BLIC ŽENA
Vantelesna oplodnja je najefikasnija metoda za bračne parove koji ni na koji drugi način nisu uspeli da ostvare trudnoću, kaže dr Milica Ilić, ginekolog u specijalnoj ginekološkoj ordinaciji "Jevremova", koja je uključena u program vantelesne oplodnje o trošku države.
Vantelesna oplodnja predstavlja krunu lečenja steriliteta u modernoj medicini. Najefikasnija je metoda lečenja za parove koji ni na koji drugi način nisu uspeli da ostvare trudnoću, kaže dr Milica Ilić, ginekolog u Specijalnoj ginekološkoj bolnici „Jevremova“.
– Vantelesna oplodnja o trošku države veoma je human, koristan i potreban program jer pomaže mnogim bračnim parovima koji možda nikada ne bi imali mogućnosti da pokušaju da ostvare svoj san o roditeljstvu. Takvi bračni parovi moraju da ispunjavaju određene kriterijume, o kojima se mogu raspitati kod svog ginekologa u domu zdravlja. Jedan od kriterijuma je starosna granica, i ona je od pre nekoliko meseci pomerena na 40 godina – objašnjava dr Ilić.
Kao najčešće uzroke neplodnosti zbog kojih se parovi usmeravaju na VTO naša sagovornica navodi:
– loš spermogram
– neprohodne (ili nedovoljno prohodne) jajovode
– hormonske poremećaje kod pacijentkinja, zbog kojih izostaje ovulacija
– kandidati za vantelesnu oplodnju su i parovi kod kojih drugi načini lečenja steriliteta nisu urodili plodom iako naizgled imaju sve dobre rezultate.
PRVO ISPITIVANJA
Dr Ilić pojašnjava da parovi koji imaju problem sa začećem prvo moraju da prođu inicijalna ispitivanja uzroka neplodnosti jer, osim vantelesne oplodnje, postoje i drugi načini lečenja steriliteta.
– Kao prvo i najjednostavnije, treba uraditi ispitivanje spermograma, zatim prohodnosti jajovoda, tj. treba videti postoji li neka mehanička prepreka za spajanje jajne ćelije i spermatozoida. Žene treba da urade bazalni hormonski status, kojim se određuje nivo određenih hormona, jer nam on govori koliko su jajnici „stari“ i kolike su njihove rezerve. Ukoliko je spermogram zadovoljavajući, jajovodi prohodni, a jajnici s dobrim rezervama, prvo se savetuju drugi načini ostvarivanja trudnoće kao što je planiranje odnosa u plodnim danima ili intrauterina inseminacija – ističe dr Ilić.
Šanse
– Kod mlađih žena i muškaraca s dobrim spermogramom šanse za uspeh vantelesne oplodnje su visoke. Kod pacijentkinja starijih od 40 godina šanse su manje od 10 odsto. To je razlog zbog koga neke ordinacije i ne primaju žene koje su ušle u petu deceniju. U „Jevremovoj“ ih ne odbijamo, ali je naša dužnost da im objasnimo kakve su im šanse – kaže dr Ilić.
Stižu mali Beograđani
Beograd je za ovu godinu izdvojio 50 miliona dinara za finansiranje drugog pokušaja vantelesne oplodnje za 215 parova.
FAZE VANTELESNE OPLODNJE
Procedura prijavljivanja za besplatnu vantelesnu oplodnju započinje odlaskom u filijalu RZZO u mestu stanovanja, gde se parovi opredeljuju u kojoj ustanovi će obavljati postupak. Nakon toga sledi odlazak na Komisiju za VTO, koja se nalazi u kliničkim centrima u Beogradu, Novom Sadu i Nišu. Procedura prijavljivanja i odlaska na Komisiju u najvećem broju slučajeva ne traje duže od mesec dana.
Nakon što Komisija dâ odobrenje, započinje se s postupkom.
– Proces VTO je individualan za svaku pacijentkinju. Najčešća faza koja prethodi stimulaciji jajnika u proseku traje 15-ak dana. Pacijentkinje svakodnevno primaju lekove (injekcije) pomoću kojih se smiruju prirodni hormoni koji regulišu menstrualni ciklus – objašnjava dr Ilić.
Potom sledi faza stimulacije, koja u proseku traje dvanaest dana.
– U tom periodu žene svakodnevno primaju hormonske preparate koji pospešuju jajnike da podstaknu rast i sazrevanje većeg, ali ne preteranog, broja folikula i jajnih ćelija. Cilj nam je da pre ovulacije pod kontrolom ultrazvuka punktiramo folikule i dobijemo jajne ćelije koje se, zatim, u posebnim medijumima prenose u laboratoriju. Tamo ih biolozi obrađuju, a zatim, koristeći sofisticiranu tehnologiju, spajaju sa spermatozoidima partnera – kaže dr Ilić.
Posle nekoliko dana embrioni se vraćaju u matericu buduće majke, a 15-ak dana kasnije radi se analiza iz krvi kojom se proverava prisustvo hormona trudnoće. To je željno iščekivani trenutak i za parove, ali i za ceo tim koji je učestvovao u postupku – kaže doktorka Ilić iz „Jevremove“. Ona naglašava da je trudnoća koja nastane kao rezultat postupka vantelesne oplodnje potpuno ista kao i trudnoća koja nastane spontano, kao i da rizici nisu drugačiji nego kod spontane trudnoće.
