- Učlanjen(a)
- 19.09.2009
- Poruka
- 27.630
Pokidane veze vladike Nikolaja
Sve manje sveštenika na školovanju zapadnim zemljama
Vladika Nikolaj Velmirović jedan je od 44 srpska teologa koji su studirali na Starokatoličkom teološkom fakultetu univerziteta u Bernu. Ne samo Bern, već i Rim, Venecija, Pariz bili su odredišta gde su se školovali ugledni srpski teolozi. Dobri poznavaoci prilika u SPC u tom periodu kažu da se od 12 vladika koji su birali patrijarha Gavrila Dožića, čak osam školovalo na zapadnim teološkim fakultetima. Danas se slika promenila.
Sve je manje srpskih teologa koji na školovanje odlaze na katoličke ili protestantske teološke fakultete. Upućeni kažu da nije reč o izolaciji Srpske pravoslavne crkve, već je glavni razlog nedostatak novca za finansiranje magistarskih i doktorskih studija u inostranstvu.
– To funkcioniše tako što svaki vladika predloži Sinodu kandidate iz svoje eparhije za dalje školovanje. Ranije su studenti odlazili i na osnovne studije u inostranstvo, danas su to samo postdiplomske studije. Ratovi, ekonomska kriza, sve je to uticalo da broj studenata koji odlaze na školovanje u inostranstvo bude znatno manji, ali i dalje ih imamo. Trenutno su dva studenta u Rimu, jedan u Veneciji, ima ih u Nemačkoj, Švajcarskoj, Parizu… Naravno teme koje se obrađuju bave se problematikom pravoslavne crkve – kaže naš izvor iz Patrijaršije.
Naš sagovornik kaže da je nekada bila veoma jaka saradnja srpske pravoslavne i protestantske crkve. Događaji iz devedesetih su prekinuli saradnju, ali se danas intenzivno radi na ponovnom uspostavljanju dobrih odnosa.
Prof. Radoslav Stojanović, bivši ambasador Srbije u Holandiji, kaže da je tokom svog službovanja u ovoj zemlji upoznao brojne protestantske velikodostojnike. Oni su bili otvoreni za saradnju, čak su ponudili da stipendiraju srpske teologe na njihovim univerzitetima.
– Naravno, odmah sam razgovarao s visokim predstavnicima Srpske pravoslavne crkve i naišao na odobravanje takve saradnje. Međutim, na tome se sve završilo. Obavestio sam i Ministarstvo spoljnih poslova, ali ni sa te strane nisam dobio nikakav odgovor. Mislim da je obnavljanje dobre veze sa protestantskom crkvom, osim doprinosa na podizanju znanja srpskog sveštenstva, veoma važno i zbog uspostavljanja dobrih odnosa sa zapadnim svetom – kaže prof. Stojanović.
On kaže da se danas po prvi put u našoj crkvi oseća klerikalni duh, koji nije duh Srpske pravoslavne crkve koja je oduvek bila narodna. Jedan od razloga je i to što se školovanje našeg sveštenstva završava u uskom krugu, tako da nemaju mogućnost da se sučele s drugim crkvama uz čiju saradnju bi moglo da se izvuče samo najbolje za našu crkvu. On kaže da ni sada nije kasno, samo ako postoji volja u vrhu SPC, kontakti i saradnja se vrlo lako mogu uspostaviti.
Koliko danas ima studenata na postdiplomskim studijama na katoličkim i protestantskim univerzitetima, nismo uspeli da saznamo ni u Sinodu, ni u Ministarstvu vera, a ni na Bogoslovskom fakultetu. Oni kažu da nikako ne stoji da je naša crkva zatvorena za usavršavanje teologa i da danas na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu gotovo da nema profesora i asistenta koji deo školovanja nisu proveli u inostranstvu. Studenata ima u Rusiji, Grčkoj, Nemačkoj, Austriji, Švajcarskoj i Americi… Oni na školovanje idu kao stipendisti Ministarstva vera, Crkve, ali dobijaju stipendije i u međucrkvenim sporazumima. Najviše studenata na ovaj način odlazi u Grčku, jer grčka crkva i vlada najviše finansiraju naše teologe.
Dobra saradnja sa protestantima
Bivši ambasador u Holandiji bio je iznenađen kada je saznao da je u selu nadomak Haga podignut spomenik srpskim vojnicima koji su umrli tokom povlačenja iz Nemačke. Spomenik je održavao pastor protestantske crkve. To nije jedini primer dobre saradnje i otvorenosti protestantske crkve prema našem narodu. U Holandiji u jednom selu otvorena je srpska crkva u prostorijama protestantske crkve, sličan primer postoji i u Montrealu u Kanadi.
Gde su se školovale pojedine vladike
Milutin Knežević, episkop valjevski, Bogoslovski fakultet završio je u Beogradu, a studije nastavlja na fakultetu Svetog Save u Libertvilu.
Irinej Bulović, episkop bački, doktorirao je na bogoslovskom fakultetu u Atini. Bio je i u Parizu na studijskom usavršavanju.
Irinej Gavrilović, niški episkop, završio je postdiplomske studije u Atini.
Artemije, episkop raško-prizrenski, završio postdiplomske studije u Atini.
Atanasije Jevtić, umirovljeni episkop školovao se u Atini, a zatim u Parizu na Bogoslovskom institutu Svetog Sergeja. Povremeno je pratio predavanja na rimokatoličkom teološkom fakultetu i na Sorboni. Predavao je na Institutu Svetog Sergeja.
Grigorije, episkop zahumsko-hercegovački, postdiplomske studije završio u Atini. Luka Kovačević, episkop zapadnoevropski, studije teologije završio na Institutu Svetog Sergija u Parizu.
Amfilohije Radović, postiplomske studije završio u Bernu i Rimu. Posle godinu dana provedenih na Svetoj gori, odlazi za profesora na Institut Sv. Sergija u Parizu. Maksim Vasiljević, episkop zapadnoamerički, postdiplomske studije završio u Atini, jednogodišnje postdoktorske studije iz vizantijske istorije i teologije radio je na Sorboni u Parizu.
Autor: Slavica Tuvić
Sve manje sveštenika na školovanju zapadnim zemljama
Vladika Nikolaj Velmirović jedan je od 44 srpska teologa koji su studirali na Starokatoličkom teološkom fakultetu univerziteta u Bernu. Ne samo Bern, već i Rim, Venecija, Pariz bili su odredišta gde su se školovali ugledni srpski teolozi. Dobri poznavaoci prilika u SPC u tom periodu kažu da se od 12 vladika koji su birali patrijarha Gavrila Dožića, čak osam školovalo na zapadnim teološkim fakultetima. Danas se slika promenila.
Sve je manje srpskih teologa koji na školovanje odlaze na katoličke ili protestantske teološke fakultete. Upućeni kažu da nije reč o izolaciji Srpske pravoslavne crkve, već je glavni razlog nedostatak novca za finansiranje magistarskih i doktorskih studija u inostranstvu.
– To funkcioniše tako što svaki vladika predloži Sinodu kandidate iz svoje eparhije za dalje školovanje. Ranije su studenti odlazili i na osnovne studije u inostranstvo, danas su to samo postdiplomske studije. Ratovi, ekonomska kriza, sve je to uticalo da broj studenata koji odlaze na školovanje u inostranstvo bude znatno manji, ali i dalje ih imamo. Trenutno su dva studenta u Rimu, jedan u Veneciji, ima ih u Nemačkoj, Švajcarskoj, Parizu… Naravno teme koje se obrađuju bave se problematikom pravoslavne crkve – kaže naš izvor iz Patrijaršije.
Naš sagovornik kaže da je nekada bila veoma jaka saradnja srpske pravoslavne i protestantske crkve. Događaji iz devedesetih su prekinuli saradnju, ali se danas intenzivno radi na ponovnom uspostavljanju dobrih odnosa.
Prof. Radoslav Stojanović, bivši ambasador Srbije u Holandiji, kaže da je tokom svog službovanja u ovoj zemlji upoznao brojne protestantske velikodostojnike. Oni su bili otvoreni za saradnju, čak su ponudili da stipendiraju srpske teologe na njihovim univerzitetima.
– Naravno, odmah sam razgovarao s visokim predstavnicima Srpske pravoslavne crkve i naišao na odobravanje takve saradnje. Međutim, na tome se sve završilo. Obavestio sam i Ministarstvo spoljnih poslova, ali ni sa te strane nisam dobio nikakav odgovor. Mislim da je obnavljanje dobre veze sa protestantskom crkvom, osim doprinosa na podizanju znanja srpskog sveštenstva, veoma važno i zbog uspostavljanja dobrih odnosa sa zapadnim svetom – kaže prof. Stojanović.
On kaže da se danas po prvi put u našoj crkvi oseća klerikalni duh, koji nije duh Srpske pravoslavne crkve koja je oduvek bila narodna. Jedan od razloga je i to što se školovanje našeg sveštenstva završava u uskom krugu, tako da nemaju mogućnost da se sučele s drugim crkvama uz čiju saradnju bi moglo da se izvuče samo najbolje za našu crkvu. On kaže da ni sada nije kasno, samo ako postoji volja u vrhu SPC, kontakti i saradnja se vrlo lako mogu uspostaviti.
Koliko danas ima studenata na postdiplomskim studijama na katoličkim i protestantskim univerzitetima, nismo uspeli da saznamo ni u Sinodu, ni u Ministarstvu vera, a ni na Bogoslovskom fakultetu. Oni kažu da nikako ne stoji da je naša crkva zatvorena za usavršavanje teologa i da danas na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu gotovo da nema profesora i asistenta koji deo školovanja nisu proveli u inostranstvu. Studenata ima u Rusiji, Grčkoj, Nemačkoj, Austriji, Švajcarskoj i Americi… Oni na školovanje idu kao stipendisti Ministarstva vera, Crkve, ali dobijaju stipendije i u međucrkvenim sporazumima. Najviše studenata na ovaj način odlazi u Grčku, jer grčka crkva i vlada najviše finansiraju naše teologe.
Dobra saradnja sa protestantima
Bivši ambasador u Holandiji bio je iznenađen kada je saznao da je u selu nadomak Haga podignut spomenik srpskim vojnicima koji su umrli tokom povlačenja iz Nemačke. Spomenik je održavao pastor protestantske crkve. To nije jedini primer dobre saradnje i otvorenosti protestantske crkve prema našem narodu. U Holandiji u jednom selu otvorena je srpska crkva u prostorijama protestantske crkve, sličan primer postoji i u Montrealu u Kanadi.
Gde su se školovale pojedine vladike
Milutin Knežević, episkop valjevski, Bogoslovski fakultet završio je u Beogradu, a studije nastavlja na fakultetu Svetog Save u Libertvilu.
Irinej Bulović, episkop bački, doktorirao je na bogoslovskom fakultetu u Atini. Bio je i u Parizu na studijskom usavršavanju.
Irinej Gavrilović, niški episkop, završio je postdiplomske studije u Atini.
Artemije, episkop raško-prizrenski, završio postdiplomske studije u Atini.
Atanasije Jevtić, umirovljeni episkop školovao se u Atini, a zatim u Parizu na Bogoslovskom institutu Svetog Sergeja. Povremeno je pratio predavanja na rimokatoličkom teološkom fakultetu i na Sorboni. Predavao je na Institutu Svetog Sergeja.
Grigorije, episkop zahumsko-hercegovački, postdiplomske studije završio u Atini. Luka Kovačević, episkop zapadnoevropski, studije teologije završio na Institutu Svetog Sergija u Parizu.
Amfilohije Radović, postiplomske studije završio u Bernu i Rimu. Posle godinu dana provedenih na Svetoj gori, odlazi za profesora na Institut Sv. Sergija u Parizu. Maksim Vasiljević, episkop zapadnoamerički, postdiplomske studije završio u Atini, jednogodišnje postdoktorske studije iz vizantijske istorije i teologije radio je na Sorboni u Parizu.
Autor: Slavica Tuvić