LEGEND
- Učlanjen(a)
- 14.12.2009
- Poruka
- 29.042
Mihailo Vitković
Biografija
Mihailo Vitković je rođen u Jegri (mađ. Eger), gradu u Ugarskoj u svešteničkoj porodici. Imao je braću Gavrila i Jovana i sestru Jekaterinu. Otac Petar Vitković (1754 - 1808) bio je paroh mesne srpske crkve. Majka mu se zvala Marija Glišić. Porodica Vitkovića poreklom je iz Trebinja o čemu svedoči i epska pesma "Novljanin Alija i devet Vitkovića".
Posle završetka gimnazije u Jegri, odlazi u Peštu da studira prava. Godine 1801. završivši prava postao je "zakleti kraljevske tabule notarem", a 1803. postaje advokat. Godine 1807. biran je za poslanika u mađarskom Saboru. Bio je veoma cenjena ličnost u mađarskim književnim krugovima. Mihailo Vitković je u svome domu u današnjoj ulici Vereš Palne, u blizini peštanske srpske crkve Svetog Georgija, formirao "trijas" najuvaženijih mađarskih književnika: Ferenca Kazincija (1759 - 1831), Ištvana Horvata(1784 - 1846) i Pala Semere (1785 - 1861). Njegov dom postao je pravi literarni salon.
Održavao je prijateljsku vezu sa arhimandritom i pesnikom Lukijanom Mušickim (1777 - 1837) koji je u njegovu čast napisao i izdao "Oda mojemu prijatelju Mihailu Vitkoviču" (Budim, 1811).
Mihailo Vitković je bio saradnik Letopisa Matice srpske.
Mihailo Vitković je pisao uglavnom pesme na srpskom i na mađarskom jeziku. Pisao je i originalne klasicističke pesme (ode, epigrame, epistole), ali se bavio i prevođenjem. Celoga svoga veka povezivao je svoju srpsku narodnost sa mađarskim rodoljubljem.
Živeo je u vanbračnoj vezi sa udovicom Teodorom Popović.
Dela na srpskom
Srpska izdanja
( Vikipedija )
Biografija
Mihailo Vitković je rođen u Jegri (mađ. Eger), gradu u Ugarskoj u svešteničkoj porodici. Imao je braću Gavrila i Jovana i sestru Jekaterinu. Otac Petar Vitković (1754 - 1808) bio je paroh mesne srpske crkve. Majka mu se zvala Marija Glišić. Porodica Vitkovića poreklom je iz Trebinja o čemu svedoči i epska pesma "Novljanin Alija i devet Vitkovića".
Posle završetka gimnazije u Jegri, odlazi u Peštu da studira prava. Godine 1801. završivši prava postao je "zakleti kraljevske tabule notarem", a 1803. postaje advokat. Godine 1807. biran je za poslanika u mađarskom Saboru. Bio je veoma cenjena ličnost u mađarskim književnim krugovima. Mihailo Vitković je u svome domu u današnjoj ulici Vereš Palne, u blizini peštanske srpske crkve Svetog Georgija, formirao "trijas" najuvaženijih mađarskih književnika: Ferenca Kazincija (1759 - 1831), Ištvana Horvata(1784 - 1846) i Pala Semere (1785 - 1861). Njegov dom postao je pravi literarni salon.
Održavao je prijateljsku vezu sa arhimandritom i pesnikom Lukijanom Mušickim (1777 - 1837) koji je u njegovu čast napisao i izdao "Oda mojemu prijatelju Mihailu Vitkoviču" (Budim, 1811).
Mihailo Vitković je bio saradnik Letopisa Matice srpske.
Mihailo Vitković je pisao uglavnom pesme na srpskom i na mađarskom jeziku. Pisao je i originalne klasicističke pesme (ode, epigrame, epistole), ali se bavio i prevođenjem. Celoga svoga veka povezivao je svoju srpsku narodnost sa mađarskim rodoljubljem.
Živeo je u vanbračnoj vezi sa udovicom Teodorom Popović.
Dela na srpskom
- Milica - prevod dela Žan-Francoa Marmontela, ostao je u rukopisu
- Lukijanu Mušickom kad je na stepen arhimandristva stupio (1812) - poslanica u safijskoj strofi
- Grobnij nadpis Vase Čarapića serbskog junaka - epigram
- Ljubovi (1817) - građanska sentimentalna pesma koja je svojevremeno rado pevana
- Pesmi o berbi - sentimentalna pesma
Srpska izdanja
- Spomen Milice (Budim, 1816) - sentimentalni posrbljeni roman na osnovu mađarske pripovetke Jožefa Karmana.
- Na smert Joana Belanoviča (Budim, 1819) - oda
- Žertva na smert (Budim, 1830) - prevod pozorišne igre A. Kocebua
- Odela iz Triesta (Budim, 1830) - prevod pozorišne igre J. Fr. Jingera
( Vikipedija )