- Učlanjen(a)
- 25.08.2009
- Poruka
- 39.041
ZBIRKA “VUKMANOVIĆ” U GALERIJI SANU
Doprinos očuvanju baštine
Kolekciju koju čini 225 radova najuglednijih jugoslovenskih umetnika, i dela mnogih istaknutih svetskih slikara, Milica i Svetozar Vukmanović su cetinjskom muzeju poklonili davne 1965. godine
Dela iz legata Milice Sarić Vukmanović i Svetozara Vukmanovića Tempa, koji pripada Narodnom muzeju Crne Gore iz Cetinja, tokom narednih mesec dana biće izložena u Galeriji Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) u Beogradu.
Kolekciju koju čini 225 radova najuglednijih jugoslovenskih umetnika i dela mnogih istaknutih svetskih slikara Vukmanovići su cetinjskom muzeju poklonili davne 1965. godine. Beogradska publika će, zahvaljujući inicijativi njihovog sina Zorana Vukmanovića da se napravi putujuća postavka, biti u prilici da uživaju u stotinak dela, koja će u Galeriji SANU biti izložena do 27. oktobra.
„Milica i Tempo su pedesetih godina prošlog veka prikupljali dela mnogih tada mladih jugoslovenskih slikara, koji su kasnije postali priznati umetnici, i time su stvorili jedinstvenu kulturnu atmosferu“
Autor postavke Slavko Timotijević
IZ SOCREALIZMA KA MODERNIZMU
“Zbirka Vukmanović predstavlja nemerljiv doprinos očuvanju jedinstvene kulturne baštine jugoslovenskog umetničkog prostora, ali sadrži i vredna dela inostranih umetnika, koja su dobijena zahvaljujući državničkim funkcijama Svetozara Vukmanovića Tempa”, rekla je na otvaranju izložbe direktorka Narodnog muzeja Crne Gore Ljiljana Zeković.
Među delima inostranih umetnika nalaze se radovi Ogista Renoara, Pabla Pikasa, Marka Šagala, Salvadora Dalija, Dijega Rivere. Zbirka Vukmanović, zbog faktičkog prisustva dela inostrane umetnosti, makar to bile uglavnom grafike, zbog potrebe njenih tvoraca da umetničku priču rašire izvan okvira lokalne umetnosti, izvan nacionalne uobraženosti i ksenofobičnosti, dobija posebnu vrednost kojom se, kako je ocenio autor postavke Slavko Timotijević, svrstava u rang muzeja, napominjući da ona to, ipak, nije, ali samo zbog toga što nakon donacije nisu nastavljene stručne radnje i druge procedure koje zbirku čine vitalnom i koje je unapređuju.
“Milica i Tempo su pedesetih godina prošlog veka prikupljali dela mnogih tada mladih jugoslovenskih slikara, koji su kasnije postali priznati umetnici, i time su stvorili jedinstvenu kulturnu atmosferu”, rekao je Timotijević i primetio da zbirka Vukmanovića otvara i veoma važno pitanje vezano za savremeno kolekcionarstvo.
Danas većina kolekcionara, kako je ocenio Timotijević, prikuplja dela poznatih i priznatih umetnika, bez osećaja za vrednost dela mladih, neafirmisanih autora. Prema njegovim rečima, izložba u Galeriji SANU, čiji je podnaslov “Iz socijalističkog realizma ka modernizmu”, osmišljena je s idejom da prekine praksu hronološkog predstavljanja sadržaja kolekcija, kao i praksu linearnog, alfabetskog predstavljanja umetnika unutar zbirke. Timotijević je naglasio da se Zbirka Vukmanović pokazala kao “idealna platforma za studiju slučaja”, na kojoj se mogu razmatrati odnosi raznih društvenih konstelacija, pre svega politike i umetnosti, kao i odnosi neretko suprotstavljenih umetničkih tokova.
Polazeći od stanovišta da postoji povezanost stvaraoca zbirke, vremena u kojem je ona nastajala, vremena u kojem su dela nastajala, kao i organska povezanost samih dela u zbirci, Timotijević je istražio te veze i utvrdio da kolekcija koju predstavlja poseduje značajne kapacitete za muzeološki pristup. Izložba na izvestan način predstavlja jugoslovensku selekciju moderne umetnosti i po vrednosti blisku onoj koja se nalazi u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu. U njoj su zastupljeni radovi Marijana Detonija, Eda Murtića, Janeza Bernika, Mila Milunovića, Miodraga B. Protića, Pilje Todorovića, Fila Filipovića, Petra Lubarde i mnogih drugih značajnih slikara.
“Budući da su gospodin i gospođa Vukmanović bili revolucionari, a da se nisu isključivo opredelili samo za jedan smer umetnosti – nisu potpuno odbacili socijalistički realizam, ali nisu upali ni u zamku konformizma građanske umetnosti, već su, naprotiv, aktivno pratili rađanje novih pojava na umetničkoj sceni i učestvovali u njima, onda je upravo taj trougao (građansko, socrealističko, moderno) odredio okvire kojima se ovo istraživanje, pa time i izložba, bave”, naveo je Timotijević u uvodnom tekstu kataloga koji prati izložbu.
