Izvor: 24Sata I. Bajrić - 18.02.2011. - 00:36
Opservatorije beleže najjaču aktivnost Sunca u poslednje četiri godine, praćenu snažnim olujama...
Ova erupcija, koja se još zove i X blesak, najjača je vrsta ove pojave koja može uticati na komunikacije na Zemlji.
BLESAK - Letelica Opservatorije Sunčeve dinamike (SDO) NASA snimila je intenzivan blesak ekstremne ultraljubičaste radijacije iz Sunčeve pege.
Britanski geološki istraživački centar (BGS) izdao je upozorenje koje se odnosi na geomagnetsku oluju, dodavši da će posmatrači moći da vide auroru u severnim delovima Velike Britanije.
Očekuje se da će erupcija pogoditi Zemljino magnetno polje u toku narednih nekoliko dana, zbog čega će doći do geomagnetske aktivnosti.
Čudovišni blesak koji se uputio ka Zemlji zapažen je u 1.56 po srednjoevropskom vremenu 15. februara. Prema Američkoj svemirskoj agenciji, izvor ove aktivnosti Sunčeva pega 1158. raste velikom brzinom.
Bleskovi, ili takozvane solarne baklje, nastaju usled iznenadnog ispuštanja magnetske energije koja se nalazi u Sunčevoj atmosferi.
Preliminarni podaci sa letelica „Stereo B” i „Soho” nagoveštavaju da je eksplozija izazvala brzo, ali ne posebno svetlo izbacivanje koronalne mase (CME), eksploziju čestica u svemir.
Nepredvidljiva aktivnost Sunca može uticati na moderne tehnologije na Zemlji, kao što je električna mreža, komunikacijski sistemi i sateliti, uključujući radio signale i signale satelitske navigacije koji se koriste na Zemlji. U sredu je BGS objavio do sada retko viđene podatke o geomagnetskoj aktivnosti Sunca koji mogu pružiti uvid u „Sunčeve vremenske uslove” unazad do viktorijanskog doba.
Britanski naučnici kažu da proučavanje prošlih Sunčevih aktivnosti može omogućiti prognozu budućih vremenskih uslova u kosmosu i pomoći da se ublaže posledice po infrastrukturu na Zemlji. Geomagnetska oluja 1972. godine koju je izazvala „solarna baklja” dovela je do isključenja međugradskih telefonskih linija širom Ilinoisa, a 1989. godine druga oluja ostavila je šest miliona ljudi u mraku u kanadskoj pokrajini Kvibek.
Kako nastaje solarna oluja
Solarni vetar: Skup čestica velikog električnog naboja - elektorni, protoni i atomska jezgra - razdvajaju se zbog visoke temperature Sunčeve korone
Korona: Temperatura u višim slojevima Sunčeve atmosfere - koroni - dostiže preko milion Celzijusovih stepeni
Forosfera: Vidljiva površina Sunca s temperaturom od 8.000 Celzijusovih stepeni
Erupcije: Sunčeve erupcije izbacuju milijarde tona čestica zagrejanih do 200 miliona stepeni, koje se pretvaraju u solarni vetar
Solarni vetar: Čestice solarnog vetra kreću se ka Zemlji brzinom od 2,8 miliona kilometara na sat
Superoluje u prošlosti
Septembar 1859.
Britanski astronom Ričard Karingon primetio je snažnu erupciju na površini zvezde
Maj 1921.
Geomagnetna oluja je bila upola manje snage nego ona iz 19. veka
Mart 1989.
Prva solarna oluja u kosmičkom dobu razvoja ljudske civilizacije ostavila je bez struje šest miliona ljudi u Kvibeku u Kanadi
