- Učlanjen(a)
- 07.02.2010
- Poruka
- 14.864
Oko 1.000 dece prosjaka na ulicama Srbije
Izvor:
Novosti.rs
Iako je nemoguće pouzdano utvrditi koliko dece u Srbiji biva primorano na prosjačenje, socijalne službe i nevladine organizacije koje se bave ovom problematikom operišu brojem hiljadu, a država, i pored sporadičnih mera, još nema sistem instrumenata da ovaj problem reši.
Iskustva institucija i organizacija koje dolaze u dodir sa decom prosjacima pokazuju da je čak 90 odsto takve dece primorano na prošnju, najčešće od strane svojih srodnika koji u njima razvijaju osećaj odgovornosti prema porodici i njenoj egzistenciji.
Među stručnjacima postoji značajno slaganje u proceni koji su dominantni faktori rizika dečjeg prosjačenja, to su pre svega pripadnost romskoj etničkoj grupi i prinuda deteta na prosjačene od strane organizovane grupe, dok uticaj siromaštva, pripadnost grupi dece ulice i odsustvo roditeljskog staranja zauzimaju znatno niže mesto u rangiranju faktora rizika.
Poslednjih godina, iako su deca koja prose uglavnom Romi, na ulici zaradjuje sve više dece pripadnika drugih nacija.
"Siromaštvo je zakucalo na vrata srpskih porodica. Iako je u prošlosti ta vrsta rada na ulici, odnosno prosjačenje, bilo rezervisano samo za romsku decu to se menja - danas imamo mnogo romske deca koja idu u škole i uključena su u sistem, a imamo decu drugih nacionalnosti koja to čine zbog siromaštva", izjavila je Tanjugu pomoćnica zaštitnika građana za prava deteta Tamara Lukšić-Orlandić.
Prvi izveštaj o ovom problemu, koji je napravljen u saradnji kancelarije ombudsmana i norveške organizacije "Spasimo decu" (Save the Children), pokazuje alarmantne podatke i državu poziva na hitnu akciju, međutim mere koje se preporučuju nisu interventne, već podrazumevaju dugogodišnji kontinuirani rad na suzbijanju ove društvene pojave.
"Treba nam dvanaest godina da iškolujemo jednu generaciju, da ona dobije neko radno mesto i da se onda kroz porodični okvir deca usmeravaju na školovanje i onda taj broj postaje nepovratan, dakle mora se krenuti u sinhronizovanu akciju da se sa porodicama koje nemaju izvor prihoda radi savetodavno, ali i korektivno kad imamo slučajeve da roditelji decu prisiljavaju na prošnju", objašnjava Lukšić-Orlandić.
O tome koliko je problem dečjeg prosjačenja zanemaren, svedoči i činjenica da ono čak ne postoji u zakonodavstvu Srbije, jer propisi ne sadrže normu koja objašnjava izraz "prosjačenje", niti se pojava dečjeg prosjačenja odvaja od prosjačenja odraslih.
U zakonima Srbije prosjačenje se pojavljuje kao način vršenja komunalnog prekršaja protiv javnog reda i mira, ili kao cilj vršenja krivičnih dela kao što su trgovina ljudima, zapuštanje i zlostavljanje maloletnog lica, ili kao zloupotreba roditeljskog prava.
Izvor:
Novosti.rs
Iako je nemoguće pouzdano utvrditi koliko dece u Srbiji biva primorano na prosjačenje, socijalne službe i nevladine organizacije koje se bave ovom problematikom operišu brojem hiljadu, a država, i pored sporadičnih mera, još nema sistem instrumenata da ovaj problem reši.
Iskustva institucija i organizacija koje dolaze u dodir sa decom prosjacima pokazuju da je čak 90 odsto takve dece primorano na prošnju, najčešće od strane svojih srodnika koji u njima razvijaju osećaj odgovornosti prema porodici i njenoj egzistenciji.
Među stručnjacima postoji značajno slaganje u proceni koji su dominantni faktori rizika dečjeg prosjačenja, to su pre svega pripadnost romskoj etničkoj grupi i prinuda deteta na prosjačene od strane organizovane grupe, dok uticaj siromaštva, pripadnost grupi dece ulice i odsustvo roditeljskog staranja zauzimaju znatno niže mesto u rangiranju faktora rizika.
Poslednjih godina, iako su deca koja prose uglavnom Romi, na ulici zaradjuje sve više dece pripadnika drugih nacija.
"Siromaštvo je zakucalo na vrata srpskih porodica. Iako je u prošlosti ta vrsta rada na ulici, odnosno prosjačenje, bilo rezervisano samo za romsku decu to se menja - danas imamo mnogo romske deca koja idu u škole i uključena su u sistem, a imamo decu drugih nacionalnosti koja to čine zbog siromaštva", izjavila je Tanjugu pomoćnica zaštitnika građana za prava deteta Tamara Lukšić-Orlandić.
Prvi izveštaj o ovom problemu, koji je napravljen u saradnji kancelarije ombudsmana i norveške organizacije "Spasimo decu" (Save the Children), pokazuje alarmantne podatke i državu poziva na hitnu akciju, međutim mere koje se preporučuju nisu interventne, već podrazumevaju dugogodišnji kontinuirani rad na suzbijanju ove društvene pojave.
"Treba nam dvanaest godina da iškolujemo jednu generaciju, da ona dobije neko radno mesto i da se onda kroz porodični okvir deca usmeravaju na školovanje i onda taj broj postaje nepovratan, dakle mora se krenuti u sinhronizovanu akciju da se sa porodicama koje nemaju izvor prihoda radi savetodavno, ali i korektivno kad imamo slučajeve da roditelji decu prisiljavaju na prošnju", objašnjava Lukšić-Orlandić.
O tome koliko je problem dečjeg prosjačenja zanemaren, svedoči i činjenica da ono čak ne postoji u zakonodavstvu Srbije, jer propisi ne sadrže normu koja objašnjava izraz "prosjačenje", niti se pojava dečjeg prosjačenja odvaja od prosjačenja odraslih.
U zakonima Srbije prosjačenje se pojavljuje kao način vršenja komunalnog prekršaja protiv javnog reda i mira, ili kao cilj vršenja krivičnih dela kao što su trgovina ljudima, zapuštanje i zlostavljanje maloletnog lica, ili kao zloupotreba roditeljskog prava.