Dusan Bulajic

[katamaniak]

https://www.imdb.com/name/nm0119816/

Rođen je 06. marta 1932. godine u Čačku, a preminuo 03. juna 1995. u Beogradu

Za razliku od svoje supruge Dušan nije voleo preterano da se eksponira. Velika popularost nije mu prijala ni kad je bio mlađi. Duško Bulajić više preferira glumu u pozorištu i ona mu je bliža srcu. Bio je glumac Narodnog pozorišta. Zavoleo je taj direktan kontakt s publikom u pozorištu. Totalno je drugačiji odnos na filmu i pozoristu.Zaljubljenik je u pozorište

Publici se predstavio u mnogim pozorišnim ostvarenjima. Jedna od njih je “Koštana” , Bore Stankovića, u Narodnom pozorištu. Takođe u njegovu karijeru uvrstani su i filmovi "konjuh Planinom",ratni film koji ptati pricu o mladicima koji su krenuli iz rudarskih jama protiv mocnod okupatora 1941. U ovom filmu Dušan Bulajić imao je jednu od glavnih uloga. “Slučaj Openhajmer”, ,film iz 1970. godine u kome je publika takođe imala prilike da prati rad Dušana Bulajica

Dušan Bulajić bio je oženjen vrhunskom srpskom umetniom i koleginicom Oliverom Marković. Ovaj glumački par živeo je na Banovom brdu u svojoj kući. Dušan nije imao dece, a njegova supruga Olivera Marković imala je sina iz prvog braka, Gorana Markovića. Oni su živeli mirnim porodičnim životom. Dušan Bulajic. Oni u kući nisu razgovarali o svojim ulogama, razdvojili su posao i život muža i žene, i odlično funkcionisali. Više od trideset godina bili su u braku.

Dušan Bulajić preminuo je 03. juna 1995. godine, u svojoj šezdeset i trećoj godini života. Iza njega ostala je supruga Olivera koja dugo, čak ni do svoje smrti, nije uspela da savlada tugu i bol zbog njegovog odlaska.


Krvava košulja, 1957. godine
Ljubav i moda. 1960. godine, gde je imao ulogu modnog kreatora Bore
Kota 905, 1960. godine, u kome je igrao Kapetana Vladimira
Među lešinarima, 1964. godine, gde je imao ulogu Blunfilda
Konjuh planinom, 1966. godine
Orlovi rano lete, 1966. godine, gde se pojavljuje kao partizanski narednik
Izvlačenje, 1967. godine
Zabavlja vas Mija Aleksić, 1968. godine
Operacija Beograd, 1968. godine, gde se publici predstavio kao Profesor Kosta
Fraulein Doktor, 1969. godine
Oseka, 1969. godine
Bitka na Neretvi, 1969. godine, u kome je glumio četničkog potpukovnika
Slučaj Openhajmer, 1970. godine, gde je igrao K.E. Rolana
Kamiondžije, 1973. godine, u kojima je imao ulogu islednika
Paja i Jare, 1973. godine, gde se pojavljuje kao sudija
Soba sa pet zidova, 1975. godine
Hitler iz našeg sokaka, 1975. godine, gde je igrao Jocu
Đavolje merdevine, 1975. godine
Pesma, 1975. godine
Vojnikova ljubav, 1976. godine, u kojoj je imao ulogu Gojka Jovanovića
Ljudi s repom, 1976. godine
Hajdučka vremena, 1977. godine, u kome je tumačio lik Vuka Rašete
Sastanak Skupštine Kneževine Srbije, 1977. godine, gde je odigrao Paju Vukotića
Svetozar Marković, 1981. godine
Sedam sekretara SKOJ-a, 1981. godine
Počnimo život iz početka, 1981. godine, u kome je imao ulogu prodavca nakita
Priče preko pune linije, 1982. godine
Veriola vera, 1982. godine, gde je bio vojno lice
Veliki transparent, 1983. godine, u kome je igrao Ustaškog poručnika
Bolji život, 1987. godine, gde se pojavljivao kao službenik
Vuk Karadžić, 1988. godine, u kome je tumačio lik Šiškova
Braća po materi, 1988. godine
Beyodn the Door III, 1989. godine, gde je glumio glavnog inženjera
Rođaci iz Lazina, 1989. godine
Gospođa ministarka,1989. godine, u kome ga publika pamti kao Simu Popovića
Uroš blesavi, 1989. godine, gde je imao ulogu Markovića
Konak, 1991. godine
Bolji život 2, 1991. godine, u kome se prikazuje kao uravnik klinike
Tesna koža 4, 1991. godine, gde je njegova uloga bila poštar
Teatar u Srba, 1993. godine
Srećni ljudi, 1994. godine, gde tumači lik Dobrivoja Stokića
Goli život, 1994. godine, u kome se predstavio ulogom Mićunovog kuma Đokića
Kraj dinastije Obrenović, 1995. godine, gde mu je dodeljena uloga Generala Leonida Solarevića
Otvorena vrata, 1995. godine, serija u kojoj je glumio Hadži Gutovića



Dušan Bulajić u jednom itervju otvoreno je pričao da mu nikada nije smetalo što su ga ljudi mešali sa Radetom Markovićem, prvim suprugom njegove žene Olivere,što dokazuje da je Dušan bio čovek velikog srca:

“I danas Oliveru vezuju za Radeta i događaju se neke komične situacije kada nas vide zajedno. Evo jedne od tih anegdota: nas dvoje smo šetali i prišao je jedan klinja da traži autogram od Olivere, ona je to rado učinila, a potom se bojažljivo okrenuo prema meni i kazao “Čika Rade, da li biste mi i vi dali autogram?” Naravno da sam to učinio i potpisao se Rade Marković. Zašto bih ja sad kvario neke iluzije deteta?”
​