Član
- Učlanjen(a)
- 08.10.2009
- Poruka
- 1.849
VILA ZLATNI BREG U SMEDEREVU
Vila "Zlatni breg", poznatija u Smederevu kao "Kraljev vinograd", letnjikovac srpske vladarske dinastije Obrenović, smeštena je na najlepšem delu grada Plavinca, koji je okrenut ka severu prema Dunavu i banatskoj ravnici.
Istorija vile „Zlatni breg“ seže u prve decenije 19. veka, u vreme oslobađanja Srbije od vladavine Osmanlija. Imanje sa zasadima vinove loze i podrumom, utvrdio je knez Miloš Obrenović tokom treće decenije 19. veka, sa istančanim senziblitetom za prirodni ambijent, birajući najlepši položaj tadašnjeg Smedereva. Ispred letnjikovca nalazi se poveći oblikovani kamen, tzv. binjektaš, koji je knezu služio za lakše uzjahivanje konja, jer je bio srednjeg rasta.
Upravo na ovom potezu zasade vinove loze i kvalitetna vina proizvodili su Rimljani od kojih potiče poetični naziv Mons Aureus, odnosno Zlatno brdo, te srednjovekovni vladar Despot Đurađ Branković i njegova vlastela, a zatim turske spahije i begovi.
Knez Mhailo Obrenović, na ovom imanju obnavlja vinograde i podiže jednospratni letnjikovac 1865. godine. Dvorski život ovde je ustanovljen za vreme kralja Milana i kraljice Natalije. U letnjikovcu je kraljevski par priređivao zabave i okupljao poznate umetnike i književnike. Dolazili su Milan Rakić, Laza Kostić, Milovan Glišić i dr. Po razvodu kraljevskog para, vila je pripala Nataliji, nakon čega je ona angažovala čuvenog dvorskog arhitektu, Jovana Ilkića i načinila pojedine izmene u izgledu vile (Ilkić je, inače, autor zdanja Narodne skupštinu u Beogradu, kao i hotela „Moskva“ i Oficirskog doma - SKC-a). U tom ambijentu Natalijin sin, kralj Aleksandar i kraljica Draga Mašin, provodili su najduže vreme, sklanjajući se zbog svog neobičnog života i braka, sve do pogibije 1903. godine. Za vreme njihovog boravka, u letnjikovcu su priređivana svakodnevna veselja, gozbe, susreti i igre. Po ubistvu Aleksandra i Drage, Natalija daruje letnjikovac pukovniku Antoniju Oreškoviću, načelniku štaba drinske vojske.
Današnji izgled enterijera Vile čini postavka Istorijskog muzeja i Muzeja primenjene umetnosti u Beogradu. Malo je sačuvano originalnih predmeta iz vremena Obrenovića. Mnoge njihove dragocenosti rasute su po celom svetu.
U prizemlju su salon, trpezarija, kuhinja, a na spratu dva apartmana, radni kabinet. Vilu krase garniture iz 1780. godine, tepisi s kraja 19. veka iz Azije, ikone iz 18. veka. Najupečatljiviji je radni kabinet kralja Milana u kome je persijski tepih od 500.000 čvorova kamilje dlake, star tri veka. Ispred dvora je fontana, rad Olje Ivanjicki. Bila je omiljeno i najintimnije mesto kralja Aleksandra i kraljice Drage. Oni su ovde slavili rođendane, prvu godišnjicu braka, krili se od zaverenika. Odavde je u svet otišla vest o kraljičinoj lažnoj trudnoći. U smederevskoj vili donete su važne istorijsko-političke odluke: proglašena je Kraljevina 1882. godine, doneti su najvažniji ustavi. Kralj je održavao ministarske sednice, potpisivao ukaze, postavljenja... U vilu “ Zlatni breg” dolazile su i delegacije stranih zemalja u zvaničnu posetu Srbiji. Prvi su u vilu kročili izaslanici Sultana Abdul-Hamida. Dolazili su paše, evropski poslanici, generalni, ali i šef ruske tajne policije Aleksandar Josipovič-Grabo, koji je bio posrednik između kralja Aleksandra Obrenovića i ruskog imperatora Nikolaja.
Po završetku II svetskog rata, vila i vinogradi postali su državna svojina i rezidencijalni objekat Vlade Republike Srbije. Arhitekta Bogdan Bogdanović izveo je opsežnu rekonstrukciju na vili 1961. godine. Prema planovima, vila bi trebalo da pređe u nadležnost Predsedništva Srbije i u njoj će se u ubuduće održavati skupovi na najvišem nivou.
izvor:glassrbije
MUZEJ ISTORIJE JUGOSLAVIJE
Muzej istorije Jugoslavije, jedna je od najmlađih institicija kulture u Srbiji, a posle Beogradske tvrđave, najposećenija turistička lokacija u Beogradu. Osnovan je 1996. godine spajanjem Muzeja revolucije i Memorijalnog centra Josip Broz Tito, a u njegovom sastavu su Muzej 25. maj, Stari muzej i Kuća cveća.
Godišnje ovaj muzejski kompleks poseti više od 100 hiljada turista, od kojih polovinu čine gosti iz inostranstva, najviše iz Slovenije, SAD, Koreje, Japana, Kine, Italije, Španije, Francuske. Zanimljivo je da gotovo svi turisti na dunavskim kruzerima u srpskoj prestonici, na lični zahtev, obavezno obilaze Kuću cveća, u kojoj je sahranjen predsednik Tito.
Oko 200 hiljada eksponata i arhivskog materijala razvrstanih u 20 zbirki predstavljaju presek materijalne i duhovne kulture republika Jugoslavije, države koja je u jednom veku nastala i nestala sa mape sveta. Tu se čuvaju zanimljivi arheološki predmeti sa teritorije tadašnje zemlje, ali i pokloni sa drugih geografskih područja koji pored svoje materijalne i estetske vrednosti, svedoče i o ugledu i značaju koji je Jugoslavija imala u periodu bipolarnog sveta.
Muzej 25. maj je namenski građen i poklon je grada Beograda Titu za sedamdeseti rođendan 25. maja 1962. godine. U monumentalnom objektu, delu arhitekte Mike Jankovića, na površini od 3480 m2, do 1982. su se izlagali, čuvali, obrađivali i izučavali pokloni koje je Josip Broz dobio u zemlji i inostranstvu. U galerijskom prostoru važno mesto ima zbirka štafeta, jedinstvena u svetu. Izloženo je više od 20.000 štafetnih palica izradjenih od najraznovrsnijeg materijala, originalnih oblika i posebno značajnih pisanih poruka iz svih krajeva Jugoslavije, koje su kao jedan od prvih simbola slobode tokom 35 godina, počev od 1945.g., omladinci i pioniri Jugoslavije uručivali Titu povodom njegovog rođendana. Od 1992. godine u ovom galerijskom prostoru se održavaju tematske izložbe sa materijalom iz fondova Muzeja istorije Jugoslavije, kao i izložbe i umetničke manifestacije koje se organizuje u saradnji sa partnerima iz zemlje i inostranstva.
