David Bowie
- Začetnik teme crvendac_011
- Datum pokretanja
- Učlanjen(a)
- 25.08.2009
- Poruka
- 39.016
Oči u dve boje 
Heterohromija je termin koji označava razliku u boji, a najčešće se odnosi na boju očiju (heterochromia iridium). Poremećaj nastaje zbog distribucije melanina, gde višak daje braon, a manjak plavu boju. Može biti genetski ili stečeno (posledica povrede ili bolesti), a često se sreće i u životinjskom svetu. Zanimljivo je da najpoznatiji predstavnik, David Bowie, zapravo nema heterohromiju, jer mu je, kao posledica povrede, jedna zenica trajno raširena, ali nije druge boje...
Neke od poznatih ličnosti sa različitim očima: Mila Kunis, Dejvid Bouvi, Ilajdža Vud, Kifer Saterlend, Kristofer Voken, Džonatan Ris Majers, Demi Mur, Petsi Kensit, Elizabet Berkli...
Izvor: Livetv.rs
Heterohromija je termin koji označava razliku u boji, a najčešće se odnosi na boju očiju (heterochromia iridium). Poremećaj nastaje zbog distribucije melanina, gde višak daje braon, a manjak plavu boju. Može biti genetski ili stečeno (posledica povrede ili bolesti), a često se sreće i u životinjskom svetu. Zanimljivo je da najpoznatiji predstavnik, David Bowie, zapravo nema heterohromiju, jer mu je, kao posledica povrede, jedna zenica trajno raširena, ali nije druge boje...
Neke od poznatih ličnosti sa različitim očima: Mila Kunis, Dejvid Bouvi, Ilajdža Vud, Kifer Saterlend, Kristofer Voken, Džonatan Ris Majers, Demi Mur, Petsi Kensit, Elizabet Berkli...
Izvor: Livetv.rs
MODERATOR
- Učlanjen(a)
- 02.05.2009
- Poruka
- 30.860
Preminuo legendarni Dejvid Bouvi
Muzička ikona Dejvid Bouvi je preminuo u 70. godini života nakon 18 meseci borbe sa rakom, saopštila je njegova porodica.
Izvor: B92 ponedeljak, 11.01.2016. | 08:07
Foto: Screenshot/YouTube
"Dejvid Bouvi umro je mirno, okružen porodicom, nakon 18 meseci hrabre borbe protiv raka. Iako će mnogi od vas podeliti njihov bol, molimo vas da poštujete njihovo pravo na privatnost dok tuguju", objavio je Bouvijev tim na društvenim mrežama.
Kultni muzičar koji je tokom pola veka obeležio i menjao muzičku scenu pre tri dana je proslavio 69. godina objavivši album "Blackstar", a javnost nije bila upoznata sa njegovom bolešću.
Uticajni pevač, tekstopisac i producent eksperimentisao je sa glam rokom, art rokom, soulom, hard rokom, dens muzikom, popom, pankom i elektronikom tokom svoje karijere koja je trajala duže od 40 godina.
Bouvijev umetnički proboj dogodio se 1972. albumom „The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars” koji je zvezdu predstavio kao vanzemaljca. Stapajući britanske i japanske uticaje i rok sa pozorištem, Bouvi je stvorio živopisni androgini alter ego Zigija Stardasta. Tri godine kasnije postigao je prvi veliki uspeh u Americi singlom “Fame”. Među njegovim nezaboravnim pesmama bile su “Let’s Dance” iz 1983, “Space Oddity”, “Heroes”, “Changes”, “Under Pressure”, “China Girl”, “Modern Love”, “Rebel, Rebel”, “All the Young Dudes”, “Panic in Detroit”, “Fashion”, “Life on Mars”, “Suffragette City”...
Zbog očiju različitih boja (posledica školske tuče) i tananog izgleda, Bouvi je bio prirodan izbor za mnoge neobične filmske uloge, a igrao je i vanzemaljca u nadrealnom filmu Nikolasa Rega “The Man Who Fell to Earth” 1976. Kritičari su bili oduševljeni i njegovom glavnom ulogom u brodvejskom spektaklu iz 1980. “Čovek-slon”. Bouvi je igrao i u poslednjem filmu Marlen Ditrih “Just a Gigolo” (1978), zatvorenika u Drugom svetskom ratu u “Merry Christmas Mr. Lawrence” 1983 i Pontija Pilata u Skorsezeovom “The Last Temptation of Christ” (1988). U filmu “The Prestige” iz 2006. igrao je Nikolu Teslu.
PS
Ša reći.....uvek ću ga pamtiti po ovoj pesmi,bio i ostao MOJ heroj,kako znam za sebe,bio je moj idol...........Heroj
i čuveni Live Aid
Muzička ikona Dejvid Bouvi je preminuo u 70. godini života nakon 18 meseci borbe sa rakom, saopštila je njegova porodica.
Izvor: B92 ponedeljak, 11.01.2016. | 08:07
"Dejvid Bouvi umro je mirno, okružen porodicom, nakon 18 meseci hrabre borbe protiv raka. Iako će mnogi od vas podeliti njihov bol, molimo vas da poštujete njihovo pravo na privatnost dok tuguju", objavio je Bouvijev tim na društvenim mrežama.
Kultni muzičar koji je tokom pola veka obeležio i menjao muzičku scenu pre tri dana je proslavio 69. godina objavivši album "Blackstar", a javnost nije bila upoznata sa njegovom bolešću.
Uticajni pevač, tekstopisac i producent eksperimentisao je sa glam rokom, art rokom, soulom, hard rokom, dens muzikom, popom, pankom i elektronikom tokom svoje karijere koja je trajala duže od 40 godina.
