LEGEND
- Učlanjen(a)
- 14.12.2009
- Poruka
- 29.042
CG: Najviše ulagali - obećanja
Novosti
Crnogorska državna politika, osim reči, je malo uložila u razvoj severa u poslednjoj deceniji. Za osam godina „pobeglo“ čak 12.000 ljudi. Teško je pobrojati fabrike koje su sve propale
Od obećanja malo ostalo
PODGORICA - Dok crnogorski zvaničnici iz godine u godinu tvrde da je jedan od prioriteta Vlade „razvoj severa“ i smanjenje regionalnih razlika, najbolji i najodrživiji „biznis plan“ koji od rođenja pravi ogromna većina mladih stanovnika 11 severnih crnogorskih opština zove se - beg na jug!
Veliki broj taj plan i realizuje, i po cenu podstanarskog života u nekoj od primorskih opština ili, u najboljem slučaju, u Podgorici, uz platu od 200 do 300 evra. Teško je na malo prostora pobrojati sva preduzeća i fabrike sa severa koji su propali u protekle dve decenije, a još teže radnike koji su ostali bez posla i prihoda za život, materijalne i moralne satisfakcije.
Brojke su neumitne: između dva popisa, od 2003. do ove godine, severne opštine napustilo je 12.000 stanovnika! Čak desetak crnogorskih sela, između dva popisa, potpuno je opustelo. Ekonomsko-socijalna zakonitost koja važi gotovo u celom svetu - razvijeni sever i nerazvijeni jug - u Crnoj Gori ima svoju suprotnost. Narodski rečeno, „mimo svijeta“.
Severne opštine ne samo da se ne razvijaju, već postaju sve siromašnije, bez naznaka da bi se stanje moglo u dogledno vreme popraviti. U poslednje dve decenije demokratske vlasti u Crnoj Gori, izuzev „strategija za razvoj severa“ i lepih reči, malo toga konkretno su učinile da se ekonomija severnog dela države uzdigne na nivo koji bi omogućio makar ostanak i pristojan život stanovništva.
Poslednje u nizu razočarenja crnogorskih građana sa severa države je višegodišnja farsa oko gradnje autoputa Bar-Boljari, koji je trebalo da donese prosperitet. Kako stvari stoje, i taj „razvojni projekat“ je odložen na duže vreme. Prema podacima UNDP, čak 84 odsto siromašnih u Crnoj Gori živi u severnom i centralnom delu države.
- Samo dva nacionalna parka na severu Crne Gore, Durmitor i Biogradsko jezero, imaju ogroman potencijal, ali im nedostaje razvojna strategija, upravljački kapaciteti i podrška zajednice - navodi UNDP u svojoj strategiji za razvoj severnih opština. - Ekonomsko zaostajanje i siromaštvo severa Crne Gore gotovo da nema logično objašnjenje ako se zna da su na severu njeni glavni resursi - 67 odsto obradivih površina, 71 odsto drvne mase, 70 odsto stočnog fonda, rezerve uglja, olova, cinka, potencijali za planinski turizam i energetski potencijali...
Umesto konkretnih poteza (ulaganja novca) država se razbacuje frazama, poput, „stvaranje stimulativnog ambijenta za preduzetništvo,iskorišćavanje energetskih resursa, širenje prerađivačkih kapaciteta, adekvatniji tretman seoskog razvoja, zaustavljanje nepovoljnih demografskih kretanja, nacionalni razvojni plan“, i stvaranjem raznih komisija, tela, službi, centara...
A konkretna državna pomoć, ona u novcu, odlazi vlasnicima privatnih i privatizovanih preduzeća, iza kojih stoje domaći i strani tajkuni i „prijatelji“ režima. Dok država izdašno pomaže njihov opstanak, severne crnogorske opštine ostaju bez škola, lekara, zubara, veterinara. Malobrojni stočari i poljoprivrednici nemaju sigurnu prodaju mesa i mleka, jabuka, šljiva, krompira... dok se na tone tih proizvoda i njihovih prerađevina uvoze u Crnu Goru.
PLAV PRIVLAČNIJI OD BUDVE
U PLAVSKOJ opštini je 1959. zabeleženo više turista nego u Budvi. Prema svedočenjima onih koji pamte ovaj period, šezdesetih godina kamperi s raznih strana sveta molili su da po plavskim baštama razapnu šator. Ova i slične priče najbolji su odgovor crnogorskim zvaničnicima koji tvrde da je problem „siromašnog severa“ nasleđen i da se ne može „rešiti preko noći“. Danas bi mnogi na severu bili zadovoljni situacijom od pre 50 godina!
Novosti
Crnogorska državna politika, osim reči, je malo uložila u razvoj severa u poslednjoj deceniji. Za osam godina „pobeglo“ čak 12.000 ljudi. Teško je pobrojati fabrike koje su sve propale
Od obećanja malo ostalo
PODGORICA - Dok crnogorski zvaničnici iz godine u godinu tvrde da je jedan od prioriteta Vlade „razvoj severa“ i smanjenje regionalnih razlika, najbolji i najodrživiji „biznis plan“ koji od rođenja pravi ogromna većina mladih stanovnika 11 severnih crnogorskih opština zove se - beg na jug!
Veliki broj taj plan i realizuje, i po cenu podstanarskog života u nekoj od primorskih opština ili, u najboljem slučaju, u Podgorici, uz platu od 200 do 300 evra. Teško je na malo prostora pobrojati sva preduzeća i fabrike sa severa koji su propali u protekle dve decenije, a još teže radnike koji su ostali bez posla i prihoda za život, materijalne i moralne satisfakcije.
Brojke su neumitne: između dva popisa, od 2003. do ove godine, severne opštine napustilo je 12.000 stanovnika! Čak desetak crnogorskih sela, između dva popisa, potpuno je opustelo. Ekonomsko-socijalna zakonitost koja važi gotovo u celom svetu - razvijeni sever i nerazvijeni jug - u Crnoj Gori ima svoju suprotnost. Narodski rečeno, „mimo svijeta“.
Severne opštine ne samo da se ne razvijaju, već postaju sve siromašnije, bez naznaka da bi se stanje moglo u dogledno vreme popraviti. U poslednje dve decenije demokratske vlasti u Crnoj Gori, izuzev „strategija za razvoj severa“ i lepih reči, malo toga konkretno su učinile da se ekonomija severnog dela države uzdigne na nivo koji bi omogućio makar ostanak i pristojan život stanovništva.
Poslednje u nizu razočarenja crnogorskih građana sa severa države je višegodišnja farsa oko gradnje autoputa Bar-Boljari, koji je trebalo da donese prosperitet. Kako stvari stoje, i taj „razvojni projekat“ je odložen na duže vreme. Prema podacima UNDP, čak 84 odsto siromašnih u Crnoj Gori živi u severnom i centralnom delu države.
- Samo dva nacionalna parka na severu Crne Gore, Durmitor i Biogradsko jezero, imaju ogroman potencijal, ali im nedostaje razvojna strategija, upravljački kapaciteti i podrška zajednice - navodi UNDP u svojoj strategiji za razvoj severnih opština. - Ekonomsko zaostajanje i siromaštvo severa Crne Gore gotovo da nema logično objašnjenje ako se zna da su na severu njeni glavni resursi - 67 odsto obradivih površina, 71 odsto drvne mase, 70 odsto stočnog fonda, rezerve uglja, olova, cinka, potencijali za planinski turizam i energetski potencijali...
Umesto konkretnih poteza (ulaganja novca) država se razbacuje frazama, poput, „stvaranje stimulativnog ambijenta za preduzetništvo,iskorišćavanje energetskih resursa, širenje prerađivačkih kapaciteta, adekvatniji tretman seoskog razvoja, zaustavljanje nepovoljnih demografskih kretanja, nacionalni razvojni plan“, i stvaranjem raznih komisija, tela, službi, centara...
A konkretna državna pomoć, ona u novcu, odlazi vlasnicima privatnih i privatizovanih preduzeća, iza kojih stoje domaći i strani tajkuni i „prijatelji“ režima. Dok država izdašno pomaže njihov opstanak, severne crnogorske opštine ostaju bez škola, lekara, zubara, veterinara. Malobrojni stočari i poljoprivrednici nemaju sigurnu prodaju mesa i mleka, jabuka, šljiva, krompira... dok se na tone tih proizvoda i njihovih prerađevina uvoze u Crnu Goru.
PLAV PRIVLAČNIJI OD BUDVE
U PLAVSKOJ opštini je 1959. zabeleženo više turista nego u Budvi. Prema svedočenjima onih koji pamte ovaj period, šezdesetih godina kamperi s raznih strana sveta molili su da po plavskim baštama razapnu šator. Ova i slične priče najbolji su odgovor crnogorskim zvaničnicima koji tvrde da je problem „siromašnog severa“ nasleđen i da se ne može „rešiti preko noći“. Danas bi mnogi na severu bili zadovoljni situacijom od pre 50 godina!