Grohl izvodi verziju Clash 'London Calling', na 45. dodjeli Grammy nagrada, u čast Clash frontmana Joe Strummer, koji je umro prethodne godine. U martu, Elvis Costello & The Atrakcije su primljeni u Rock and Roll Hall of Fame.
Costello je u Savjetodavnom komitetu Upravnog odbora Jazz Foundation of Amerika. Costello je počeo raditi s Jazz Fondacijom 2001, i bio je izvođač u svim godišnjim dodelama nagrada A Great Night in Harlem od 2006. Costello je donirao svoje vrijeme radeći s Jazz Foundation of America za čuvanje domova i života Američkih starijih jazz i blues muzičara, uključujući i muzičare koji su preživeli uragan Katrina.
Costello je radio sa Paulom McCartneyem, Tony Bennett, Lucinda Williams, Lee Konitz, Brian Eno, i Rubén Blades, kao i mnogim drugim muzičarima koji nisu gore navedeni.
Costello je također ljubitelj muzike, napisao je nekoliko članaka za časopis Vanity Fair, uključujući sažetak onoga kako savršen muzički vikend može biti. On je doprineo dva Grateful Dead tribute albuma, i bio porška Jerry Garcia / Robert Hunter-im melodijama poput "Ship of Fools","Friend of a Devil" i Tennessee Jed-u na koncertu. Njegova suradnja s Bacharach je doprinela ugledu Bacharach-a i osigurala mu mesto u istoriji pop muzike. Costello se također pojavio u dokumentarnim filmovima o pevačima Dusty Springfield, Brian Wilson, Wanda Jackson i Memphis, Tennessee-based Stax Records. On je također intervjuirao jednog od svojih vlastitih utjecaja, Joni Mitchell-a.
2004, Rolling Stone Magazine ga je rangirao kao 80-tog na listi 100 najvećih umjetnika svih vremena.
Diskografija
Albumi:
* My Aim Is True 1977
* This Year’s Model 1978
* Armed Forces 1979
* Get Happy! 1980
* Taking Liberties 1980
* Ten Bloody Marys & Ten How’s Your Fathers 1980
* Trust 1981
* Almost Blue 1981
* Imperial Bedroom 1982
* Punch The Clock 1983
* Goodbye Cruel World 1984
* King Of America 1986
* Blood & Chocolate 1986
* Out Of Our Idiot 1987
* Spike 1989
* Mighty Like A Rose 1991
* The Juliet Letters 1993
* Brutal Youth 1994
* Kojak Variety (альбом каверов) 1995
* All This Useless Beauty 1996
* Extreme Honey — The Very Best 1997
* Painted From Memory 1998
* Secret, Profane & Sugarcane (2009)
Singlovi:
* Elvis Costello — EC;
* Elvis Costello & The Attractions — EC+ATT;
* Elvis Costello & The Attractions with the Royal Philharmonic Orchestra — EC+ATT+RPO;
* The Impostor — IMP;
* The Costello Show — TCS;
* The MacManus Gang — TMG,
* The Coward Brothers — TCB;
* Jimmy Kliff & Elvis Costello & The Attractions — JC+EC+ATT;
* Elvis Costello & The Brodsky Quartet (EC+BQ);
* Elvis Costello & Bert Bakarak-EC+BB
* Elvis Costello & The Imposters — EC+IMP
Izvor:Wikipedija
Poslednja izmena od urednika: