Sta mislite o verskom fanatizmu ?

[yukic]

Da li na takve osobe treba gledati kao na prave vernike (kakvima oni sebe smatraju) ili su oni u potpunosti štetni za svoju veru?
[/U]

Ne bih rekao da su štetni za svoju veru, pre bih rekao da su to budale, a to je najblaža formulacija. Jedna moždana vijuga više od kokoške da ne sere po dvorištu.

 

[Jurivaka]

"Ništa nije opasnije nego sigurnost da si u pravu. Ništa nije potencijalno tako razorno kao opsesija istinom koja se smatra apsolutnom. Svi zločini u istoriji bili su rezultat jedne ili druge vrste fanatizma. Svi istorijski pokolji činjeni su u ime kreposti, istinite religije, legitimnog nacionalizma, pravedne politike ili ispravne ideologije, ukratko - u ime borbe protiv nečije druge istine."
Francois Jacob
Ove Jacob-sove rečenice pokazuju suštinu problema kada je u pitanju bilo koji fanatizam, pa i onaj religijski. Fanatizam je takvo stanje ljudskog duha, ili tačnije rečeno, ljudske misli, koje tu misao redukuje do te mjere, da ona postaje isključiva, apsolutna, dovoljna sama sebi, a istovremeno nesposobna da primi ili prihvati bilo kakve druge mogućnosti o postojanju druge i drugačije istine. Sa fanaticima nema niti može biti dijaloga; jer dijalog se vodi između onih koji tragaju za istinom, koji sučeljavaju argumenete, koji su spremni da salušaju drugoga...
Na pitanje da li su to pravi vjernici, ja bih odgovorio da nisu, jer oni ne razumiju ni osnovni postulat svoje vjere, a to je ljubav i tolerancija prema svakom čovjeku. Oni vjeru shvataju kao borbenu jedinicu, koja mora biti spremna da ognjem i mačem dokazuje svoju vrijednost.

 

[Gundark]

S obzirom da ja neznam ni jednu zvaničnu religiju koja je u osnovi nasilna (pa čak ni islam koji bi po Kuranu trebao biti jedna od tolerantnijih religija), fanatikom bih smatrao osobu koja je neiskrena po pitanju svoje vere, i čvrsto se drži svojih namerno iskrivljenih ubeđenja iz najčešće sebičnih razloga. Svaki verski fanatik je već u okviru svoje vere mogao da pronađe svoju neispravnost samo ako je bio iskren. Inače, u hrišćanstvu (a trebalo bi i u drugim religijama) osnovna stvar je stalno preispitavati sebe i svoje postupke jer je čovek slab i povodljiv. Ko smatra da je bezgrešan već je pao.

 

[misao]

"Ništa nije opasnije nego sigurnost da si u pravu. Ništa nije potencijalno tako razorno kao opsesija istinom koja se smatra apsolutnom. Svi zločini u istoriji bili su rezultat jedne ili druge vrste fanatizma. Svi istorijski pokolji činjeni su u ime kreposti, istinite religije, legitimnog nacionalizma, pravedne politike ili ispravne ideologije, ukratko - u ime borbe protiv nečije druge istine."
Francois Jacob
Ove Jacob-sove rečenice pokazuju suštinu problema kada je u pitanju bilo koji fanatizam, pa i onaj religijski. Fanatizam je takvo stanje ljudskog duha, ili tačnije rečeno, ljudske misli, koje tu misao redukuje do te mjere, da ona postaje isključiva, apsolutna, dovoljna sama sebi, a istovremeno nesposobna da primi ili prihvati bilo kakve druge mogućnosti o postojanju druge i drugačije istine. Sa fanaticima nema niti može biti dijaloga; jer dijalog se vodi između onih koji tragaju za istinom, koji sučeljavaju argumenete, koji su spremni da salušaju drugoga...
Na pitanje da li su to pravi vjernici, ja bih odgovorio da nisu, jer oni ne razumiju ni osnovni postulat svoje vjere, a to je ljubav i tolerancija prema svakom čovjeku. Oni vjeru shvataju kao borbenu jedinicu, koja mora biti spremna da ognjem i mačem dokazuje svoju vrijednost.

Najopasniji su oni prikriveni. Bucni, oni koji pricaju glasno, ekstrovertni su uocljivi. Ali prikriveni...

Neko je u jednom od postova napisao nesto u smislu da su neobrazovani, sto nije tacno. Ima medju njima i visoko obrazovanih. Oni su cesto prikriveni, s maskom na licu, uspesno se kriju iza uljudnosti, lepih manira, povucenosti. (Na primer, piloti u teroristickoj akciji 11. septembra bili su obrazovani).