Vantelesna oplodnja je najefikasnija metoda za bračne parove koji ni na koji drugi način nisu uspeli da ostvare trudnoću, kaže dr Milica Ilić, ginekolog u specijalnoj ginekološkoj ordinaciji "Jevremova", koja je uključena u program vantelesne oplodnje o trošku države.
Vantelesna oplodnja predstavlja krunu lečenja steriliteta u modernoj medicini. Najefikasnija je metoda lečenja za parove koji ni na koji drugi način nisu uspeli da ostvare trudnoću, kaže dr Milica Ilić, ginekolog u Specijalnoj ginekološkoj bolnici „Jevremova“.
– Vantelesna oplodnja o trošku države veoma je human, koristan i potreban program jer pomaže mnogim bračnim parovima koji možda nikada ne bi imali mogućnosti da pokušaju da ostvare svoj san o roditeljstvu. Takvi bračni parovi moraju da ispunjavaju određene kriterijume, o kojima se mogu raspitati kod svog ginekologa u domu zdravlja. Jedan od kriterijuma je starosna granica, i ona je od pre nekoliko meseci pomerena na 40 godina – objašnjava dr Ilić.
Kao najčešće uzroke neplodnosti zbog kojih se parovi usmeravaju na VTO naša sagovornica navodi:
– loš spermogram
– neprohodne (ili nedovoljno prohodne) jajovode
– hormonske poremećaje kod pacijentkinja, zbog kojih izostaje ovulacija
– kandidati za vantelesnu oplodnju su i parovi kod kojih drugi načini lečenja steriliteta nisu urodili plodom iako naizgled imaju sve dobre rezultate.
PRVO ISPITIVANJA
Dr Ilić pojašnjava da parovi koji imaju problem sa začećem prvo moraju da prođu inicijalna ispitivanja uzroka neplodnosti jer, osim vantelesne oplodnje, postoje i drugi načini lečenja steriliteta.
– Kao prvo i najjednostavnije, treba uraditi ispitivanje spermograma, zatim prohodnosti jajovoda, tj. treba videti postoji li neka mehanička prepreka za spajanje jajne ćelije i spermatozoida. Žene treba da urade bazalni hormonski status, kojim se određuje nivo određenih hormona, jer nam on govori koliko su jajnici „stari“ i kolike su njihove rezerve. Ukoliko je spermogram zadovoljavajući, jajovodi prohodni, a jajnici s dobrim rezervama, prvo se savetuju drugi načini ostvarivanja trudnoće kao što je planiranje odnosa u plodnim danima ili intrauterina inseminacija – ističe dr Ilić.
Šanse
– Kod mlađih žena i muškaraca s dobrim spermogramom šanse za uspeh vantelesne oplodnje su visoke. Kod pacijentkinja starijih od 40 godina šanse su manje od 10 odsto. To je razlog zbog koga neke ordinacije i ne primaju žene koje su ušle u petu deceniju. U „Jevremovoj“ ih ne odbijamo, ali je naša dužnost da im objasnimo kakve su im šanse – kaže dr Ilić.
Stižu mali Beograđani
Beograd je za ovu godinu izdvojio 50 miliona dinara za finansiranje drugog pokušaja vantelesne oplodnje za 215 parova.
FAZE VANTELESNE OPLODNJE
Procedura prijavljivanja za besplatnu vantelesnu oplodnju započinje odlaskom u filijalu RZZO u mestu stanovanja, gde se parovi opredeljuju u kojoj ustanovi će obavljati postupak. Nakon toga sledi odlazak na Komisiju za VTO, koja se nalazi u kliničkim centrima u Beogradu, Novom Sadu i Nišu. Procedura prijavljivanja i odlaska na Komisiju u najvećem broju slučajeva ne traje duže od mesec dana.
Nakon što Komisija dâ odobrenje, započinje se s postupkom.
– Proces VTO je individualan za svaku pacijentkinju. Najčešća faza koja prethodi stimulaciji jajnika u proseku traje 15-ak dana. Pacijentkinje svakodnevno primaju lekove (injekcije) pomoću kojih se smiruju prirodni hormoni koji regulišu menstrualni ciklus – objašnjava dr Ilić.
Potom sledi faza stimulacije, koja u proseku traje dvanaest dana.
– U tom periodu žene svakodnevno primaju hormonske preparate koji pospešuju jajnike da podstaknu rast i sazrevanje većeg, ali ne preteranog, broja folikula i jajnih ćelija. Cilj nam je da pre ovulacije pod kontrolom ultrazvuka punktiramo folikule i dobijemo jajne ćelije koje se, zatim, u posebnim medijumima prenose u laboratoriju. Tamo ih biolozi obrađuju, a zatim, koristeći sofisticiranu tehnologiju, spajaju sa spermatozoidima partnera – kaže dr Ilić.
Posle nekoliko dana embrioni se vraćaju u matericu buduće majke, a 15-ak dana kasnije radi se analiza iz krvi kojom se proverava prisustvo hormona trudnoće. To je željno iščekivani trenutak i za parove, ali i za ceo tim koji je učestvovao u postupku – kaže doktorka Ilić iz „Jevremove“. Ona naglašava da je trudnoća koja nastane kao rezultat postupka vantelesne oplodnje potpuno ista kao i trudnoća koja nastane spontano, kao i da rizici nisu drugačiji nego kod spontane trudnoće.