U Starom muzeju izloženi su pokloni koje su Josipu Brozu darovali građani SFR Јugoslaviјe, strani državnici, delegaciјe, zvaničnici. Naјstariјi eksponati su iz srednjeg veka, a noviјi iz druge polovine prošlog veka. Većina predstavlja autentični istoriјski, odnosno etnografski predmet, dok su neki namenski rađeni da bi bili darovani Јosipu Brozu Titu.
U sklopu Muzeja je i Kuća cveća, u kojoj je sahranjen Josip Briz Tito, doživotni predsednik SFRJ, koju je od 8. maja 1980. godine, do danas, obišlo oko 18 miliona posetilaca, od čega prošle godine 138 hiljada. Objekat je sagrađen 1975. godine, kao kuća za odmor i rad bračnog para Broz, u sklopu kompleksa rezidencije predsednika države, u Užićkoj 15. U centralnom delu, gde se nalazila fontana sa cvetnjakom, sada je grob Josipa Broza Tita, čijoj je sahrani 8. maja 1980. godine prisustvovalo 209 delegacija iz 128 država, među kojima je bio 31 predsednik republike, 4 kralja, 8 potpredsednika, 22 predsednika vlade, 11 predsednika nacionalnih parlamenata, 12 potpredsednika vlade i 47 ministara.
izvor:glassrbije
NARODNI MUZEJ
Ukazom Ministra prosvete, književnika Jovana Sterije Popovića, 10. maja 1844. godine osnovan je Narodni muzej, sve ove decenije posvećen zaštiti, čuvanju i promociji bogatog kulturnog nasleđa Srbije i njenog okruženja. Vreme osnivanja muzeja je i doba kada počinje institucionalizovana, sistematska zaštita kulturnih dobara u Srbiji, briga o pokretnoj, ali i nepokretnoj kulturnoj baštini. Tih godina u Muzej stižu prve dve slike stranih autora, a na planini Rudnik vrše se prva arheološka istraživanja u Srbiji.
Muzej je otvoren za posetioce 1871. godine izložbom savremene skulpture autora Petra Ubavkića, a prva izložba slika je bila 1882. godine, kada je izlagala umetnica Katarina Ivanović. Za pamćenje je 1900. godina kada je štampan prvi katalog, 1904. Muzej dobija prvu stalnu postavku u zgradi Novog dvora, danas Predsedništva Srbije, a dve decenije kasnije, organizovana je prva izložba u inostranstvu. I ono što je posebno važno, osnivanje Narodnog muzeja iniciralo je osnivanje Etnografskog, Istorijskog i Prirodnjačkog muzeja.
Od 1936. godine Muzej se nalazi u zdanju Novog dvora, pod imenom Muzej kneza Pavla. Stalna postavka je bila obogaćena i poklonima kneza Pavla Karađorđevića, a pažnju je privlačila raznovrsnošću, značajem i savremenošću. Međunarodne izložbe su se smenjivale izuzetnom dinamikom, a paralelno su se obavljala intenzivna istraživanja i arheološka iskopavanja veoma značajnih lokaliteta.
Posle Drugog svetskog rata, Muzej se 1952. useljava u zgradu nekadašnje Hipotekarne banke, u kojoj se i danas nalazi. Od tada, pa do naših dana tu je organizovano više od 1400 izložbi i štampano oko 500 publikacija. U Narodnom muzeju se čuva više od 400 hiljada arheoloških i istorijsko-umetničkih predmeta, koji predstavljaju razvoj i civilizacijske promene na području današnje Srbije, od praistorije do poznog srednjeg veka, kao i glavne umetničke pravce i stilove, vrhunske umetničke domete u nacionalnoj i evropskoj umetnosti od srednjovekovnog perioda do savremenog stvaralaštva. Spomenimo skulpture sa Lepenskog Vira iz 7. milenijuma p.n.e, Vinčanske statue iz 6 i 5. milenijuma p.n.e, zlatne maske iz Trebeništa iz 6. veka p.n.e, novac kralja Radoslava iz 13. veka, srednjovekovne ikone i freske, slike Paje Jovanovića iz 19. veka i Save Šumanovića iz prošlog veka. Najvredniji eksponat je Miroslavljevo jevanđelje, najstariji rukopis napisan ćirilicom 1190. godine po narudžini humskog kneza Miroslava. To je bogoslužbena knjiga pisana perom, ima 296 minijatura koje su obojene crvenom, žutom, zelenom i belom bojom i ukrašene zlatom. Ovu knjigu Unesco je upisao u registar, kao najlepše ćirilično pismo na svetu.
Muzejski prostor u zgradi koja datira iz 1903. godine, odavno je postao skučen i nedovoljan za obavljanje redovnih muzejskih delatnosti na pribavljanju, čuvanju, zaštiti i prezentaciji kulturnih dobara koja su mu poverena. Krajem 2001. godine pokrenuta je inicijativa da se pristupi temeljitoj rekonstrukciji Narodnog muzeja, u čijem sastavu su Muzej Vuka i Dositeja i Galerija fresaka.
izvor:glassrbije
MUZEJ VAZDUHOPLOVSTVA
Jedan od najposećenijih muzeja u Srbiji i Beogradu je Muzej vazduhopovstva koji se nalazi u neposrednoj blizini aerodroma «Nikola Tesla». Pažnju posetilaca, pre svega, privlači izgled muzeja, atraktivno arhitektonsko zdanje u obliku staklene lopte kakvih je malo i u svetu. Oko muzeja, na otvorenom prostoru, su vojni i civilni avioni, radari...
U hronici ove već vremešne institucije može se pročitati da je na inicijativu grupe entuzijasta osnovana februara 1957. godine pri Komandi ratnog vazduhoplovstva u Zemunu, da je prva izložba bila maja 1960.godine na starom beogradskom aerodromu, a da su se u akciju njenog izrastanja ubrzo uključile i domaće civilne vazduhoplovne institucije i preduzeća. Krajem šezdesetih godina odlučeno je da se na međunarodnom aerodromu „Beograd“ kod Surčina izgradi ovaj objekat.
Izgradnja Muzeja površine od preko 10.700 metara kvadratnih, počela je polovinom sedamdesetih godina, a privedena je kraju tek 1988. kada je postavljena prva stalna izložba, svečano otvorena za javnost 21. maja 1989. godine. Te godine arhitekta Ivan Štraus iz Sarajeva dobio je za projekat zgrade i muzejskog kompleksa prestižnu jugoslovensku nagradu za arhitekturu lista „Borba“. Već na ulazu u glavnu izložbenu etažu posetioce nailaze na avion arhaičnog izgleda koji je krajem 1909. i početkom 1910. godine konstruisao i izgradio pionir vazduhoplovstva Subotičanin Ivan Sarić. Pažnju privlači i dvokrilni lovac koji su srpski piloti koristili na Solunskom frontu 1916–1918. godine, kao i nekoliko nemačkih, engleskih i ruskih školskih i izviđačkih aviona. Avioni su okačeni o tavanicu, a predstavljaju značajne eksponate koji svedoče o razvoju vazduhoplovne tehnike u vremenu između dva svetska rata. Stručnjaci, međutim, smatraju da najveću vrednost kolekcije Muzeja vazduhoplovstva u Beogradu predstavlja zbirka lovaca i lovaca-bombardera među kojima se nalaze primerci nemačkog „meseršmira» , engleskih „harikena“ i „spitfajera“ i jedini u svetu sačuvani primerak italijanskog lovca „fijat G-50“. Ove letelice su imale ključnu ulogu u sudbonosnim bitkama koje su se vodile u Evropi, Africi i Aziji, a bile su i u sastavu jugoslovenskih borbenih jedinica.
U kolekciji je i više poznatih tipova aviona i helikoptera proizvedenih od pedesetih do osamdesetih godina prošlog veka, a pažnju posetilaca posebno privlače prikazani delovi „nevidljivog“ američkog bombardera „F-117“ i lovca „F-16“, kao i bespilotnih letelica oborenih nad Srbijom 1999. Godine u NATO bombardovanju. Za istoriju nacionalnog vazduhoplovstva i domaće vezduhoplovne industrije poseban značaj imaju sačuvani i delimično izloženi primerci aviona i jedrilica domaće konstrukcije, kao i domaći mlazni avioni „galeb“, „jastreb“ i „orao“, konstruisani u Vazduhoplovnotehničkom institutu u Žarkovu, proizvedeni u fabrikama „Soko“ i „Utva“. To su letelice po kojima je naša zemlja postala poznata na međunarodnim izložbama i aeromitinzima. U depoima i biblioteci Muzeja vazduhoplovstva čuvaju se hiljade knjiga, predmeta i dokumenata koji svedoče o vazduhoplovstvu Srbije i bivše Jugoslavije,ali i u svetu. To su razlozi zbog kojih ova institucija predstavlja pravu riznicu istorije vazduhoplovstva.
izvor:glassrbije
MUZEJ PIVA
Srbija nije u vrhu svetske ni proizvodnje, ni potrošnje piva, ali zato ima tradiciju koja je ovekovečena u Muzeju piva koji se nalazi u Čelarevu, u srpskoj žitnici Vojvodini.To je naselje u opštini Bačka Palanka, na levoj obali Dunava, poznato po proizvodnji piva još od 19. veka. Pre nekoliko godina, kada je danska kompanija Carlsberg kupila pivaru u Čelarevu, poštujući tradiciju proizvodnje tzv. tečnog hleba, osnovan je Muzej piva u kome je predstavljena pivarska istorija ovog kraja.
Pivaru je 1892. godine osnovao filantrop i jedan od najistaknutijih srpskih veleposednika Lazar Dunđerski, kome je muzej i posvećen. Na poljoprivrednom imanju svoje porodice, izgradio je pivaru koja je godišnje proizvodila oko 10 hiljada hektolitara piva. Zahvaljujući dobrom razvoju i kvalitetnim proizvodima, nakon II Svetskog rata, pivara je postala je državna institucija. Sledeći značajan momenat u istoriji pivare bio je 2003. godine kada se pridružila internacionalnoj kompaniji Carlsberg i postala jedna od vodećih pivara na ovim prostorima.
Muzej predstavlja spoj tradicionalnog i modernog nasleđa. Pričom o počecima proizvodnje prvih količina piva, svaki posetilac može detaljno da upozna i starinske načine pravljenja, skladištenja i distribucije popularnog pića od hmelja i ječma. U vremeplovu pivare, poseban utisak na posetioce ostavljaju retki predmeti, kao što je ugostiteljski inventar koji se koristio pre 100 godina, ali i dokumentacija, pisma i fotografije iz prvih decenija postojanja pivare. U centralnom delu Muzeja postavljeni su i savremeni brendovi kompanije.
Pivo se u Srbiji pije od despota Stefana Lazarevića koji je vladao u 15. veku. Ovaj vladar je pored privrednog razvoja zemlje, u Srbiju doneo i neke svetske neke novotarije, poput piva koje se ispočetka pravilo u kafanama, pa čak i u dvorskim odajama. Veliki razvoj srpskog pivarstva bio je u 19. Veku, u vreme kneza Miloša Obrenovića, kada je otvoreno nekoliko fabrika. Inače, proces dobijanja piva od ječma poznat je još od Sumeraca, a recepti za njegovo spravljanje pronađeni su u egipatskim grobnicama iz 2400 godine pre nove ere.
izvor:glassrbije
MUZEJ AUTOMOBILA
Muzej automobila u Beogradu otvoren je 1994. godine kao zajednička institucija Skupštine grada, koja je obezbedila prostor i strastvenog kolekcionara, vlasnika zbirke oko stotinu old tajmera, dramskog pisca i reditelja Bratislava – Brace Petkovića. Njegova želja je da sačuva uspomenu na jedno vreme kada se automobil želeo i kada je bio simbol socijalnog statusa.
Muzej automobila odslikava sve ono što se događalo u Beogradu u poslednjih sto godina. To je panorama saobraćaja i automobilizma, a najstariji eksponat je Marot Gardon, francuski tricikl iz 1897. godine. Prvi auto u Srbiji kupio je trgovac Boža Radulović, ali se nikada nije osmelio da ga vozi. Naručio ga je u jednoj fabrici u Austriji, a vozilo je u Beograd stiglo vozom, sa fabričkim šoferom, 3. aprila 1903. godine. Gazda Boža angažovao je izvesnog Sretu Kostića, fotocinkografa, da mu bude šofer. Baš njega, jer je to zanimanje iziskivalo sigurnu ruku, što je bila garancija da ne konzumira alkohol. I tako se Sreta odvažio da nauči da šoferira. Ubrzo je osnovao prvu privatnu autoškolu, kao i beogradsko Udruženje šofera, a u Muzeju se čuva njegova vozačka dozvola. Malo je ovakvih muzeja u svetu koji mogu da se pohvale da imaju prvu vozačku dozvolu koja je izdata u zemlji, a pogotovo što pripada i prvom vozaču na ovim prostorima.