MONOGRAFIJA I DOKUMENTARNI FILM
Tokom trajanja izložbe biće predstavljena i luksuzna monografija o Zbirci Vukmanović.
Poseban prateći program čine projekcije dokumentarnog filma o bračnom paru Vukmanović i njihovoj kolekciji. Autori filma su istoričari umetnosti Danijela Purešević i Slavko Timotijević. U filmu učestvuju prijatelji porodice Vukmanović i njihov stariji sin Zoran, inicijator akcije za ponovno predstavljanje zbirke. Film predstavlja i mnoštvo reprodukcija i dokumentarnih fotografija.
“APSTRAKCIJA I NJENI DIVERZITETI”
Izložba u prvi plan stavlja ponovno rađanje jugoslovenske moderne, koja počinje, strogo uzevši, Lubardinom izložbom 1951. godine i ukazuje na bogatstvo različitih oblika apstrakcije, oslobođenih stega državne ideologije. U kratkom periodu od 1951. do sredine šezdesetih jugoslovenska umetnost smogla je snage, napominje Timotijević, da uhvati priključak sa svetskim tokovima i da se s relativno malim zakašnjenjem uhvati u koštac sa svim savremenim pojavama, od asocijativne apstrakcije do enformela.
Oko centralne teme izložbe koja glasi “Apstrakcija i njeni diverziteti”, postavljene su manje celine koje čine uvod u problematiku. Autor izložbe je kao platformu za razumevanje duha vremena postavku obogatio primerima građanske provenijencije, koji se mogu sagledati u delima Bete Vukanović, Jovana Bijelića, Zore Petrović, Lazara Ličenoskog ili Nikole Graovca, s jedne strane, i veoma različitim primerima socijalističkog realizma u delima Đorđa Andrejevića Kuna, Lazara Vujaklije, Ive Hegedušića, Sretena Stojanovića, pa i samog Petra Lubarde, s druge strane.
“Ishodišna tema ove izložbe, koja svakako ima svoj među čin, jeste situacija kontinuiteta građanske umetnosti oličena u tokovima poetskog realizma, intimizma i kolorizma”, naveo je Timotijević.
Kroz taj segment izložbe mogu se pratiti tokovi ponovno uspostavljenih odnosa s drugim scenama, pre svega s pariskom umetnošću, i konstituisanje ideologije lepog i uživanja u lepom, koja je bila devastirana idejom državno dirigovane umetnosti.
Izvor: Akter
Doprinos očuvanju baštine
Kolekciju koju čini 225 radova najuglednijih jugoslovenskih umetnika, i dela mnogih istaknutih svetskih slikara, Milica i Svetozar Vukmanović su cetinjskom muzeju poklonili davne 1965. godine
Dela iz legata Milice Sarić Vukmanović i Svetozara Vukmanovića Tempa, koji pripada Narodnom muzeju Crne Gore iz Cetinja, tokom narednih mesec dana biće izložena u Galeriji Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) u Beogradu.
Kolekciju koju čini 225 radova najuglednijih jugoslovenskih umetnika i dela mnogih istaknutih svetskih slikara Vukmanovići su cetinjskom muzeju poklonili davne 1965. godine. Beogradska publika će, zahvaljujući inicijativi njihovog sina Zorana Vukmanovića da se napravi putujuća postavka, biti u prilici da uživaju u stotinak dela, koja će u Galeriji SANU biti izložena do 27. oktobra.
„Milica i Tempo su pedesetih godina prošlog veka prikupljali dela mnogih tada mladih jugoslovenskih slikara, koji su kasnije postali priznati umetnici, i time su stvorili jedinstvenu kulturnu atmosferu“
Autor postavke Slavko Timotijević
IZ SOCREALIZMA KA MODERNIZMU
“Zbirka Vukmanović predstavlja nemerljiv doprinos očuvanju jedinstvene kulturne baštine jugoslovenskog umetničkog prostora, ali sadrži i vredna dela inostranih umetnika, koja su dobijena zahvaljujući državničkim funkcijama Svetozara Vukmanovića Tempa”, rekla je na otvaranju izložbe direktorka Narodnog muzeja Crne Gore Ljiljana Zeković.
Među delima inostranih umetnika nalaze se radovi Ogista Renoara, Pabla Pikasa, Marka Šagala, Salvadora Dalija, Dijega Rivere. Zbirka Vukmanović, zbog faktičkog prisustva dela inostrane umetnosti, makar to bile uglavnom grafike, zbog potrebe njenih tvoraca da umetničku priču rašire izvan okvira lokalne umetnosti, izvan nacionalne uobraženosti i ksenofobičnosti, dobija posebnu vrednost kojom se, kako je ocenio autor postavke Slavko Timotijević, svrstava u rang muzeja, napominjući da ona to, ipak, nije, ali samo zbog toga što nakon donacije nisu nastavljene stručne radnje i druge procedure koje zbirku čine vitalnom i koje je unapređuju.
“Milica i Tempo su pedesetih godina prošlog veka prikupljali dela mnogih tada mladih jugoslovenskih slikara, koji su kasnije postali priznati umetnici, i time su stvorili jedinstvenu kulturnu atmosferu”, rekao je Timotijević i primetio da zbirka Vukmanovića otvara i veoma važno pitanje vezano za savremeno kolekcionarstvo.
Danas većina kolekcionara, kako je ocenio Timotijević, prikuplja dela poznatih i priznatih umetnika, bez osećaja za vrednost dela mladih, neafirmisanih autora. Prema njegovim rečima, izložba u Galeriji SANU, čiji je podnaslov “Iz socijalističkog realizma ka modernizmu”, osmišljena je s idejom da prekine praksu hronološkog predstavljanja sadržaja kolekcija, kao i praksu linearnog, alfabetskog predstavljanja umetnika unutar zbirke. Timotijević je naglasio da se Zbirka Vukmanović pokazala kao “idealna platforma za studiju slučaja”, na kojoj se mogu razmatrati odnosi raznih društvenih konstelacija, pre svega politike i umetnosti, kao i odnosi neretko suprotstavljenih umetničkih tokova.
Polazeći od stanovišta da postoji povezanost stvaraoca zbirke, vremena u kojem je ona nastajala, vremena u kojem su dela nastajala, kao i organska povezanost samih dela u zbirci, Timotijević je istražio te veze i utvrdio da kolekcija koju predstavlja poseduje značajne kapacitete za muzeološki pristup. Izložba na izvestan način predstavlja jugoslovensku selekciju moderne umetnosti i po vrednosti blisku onoj koja se nalazi u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu. U njoj su zastupljeni radovi Marijana Detonija, Eda Murtića, Janeza Bernika, Mila Milunovića, Miodraga B. Protića, Pilje Todorovića, Fila Filipovića, Petra Lubarde i mnogih drugih značajnih slikara.
“Budući da su gospodin i gospođa Vukmanović bili revolucionari, a da se nisu isključivo opredelili samo za jedan smer umetnosti – nisu potpuno odbacili socijalistički realizam, ali nisu upali ni u zamku konformizma građanske umetnosti, već su, naprotiv, aktivno pratili rađanje novih pojava na umetničkoj sceni i učestvovali u njima, onda je upravo taj trougao (građansko, socrealističko, moderno) odredio okvire kojima se ovo istraživanje, pa time i izložba, bave”, naveo je Timotijević u uvodnom tekstu kataloga koji prati izložbu.
MONOGRAFIJA I DOKUMENTARNI FILM
Tokom trajanja izložbe biće predstavljena i luksuzna monografija o Zbirci Vukmanović.
Poseban prateći program čine projekcije dokumentarnog filma o bračnom paru Vukmanović i njihovoj kolekciji. Autori filma su istoričari umetnosti Danijela Purešević i Slavko Timotijević. U filmu učestvuju prijatelji porodice Vukmanović i njihov stariji sin Zoran, inicijator akcije za ponovno predstavljanje zbirke. Film predstavlja i mnoštvo reprodukcija i dokumentarnih fotografija.
“APSTRAKCIJA I NJENI DIVERZITETI”
Izložba u prvi plan stavlja ponovno rađanje jugoslovenske moderne, koja počinje, strogo uzevši, Lubardinom izložbom 1951. godine i ukazuje na bogatstvo različitih oblika apstrakcije, oslobođenih stega državne ideologije. U kratkom periodu od 1951. do sredine šezdesetih jugoslovenska umetnost smogla je snage, napominje Timotijević, da uhvati priključak sa svetskim tokovima i da se s relativno malim zakašnjenjem uhvati u koštac sa svim savremenim pojavama, od asocijativne apstrakcije do enformela.
Oko centralne teme izložbe koja glasi “Apstrakcija i njeni diverziteti”, postavljene su manje celine koje čine uvod u problematiku. Autor izložbe je kao platformu za razumevanje duha vremena postavku obogatio primerima građanske provenijencije, koji se mogu sagledati u delima Bete Vukanović, Jovana Bijelića, Zore Petrović, Lazara Ličenoskog ili Nikole Graovca, s jedne strane, i veoma različitim primerima socijalističkog realizma u delima Đorđa Andrejevića Kuna, Lazara Vujaklije, Ive Hegedušića, Sretena Stojanovića, pa i samog Petra Lubarde, s druge strane.
“Ishodišna tema ove izložbe, koja svakako ima svoj među čin, jeste situacija kontinuiteta građanske umetnosti oličena u tokovima poetskog realizma, intimizma i kolorizma”, naveo je Timotijević.
Kroz taj segment izložbe mogu se pratiti tokovi ponovno uspostavljenih odnosa s drugim scenama, pre svega s pariskom umetnošću, i konstituisanje ideologije lepog i uživanja u lepom, koja je bila devastirana idejom državno dirigovane umetnosti.
Izvor: Akter