Irriducibili - S.S. Lazio

[BaneFromDaHood]

Godina 1973. Lazio je na putu do titule šampiona Italije. Pojavljuje se prvi transparent “Ultras” na severnoj tribini, nema više spontanog urlanja i aplauza – ima tu mlađih momaka iz severnih i zapadnih delova grada koji iznose svoju ljubav prema klubu s pirotehnikom, zastavama i transparentima.

Prve prave grupe s imenom “Ultras Lazio” i “Commandos Monteverde” (kasniji CML’74) se pojavljuju 1974. Prvi dim zapaljen u Rimu je sa strane “Ultras”-a koji su tada bili na južnoj tribini na prijateljskoj utakmici protiv San Paola. Ali Lazio ostaje među glavnim adresama fudbala u Italiji i tako grupa “Ultras” napušta tribinu. Manje grupe poput “Leopard”, “Boys”, “Vigilantes”, “Tupamaros” i “Marines” ulaze na tribinu i organizuju navijanje. I polako se stvara to što svi nazivaju “Lazialità”. Ekstremna ljubav prema Rimu i njegov istoriji, desničarski i domoljubiv pokret, odanost desničarskim strankama i velike simpatije prema fašizmu – često se isticalo da je Benito Mussolini volio upravo SS Lazio. Aktivni deo tribine je bio sačinjen od 50 – 150 mlađih navijača koji su redovno išli vozom na gostovanje – stvar koja je godinama kasnije bila glavna inspiracija jednoj grupi zvanoj “Irriducibili Lazio”.

Nastaju legendarni “Eagles Supporters” i preuzimaju navijanje u svoje ruke. Ali ubrzo dolazi do velikih problema unutar navijačke scene Lazia i 15-tak mladića osnivaju grupu “Vikings” i udaljuju se od istih. “Eagles” menjaju tribinu jer žele, kao mnoge druge navijačke grupe u to vreme imati tribinu s kojom imaju identifikaciju i u kojoj mogu bez problema da forsiraju navijanje i ujedinjenje tribine.

9. decembar 1979 je prva organizovana utakmica na kojoj je SS Lazio imao podršku s severne tribine i uskoro je već ispao u drugu ligu koja je ipak nešto najbolje što je moglo momcima da se desi u to vreme. Velika gostovanja u sezoni 82/83 s nekada 7.000 (Bologna), nekada 4.000 (Bari), nekada 10.000 (Pistoia) Laziala uz svoj klub – urnebesno navijanje – hiljade nebeskoplavih zastava i među prvima organizovano navijanje s vođom na čelu. Lazio je postao neshvaćeni fenomen širom Apenina. Ljubav svoje publike prema 11 fudbalera je ubrzo proslavio navijačku tribinu Nord i svrstao je u sam vrh Ultras scene Italije. Politika je i dalje ekstremno desničarska – Laziali među prvima pevaju “Inno di Mamelli” tj. Italijansku himnu redovno na utakmicama voljenog kluba. Čak 15.000 Laziali ide u Arezzo, jedno od najmasovnijih gostovanja u Toscani svih vremena…

Lazio pobeđuje pred 75.000 gledaoca Cataniu posle velike borbe – utakmice koju “Eagles Supporters” smatraju kao pobeđenu zbog navijača, zbog navijanja, zbog ljubavi Rima prema Laziu. Dolazi na “promozione” do tuče u Cava dei Tirreni s navijačima Cavesea i ulazak u prvu ligu je definitivno osiguran. U to vreme Eagles kao i druge navijačke grupe Lazia nisu nosile italijanske zastave u znak otpora protiv “tricolore” osvojenog od Rome u godini 1984. Ovo je simbolika kompleksa u italijanskoj navijačkoj sceni. Eagles postaju velika grupa i imaju za tadašnje uslove fantastičnu brojnost od 2.000 članova, ostale grupe involvirane u čudo zvano “Curva Nord” su Ultras’74, Commandos Monteverde, la Falange, Eagles’ Korps, Hell’s Eagles Destroyers, American Eagles, Gruppo Sconvolti i Erotic Gropu. Kao što svi vidite već je tada bio prisutan neki “stampo britannico “ u imenima grupa Lazia i mnoga imena ćete jos danas prepoznati kod kasnije osnivanih navijačkih grupa širom Apenina.

18. oktobar 1987 godine je datum osnivanja grupe „Irriducibili Lazio“. Klub je u velikoj krizi i posle 3 godine uspeva da uđe opet u Serie A. “Irriducibili” su grupa mlađih momka, kriminalca u pokušaju, neki čak bivši članovi “Eaglesa” koje je isto počeo napadati najveći protivnik – godine i vreme. “Irriducibili” su grupa koja je nošena ljubavi prema klubu i radikalnosti. Vizije par velikih likova unutar IRR’87 su temelj današnjeg navijačkog pokreta Italije. Nije tačno da su IRR’87 izmislili kopiranje Engleza bez bubnjeva, odlazak na gostovanje vozom “kao nekada”, tuču, pivo i zastave na dve motke ali su zajedno s Veronesima definitivno grupa koja je u najviše učestvovala u razvoju navijačkog duha u to vreme. Naravno da su prvi konflikti izmedju mladjih IRR i Eagles neizbežni, IRR čak ulaze na muretto centrale na Nord, centralni deo Norda na kojem se nalaze Eagles Supporters.

Laziali ostaju bez svog stadiona zbog renoviranja za svetsko prvenstvo ‘90e i Lazio opet ispada iz Lige. Eagles već 89e godine moraju da se bore za opstanak, sve više mlađih navijača prelaze na ultradesničarske IRR’87, među njima i Paolo Di Canio 1989. Eagles postaju druga grupa tribine, ali tek 92/93 na utakmici protiv Sampdorie posle velike tuče napustaju Nord zbog “ velikih razlika s IRR” kako ističu i odlučuju da ES ne postoje više. IRR’87 organizuju navijanje u svom stilu – sve ostalo je istorija i do danas se ništa nije promenilo. Jedino da je istorijsko prijateljstvo s Torinom i sa Barijem prekinuto odmah nakon raspada Eagles Supporters i da je prva garda IRR izmedju Diabolika, Tonna, Yurija i Geppa uspela da napravi od IRR marku. Prva su grupa koja je komercijalne svrhe koristila za razvoj grupe – godinama kasnije imate Radio Blù Italia koji emituje priče IRR, 12 shopova u i u okolini Rima, tribinu koja lojalno stoji iza fenomena Irriducibili i klub koji ne može da dominira nad grupom, već grupa koja dominira nad klubom. Pitanje je jedino da li su IRR prodali svoj moto s kojim su uvek napadali Eagles – da koriste navijanje za zaradu…

Nord Lazia je takodje u tranziciji. Irriducibili imaju doduše veliki monopol i teško je verovati da će ikada imati ozbiljniji problem u odbrani tribine, ali je poznato da nije sve tako zlatno kao što izgleda. Vođe tribine nisu često na gostovanjima, pare i politika (asocijacija s Nuova Guardia i s listom unuke Mussollini su svima poznate činjenice) su odvojile IRR od realnosti – sve češće imate u Rimu kampanje za skupljanje para za italijanske porodice u Argentini zbog ekonomske krize, kerova bez doma u glavnom gradu, protesti u političkom i društvenom životu – jeste da je to njihov stil, jeste da « Kada misao postaje akcija » nije samo parola nego deo njihove ideologije, ali je i vidljivo da stariji Laziali sve češće izbegavaju taj fenomen i udaljuju se čak od grupe. « Banda No’antri » i trenutna mala kriza Norda, o kojoj postoji toliko varijanti da neću ovde da je spominjem, pokazuju da nijedna grupa ne može da izbegava jedno: Živiti za svoj fudbalski klub i ništa više!

Slike:

Grafiti: http://serbianforum.org/navijaci/14497-grafiti-murali-3.html#post37492