Muzej automobila u Beogradu je jedinstven, jer su svi eksponati u voznom, a jedan, čak i u plovnom stanju. Reč je o retkom modelu amfibije, Poršeu, nemačkom vojnom vozilu iz 1943. godine napravljenom za napad na Rusiju u Drugom svetskom ratu. Sledeće godine, zajedno sa Crvenom armijom, Dunavom je u Srbiju doplovila i amfibija, a mnogo godina kasnije Braca Petković je kupio na Vojnom otpadu.
Muzej ne samo da poseduje kolekciju automobila, već i ono što prati automobilizam – od alata za popravku, dodatne opreme i uređaja. U muzeju se čuva i značajna kolekcija maketa, jer je nemoguće imati sve automobile. U tekućoj postavci je oko 40 old tajmera, a postavka se često menja. Vlasnik muzeja priželjkuje da se u kolekciji nađe Bugati 35 B, jedan od najboljih sportskih automobila, ikada napravljenih, a možda i Bugati model 51 u kome se Boško Milenković trkao oko Kalemegdana u čuvenoj Grand prix trci 1939. Godine u beogradu.
Muzej automobila u Beogradu je jedan od ko zna koliko stotina u svetu, ali je jedinstven be samo po tome što su svi automobili u voznom stanju, već i zato što je zgrada u kojoj se nalazi spomenik kulture: to je prva moderna garaža na Balkanu. Izgrađena je 1929. godine prema projektu ruskog arhitekte Valerija Vladimiroviča Staševskog, po najvišim standardima garažne tehnike toga doba. I zgrada i Muzej su pod zaštitom države, a deo muzejskog prostora, zbog izvanredne akustičnosti, Braca Petković je pretvorio u kamernu scenu – pozorište Moderna garaža. Prva predstava koja je tu odigrana je GRAND PRIX, nastala na osnovu autentične dokumentacije i ličnih predmeta Lazara Radića, nekadašnjeg zakupca te garaže, sportiste i vozača koji je 1939. godine učestvovao u jedinoj trci formule 1, ikada održane u Beogradu. U Muzeju automobila se čuva BMV koji je Radić vozio.
izvor:glassrbije
MUZEJ KAFE
Bez obzira u kom delu sveta žive, čime se bave, bez obzira na godine, ljudi uglavnom dan započinju kafom. Pripremaju je na bezbroj načina, ispijaju prema vlastitoj navici. Kafa se koristi već sedam vekova. O kafi se puno priča i piše, što i nije neobično jer je, posle nafte, kafa najčešća sirovina kojom se trguje. Ono što Srbiju izdvaja od drugih zemalja je što ima Muzej kafe.
Čuveni kompozitor Johan Sebastijan Bah u svojoj Kantati o kafi, vokalno-instrumentalnom delu, zapisao je da je crni napitak slasniji od hiljadu poljubaca, suptilniji od muskatnog vina. Pripremajući kafu Betoven je u lonče stavljao tačno po 60 zrna za svaku šoljicu.
Stručnjaci kažu da je za kilogram pečene kafe potrebno između četiri hiljade i pet hiljada zrna koja su na drvetu zelene bobice, a beru se tek kada dobiju grimiznu boju, što je znak da su sasvim zrele. Put od sirovog zrna do mlevene kafe, od pre tri godine, može da se vidi u Muzeju kafe u Šimanovcima, mestu nedaleko od Beograda gde se nalazi i fabrika multinacionalne kompanije Štraus, koja planira da Srbija postane centar za jugoistočnu Evropu – kaže PR menadžer ove kompanije, Olivera Jokić.
Muzej kafe koji se zove Trag u kafi, osnovan je septembra 2005. godine, kada je otvorena nova fabrika kafe u Šimanovcima, i on se nalazi u sklopu proizvodnje. Muzej je povezan pasarelom od magacina sirove kafe, preko pržionika, do mašina za njeno pakovanje.
Iznad ovog prostora, na pasareli, postoji i soba za kaping, što je naziv za metod ocenjivanja kvaliteta i arome, a gde posetioci mogu i sami da naprave svoju mešavinu kafe koju će poneti. Tu prisustvuju, pre svega, procesu prženja, koji je jedan od najvažnijih tehnoloških procesa tokom koga se oslobađa više od hiljadu različitih aromatičnih jedinjenja. Inače, u fabrici u Šimanovcima se nalazi najveći pržionik u regionu, u kome se za sat isprži pet tona kafe koja se svakodnevno doprema iz Brazila, Indije, Kolumbije, Gvatemale. Mlevenje koje usledi posle prženja, takođe je zanimljiv proces. Radi se na četiri mlina, sa najefikasnijim sistemom prečišćavanja, a odatle se po zakonu gravitacije spušta u silose i odvodi do mašina za pakovanje. Posetioci kažu da im je najveće iznenađenje gotovo potpuna automatizacija postupka proizvodnje kafe. Istovremeno, saznaju da je to i najbolji način da se očuva aroma koja se dobija u procesu prženja i koja kafu čini jedinstvenim napitkom.
U Muzeju mogu da se vide eksponati starih mlinova i pržionika, o kojima posetioci dobijaju stručna objašnjenja fabričkih tehnologa koji su preuzeli i ulogu kustosa. Takođe, tu se organizuje i projekcija filma pod nazivom „Od plantaže do šoljice“, koji prikazuje put zrna kafe od procesa uzgajanja, branja, prerade i proizvodnje kafe.
Muzej je zanimljiv posetiocima svih godina i zanimanja, a do njega se može doći organizovanim prevozom iz centra grada. Najčešće Muzej posećuju studenti i penzioneri, koji možda imaju najviše vremena da uživaju u ispijanju kafe, pa otuda i želja da o njoj više i saznaju. Naravno, u Šimanovcima raste i drvo kafe, ne da bi se brali plodovi, već da bi posetioci videli biljku koja je prva kalemljena, a od koje se priprema napitak omiljen na celoj planeti.
Muzej kafe ne postoji u okruženju, a ideja o otvaranju je nastala kao trend da se prikaže sam proces proizvodnje, ali i da se sačuvaju tragovi prošlosti.
izvor:glassrbije
Vila "Zlatni breg", poznatija u Smederevu kao "Kraljev vinograd", letnjikovac srpske vladarske dinastije Obrenović, smeštena je na najlepšem delu grada Plavinca, koji je okrenut ka severu prema Dunavu i banatskoj ravnici.
Istorija vile „Zlatni breg“ seže u prve decenije 19. veka, u vreme oslobađanja Srbije od vladavine Osmanlija. Imanje sa zasadima vinove loze i podrumom, utvrdio je knez Miloš Obrenović tokom treće decenije 19. veka, sa istančanim senziblitetom za prirodni ambijent, birajući najlepši položaj tadašnjeg Smedereva. Ispred letnjikovca nalazi se poveći oblikovani kamen, tzv. binjektaš, koji je knezu služio za lakše uzjahivanje konja, jer je bio srednjeg rasta.
Upravo na ovom potezu zasade vinove loze i kvalitetna vina proizvodili su Rimljani od kojih potiče poetični naziv Mons Aureus, odnosno Zlatno brdo, te srednjovekovni vladar Despot Đurađ Branković i njegova vlastela, a zatim turske spahije i begovi.
Knez Mhailo Obrenović, na ovom imanju obnavlja vinograde i podiže jednospratni letnjikovac 1865. godine. Dvorski život ovde je ustanovljen za vreme kralja Milana i kraljice Natalije. U letnjikovcu je kraljevski par priređivao zabave i okupljao poznate umetnike i književnike. Dolazili su Milan Rakić, Laza Kostić, Milovan Glišić i dr. Po razvodu kraljevskog para, vila je pripala Nataliji, nakon čega je ona angažovala čuvenog dvorskog arhitektu, Jovana Ilkića i načinila pojedine izmene u izgledu vile (Ilkić je, inače, autor zdanja Narodne skupštinu u Beogradu, kao i hotela „Moskva“ i Oficirskog doma - SKC-a). U tom ambijentu Natalijin sin, kralj Aleksandar i kraljica Draga Mašin, provodili su najduže vreme, sklanjajući se zbog svog neobičnog života i braka, sve do pogibije 1903. godine. Za vreme njihovog boravka, u letnjikovcu su priređivana svakodnevna veselja, gozbe, susreti i igre. Po ubistvu Aleksandra i Drage, Natalija daruje letnjikovac pukovniku Antoniju Oreškoviću, načelniku štaba drinske vojske.
Današnji izgled enterijera Vile čini postavka Istorijskog muzeja i Muzeja primenjene umetnosti u Beogradu. Malo je sačuvano originalnih predmeta iz vremena Obrenovića. Mnoge njihove dragocenosti rasute su po celom svetu.
U prizemlju su salon, trpezarija, kuhinja, a na spratu dva apartmana, radni kabinet. Vilu krase garniture iz 1780. godine, tepisi s kraja 19. veka iz Azije, ikone iz 18. veka. Najupečatljiviji je radni kabinet kralja Milana u kome je persijski tepih od 500.000 čvorova kamilje dlake, star tri veka. Ispred dvora je fontana, rad Olje Ivanjicki. Bila je omiljeno i najintimnije mesto kralja Aleksandra i kraljice Drage. Oni su ovde slavili rođendane, prvu godišnjicu braka, krili se od zaverenika. Odavde je u svet otišla vest o kraljičinoj lažnoj trudnoći. U smederevskoj vili donete su važne istorijsko-političke odluke: proglašena je Kraljevina 1882. godine, doneti su najvažniji ustavi. Kralj je održavao ministarske sednice, potpisivao ukaze, postavljenja... U vilu “ Zlatni breg” dolazile su i delegacije stranih zemalja u zvaničnu posetu Srbiji. Prvi su u vilu kročili izaslanici Sultana Abdul-Hamida. Dolazili su paše, evropski poslanici, generalni, ali i šef ruske tajne policije Aleksandar Josipovič-Grabo, koji je bio posrednik između kralja Aleksandra Obrenovića i ruskog imperatora Nikolaja.
Po završetku II svetskog rata, vila i vinogradi postali su državna svojina i rezidencijalni objekat Vlade Republike Srbije. Arhitekta Bogdan Bogdanović izveo je opsežnu rekonstrukciju na vili 1961. godine. Prema planovima, vila bi trebalo da pređe u nadležnost Predsedništva Srbije i u njoj će se u ubuduće održavati skupovi na najvišem nivou.
izvor:glassrbije
MUZEJ ISTORIJE JUGOSLAVIJE
Muzej istorije Jugoslavije, jedna je od najmlađih institicija kulture u Srbiji, a posle Beogradske tvrđave, najposećenija turistička lokacija u Beogradu. Osnovan je 1996. godine spajanjem Muzeja revolucije i Memorijalnog centra Josip Broz Tito, a u njegovom sastavu su Muzej 25. maj, Stari muzej i Kuća cveća.
Godišnje ovaj muzejski kompleks poseti više od 100 hiljada turista, od kojih polovinu čine gosti iz inostranstva, najviše iz Slovenije, SAD, Koreje, Japana, Kine, Italije, Španije, Francuske. Zanimljivo je da gotovo svi turisti na dunavskim kruzerima u srpskoj prestonici, na lični zahtev, obavezno obilaze Kuću cveća, u kojoj je sahranjen predsednik Tito.
Oko 200 hiljada eksponata i arhivskog materijala razvrstanih u 20 zbirki predstavljaju presek materijalne i duhovne kulture republika Jugoslavije, države koja je u jednom veku nastala i nestala sa mape sveta. Tu se čuvaju zanimljivi arheološki predmeti sa teritorije tadašnje zemlje, ali i pokloni sa drugih geografskih područja koji pored svoje materijalne i estetske vrednosti, svedoče i o ugledu i značaju koji je Jugoslavija imala u periodu bipolarnog sveta.
Muzej 25. maj je namenski građen i poklon je grada Beograda Titu za sedamdeseti rođendan 25. maja 1962. godine. U monumentalnom objektu, delu arhitekte Mike Jankovića, na površini od 3480 m2, do 1982. su se izlagali, čuvali, obrađivali i izučavali pokloni koje je Josip Broz dobio u zemlji i inostranstvu. U galerijskom prostoru važno mesto ima zbirka štafeta, jedinstvena u svetu. Izloženo je više od 20.000 štafetnih palica izradjenih od najraznovrsnijeg materijala, originalnih oblika i posebno značajnih pisanih poruka iz svih krajeva Jugoslavije, koje su kao jedan od prvih simbola slobode tokom 35 godina, počev od 1945.g., omladinci i pioniri Jugoslavije uručivali Titu povodom njegovog rođendana. Od 1992. godine u ovom galerijskom prostoru se održavaju tematske izložbe sa materijalom iz fondova Muzeja istorije Jugoslavije, kao i izložbe i umetničke manifestacije koje se organizuje u saradnji sa partnerima iz zemlje i inostranstva.
U Starom muzeju izloženi su pokloni koje su Josipu Brozu darovali građani SFR Јugoslaviјe, strani državnici, delegaciјe, zvaničnici. Naјstariјi eksponati su iz srednjeg veka, a noviјi iz druge polovine prošlog veka. Većina predstavlja autentični istoriјski, odnosno etnografski predmet, dok su neki namenski rađeni da bi bili darovani Јosipu Brozu Titu.
U sklopu Muzeja je i Kuća cveća, u kojoj je sahranjen Josip Briz Tito, doživotni predsednik SFRJ, koju je od 8. maja 1980. godine, do danas, obišlo oko 18 miliona posetilaca, od čega prošle godine 138 hiljada. Objekat je sagrađen 1975. godine, kao kuća za odmor i rad bračnog para Broz, u sklopu kompleksa rezidencije predsednika države, u Užićkoj 15. U centralnom delu, gde se nalazila fontana sa cvetnjakom, sada je grob Josipa Broza Tita, čijoj je sahrani 8. maja 1980. godine prisustvovalo 209 delegacija iz 128 država, među kojima je bio 31 predsednik republike, 4 kralja, 8 potpredsednika, 22 predsednika vlade, 11 predsednika nacionalnih parlamenata, 12 potpredsednika vlade i 47 ministara.
izvor:glassrbije
NARODNI MUZEJ
Ukazom Ministra prosvete, književnika Jovana Sterije Popovića, 10. maja 1844. godine osnovan je Narodni muzej, sve ove decenije posvećen zaštiti, čuvanju i promociji bogatog kulturnog nasleđa Srbije i njenog okruženja. Vreme osnivanja muzeja je i doba kada počinje institucionalizovana, sistematska zaštita kulturnih dobara u Srbiji, briga o pokretnoj, ali i nepokretnoj kulturnoj baštini. Tih godina u Muzej stižu prve dve slike stranih autora, a na planini Rudnik vrše se prva arheološka istraživanja u Srbiji.
Muzej je otvoren za posetioce 1871. godine izložbom savremene skulpture autora Petra Ubavkića, a prva izložba slika je bila 1882. godine, kada je izlagala umetnica Katarina Ivanović. Za pamćenje je 1900. godina kada je štampan prvi katalog, 1904. Muzej dobija prvu stalnu postavku u zgradi Novog dvora, danas Predsedništva Srbije, a dve decenije kasnije, organizovana je prva izložba u inostranstvu. I ono što je posebno važno, osnivanje Narodnog muzeja iniciralo je osnivanje Etnografskog, Istorijskog i Prirodnjačkog muzeja.
Od 1936. godine Muzej se nalazi u zdanju Novog dvora, pod imenom Muzej kneza Pavla. Stalna postavka je bila obogaćena i poklonima kneza Pavla Karađorđevića, a pažnju je privlačila raznovrsnošću, značajem i savremenošću. Međunarodne izložbe su se smenjivale izuzetnom dinamikom, a paralelno su se obavljala intenzivna istraživanja i arheološka iskopavanja veoma značajnih lokaliteta.
Posle Drugog svetskog rata, Muzej se 1952. useljava u zgradu nekadašnje Hipotekarne banke, u kojoj se i danas nalazi. Od tada, pa do naših dana tu je organizovano više od 1400 izložbi i štampano oko 500 publikacija. U Narodnom muzeju se čuva više od 400 hiljada arheoloških i istorijsko-umetničkih predmeta, koji predstavljaju razvoj i civilizacijske promene na području današnje Srbije, od praistorije do poznog srednjeg veka, kao i glavne umetničke pravce i stilove, vrhunske umetničke domete u nacionalnoj i evropskoj umetnosti od srednjovekovnog perioda do savremenog stvaralaštva. Spomenimo skulpture sa Lepenskog Vira iz 7. milenijuma p.n.e, Vinčanske statue iz 6 i 5. milenijuma p.n.e, zlatne maske iz Trebeništa iz 6. veka p.n.e, novac kralja Radoslava iz 13. veka, srednjovekovne ikone i freske, slike Paje Jovanovića iz 19. veka i Save Šumanovića iz prošlog veka. Najvredniji eksponat je Miroslavljevo jevanđelje, najstariji rukopis napisan ćirilicom 1190. godine po narudžini humskog kneza Miroslava. To je bogoslužbena knjiga pisana perom, ima 296 minijatura koje su obojene crvenom, žutom, zelenom i belom bojom i ukrašene zlatom. Ovu knjigu Unesco je upisao u registar, kao najlepše ćirilično pismo na svetu.
Muzejski prostor u zgradi koja datira iz 1903. godine, odavno je postao skučen i nedovoljan za obavljanje redovnih muzejskih delatnosti na pribavljanju, čuvanju, zaštiti i prezentaciji kulturnih dobara koja su mu poverena. Krajem 2001. godine pokrenuta je inicijativa da se pristupi temeljitoj rekonstrukciji Narodnog muzeja, u čijem sastavu su Muzej Vuka i Dositeja i Galerija fresaka.
izvor:glassrbije
MUZEJ VAZDUHOPLOVSTVA
Jedan od najposećenijih muzeja u Srbiji i Beogradu je Muzej vazduhopovstva koji se nalazi u neposrednoj blizini aerodroma «Nikola Tesla». Pažnju posetilaca, pre svega, privlači izgled muzeja, atraktivno arhitektonsko zdanje u obliku staklene lopte kakvih je malo i u svetu. Oko muzeja, na otvorenom prostoru, su vojni i civilni avioni, radari...
U hronici ove već vremešne institucije može se pročitati da je na inicijativu grupe entuzijasta osnovana februara 1957. godine pri Komandi ratnog vazduhoplovstva u Zemunu, da je prva izložba bila maja 1960.godine na starom beogradskom aerodromu, a da su se u akciju njenog izrastanja ubrzo uključile i domaće civilne vazduhoplovne institucije i preduzeća. Krajem šezdesetih godina odlučeno je da se na međunarodnom aerodromu „Beograd“ kod Surčina izgradi ovaj objekat.