Bouvijev umetnički proboj dogodio se 1972. albumom „The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars” koji je zvezdu predstavio kao vanzemaljca. Stapajući britanske i japanske uticaje i rok sa pozorištem, Bouvi je stvorio živopisni androgini alter ego Zigija Stardasta. Tri godine kasnije postigao je prvi veliki uspeh u Americi singlom “Fame”. Među njegovim nezaboravnim pesmama bile su “Let’s Dance” iz 1983, “Space Oddity”, “Heroes”, “Changes”, “Under Pressure”, “China Girl”, “Modern Love”, “Rebel, Rebel”, “All the Young Dudes”, “Panic in Detroit”, “Fashion”, “Life on Mars”, “Suffragette City”...
Zbog očiju različitih boja (posledica školske tuče) i tananog izgleda, Bouvi je bio prirodan izbor za mnoge neobične filmske uloge, a igrao je i vanzemaljca u nadrealnom filmu Nikolasa Rega “The Man Who Fell to Earth” 1976. Kritičari su bili oduševljeni i njegovom glavnom ulogom u brodvejskom spektaklu iz 1980. “Čovek-slon”. Bouvi je igrao i u poslednjem filmu Marlen Ditrih “Just a Gigolo” (1978), zatvorenika u Drugom svetskom ratu u “Merry Christmas Mr. Lawrence” 1983 i Pontija Pilata u Skorsezeovom “The Last Temptation of Christ” (1988). U filmu “The Prestige” iz 2006. igrao je Nikolu Teslu.
PS
Ša reći.....uvek ću ga pamtiti po ovoj pesmi,bio i ostao MOJ heroj,kako znam za sebe,bio je moj idol...........Heroj
i čuveni Live Aid
- Učlanjen(a)
- 25.08.2009
- Poruka
- 39.016
R.I.P.
UREDNIK
- Učlanjen(a)
- 27.06.2011
- Poruka
- 10.513
Sva lica Dejvida Bouvija (FOTO)
Dejvid Bouvi imao je stil oblačenja i način života koji je bio godinama ispred njegovog vremena. Njegovu autentičnu ličnost pratile su najneverovatnije odevne kombinacije, frizure i mit o očima različitih boja.
IZVOR: B92
Foto: Gettyimages
Vest o smrti Dejvida Bouvija samo dva dana nakon objavljivanja albuma "Blackstar" uzdrmala je svet.
Svestrani umetnik rođen je kao Dejvid Džouns 8. januara 1947. ali je promenio ime 1966. nakon što je Dejvi Džouns iz grupe The Monkees stekao slavu.
Fotografija iz 1965. (Foto: Gettyimages)
Bouvi u svom kostimu koji je dobio naziv Anđeo smrti u The Marquee klubu u Londonu 1973.
U fazi u kojoj je u njegovom telu živeo alter ego Zigi Stardast nosio je najneverovatnije odevne kombinacije, a kosu farbao u narandžasto.
.
Tokom poslednjeg nastupa u ulozi Zigija Stardasta 1973.
.
Sa suprugom Endži Bouvi, 1973. (Foto: Gettyimages)
.
Nastup na turneji Station to Station, 1976. (Foto: Gettyimages)
.
Sa Igijem Popom u Berlinu 1977. (Foto: Gettyimages)
Nakon “hladnijeg” albuma “Station to Station”, ponovo je promenio pristu preselivši se u Nemačku i objavivši album “Low” 1977. To je bila prva od njegove “Berlin Trilogy” (trilogije) na kojoj je sarađivao sa klavijaturistom Brajanom Enom.
Na Glass Spider turneji 1987. (Foto: Gettyimages)
.
U filmu Basquiat 1996. (Foto: Gettyimages)
Bouvi je bio prirodan izbor za mnoge neobične filmske uloge, a igrao je i vanzemaljca u nadrealnom filmu Nikolasa Rega “The Man Who Fell to Earth” 1976.
Kritičari su bili oduševljeni i njegovom glavnom ulogom u brodvejskom spektaklu iz 1980. “Čovek-slon”.
Bouvi je igrao i u poslednjem filmu Marlen Ditrih “Just a Gigolo” (1978), zatvorenika u Drugom svetskom ratu u “Merry Christmas Mr. Lawrence” 1983 i Pontija Pilata u Skorsezeovom “The Last Temptation of Christ” (1988). U filmu “The Prestige” iz 2006. igrao je Nikolu Teslu.
Sa suprugom Iman 1999. (Foto: Gettyimages)
U aprilu 1992. oženio se manekenkom Iman. Imaju ćerku Aleksandriju Leksi Zahru Džouns koja je rođena u avgustu 2000.
Fotografija iz 2001. (Foto: Gettyimages)
Malo je poznato da Bouvi nije rođen sa različitom bojom očiju. On je imao stanje poznato kao anisokorija, što je medicinski izraz za zenice nejednake veličine. Naime 1962. ga je drug iz razreda udario u oko zbog svađe oko jedne devojčice i pritom noktom oštetio Dejvidovu očnu jabučicu. On je kasnije primljen u bolnicu gde je ustanovljeno da su pokidani mišići koji regulišu skupljanje i širenje zenice levog oka i zbog toga je imao dve operacije. Od tada ima trajno proširenu zenicu, zbog čega izgleda kao da su mu oči različite boje.
Oženio se Meri Anđelom Barnet (poznatom i kao Endži Bouvi) 19. marta 1970. a kasnije su dobili sina Zouvija Bouvija (danas reditelja Dankana Džounsa).
Dejvid Bouvi imao je stil oblačenja i način života koji je bio godinama ispred njegovog vremena. Njegovu autentičnu ličnost pratile su najneverovatnije odevne kombinacije, frizure i mit o očima različitih boja.
IZVOR: B92
Foto: Gettyimages
Vest o smrti Dejvida Bouvija samo dva dana nakon objavljivanja albuma "Blackstar" uzdrmala je svet.
Svestrani umetnik rođen je kao Dejvid Džouns 8. januara 1947. ali je promenio ime 1966. nakon što je Dejvi Džouns iz grupe The Monkees stekao slavu.
Fotografija iz 1965. (Foto: Gettyimages)
Bouvi u svom kostimu koji je dobio naziv Anđeo smrti u The Marquee klubu u Londonu 1973.
U fazi u kojoj je u njegovom telu živeo alter ego Zigi Stardast nosio je najneverovatnije odevne kombinacije, a kosu farbao u narandžasto.
.
Tokom poslednjeg nastupa u ulozi Zigija Stardasta 1973.
.
Sa suprugom Endži Bouvi, 1973. (Foto: Gettyimages)
.
Nastup na turneji Station to Station, 1976. (Foto: Gettyimages)
.
Sa Igijem Popom u Berlinu 1977. (Foto: Gettyimages)
Nakon “hladnijeg” albuma “Station to Station”, ponovo je promenio pristu preselivši se u Nemačku i objavivši album “Low” 1977. To je bila prva od njegove “Berlin Trilogy” (trilogije) na kojoj je sarađivao sa klavijaturistom Brajanom Enom.
Na Glass Spider turneji 1987. (Foto: Gettyimages)
.
U filmu Basquiat 1996. (Foto: Gettyimages)
Bouvi je bio prirodan izbor za mnoge neobične filmske uloge, a igrao je i vanzemaljca u nadrealnom filmu Nikolasa Rega “The Man Who Fell to Earth” 1976.
Kritičari su bili oduševljeni i njegovom glavnom ulogom u brodvejskom spektaklu iz 1980. “Čovek-slon”.
Bouvi je igrao i u poslednjem filmu Marlen Ditrih “Just a Gigolo” (1978), zatvorenika u Drugom svetskom ratu u “Merry Christmas Mr. Lawrence” 1983 i Pontija Pilata u Skorsezeovom “The Last Temptation of Christ” (1988). U filmu “The Prestige” iz 2006. igrao je Nikolu Teslu.
Sa suprugom Iman 1999. (Foto: Gettyimages)
U aprilu 1992. oženio se manekenkom Iman. Imaju ćerku Aleksandriju Leksi Zahru Džouns koja je rođena u avgustu 2000.
Fotografija iz 2001. (Foto: Gettyimages)
Malo je poznato da Bouvi nije rođen sa različitom bojom očiju. On je imao stanje poznato kao anisokorija, što je medicinski izraz za zenice nejednake veličine. Naime 1962. ga je drug iz razreda udario u oko zbog svađe oko jedne devojčice i pritom noktom oštetio Dejvidovu očnu jabučicu. On je kasnije primljen u bolnicu gde je ustanovljeno da su pokidani mišići koji regulišu skupljanje i širenje zenice levog oka i zbog toga je imao dve operacije. Od tada ima trajno proširenu zenicu, zbog čega izgleda kao da su mu oči različite boje.
Oženio se Meri Anđelom Barnet (poznatom i kao Endži Bouvi) 19. marta 1970. a kasnije su dobili sina Zouvija Bouvija (danas reditelja Dankana Džounsa).
- Učlanjen(a)
- 25.08.2009
- Poruka
- 39.016
Imam nekoga ko me voli zbog mene: Citati Dejvida Bouvija
U njegovu čast podsećamo nekih od najboljih citata po kojima će ostati upamćen.
Dejvid Bouvi proslavio je 8. januara 2016. svoj 69. rođendan i tom prilikom objavio poslednji album “Blackstar”. Dva dana kasnije, svet je šokirala vest da je legendarni muzičar napustio ovaj svet izgubivši bitku sa karcinomom.
On je posljednih godinu i po dana u tajnosti bolovao od raka, a bitku sa opakom bolešću izgubio je 10. januara. Preminuo je u miru, u krugu porodice, a njegov sin Dankan se i putem svog Twittera oprostio od oca. Posljednjih meseci života, Dejvid je živeo u Njujorku sa suprugom Iman i ćerkom Leksi.
Bouvi će biti upamćen kao jedan od najuticajnijih umetnika i začetnik glam roka.
Svojim jedinstvenim transformacijama uticao je kako na muziku, tako i na modu dok je u svakom javnom nastupu ostavljao utisak osobe koja duboko promišlja život. Zato se u njegovu čast podsećamo nekih od najboljih citata po kojima će ostati upamćen.
#Ja sam instant zvezda. Samo dodajte vodu i promešajte.
#Volim da muzika budi duhove u meni. Ne demone, shvatite, već duhove.
#Uvek me zaprepasti kada me ljudi shvataju ozbiljno. Čak ni ja samog sebe ne shvatam ozbiljno.
#Istina je ta da nema puta. Svi stižemo i odlazimo u istom vremenu.
#Ne znam gde će me put dalje voditi, ali obećavam jedno – neće biti dosadno.
#Nekada su interpretacije mojih pesama mnogo zanimljivije od onoga što sam ja izmislio. To iskreno mislim.
#Neću da budem skroman. Samo je nekoliko izuzetaka ovog pravila – najveći broj muzičara sa kojima sam radio, uradili su svoje najbolje pesme sa mnom.
#Imam nekoga ko me voli zbog mene. I to stvarno pomaže.
#Sutra pripada onima koji ga čuju kako stiže.
#Kada čujete “rok zvezda oženjen supermodelom”, pomislite kako je to sigurno jedna od najboljih stvari na svetu. I jeste.
#Znati šta se dešava u svetu je užasno.
#U akordima i melodijama, nalazi se sve što hoću da kažem. Reči su samo pratnja.
#Kada starite, sva pitanja se pretvore u samo dva. Koliko mi je još ostalo, i šta ću raditi za to vreme.
#Religija je za one koji se boje odlaska u pakao, duhovnost je za one koji su tamo već bili.
#Najveća stvar koju ćete ikada naučiti je ta da volite, i da vas neko zauzvrat voli.
Izvor: Injournal
U njegovu čast podsećamo nekih od najboljih citata po kojima će ostati upamćen.
Dejvid Bouvi proslavio je 8. januara 2016. svoj 69. rođendan i tom prilikom objavio poslednji album “Blackstar”. Dva dana kasnije, svet je šokirala vest da je legendarni muzičar napustio ovaj svet izgubivši bitku sa karcinomom.
On je posljednih godinu i po dana u tajnosti bolovao od raka, a bitku sa opakom bolešću izgubio je 10. januara. Preminuo je u miru, u krugu porodice, a njegov sin Dankan se i putem svog Twittera oprostio od oca. Posljednjih meseci života, Dejvid je živeo u Njujorku sa suprugom Iman i ćerkom Leksi.
Bouvi će biti upamćen kao jedan od najuticajnijih umetnika i začetnik glam roka.
Svojim jedinstvenim transformacijama uticao je kako na muziku, tako i na modu dok je u svakom javnom nastupu ostavljao utisak osobe koja duboko promišlja život. Zato se u njegovu čast podsećamo nekih od najboljih citata po kojima će ostati upamćen.
#Ja sam instant zvezda. Samo dodajte vodu i promešajte.
#Volim da muzika budi duhove u meni. Ne demone, shvatite, već duhove.
#Uvek me zaprepasti kada me ljudi shvataju ozbiljno. Čak ni ja samog sebe ne shvatam ozbiljno.
#Istina je ta da nema puta. Svi stižemo i odlazimo u istom vremenu.
#Ne znam gde će me put dalje voditi, ali obećavam jedno – neće biti dosadno.
#Nekada su interpretacije mojih pesama mnogo zanimljivije od onoga što sam ja izmislio. To iskreno mislim.
#Neću da budem skroman. Samo je nekoliko izuzetaka ovog pravila – najveći broj muzičara sa kojima sam radio, uradili su svoje najbolje pesme sa mnom.
#Imam nekoga ko me voli zbog mene. I to stvarno pomaže.
#Sutra pripada onima koji ga čuju kako stiže.
#Kada čujete “rok zvezda oženjen supermodelom”, pomislite kako je to sigurno jedna od najboljih stvari na svetu. I jeste.
#Znati šta se dešava u svetu je užasno.
#U akordima i melodijama, nalazi se sve što hoću da kažem. Reči su samo pratnja.
#Kada starite, sva pitanja se pretvore u samo dva. Koliko mi je još ostalo, i šta ću raditi za to vreme.
#Religija je za one koji se boje odlaska u pakao, duhovnost je za one koji su tamo već bili.
#Najveća stvar koju ćete ikada naučiti je ta da volite, i da vas neko zauzvrat voli.
Izvor: Injournal
Član
- Učlanjen(a)
- 27.01.2011
- Poruka
- 306
IN MEMORIAM – DEJVID BOUVI (1947–2016) >
Onstage in January 1990. Photo: PA
izvor -NME
Ima li koga kod kuće?
U SVOM ROMANU SA MNOGO LIKOVA, KOJI JE PISAO CEO ŽIVOT, NA JEDAN POMALO ČAPLINOVSKI NAČIN ISPRIČAO JE PRIČU O MALOM ČOVEKU, IZGUBLJENOM U SVETU U KOME NIKO NE MARI NI ZA KOGA I U KOM NIKO NIKOM NIJE POTREBAN. BOUVI JE BIO GOROSTASNO VELIKI ZATO ŠTO JE, SVE VREME, KROZ SVOJE RAZNE LIČNOSTI – IGRAO NAS
Now my Brother lays upon the Rocks
He could be dead, He could be not
He could be You
He’s Camelian, Comedian,
Corinthian and Caricature
Shooting-up Pie-in-the-Sky
The Bewlay Brothers
"The Bewlay Brothers",
Hunky Dory, ’71.
Rođendani su imali veliki značaj za Dejvida Bouvija.
Nije da nismo mogli da naslutimo: posle deset godina tišine, pojavio se niotkuda dobar album, pa potom još jedan. Nisu delovali umorno – nipošto – već više kao svođenje računa, primereno životnom dobu, ali postojao je ipak i osećaj kao da neko želi brzo da podeli sa nama sve što je još moglo da se podeli. Postalo je još sumnjivije kad su se pojavili novi video-spotovi – kao da već nije bilo dovoljno što je neko proslavio 66. rođendan sa beskrajno tužnim singlom Where Are We Now?, koji je 2013. najavio povratnički album The Next Day – za svoj 69. objavio je, pokazalo se, oproštajni Blackstar, na veličanstven način zaokružujući sve što je za života uradio.
Kao da nas je neko koga poznajemo pozvao na grandioznu rođendansku žurku, na kojoj smo imali čast da se oprostimo od njega, dok nam on peva. Bouvi je uvek umeo da poentira.
Blackstar, 2016.
PROZOR U MODERNI SVET: Dejvid Bouvi je došao iz jednog sveta u kome je modernost napravljena, kao način da se živi bolje, bogatije, plemenitije i čoveku primerenije. U tom smislu, vizionarski deo njegove karijere trajao je od faktički drugog albuma Space Oditty1969. do Scary Monsters... iz 1980. – tačno se poklapajući sa periodom moderne u popularnoj muzici. Tokom tog perioda, Bouvi je sa uspehom bio ključni akter na sceni koji je otvorio sva kulturno relevantna poglavlja, koja su sledećih decenija oblikovala svetski šou-biznis i njegov svetlucavi odsjaj u društvu.
Rekapitulirajmo za trenutak ono što bi svi morali odavno da znaju: zahvaljujući scenskom iskustvu, vizuelni deo pojave uspešno je učinio jednako važnim delom rokenrol izraza, kao što je i muzički; učinio je odevanje i preodevanje delom poruke, što mu je olakšalo kretanje po televizijskoj eri koja je upravo ulazila u svoje zlatno doba. Savršeno je vladao medijima i svesno ih koristio, proširujući svoj izraz i van granica snimljenog materijala – svaki istup bio je dobra prilika da se nešto doda u priči. Okrenuo se drugoj, nepoznatoj strani sebe, šta god to bilo, pa i onoj strani koja misli da je ženska, uglavnom se ne plašeći ništa da proba.
Sve je to već negde postojalo u umetnosti, ali nikad ranije nije bilo tako orkestrirano ispričano u popularnoj kulturi, dostupnoj milionima – Bouvi je bio jedan od glavnih protagonista velike demokratizacije umetnosti i njene pristupačnosti svima kroz sredstva masovne komunikacije. Ali onda je nekako brzo posle 1980. došao period postmoderne, kao nečega u čemu ništa važno nije više pokrenuto čisto humanim porivima, a kao glavna karakteristika danas nam se ukazuje isključivo permanentno otkrivanje novih načina da se zaradi novac.
Nije Bouvi ni u tome bio loš, štaviše, bio je sasvim dobar u stalnom prepakivanju sebe, ali nekako kao da je rešio da ne ulaže sebe onoliko. I u tome je bio perfektno u duhu vremena – poslednjih tridesetak godina – i imao je ozbiljnu poentu.
NE ZATVARAJTE VRATA: Dejvid Bouvi je došao iz sveta koga se malo ko seća – gladnog, sivog, posleratnog, uniformnog. Cela njegova borba svodila se na to da se bude svoj, na svaki način, jer se odazivao na onaj stari nauk da je biti svoj jedino što na kraju dana čovek stvarno ima. Zato je tako uspešno ohrabrio mnoge da budu ono što jesu, i to će svako navesti kao esencijalno bouvijevsko iskustvo.
Likovi koje je kreirao govorili su zato uvek jedno te isto, ako ste ih pažljivo slušali – bez obzira koliko bilo teško, možeš uraditi stvari na svoj način. Prvi je davao takav primer: način na koji je izgledao uvek je bio samo njegov, način na koji se kretao uvek je bio samo njegov, način na koji je mimikom podržavao reči uvek je bio samo njegov, način na koji je pevao uvek je bio samo njegov, način na koji su njegovi mnogobrojni bendovi svirali – uvek je bio njegov i samo njegov.
U jednom novom, sadašnjem, ponovo uniformnom svetu – ovaj put uniformnom u bezličnoj šarolikosti – sam pogled na njegove najblaže rečeno slikovite spotove na Jutjubu i drugde, dovoljan je da uzburka. Oni jednostavno kipte od života i štrče po tome što i dalje jasno vidite kako se neko ko stoji iza njih iz sve snage trudi da nam nešto kaže.
HEROJI NA JEDAN DAN: Jer svi ti njegovi likovi, za koje se nedoučeni spisatelji uvek hvataju, služili su samo da se ispriča priča. U svom romanu sa mnogo lica, koji je pisao ceo život, u svom jedinstvenom filmu koji je sam režirao i u njemu igrao, u predstavi sa mnogo karaktera koji su svi bili opet on sam – na jedan pomalo čaplinovski način ispričao je priču o malom čoveku, izgubljenom u svetu u kome niko ne mari ni za koga i niko nikom nije potreban. Ukratko, Bouvi je bio gorostasno veliki zato što je, sve vreme, kroz svoje razne ličnosti – igrao nas.
Njegova osnovna magija bila je drska moć da nam se obrati kao da priča samo nama. Svako ko se upustio u osećanje njegovih pesama, zna da je Bouvi bio najbolji kad je glumio sudbine raznih likova i pričao njihove priče koje su mogle biti i naše – u tome smo se uvek svi nalazili, jer je bio tako uverljiv, i zavodljiv u svojoj ljubavi za život takav kakav je, dok je muzika trajala, a mi, zatečeni, postajali "heroji".
Zigi nam je sad preneo poslednju poruku od vanzemaljaca; kao što je odavno proreknuto, Major Tom je odleteo u svemir da se nikad više ne vrati, dok se čovek koji je prodao svet vratio da nam kaže:
"We must have died alone, a long long time ago".
Da li je iko ostao kod kuće?
Leave my shoes, and door unlocked
I might just slip away
Just for the Day, Hey!
Please come Away, Hey!
- izvor
VREME | BR 1306 | 14. JANUAR 2016
____________________________________________________________________
fotograf - MICK ROCK
izvor - Rolling Stone, See Iconic David Bowie Photos From Ziggy Stardust Era
MickRockweb_.jpg)
David Bowie and Mick Ronson enjoy a British Rail lunch on the train from London to Aberdeen on May 14th, 1973.
MickRockweb_.jpg)
Bowie at Haddon Hall in Beckenham, U.K., in March 1972.
MickRockweb_.jpg)
This photo of Bowie trying to bite Ronson's guitar onstage at Oxford Town Hall in 1972 was met with controversy when it was published in Melody Maker on June 20th.
MickRockweb_.jpg)
Bowie on board the luxury liner the QE2 in January 1973.
I'm an alligator, I'm a mama-papa coming for you
I'm the space invader, I'll be a rock 'n' rollin' bitch for you
Keep your mouth shut,
you're squawking like a pink monkey bird
And I'm busting up my brains for the words
Keep your 'lectric eye on me babe
Put your ray gun to my head
Press your space face close to mine, love...
_________________________________________________________________________________
source - NME, 20 Photos To Remember Visionary Genius David Bowie
And so the story goes...
At a party thrown by publicist Rodney Bingenheimer at lawyer Paul Figen's house, Los Angeles, 1971.
Photo: Getty
At home in Beckenham, April 1972.
Photo: Getty
Breaking up is hard, but keeping dark is hateful
I had so many dreams,
I had so many breakthroughs
But you, my love, were kind, but love has left you
dreamless
The door to dreams was closed.
Your park was real dreamless
Perhaps you're smiling now,
smiling through this darkness
But all I had to give was the guilt for dreaming
______________________________________________________________________________
source - the guardian.com/music/gallery/2012/jan/08/david-bowie-65-pictures
1976: In Los Angeles, California, around the time Bowie adopted the persona of the Thin White Duke
Photograph: Steve Schapiro/Corbis
...The return of the Thin White Duke, throwing darts in lovers' eyes
The return of the Thin White Duke, making sure white stays
Once there were mountains on mountains
And once there were sun birds to soar with
And once I could never be down...
It's too late to be late again
It's too late to be hateful
The European cannon is here, yes it's here
______________________________________________________________________________
source - retro-vintage-photography.blogspot.rs
ph. - Brian Ward. 1971
___________________________________________________________________________
Please trip them gently, they don't like to fall, oh by jingo
There's no room for anger, we're all very small, oh by jingo
We're painting our faces and dressing in thoughts from the skies, from paradise
But they think that we're holding a secretive ball
Won't someone invite them
They're just taller children (ooh) that's all, after all
Man is an obstacle, sad as the clown, oh by jingo
So hold on to nothing, and he won't let you down, oh by jingo
Some people are marching together and some on their own
Quite alone
Others are running, the smaller ones crawl
But some sit in silence, they're just older children
That's all, after all
I sing with impertinence, shading impermanent chords
With my words
I've borrowed your time and I'm sorry I called
But the thought just occurred that we're nobody's children at all, after all
Live your rebirth and do what you will, oh by jingo
Forget all I've said, please bear me no ill, oh by jingo
After all, after all
Onstage in January 1990. Photo: PA
izvor -NME
Ima li koga kod kuće?
dragan ambrozić
U SVOM ROMANU SA MNOGO LIKOVA, KOJI JE PISAO CEO ŽIVOT, NA JEDAN POMALO ČAPLINOVSKI NAČIN ISPRIČAO JE PRIČU O MALOM ČOVEKU, IZGUBLJENOM U SVETU U KOME NIKO NE MARI NI ZA KOGA I U KOM NIKO NIKOM NIJE POTREBAN. BOUVI JE BIO GOROSTASNO VELIKI ZATO ŠTO JE, SVE VREME, KROZ SVOJE RAZNE LIČNOSTI – IGRAO NAS
Now my Brother lays upon the Rocks
He could be dead, He could be not
He could be You
He’s Camelian, Comedian,
Corinthian and Caricature
Shooting-up Pie-in-the-Sky
The Bewlay Brothers
"The Bewlay Brothers",
Hunky Dory, ’71.
Rođendani su imali veliki značaj za Dejvida Bouvija.
Nije da nismo mogli da naslutimo: posle deset godina tišine, pojavio se niotkuda dobar album, pa potom još jedan. Nisu delovali umorno – nipošto – već više kao svođenje računa, primereno životnom dobu, ali postojao je ipak i osećaj kao da neko želi brzo da podeli sa nama sve što je još moglo da se podeli. Postalo je još sumnjivije kad su se pojavili novi video-spotovi – kao da već nije bilo dovoljno što je neko proslavio 66. rođendan sa beskrajno tužnim singlom Where Are We Now?, koji je 2013. najavio povratnički album The Next Day – za svoj 69. objavio je, pokazalo se, oproštajni Blackstar, na veličanstven način zaokružujući sve što je za života uradio.
Kao da nas je neko koga poznajemo pozvao na grandioznu rođendansku žurku, na kojoj smo imali čast da se oprostimo od njega, dok nam on peva. Bouvi je uvek umeo da poentira.
PROZOR U MODERNI SVET: Dejvid Bouvi je došao iz jednog sveta u kome je modernost napravljena, kao način da se živi bolje, bogatije, plemenitije i čoveku primerenije. U tom smislu, vizionarski deo njegove karijere trajao je od faktički drugog albuma Space Oditty1969. do Scary Monsters... iz 1980. – tačno se poklapajući sa periodom moderne u popularnoj muzici. Tokom tog perioda, Bouvi je sa uspehom bio ključni akter na sceni koji je otvorio sva kulturno relevantna poglavlja, koja su sledećih decenija oblikovala svetski šou-biznis i njegov svetlucavi odsjaj u društvu.
Rekapitulirajmo za trenutak ono što bi svi morali odavno da znaju: zahvaljujući scenskom iskustvu, vizuelni deo pojave uspešno je učinio jednako važnim delom rokenrol izraza, kao što je i muzički; učinio je odevanje i preodevanje delom poruke, što mu je olakšalo kretanje po televizijskoj eri koja je upravo ulazila u svoje zlatno doba. Savršeno je vladao medijima i svesno ih koristio, proširujući svoj izraz i van granica snimljenog materijala – svaki istup bio je dobra prilika da se nešto doda u priči. Okrenuo se drugoj, nepoznatoj strani sebe, šta god to bilo, pa i onoj strani koja misli da je ženska, uglavnom se ne plašeći ništa da proba.
Sve je to već negde postojalo u umetnosti, ali nikad ranije nije bilo tako orkestrirano ispričano u popularnoj kulturi, dostupnoj milionima – Bouvi je bio jedan od glavnih protagonista velike demokratizacije umetnosti i njene pristupačnosti svima kroz sredstva masovne komunikacije. Ali onda je nekako brzo posle 1980. došao period postmoderne, kao nečega u čemu ništa važno nije više pokrenuto čisto humanim porivima, a kao glavna karakteristika danas nam se ukazuje isključivo permanentno otkrivanje novih načina da se zaradi novac.
Nije Bouvi ni u tome bio loš, štaviše, bio je sasvim dobar u stalnom prepakivanju sebe, ali nekako kao da je rešio da ne ulaže sebe onoliko. I u tome je bio perfektno u duhu vremena – poslednjih tridesetak godina – i imao je ozbiljnu poentu.
NE ZATVARAJTE VRATA: Dejvid Bouvi je došao iz sveta koga se malo ko seća – gladnog, sivog, posleratnog, uniformnog. Cela njegova borba svodila se na to da se bude svoj, na svaki način, jer se odazivao na onaj stari nauk da je biti svoj jedino što na kraju dana čovek stvarno ima. Zato je tako uspešno ohrabrio mnoge da budu ono što jesu, i to će svako navesti kao esencijalno bouvijevsko iskustvo.
Likovi koje je kreirao govorili su zato uvek jedno te isto, ako ste ih pažljivo slušali – bez obzira koliko bilo teško, možeš uraditi stvari na svoj način. Prvi je davao takav primer: način na koji je izgledao uvek je bio samo njegov, način na koji se kretao uvek je bio samo njegov, način na koji je mimikom podržavao reči uvek je bio samo njegov, način na koji je pevao uvek je bio samo njegov, način na koji su njegovi mnogobrojni bendovi svirali – uvek je bio njegov i samo njegov.
U jednom novom, sadašnjem, ponovo uniformnom svetu – ovaj put uniformnom u bezličnoj šarolikosti – sam pogled na njegove najblaže rečeno slikovite spotove na Jutjubu i drugde, dovoljan je da uzburka. Oni jednostavno kipte od života i štrče po tome što i dalje jasno vidite kako se neko ko stoji iza njih iz sve snage trudi da nam nešto kaže.
HEROJI NA JEDAN DAN: Jer svi ti njegovi likovi, za koje se nedoučeni spisatelji uvek hvataju, služili su samo da se ispriča priča. U svom romanu sa mnogo lica, koji je pisao ceo život, u svom jedinstvenom filmu koji je sam režirao i u njemu igrao, u predstavi sa mnogo karaktera koji su svi bili opet on sam – na jedan pomalo čaplinovski način ispričao je priču o malom čoveku, izgubljenom u svetu u kome niko ne mari ni za koga i niko nikom nije potreban. Ukratko, Bouvi je bio gorostasno veliki zato što je, sve vreme, kroz svoje razne ličnosti – igrao nas.
Njegova osnovna magija bila je drska moć da nam se obrati kao da priča samo nama. Svako ko se upustio u osećanje njegovih pesama, zna da je Bouvi bio najbolji kad je glumio sudbine raznih likova i pričao njihove priče koje su mogle biti i naše – u tome smo se uvek svi nalazili, jer je bio tako uverljiv, i zavodljiv u svojoj ljubavi za život takav kakav je, dok je muzika trajala, a mi, zatečeni, postajali "heroji".
Zigi nam je sad preneo poslednju poruku od vanzemaljaca; kao što je odavno proreknuto, Major Tom je odleteo u svemir da se nikad više ne vrati, dok se čovek koji je prodao svet vratio da nam kaže:
"We must have died alone, a long long time ago".
Da li je iko ostao kod kuće?
Leave my shoes, and door unlocked
I might just slip away
Just for the Day, Hey!
Please come Away, Hey!
- izvor
VREME | BR 1306 | 14. JANUAR 2016
____________________________________________________________________
fotograf - MICK ROCK
izvor - Rolling Stone, See Iconic David Bowie Photos From Ziggy Stardust Era
David Bowie and Mick Ronson enjoy a British Rail lunch on the train from London to Aberdeen on May 14th, 1973.
Bowie at Haddon Hall in Beckenham, U.K., in March 1972.
This photo of Bowie trying to bite Ronson's guitar onstage at Oxford Town Hall in 1972 was met with controversy when it was published in Melody Maker on June 20th.
Bowie on board the luxury liner the QE2 in January 1973.
I'm an alligator, I'm a mama-papa coming for you
I'm the space invader, I'll be a rock 'n' rollin' bitch for you
Keep your mouth shut,
you're squawking like a pink monkey bird
And I'm busting up my brains for the words
Keep your 'lectric eye on me babe
Put your ray gun to my head
Press your space face close to mine, love...
_________________________________________________________________________________
source - NME, 20 Photos To Remember Visionary Genius David Bowie
And so the story goes...
At a party thrown by publicist Rodney Bingenheimer at lawyer Paul Figen's house, Los Angeles, 1971.
Photo: Getty
At home in Beckenham, April 1972.
Photo: Getty
Breaking up is hard, but keeping dark is hateful
I had so many dreams,
I had so many breakthroughs
But you, my love, were kind, but love has left you
dreamless
The door to dreams was closed.
Your park was real dreamless
Perhaps you're smiling now,
smiling through this darkness
But all I had to give was the guilt for dreaming
______________________________________________________________________________
source - the guardian.com/music/gallery/2012/jan/08/david-bowie-65-pictures
1976: In Los Angeles, California, around the time Bowie adopted the persona of the Thin White Duke
Photograph: Steve Schapiro/Corbis
...The return of the Thin White Duke, throwing darts in lovers' eyes
The return of the Thin White Duke, making sure white stays
Once there were mountains on mountains
And once there were sun birds to soar with
And once I could never be down...
It's too late to be late again
It's too late to be hateful
The European cannon is here, yes it's here
______________________________________________________________________________
source - retro-vintage-photography.blogspot.rs
ph. - Brian Ward. 1971
___________________________________________________________________________
Please trip them gently, they don't like to fall, oh by jingo
There's no room for anger, we're all very small, oh by jingo
We're painting our faces and dressing in thoughts from the skies, from paradise
But they think that we're holding a secretive ball
Won't someone invite them
They're just taller children (ooh) that's all, after all
Man is an obstacle, sad as the clown, oh by jingo
So hold on to nothing, and he won't let you down, oh by jingo
Some people are marching together and some on their own
Quite alone
Others are running, the smaller ones crawl
But some sit in silence, they're just older children
That's all, after all
I sing with impertinence, shading impermanent chords
With my words
I've borrowed your time and I'm sorry I called
But the thought just occurred that we're nobody's children at all, after all
Live your rebirth and do what you will, oh by jingo
Forget all I've said, please bear me no ill, oh by jingo
After all, after all
Poslednja izmena od urednika:
Član
- Učlanjen(a)
- 27.01.2011
- Poruka
- 306
London - 11. januar 2016.
Crowds of fans gathered in tribute to Bowie at a mural in his birthplace of Brixton, south London painted by street artist James Cochran, aka Jimmy C
Bowie's death has dominated the news
source - Bbc.com/news/
___________________________________________________________________
In a statement released publicly (via BBC News), Brian Eno has said: "David's death came as a complete surprise, as did nearly everything else about him. I feel a huge gap now. We knew each other for over 40 years, in a friendship that was always tinged by echoes of [comic characters] Pete and Dud."
"Over the last few years - with him living in New York and me in London - our connection was by email," Eno continued. "We signed off with invented names: some of his were Mr Showbiz, Milton Keynes, Rhoda Borrocks and the Duke of Ear."
"I received an email from him seven days ago. It was as funny as always, and as surreal, looping through word games and allusions and all the usual stuff we did. It ended with this sentence: 'Thank you for our good times, Brian. they will never rot'. And it was signed 'Dawn'.
I realise now he was saying goodbye."
source - Nme.com/news/david-bowie/90711
___________________________________________________________________________________
Blackstar
Something happened on the day he died
Spirit rose a metre and stepped aside
Somebody else took his place, and bravely cried:
(I'm a blackstar, I'm a blackstar)...
Lazarus
Look up here, I’m in heaven
I’ve got scars that can’t be seen
I’ve got drama, can’t be stolen
Everybody knows me now
Look up here, man, I’m in danger
I’ve got nothing left to lose
I’m so high it makes my brain whirl
Dropped my cell phone down below
Ain’t that just like me...
Oh I’ll be free
Just like that bluebird
Oh I’ll be free
Ain’t that just like me
Crowds of fans gathered in tribute to Bowie at a mural in his birthplace of Brixton, south London painted by street artist James Cochran, aka Jimmy C
Bowie's death has dominated the news
source - Bbc.com/news/
___________________________________________________________________
In a statement released publicly (via BBC News), Brian Eno has said: "David's death came as a complete surprise, as did nearly everything else about him. I feel a huge gap now. We knew each other for over 40 years, in a friendship that was always tinged by echoes of [comic characters] Pete and Dud."
"Over the last few years - with him living in New York and me in London - our connection was by email," Eno continued. "We signed off with invented names: some of his were Mr Showbiz, Milton Keynes, Rhoda Borrocks and the Duke of Ear."
"I received an email from him seven days ago. It was as funny as always, and as surreal, looping through word games and allusions and all the usual stuff we did. It ended with this sentence: 'Thank you for our good times, Brian. they will never rot'. And it was signed 'Dawn'.
I realise now he was saying goodbye."
source - Nme.com/news/david-bowie/90711
___________________________________________________________________________________
Blackstar
Something happened on the day he died
Spirit rose a metre and stepped aside
Somebody else took his place, and bravely cried:
(I'm a blackstar, I'm a blackstar)...
Lazarus
Look up here, I’m in heaven
I’ve got scars that can’t be seen
I’ve got drama, can’t be stolen
Everybody knows me now
Look up here, man, I’m in danger
I’ve got nothing left to lose
I’m so high it makes my brain whirl
Dropped my cell phone down below
Ain’t that just like me...
Oh I’ll be free
Just like that bluebird
Oh I’ll be free
Ain’t that just like me
Poslednja izmena od urednika: