Vladika Artemije
- Začetnik teme kota703
- Datum pokretanja
Član
- Učlanjen(a)
- 24.01.2010
- Poruka
- 667
Gde mogu da se pročitaju pisma koja se spominju u razgovoru?
Član
- Učlanjen(a)
- 13.11.2010
- Poruka
- 317
Zašto visoko cenim Artemiju vladiku pravoslavnog?
EVO ZASTO JA VISOKO CENIM ARTEMIJA VLADIKU PRAVOSLAVNOG
Obratimo paznju na cuveni govor koga je vladika Artemije odrzao na skupu predstavnika Pravsolavnih crkava u Solunu 2004. godine.
Na početku svoga izlaganja, vladika Artemije daje svoju definiciju ekumenizma, koja se potpuno razlikuje od definicije koju je dao episkop Irinej Bulovic. Vladika Artemije govori o „najopasnijoj eklezioloskoj jeresi, koju s toga nas poznati teolog o Justin Popovic naziva 'svejeres', jer ona u sebi obuhvata sve kroz istoriju Crkve poznate jeresi.” (Srpska crkva protiv ekumenizma, Naucni skup, str. 1)
Pošto je dao ovako jasnu i odredjenu definiciju ekumenizama, Artemije nastavlja: „Bolna je cinjenica saznanje da nijedna pomesna Pravoslavna crkva nije ostala neokaljana i neuprljana ekumenistickom zarazom. Malo je isto tako utesna i ohrabrujuca cinjenica da je u svakoj pomesnoj Pravoslavnoj crkvi bilo i ima onih svetlih i svetih primera, pojedinaca ili grupa, koji se aktivno protive, usmenom i pisanom recju, nadiranju ekumenizma u pravoslavnu puninu. Možda takvih nema mnogo, možda međusobno nisu dovoljno povezani i objedinjeni u jedan zajednicki odbrambeni front, ali je sigurno da su oni najpre sjedinjeni sa Glavom Crkve Gospodom Isusom Hristom... To može biti ono ; 'Malo Stado za koje rece Gospod u Svom Evandjelju, da 'bi volja Oca Nebeskoga da mu da carstvo'.” (Isto, str 1-2)
Vladika Artemij navodi i definiciju ekumenizma koju daje jeromona Sava Janji}: „Tamo se ekumenizam jasno definise pre svega kao eklezioloska jeres koja ima za cilj da Telo Hristovo (Crkvu) pretvori u jednu ekumensku organizaciju, udarajuci na sam koren pravoslavne vere - njenu Crkvu.” (Isto, str. 2)
„Zbog svog jasnog antiekumenskog stava knjiga o Save Janjica bila je od mnogih napadana pa i zabranjivana da se prodaje u crkvenim prodavnicama, ali niko nije ni pokusao, a kamoli uspeo, da bilo šta iz izlozenog u knjizi demantuje ili ospori.” (Isto, str. 3)
„Pitanje ekumenizama i odnosa Srpske pravoslavne crkve prema istome, kao i pitanje clanstva SPC u Svetskom savetu Crkava, bila je tih godina česta tema za diskusuju i na Svetom arhijerejskom saboru. Pokretac i inspirator tih razgovora najcesce smo bili mi.” (Isto, str. 3)
„Mi smo za Sveti arhijerejski sabor u maju 1995. godine, podneli iscrpan izvestaj u kom smo objasnili najpre neodrzivost samog naziva 'Svetski savet Crkava', buduci da su Sveti oci Drugog vaseljenskog sabora odogmatili veru Pravoslavnu u JEDNU, svetu, sabornu (katolicansku) i apostolsku Crkvu, a ne u MNOGE, od kojih bi se mogao graditi ili stvarati nekakav savet ili savez cto bi bila neka NADCRKVA.” (Isto, str, 4)
Osvrcuci se na mnogobrojne alegorije savremenih ekumenista, koji Crkvu upoređuju sa dva krila istih pluca, ili sa drvetom koje ima mnogo grana, vladika Artemije kaže: „Teorija grana - Branch Theiory, postepeno bivaju usvajane i prihvatane od pojedninih pomesnih Pravoslavnih crkava koje se ukljucuju u SSC i postaju njegov ORGANSKI deo. Rezimirajuci svoj izvestaj, na kraju smo predlozili Svetom arhijerejskom saboru SPC da u toku tog svog zasedanja donese neopozivu ODLUKU o istupanju Srpske pravoslavne crkve iz Svetskog saveta Crkava i svih drugih, njemu sličnih međucrkvenih organizacija, i da shodno tome prekine svaku praksu ekumenskog delovanja prakticnog ucestvovanja u ekumenskim bezboznim manifestacijama... Ne postoji ni jedan jedini među Svetim ocima Crkve koji bi nam svojim ucenjem, zivotom i delima mogao posluziti kao primer koji bi opravdao naše uclanjenje i dalji ostanak u necrkvenoj organizaciji SSC i njoj sličnih.
Radi spasenja svojih dusa, dusa poverene nam pastve, koju smo dosadasnjim ekumenisanjem silno sablaznili i duhovno ostetili, kao i radi spasenja svih onih, koji se još uvek nalaze izvan Kivota spasenja - Jedne, Svete, Saborne i Apostolske Crkve Pravoslavne, kojima će vise pomoći u trazenju i iznalazenju istine i puta spasenja jedan takav nas odlucan i jasan postupak, nego bezbojno i bezbozno dalje naše druzanje sa njima.” (Isto, str. 4-5)
Vladika Artemije, pred predstavnicima svih Pravoslavnih crkava, kao i svima onima koji imalo razumeju njegov zakljucak upucuje određeni apel: „Imajuci u vidu sve napred receno s jedne strane, i vecno nepogresivo evanljelsko merilo 'da se svako drvo po plodovima poznaje' s druge strane, jasno je kao sunce šta nam valja ciniti. Još na ovom Saboru donesite ODLUKU o istupanju Srpske pravoslavne crkve iz Svetskog saveta Crkava i svih drugih, njemu sličnih, organizacija (kao KEK i dr), i shodno tome prekinuti praksu svakog ekumenskog delovanja i prakticnog ucestvovanja u ekumenistickim bezboznim manifestacijama.” (Isto, str. 10)
Ne znam kakvo je vase mišljenje, ali za mene je vladika Artemije udario u srz eklezioloskog problema, preko koga slepo srljaju pristalce ekumenskog pokreta. Nemoguće je verovati u Jednu Svetu Sabornu Apostolsku Crkvu, a usvajati i teoriju o dva krila istih pluca i teoriju drveta i mniogih grana, jer ovo poslednje negira gornju izjavu o Jednoj jedinoj Crkvi.
Još je 1997. godine Arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve na svom majsko-junskom zasedanju doneo odluku da Srpska pravoslavna crkva istupi iz SSC, odnosno odluceno je da Srpska crkva više ne bude organski clan ove organizacije. Međutim, posto se „sve radi o dalekoseznom koraku, koji se ne tiče samo zivota i misije Srpske crkve, nego i sveukupnog Pravoslavlja i njegove spasonosne misije u svetu, Sabor arhijereja Srpske crkve je ODLUCIO da svoj stav i mišljenje predhodno, pre konacnog istupanja, dostavi Carigradskom i Vaseljenskom patrijarhu i svim poglavarima pomesnih Crkava pravoslavlja, sa predlogom i zahtevom da se sto skorije sazove Svepravoslavno savetovanje po pitanju daljeg ucesca Pravoslavnih crkava u Svetskom savetu Crkava. Tek posle toga savetovanja će nasa pomesna Crkva zauzeti svoj konacni stav po ovom pitanju i obznaniti ga javnosti.” (Isto, str. 13)
Zanimljivo je da je Srpska pravoslavna crkva svoj zahtev predala vaseljenskom patrijarhu da ga prosledi da bi se konacno sprovela odluka pomesne Crkve. Međutim, to je isto kao kad bismo onome ko nas je vics puta osetio, poverili kljuc da cva stan dok smo na odmoru. Vaseljenski patrijarh je već 3.po redu i svi su bili, a i sada su, glavni inicijatori ekumenskog pokreta medu pravoslavnima.
Vartolomej I skoro vise vremena provodi u inostranstvu, Zenevi, Rimu i Vatikanu nego u Carigradu. Tako je od toga do danas prošlo dosta godina, a SPC još uvek ceka na kolektivnu odluku koja nikad neće doći.
Da bi umirili vernike koji stalno isticu da je „Pravoslavlje iznevereno”, evo kako se vode Crkve izgovaraju: „Uskoro je odrzano savetovanje u Solunu predstavnika svih Pravoslavnih crkava, čiji su zakljucci sprečili Srpsku pravoslavnu crkvu da izvrsi svoju odluku iz 1997. godine i napusti SSC.
Kao i da je bio cilj tog 'savetovanja' da razvodni i obesnazi odluku SPC. I zaista, već iduce 1998. godine Sabor srpske crkve pruzio je novi odgovor na pomenuto pitanje. Taj drugi odgovor po tumacenju pravoslavnog kanoniste Kotoranina 'nije bogoslovski, nego politicki'. On se sastoji, prvo, u nespremnosti Sabora da zastiti svoju proslogodisnju odluku od falsifikovanja, negiranja i neizvrsenja iste i, drugo, u usvajanju Solonskih zakljucaka, kao i u otposlanju delegacije Srpske crkve u Harare na zasedanje Skupstine SSC.” (Isto, str. 13)
Da bi makar malo ublazili nedoslednost svojih postupaka, predstavnici Pravoslavinih crkava u Solunu podneli su ostar zahtev za reorganizaciju SSC, koji nazalost ni do dan danas, posle toliko godina, nije ostvaren.
Kad uzmemo u obzir sve ovo, da li su onda u pravu ziloti koji neprestano naglasavaju da je „Pravoslavlje iznevereno”?
„Utesno je sto u Srpskoj pravosalavnoj crkvi i posle nedoslednosti koje je pokazao Sveti arhijerejski sabor, i dalje bilo i ima onih koji se sa tim nisu pomirili”, ponovo izjavljuje vladika Artemije, „koji i dalje otvoreno i smelo istupaju protiv nakaznog ekumenizma, kao i protiv onih koji ga podržavaju, izlazuci se često i otvorenom gonjenju od strane pojedinih episkopa... Naročito su u protivljenju ekumenizmu, u praksi, dosledni i odvazni monasi u skoro svim eparhijama SPC opsti glas svih boraca za cistotu vere i vernosti Crkvi pravoslavnoj zazvucao je u SPC sa Sopocanskog skupa koji je odrzan u februaru 2001. godine. Sa toga skupa monastva, svestenstva i vernih ceda Crkve pravoslavne, rukovodji brigom i ljubavlju prema svetosavskom nasledu svoje majke Crkve, upucn je APEL - MOLBA Svetom arhijerejskom saboru SPC da: Neodlozo izvrsi svoju odluku iz 1997. godine o istupanju naše Crkve iz SSC, ukazujuci da je svaka pomesna Crkva vlasna da sama donese i izvrs takvu odkluku, jer su se pojedinaco i ukljucvale. Nikakvi zakljucci Solunskog savetovanja tome ne mogu i ne smeju biti smetnja.” (Isto, str. 14.15)
Ucstvovanje Pravoslavnih crkava u ekumenskom pokretu (SSC) kao punopravnih ili ravnopravnih clanova, mnogi pravdaju i odgovorom da su tamo da bi „Svedocili o pravoslavlju”. No to je samo „izgovor za greh”, jer oni ucestvuju u delima tame, koja tez da sve neistine i jeresi ujedine u jedinstvenu, svesvetsku 'crkvu' bez Hrista. O tome ubedljivo govore cinjenice (naročito u novijim susretima). Tako je Mitropolit smolenski Kiril (Gudajev) na VII Skupstini SSC u Kamberi (1991) otvoreno nazvao ovaj Savet „kolevkom jedinstvene crkve”.
Ekumenistiska teorija grana (Branch Theory), po kojoj je Crkva podeljena na pravoslavni, rimokatolicki i protestantski ogranak, u potpunosti protivureci ucenju Pravoslavne crkve. Jedinstvo i jedinstvenost Pravoslavne crkve, uvek su vatreno ispovedali, propovedali i branili svi sveti Oci i Ucitelji Crkve. ,Pravoslavni ekumenisti„ buduci ravnodusni prema istinama naše vere, dopustaju sebi da priznaju kako i jeretici imaju svete Tajne.
Eto to su razlozi zbog kojih cenim Artemiju vladiku pravoslavnog.
Stga mislite, da li je zbog ovoga,sto je vatreno branio Pravoslavlje kome je posvetio ceo svoj zivot,vladika Artemije pao u nemilost kod ekumenskih pristalica?”
EVO ZASTO JA VISOKO CENIM ARTEMIJA VLADIKU PRAVOSLAVNOG
Obratimo paznju na cuveni govor koga je vladika Artemije odrzao na skupu predstavnika Pravsolavnih crkava u Solunu 2004. godine.
Na početku svoga izlaganja, vladika Artemije daje svoju definiciju ekumenizma, koja se potpuno razlikuje od definicije koju je dao episkop Irinej Bulovic. Vladika Artemije govori o „najopasnijoj eklezioloskoj jeresi, koju s toga nas poznati teolog o Justin Popovic naziva 'svejeres', jer ona u sebi obuhvata sve kroz istoriju Crkve poznate jeresi.” (Srpska crkva protiv ekumenizma, Naucni skup, str. 1)
Pošto je dao ovako jasnu i odredjenu definiciju ekumenizama, Artemije nastavlja: „Bolna je cinjenica saznanje da nijedna pomesna Pravoslavna crkva nije ostala neokaljana i neuprljana ekumenistickom zarazom. Malo je isto tako utesna i ohrabrujuca cinjenica da je u svakoj pomesnoj Pravoslavnoj crkvi bilo i ima onih svetlih i svetih primera, pojedinaca ili grupa, koji se aktivno protive, usmenom i pisanom recju, nadiranju ekumenizma u pravoslavnu puninu. Možda takvih nema mnogo, možda međusobno nisu dovoljno povezani i objedinjeni u jedan zajednicki odbrambeni front, ali je sigurno da su oni najpre sjedinjeni sa Glavom Crkve Gospodom Isusom Hristom... To može biti ono ; 'Malo Stado za koje rece Gospod u Svom Evandjelju, da 'bi volja Oca Nebeskoga da mu da carstvo'.” (Isto, str 1-2)
Vladika Artemij navodi i definiciju ekumenizma koju daje jeromona Sava Janji}: „Tamo se ekumenizam jasno definise pre svega kao eklezioloska jeres koja ima za cilj da Telo Hristovo (Crkvu) pretvori u jednu ekumensku organizaciju, udarajuci na sam koren pravoslavne vere - njenu Crkvu.” (Isto, str. 2)
„Zbog svog jasnog antiekumenskog stava knjiga o Save Janjica bila je od mnogih napadana pa i zabranjivana da se prodaje u crkvenim prodavnicama, ali niko nije ni pokusao, a kamoli uspeo, da bilo šta iz izlozenog u knjizi demantuje ili ospori.” (Isto, str. 3)
„Pitanje ekumenizama i odnosa Srpske pravoslavne crkve prema istome, kao i pitanje clanstva SPC u Svetskom savetu Crkava, bila je tih godina česta tema za diskusuju i na Svetom arhijerejskom saboru. Pokretac i inspirator tih razgovora najcesce smo bili mi.” (Isto, str. 3)
„Mi smo za Sveti arhijerejski sabor u maju 1995. godine, podneli iscrpan izvestaj u kom smo objasnili najpre neodrzivost samog naziva 'Svetski savet Crkava', buduci da su Sveti oci Drugog vaseljenskog sabora odogmatili veru Pravoslavnu u JEDNU, svetu, sabornu (katolicansku) i apostolsku Crkvu, a ne u MNOGE, od kojih bi se mogao graditi ili stvarati nekakav savet ili savez cto bi bila neka NADCRKVA.” (Isto, str, 4)
Osvrcuci se na mnogobrojne alegorije savremenih ekumenista, koji Crkvu upoređuju sa dva krila istih pluca, ili sa drvetom koje ima mnogo grana, vladika Artemije kaže: „Teorija grana - Branch Theiory, postepeno bivaju usvajane i prihvatane od pojedninih pomesnih Pravoslavnih crkava koje se ukljucuju u SSC i postaju njegov ORGANSKI deo. Rezimirajuci svoj izvestaj, na kraju smo predlozili Svetom arhijerejskom saboru SPC da u toku tog svog zasedanja donese neopozivu ODLUKU o istupanju Srpske pravoslavne crkve iz Svetskog saveta Crkava i svih drugih, njemu sličnih međucrkvenih organizacija, i da shodno tome prekine svaku praksu ekumenskog delovanja prakticnog ucestvovanja u ekumenskim bezboznim manifestacijama... Ne postoji ni jedan jedini među Svetim ocima Crkve koji bi nam svojim ucenjem, zivotom i delima mogao posluziti kao primer koji bi opravdao naše uclanjenje i dalji ostanak u necrkvenoj organizaciji SSC i njoj sličnih.
Radi spasenja svojih dusa, dusa poverene nam pastve, koju smo dosadasnjim ekumenisanjem silno sablaznili i duhovno ostetili, kao i radi spasenja svih onih, koji se još uvek nalaze izvan Kivota spasenja - Jedne, Svete, Saborne i Apostolske Crkve Pravoslavne, kojima će vise pomoći u trazenju i iznalazenju istine i puta spasenja jedan takav nas odlucan i jasan postupak, nego bezbojno i bezbozno dalje naše druzanje sa njima.” (Isto, str. 4-5)
Vladika Artemije, pred predstavnicima svih Pravoslavnih crkava, kao i svima onima koji imalo razumeju njegov zakljucak upucuje određeni apel: „Imajuci u vidu sve napred receno s jedne strane, i vecno nepogresivo evanljelsko merilo 'da se svako drvo po plodovima poznaje' s druge strane, jasno je kao sunce šta nam valja ciniti. Još na ovom Saboru donesite ODLUKU o istupanju Srpske pravoslavne crkve iz Svetskog saveta Crkava i svih drugih, njemu sličnih, organizacija (kao KEK i dr), i shodno tome prekinuti praksu svakog ekumenskog delovanja i prakticnog ucestvovanja u ekumenistickim bezboznim manifestacijama.” (Isto, str. 10)
Ne znam kakvo je vase mišljenje, ali za mene je vladika Artemije udario u srz eklezioloskog problema, preko koga slepo srljaju pristalce ekumenskog pokreta. Nemoguće je verovati u Jednu Svetu Sabornu Apostolsku Crkvu, a usvajati i teoriju o dva krila istih pluca i teoriju drveta i mniogih grana, jer ovo poslednje negira gornju izjavu o Jednoj jedinoj Crkvi.
Još je 1997. godine Arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve na svom majsko-junskom zasedanju doneo odluku da Srpska pravoslavna crkva istupi iz SSC, odnosno odluceno je da Srpska crkva više ne bude organski clan ove organizacije. Međutim, posto se „sve radi o dalekoseznom koraku, koji se ne tiče samo zivota i misije Srpske crkve, nego i sveukupnog Pravoslavlja i njegove spasonosne misije u svetu, Sabor arhijereja Srpske crkve je ODLUCIO da svoj stav i mišljenje predhodno, pre konacnog istupanja, dostavi Carigradskom i Vaseljenskom patrijarhu i svim poglavarima pomesnih Crkava pravoslavlja, sa predlogom i zahtevom da se sto skorije sazove Svepravoslavno savetovanje po pitanju daljeg ucesca Pravoslavnih crkava u Svetskom savetu Crkava. Tek posle toga savetovanja će nasa pomesna Crkva zauzeti svoj konacni stav po ovom pitanju i obznaniti ga javnosti.” (Isto, str. 13)
Zanimljivo je da je Srpska pravoslavna crkva svoj zahtev predala vaseljenskom patrijarhu da ga prosledi da bi se konacno sprovela odluka pomesne Crkve. Međutim, to je isto kao kad bismo onome ko nas je vics puta osetio, poverili kljuc da cva stan dok smo na odmoru. Vaseljenski patrijarh je već 3.po redu i svi su bili, a i sada su, glavni inicijatori ekumenskog pokreta medu pravoslavnima.
Vartolomej I skoro vise vremena provodi u inostranstvu, Zenevi, Rimu i Vatikanu nego u Carigradu. Tako je od toga do danas prošlo dosta godina, a SPC još uvek ceka na kolektivnu odluku koja nikad neće doći.
Da bi umirili vernike koji stalno isticu da je „Pravoslavlje iznevereno”, evo kako se vode Crkve izgovaraju: „Uskoro je odrzano savetovanje u Solunu predstavnika svih Pravoslavnih crkava, čiji su zakljucci sprečili Srpsku pravoslavnu crkvu da izvrsi svoju odluku iz 1997. godine i napusti SSC.
Kao i da je bio cilj tog 'savetovanja' da razvodni i obesnazi odluku SPC. I zaista, već iduce 1998. godine Sabor srpske crkve pruzio je novi odgovor na pomenuto pitanje. Taj drugi odgovor po tumacenju pravoslavnog kanoniste Kotoranina 'nije bogoslovski, nego politicki'. On se sastoji, prvo, u nespremnosti Sabora da zastiti svoju proslogodisnju odluku od falsifikovanja, negiranja i neizvrsenja iste i, drugo, u usvajanju Solonskih zakljucaka, kao i u otposlanju delegacije Srpske crkve u Harare na zasedanje Skupstine SSC.” (Isto, str. 13)
Da bi makar malo ublazili nedoslednost svojih postupaka, predstavnici Pravoslavinih crkava u Solunu podneli su ostar zahtev za reorganizaciju SSC, koji nazalost ni do dan danas, posle toliko godina, nije ostvaren.
Kad uzmemo u obzir sve ovo, da li su onda u pravu ziloti koji neprestano naglasavaju da je „Pravoslavlje iznevereno”?
„Utesno je sto u Srpskoj pravosalavnoj crkvi i posle nedoslednosti koje je pokazao Sveti arhijerejski sabor, i dalje bilo i ima onih koji se sa tim nisu pomirili”, ponovo izjavljuje vladika Artemije, „koji i dalje otvoreno i smelo istupaju protiv nakaznog ekumenizma, kao i protiv onih koji ga podržavaju, izlazuci se često i otvorenom gonjenju od strane pojedinih episkopa... Naročito su u protivljenju ekumenizmu, u praksi, dosledni i odvazni monasi u skoro svim eparhijama SPC opsti glas svih boraca za cistotu vere i vernosti Crkvi pravoslavnoj zazvucao je u SPC sa Sopocanskog skupa koji je odrzan u februaru 2001. godine. Sa toga skupa monastva, svestenstva i vernih ceda Crkve pravoslavne, rukovodji brigom i ljubavlju prema svetosavskom nasledu svoje majke Crkve, upucn je APEL - MOLBA Svetom arhijerejskom saboru SPC da: Neodlozo izvrsi svoju odluku iz 1997. godine o istupanju naše Crkve iz SSC, ukazujuci da je svaka pomesna Crkva vlasna da sama donese i izvrs takvu odkluku, jer su se pojedinaco i ukljucvale. Nikakvi zakljucci Solunskog savetovanja tome ne mogu i ne smeju biti smetnja.” (Isto, str. 14.15)
Ucstvovanje Pravoslavnih crkava u ekumenskom pokretu (SSC) kao punopravnih ili ravnopravnih clanova, mnogi pravdaju i odgovorom da su tamo da bi „Svedocili o pravoslavlju”. No to je samo „izgovor za greh”, jer oni ucestvuju u delima tame, koja tez da sve neistine i jeresi ujedine u jedinstvenu, svesvetsku 'crkvu' bez Hrista. O tome ubedljivo govore cinjenice (naročito u novijim susretima). Tako je Mitropolit smolenski Kiril (Gudajev) na VII Skupstini SSC u Kamberi (1991) otvoreno nazvao ovaj Savet „kolevkom jedinstvene crkve”.
Ekumenistiska teorija grana (Branch Theory), po kojoj je Crkva podeljena na pravoslavni, rimokatolicki i protestantski ogranak, u potpunosti protivureci ucenju Pravoslavne crkve. Jedinstvo i jedinstvenost Pravoslavne crkve, uvek su vatreno ispovedali, propovedali i branili svi sveti Oci i Ucitelji Crkve. ,Pravoslavni ekumenisti„ buduci ravnodusni prema istinama naše vere, dopustaju sebi da priznaju kako i jeretici imaju svete Tajne.
Eto to su razlozi zbog kojih cenim Artemiju vladiku pravoslavnog.
Stga mislite, da li je zbog ovoga,sto je vatreno branio Pravoslavlje kome je posvetio ceo svoj zivot,vladika Artemije pao u nemilost kod ekumenskih pristalica?”