LEGEND
- Učlanjen(a)
- 14.12.2009
- Poruka
- 29.042
Suzana Valadon
Suzana Valadon (fr. Suzanne Valadon)(23. septembra, 1865. – 7. april 1938.) bila je francuskaslikarka koja je radila i kao umetnički model.
Rođena pod imenom Meri-Klementina Valadon (Marie-Clémentine Valadon) u Bessines-sur-Gartempe, Haute-Vienne, Francuska, bila je ćerka nevenčanih roditelja, i sa svojih 15 godina Suzan Valadon postaje cirkuski akrobata, ali već sa 16 godina pada sa trapeza i tako završava tu karijeru. U Montrmartrovskoj četvrti Pariza ona počinje da se interesuje za umetnost.
Pričalo se o njoj da je bila jako lepa žena, i kao takva ubrzo počinje da radi kao umetnički model, zato što je tako imala šansu da koliko-toliko posmatra i uči o slikarskim tehnikama. Bila je model slikarima Edgar Degau, Anri de Tuluz-Lotreku, Pjer Ogist Renoaru a i Pierre Puvis de Chavannes, a pričalo se i da je imala ljubavne afere sa barem dvojicom. Najpoznatija slika u kojoj je Valadon pozirala bila je Renoarova Dance at Bougival iz 1883, a to je bila ista godina kada je pozirala za sliku City Dance. Godine 1885 Renoar opet slika njen portret kao Girl Braiding Her Hair. Valadon je tumarala po lošim barovima Pariza a 1889 godine u jednom takvom sreće Tuluz-Lotreka koji je slika stvarajući jedno od svojih poznatih dela The Hangover.
Dega, koji je bio impresioniran sa njenom linijom crteža i finog slikanja, kupuje njene radove i nastavlja da je hrabri. Valadon kasnije dobija i finansijsku podršku tokom svog života.
Uprkos svojim dostignućima, živela je u senci kada se rađa njen sin Moris Utrilo koji će kasnije postati takođe slikar 1883. U početku mu daje ime Moris Valadon na roćenju, ali sin joj kasnije uzima porodično ime bliskih rođaka i postaje Moris Utrilo, jedan od Montmartrovih najpoznatijih slikara.
Suzana Valadon najčešće je volela da slika mrtvu prirodu i pejzaže a primećuje se u njenim slikama snažna kompozicija i jake boje. Ali uprkos tome ostaće poznata po svojim slikama golih devojaka, aktova, koje se ubrajaju u njene najbolje radove.
Njena prva izložba bila je 1890-ih i ubrajale su veliki broj portreta, a među posetiocima upoznaje se i sa kompozitorom Erik Satiom, sa kojim ima aferu 6 meseci 1893. Sati joj posle prve noći preovedene zajedno nudi brak. Za njega, intimnost veze sa Suzanom biće jedina te vrste u njegovom životu, ostavljavivši ga, on govori, kako nema "ništa osim ledene samoće koja puni glavu sa prazninom a srce sa tugom."
Godine 1894 Valadon postaje prva žena koja je primljena na Société Nationale des Beaux-Arts. Kao perfekcionista, Valadon radi i do 13 godina na njenim slikama rađenim u ulju pre nego što bi ih izložila.
Kao slobodan duh, nosila bi i korset napravljen od šargarepi, držala bi kozu u ateljeu da bi "pojela sve njene loše slike", a petkom hranila mačku sa kavijarom.
Njen brak sa tržišnim brokerom Polom Mosisom godine 1896 propada, kada 1909 godine tada 44-godišnja Suzan Valadon ostavlja pola zbog 23-godišnjeg slikara André Utter. Za Utera se udaje 1914, ali ni taj brak ne traje dugo.
Suzana Valadon umire 7. aprila, 1938 i biva pokopana na groblju Cimetière de Saint-Ouen u Parizu. Njenoj sahrani su prisustvovali slikari Andre Derain, Pablo Pikaso, i Džordž Brakue. Danas, neki ljeni radovi se mogu videti u centru Centre Georges Pompidou, u Praizu kao i u metropolitskom muzeju umetnostu u Njujorku.
Godine 1998, spisateljica June Rose izdaje knjigu piod nazivom, Suzana Valadon - Gospodarica Montrmartra a kasnije biva izdata još jedna knjiga pisca Elaine Todd Koren godine 2001 pod nazivom: Suzana: Ljubav i umetnost.
( Vikipedija )
Suzana Valadon (fr. Suzanne Valadon)(23. septembra, 1865. – 7. april 1938.) bila je francuskaslikarka koja je radila i kao umetnički model.
Rođena pod imenom Meri-Klementina Valadon (Marie-Clémentine Valadon) u Bessines-sur-Gartempe, Haute-Vienne, Francuska, bila je ćerka nevenčanih roditelja, i sa svojih 15 godina Suzan Valadon postaje cirkuski akrobata, ali već sa 16 godina pada sa trapeza i tako završava tu karijeru. U Montrmartrovskoj četvrti Pariza ona počinje da se interesuje za umetnost.
Pričalo se o njoj da je bila jako lepa žena, i kao takva ubrzo počinje da radi kao umetnički model, zato što je tako imala šansu da koliko-toliko posmatra i uči o slikarskim tehnikama. Bila je model slikarima Edgar Degau, Anri de Tuluz-Lotreku, Pjer Ogist Renoaru a i Pierre Puvis de Chavannes, a pričalo se i da je imala ljubavne afere sa barem dvojicom. Najpoznatija slika u kojoj je Valadon pozirala bila je Renoarova Dance at Bougival iz 1883, a to je bila ista godina kada je pozirala za sliku City Dance. Godine 1885 Renoar opet slika njen portret kao Girl Braiding Her Hair. Valadon je tumarala po lošim barovima Pariza a 1889 godine u jednom takvom sreće Tuluz-Lotreka koji je slika stvarajući jedno od svojih poznatih dela The Hangover.
Dega, koji je bio impresioniran sa njenom linijom crteža i finog slikanja, kupuje njene radove i nastavlja da je hrabri. Valadon kasnije dobija i finansijsku podršku tokom svog života.
Uprkos svojim dostignućima, živela je u senci kada se rađa njen sin Moris Utrilo koji će kasnije postati takođe slikar 1883. U početku mu daje ime Moris Valadon na roćenju, ali sin joj kasnije uzima porodično ime bliskih rođaka i postaje Moris Utrilo, jedan od Montmartrovih najpoznatijih slikara.
Suzana Valadon najčešće je volela da slika mrtvu prirodu i pejzaže a primećuje se u njenim slikama snažna kompozicija i jake boje. Ali uprkos tome ostaće poznata po svojim slikama golih devojaka, aktova, koje se ubrajaju u njene najbolje radove.
Njena prva izložba bila je 1890-ih i ubrajale su veliki broj portreta, a među posetiocima upoznaje se i sa kompozitorom Erik Satiom, sa kojim ima aferu 6 meseci 1893. Sati joj posle prve noći preovedene zajedno nudi brak. Za njega, intimnost veze sa Suzanom biće jedina te vrste u njegovom životu, ostavljavivši ga, on govori, kako nema "ništa osim ledene samoće koja puni glavu sa prazninom a srce sa tugom."
Godine 1894 Valadon postaje prva žena koja je primljena na Société Nationale des Beaux-Arts. Kao perfekcionista, Valadon radi i do 13 godina na njenim slikama rađenim u ulju pre nego što bi ih izložila.
Kao slobodan duh, nosila bi i korset napravljen od šargarepi, držala bi kozu u ateljeu da bi "pojela sve njene loše slike", a petkom hranila mačku sa kavijarom.
Njen brak sa tržišnim brokerom Polom Mosisom godine 1896 propada, kada 1909 godine tada 44-godišnja Suzan Valadon ostavlja pola zbog 23-godišnjeg slikara André Utter. Za Utera se udaje 1914, ali ni taj brak ne traje dugo.
Suzana Valadon umire 7. aprila, 1938 i biva pokopana na groblju Cimetière de Saint-Ouen u Parizu. Njenoj sahrani su prisustvovali slikari Andre Derain, Pablo Pikaso, i Džordž Brakue. Danas, neki ljeni radovi se mogu videti u centru Centre Georges Pompidou, u Praizu kao i u metropolitskom muzeju umetnostu u Njujorku.
Godine 1998, spisateljica June Rose izdaje knjigu piod nazivom, Suzana Valadon - Gospodarica Montrmartra a kasnije biva izdata još jedna knjiga pisca Elaine Todd Koren godine 2001 pod nazivom: Suzana: Ljubav i umetnost.
( Vikipedija )