Izgradnja Muzeja površine od preko 10.700 metara kvadratnih, počela je polovinom sedamdesetih godina, a privedena je kraju tek 1988. kada je postavljena prva stalna izložba, svečano otvorena za javnost 21. maja 1989. godine. Te godine arhitekta Ivan Štraus iz Sarajeva dobio je za projekat zgrade i muzejskog kompleksa prestižnu jugoslovensku nagradu za arhitekturu lista „Borba“. Već na ulazu u glavnu izložbenu etažu posetioce nailaze na avion arhaičnog izgleda koji je krajem 1909. i početkom 1910. godine konstruisao i izgradio pionir vazduhoplovstva Subotičanin Ivan Sarić. Pažnju privlači i dvokrilni lovac koji su srpski piloti koristili na Solunskom frontu 1916–1918. godine, kao i nekoliko nemačkih, engleskih i ruskih školskih i izviđačkih aviona. Avioni su okačeni o tavanicu, a predstavljaju značajne eksponate koji svedoče o razvoju vazduhoplovne tehnike u vremenu između dva svetska rata. Stručnjaci, međutim, smatraju da najveću vrednost kolekcije Muzeja vazduhoplovstva u Beogradu predstavlja zbirka lovaca i lovaca-bombardera među kojima se nalaze primerci nemačkog „meseršmira» , engleskih „harikena“ i „spitfajera“ i jedini u svetu sačuvani primerak italijanskog lovca „fijat G-50“. Ove letelice su imale ključnu ulogu u sudbonosnim bitkama koje su se vodile u Evropi, Africi i Aziji, a bile su i u sastavu jugoslovenskih borbenih jedinica.
U kolekciji je i više poznatih tipova aviona i helikoptera proizvedenih od pedesetih do osamdesetih godina prošlog veka, a pažnju posetilaca posebno privlače prikazani delovi „nevidljivog“ američkog bombardera „F-117“ i lovca „F-16“, kao i bespilotnih letelica oborenih nad Srbijom 1999. Godine u NATO bombardovanju. Za istoriju nacionalnog vazduhoplovstva i domaće vezduhoplovne industrije poseban značaj imaju sačuvani i delimično izloženi primerci aviona i jedrilica domaće konstrukcije, kao i domaći mlazni avioni „galeb“, „jastreb“ i „orao“, konstruisani u Vazduhoplovnotehničkom institutu u Žarkovu, proizvedeni u fabrikama „Soko“ i „Utva“. To su letelice po kojima je naša zemlja postala poznata na međunarodnim izložbama i aeromitinzima. U depoima i biblioteci Muzeja vazduhoplovstva čuvaju se hiljade knjiga, predmeta i dokumenata koji svedoče o vazduhoplovstvu Srbije i bivše Jugoslavije,ali i u svetu. To su razlozi zbog kojih ova institucija predstavlja pravu riznicu istorije vazduhoplovstva.
izvor:glassrbije
MUZEJ PIVA
Srbija nije u vrhu svetske ni proizvodnje, ni potrošnje piva, ali zato ima tradiciju koja je ovekovečena u Muzeju piva koji se nalazi u Čelarevu, u srpskoj žitnici Vojvodini.To je naselje u opštini Bačka Palanka, na levoj obali Dunava, poznato po proizvodnji piva još od 19. veka. Pre nekoliko godina, kada je danska kompanija Carlsberg kupila pivaru u Čelarevu, poštujući tradiciju proizvodnje tzv. tečnog hleba, osnovan je Muzej piva u kome je predstavljena pivarska istorija ovog kraja.
Pivaru je 1892. godine osnovao filantrop i jedan od najistaknutijih srpskih veleposednika Lazar Dunđerski, kome je muzej i posvećen. Na poljoprivrednom imanju svoje porodice, izgradio je pivaru koja je godišnje proizvodila oko 10 hiljada hektolitara piva. Zahvaljujući dobrom razvoju i kvalitetnim proizvodima, nakon II Svetskog rata, pivara je postala je državna institucija. Sledeći značajan momenat u istoriji pivare bio je 2003. godine kada se pridružila internacionalnoj kompaniji Carlsberg i postala jedna od vodećih pivara na ovim prostorima.
Muzej predstavlja spoj tradicionalnog i modernog nasleđa. Pričom o počecima proizvodnje prvih količina piva, svaki posetilac može detaljno da upozna i starinske načine pravljenja, skladištenja i distribucije popularnog pića od hmelja i ječma. U vremeplovu pivare, poseban utisak na posetioce ostavljaju retki predmeti, kao što je ugostiteljski inventar koji se koristio pre 100 godina, ali i dokumentacija, pisma i fotografije iz prvih decenija postojanja pivare. U centralnom delu Muzeja postavljeni su i savremeni brendovi kompanije.
Pivo se u Srbiji pije od despota Stefana Lazarevića koji je vladao u 15. veku. Ovaj vladar je pored privrednog razvoja zemlje, u Srbiju doneo i neke svetske neke novotarije, poput piva koje se ispočetka pravilo u kafanama, pa čak i u dvorskim odajama. Veliki razvoj srpskog pivarstva bio je u 19. Veku, u vreme kneza Miloša Obrenovića, kada je otvoreno nekoliko fabrika. Inače, proces dobijanja piva od ječma poznat je još od Sumeraca, a recepti za njegovo spravljanje pronađeni su u egipatskim grobnicama iz 2400 godine pre nove ere.
izvor:glassrbije
MUZEJ AUTOMOBILA
Muzej automobila u Beogradu otvoren je 1994. godine kao zajednička institucija Skupštine grada, koja je obezbedila prostor i strastvenog kolekcionara, vlasnika zbirke oko stotinu old tajmera, dramskog pisca i reditelja Bratislava – Brace Petkovića. Njegova želja je da sačuva uspomenu na jedno vreme kada se automobil želeo i kada je bio simbol socijalnog statusa.
Muzej automobila odslikava sve ono što se događalo u Beogradu u poslednjih sto godina. To je panorama saobraćaja i automobilizma, a najstariji eksponat je Marot Gardon, francuski tricikl iz 1897. godine. Prvi auto u Srbiji kupio je trgovac Boža Radulović, ali se nikada nije osmelio da ga vozi. Naručio ga je u jednoj fabrici u Austriji, a vozilo je u Beograd stiglo vozom, sa fabričkim šoferom, 3. aprila 1903. godine. Gazda Boža angažovao je izvesnog Sretu Kostića, fotocinkografa, da mu bude šofer. Baš njega, jer je to zanimanje iziskivalo sigurnu ruku, što je bila garancija da ne konzumira alkohol. I tako se Sreta odvažio da nauči da šoferira. Ubrzo je osnovao prvu privatnu autoškolu, kao i beogradsko Udruženje šofera, a u Muzeju se čuva njegova vozačka dozvola. Malo je ovakvih muzeja u svetu koji mogu da se pohvale da imaju prvu vozačku dozvolu koja je izdata u zemlji, a pogotovo što pripada i prvom vozaču na ovim prostorima.
Muzej automobila u Beogradu je jedinstven, jer su svi eksponati u voznom, a jedan, čak i u plovnom stanju. Reč je o retkom modelu amfibije, Poršeu, nemačkom vojnom vozilu iz 1943. godine napravljenom za napad na Rusiju u Drugom svetskom ratu. Sledeće godine, zajedno sa Crvenom armijom, Dunavom je u Srbiju doplovila i amfibija, a mnogo godina kasnije Braca Petković je kupio na Vojnom otpadu.
Muzej ne samo da poseduje kolekciju automobila, već i ono što prati automobilizam – od alata za popravku, dodatne opreme i uređaja. U muzeju se čuva i značajna kolekcija maketa, jer je nemoguće imati sve automobile. U tekućoj postavci je oko 40 old tajmera, a postavka se često menja. Vlasnik muzeja priželjkuje da se u kolekciji nađe Bugati 35 B, jedan od najboljih sportskih automobila, ikada napravljenih, a možda i Bugati model 51 u kome se Boško Milenković trkao oko Kalemegdana u čuvenoj Grand prix trci 1939. Godine u beogradu.
Muzej automobila u Beogradu je jedan od ko zna koliko stotina u svetu, ali je jedinstven be samo po tome što su svi automobili u voznom stanju, već i zato što je zgrada u kojoj se nalazi spomenik kulture: to je prva moderna garaža na Balkanu. Izgrađena je 1929. godine prema projektu ruskog arhitekte Valerija Vladimiroviča Staševskog, po najvišim standardima garažne tehnike toga doba. I zgrada i Muzej su pod zaštitom države, a deo muzejskog prostora, zbog izvanredne akustičnosti, Braca Petković je pretvorio u kamernu scenu – pozorište Moderna garaža. Prva predstava koja je tu odigrana je GRAND PRIX, nastala na osnovu autentične dokumentacije i ličnih predmeta Lazara Radića, nekadašnjeg zakupca te garaže, sportiste i vozača koji je 1939. godine učestvovao u jedinoj trci formule 1, ikada održane u Beogradu. U Muzeju automobila se čuva BMV koji je Radić vozio.
izvor:glassrbije
MUZEJ KAFE
Bez obzira u kom delu sveta žive, čime se bave, bez obzira na godine, ljudi uglavnom dan započinju kafom. Pripremaju je na bezbroj načina, ispijaju prema vlastitoj navici. Kafa se koristi već sedam vekova. O kafi se puno priča i piše, što i nije neobično jer je, posle nafte, kafa najčešća sirovina kojom se trguje. Ono što Srbiju izdvaja od drugih zemalja je što ima Muzej kafe.
Čuveni kompozitor Johan Sebastijan Bah u svojoj Kantati o kafi, vokalno-instrumentalnom delu, zapisao je da je crni napitak slasniji od hiljadu poljubaca, suptilniji od muskatnog vina. Pripremajući kafu Betoven je u lonče stavljao tačno po 60 zrna za svaku šoljicu.
Stručnjaci kažu da je za kilogram pečene kafe potrebno između četiri hiljade i pet hiljada zrna koja su na drvetu zelene bobice, a beru se tek kada dobiju grimiznu boju, što je znak da su sasvim zrele. Put od sirovog zrna do mlevene kafe, od pre tri godine, može da se vidi u Muzeju kafe u Šimanovcima, mestu nedaleko od Beograda gde se nalazi i fabrika multinacionalne kompanije Štraus, koja planira da Srbija postane centar za jugoistočnu Evropu – kaže PR menadžer ove kompanije, Olivera Jokić.
Muzej kafe koji se zove Trag u kafi, osnovan je septembra 2005. godine, kada je otvorena nova fabrika kafe u Šimanovcima, i on se nalazi u sklopu proizvodnje. Muzej je povezan pasarelom od magacina sirove kafe, preko pržionika, do mašina za njeno pakovanje.
Iznad ovog prostora, na pasareli, postoji i soba za kaping, što je naziv za metod ocenjivanja kvaliteta i arome, a gde posetioci mogu i sami da naprave svoju mešavinu kafe koju će poneti. Tu prisustvuju, pre svega, procesu prženja, koji je jedan od najvažnijih tehnoloških procesa tokom koga se oslobađa više od hiljadu različitih aromatičnih jedinjenja. Inače, u fabrici u Šimanovcima se nalazi najveći pržionik u regionu, u kome se za sat isprži pet tona kafe koja se svakodnevno doprema iz Brazila, Indije, Kolumbije, Gvatemale. Mlevenje koje usledi posle prženja, takođe je zanimljiv proces. Radi se na četiri mlina, sa najefikasnijim sistemom prečišćavanja, a odatle se po zakonu gravitacije spušta u silose i odvodi do mašina za pakovanje. Posetioci kažu da im je najveće iznenađenje gotovo potpuna automatizacija postupka proizvodnje kafe. Istovremeno, saznaju da je to i najbolji način da se očuva aroma koja se dobija u procesu prženja i koja kafu čini jedinstvenim napitkom.
U Muzeju mogu da se vide eksponati starih mlinova i pržionika, o kojima posetioci dobijaju stručna objašnjenja fabričkih tehnologa koji su preuzeli i ulogu kustosa. Takođe, tu se organizuje i projekcija filma pod nazivom „Od plantaže do šoljice“, koji prikazuje put zrna kafe od procesa uzgajanja, branja, prerade i proizvodnje kafe.
Muzej je zanimljiv posetiocima svih godina i zanimanja, a do njega se može doći organizovanim prevozom iz centra grada. Najčešće Muzej posećuju studenti i penzioneri, koji možda imaju najviše vremena da uživaju u ispijanju kafe, pa otuda i želja da o njoj više i saznaju. Naravno, u Šimanovcima raste i drvo kafe, ne da bi se brali plodovi, već da bi posetioci videli biljku koja je prva kalemljena, a od koje se priprema napitak omiljen na celoj planeti.
Muzej kafe ne postoji u okruženju, a ideja o otvaranju je nastala kao trend da se prikaže sam proces proizvodnje, ali i da se sačuvaju tragovi prošlosti.
izvor:glassrbije
Poslednja izmena: