Član
- Učlanjen(a)
- 17.04.2009
- Poruka
- 4.299
Čačak, kadrovska baza SPC
Patrijarh Irinej i igumani Hilandara i Studenice rodom su iz ovog grada.
Manastir Nikolje u Ovčar Banji, sagrađen krajem 14. veka
Čačak – Bratstvo manastira Hilandar izabralo je, velikom većinom glasova, jeromonaha Metodija (Vladimira) Markovića za igumana ove srpske svetinje, i on je još jedan Čačanin među crkvenim visokodostojnicima. Patrijarh Srpske pravoslavne crkve, Irinej (Miroslav) Gavrilović, izabran u januaru, rođen je 1930. u Vidovi kod Čačka i tu je i odrastao. Starešina Studenice od 2004. godine je Tihon (Aleksandar) Rakićević, rođen u Čačku 1971. godine, diplomac Fakulteta primenjenih umetnosti u Beogradu (slikarstvo), a od 2008. magistar na Teološkom fakultetu.
Novi nastojatelj Hilandara, Metodije, rodio se u Čačku na Božić, 7. januara 1970. godine, pohađao je OŠ „Vuk Karadžić”, zatim Gimnaziju i Tehničku, a onda se upisao na Tehnički fakultet u rodnom gradu.
– Studije je nastavio na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, ali i napustio ih 1994. godine da bi otišao u Svetu Goru. U Hilandaru je bio najpre iskušenik a zatim monah, koga je naročito uočio otac Mitrofan Hilandarac. Posle rukopoloženja, Metodije je postao prvi epitrop manastira i na tom položaju dugo zamenjivao bolesnog hilandarskog igumana, arhimandrita Mojsija – kaže za „Politiku” profesor Vladimir Dimitrijević iz Čačka, školski drug Metodijev.
Od Čačana, visok crkveni položaj zauzima još i arhimandrit Pantelejmon (Darko) Jovanović (36), koji je već osam godina starešina jedine srpske crkve na afričkom kontinentu, hrama Svetog apostola Tome u Johanesburgu.
Ovakav redosled crkvenih postavljenja mogao bi nagovestiti da je Čačak u ovom veku postao novi srpski duhovni centar, ali istoričari tvrde da je to bio i pre mnogo stoleća. Jer na ovom području sa 115.000 stanovnika danas su aktivna čak 42 služeća hrama u koje su ubrajaju crkve, manastiri i sveta mesta, a u nekima od njih krst je prvi put postavljen još u srednjem veku.
Upravo su mnogi meštani prvi susret s verom, van rodne kuće, imali u jednom od deset srednjovekovnih manastira, u klisuri između Ovčara i Kablara.
Najranija istorija ovih hramova prekrivena je tamom. Do sada nisu pronađeni pisani izvori koji bi jasno potvrdili njihovo postojanje u srednjem veku. Narodno predanje vezuje manastir Vavedenje za Stefana Nemanju i Svetog Savu i za vreme kad je građena crkva manastira u Čačku, zadužbina Nemanjinog brata Stracimira.
– Izrastanje ovih bogomolja u značajan duhovni centar usledilo je posle Maričke bitke 1371. godine, kada je zavladala opšta nesigurnost i uslovila mnoge seobe iz južnih oblasti poluostrva na sever. Među beguncima je bilo puno kaluđera koji su u Srbiju kneza Lazara doneli osobeni tip pustinjačkog monaštva, u kome je život bio posvećen predanoj molitvi i strogom postu. To su monasi sinaiti s posebnom isihastičkom tradicijom, koja do poslednje četvrtine 14. veka nije bila raširena po Srbiji. U kasnovizantijsko doba isihastima su se u suštini nazivali kaluđeri koji su se posvetili savršenom miru, „isihiji” – kaže za naš list Miloš Timotijević, istoričar u čačanskom Narodnom muzeju.
Ti hramovi su, kroz vreme, postajali i središte društvenog života ovog kraja. Vuk Karadžić je, recimo, u „Danici” 1826. godine objavio svoje istraživanje o manastiru Nikolje u Ovčarsko-kablarskoj klisuri i pomenuo jedno predanje u kome se veli: „... I u stara vremena živelo je u njemu oko trista kaluđera”.
Izvor: Politika/Gvozden Otašević
----------------------------------------------
Ko je Metodije, novi iguman Hilandara
Jeromonah Metodije
Jeromonah Metodije, u svetovnom životu Vladimir Marković u Hilandar je došao 1994. godine, a tri godine kasnije rukopoložen je u čin jeromonaha.
Tada je postao i član Sabora staraca, manastirskog tela koje zajedno sa igumanom, upravljaju carskom lavrom.
Poslednjih godina, zbog bolesti blaženopočivšeg igumana Mojsija, bio je njegov zamenik i prvi epitrop, odnosno namesnik. Svešteni sabor manastira izabrao ga je 2004. godine za rukovodioca obnove Hilandara od posledica požara.
Za novog igumana zadužbine Nemanjića na Svetoj Gori, izabran je u drugom krugu, većinom glasova bratije.
U prvom obraćanju bratstvu Hilandara posle primanja nove dužnosti, istakao je da upokojenje igumana Mojsija, koji je umro 21. marta u 87. godini, podseća da smo svi prolazni, kao i da hilandarska obitelj poštuje Presvetu Bogorodicu kao večitu igumaniju manastira. Novi iguman izrekao je i svetootačku pouku: „Kada bratstvo manastira ne prepoznaje među sobom vrlinskog monaha, onda neka izabere nekog bolesnog od bratije, jer će on bolje moći da razume njihove slabosti“.
Izbor novog igumana, po svetogorskom ustavu, obavljen je u hilandarskom Sabornom hramu. Ustoličenje jeromonaha Metodija za igumana Hilandara održaće se u narednih mesec dana, a u ime Sveštene opštine Svete Gore u čin će ga rukopoložiti izaslanik najstarijeg svetogorskog manastira Velike Lavre.
Izvor: Politika/J.B.
Patrijarh Irinej i igumani Hilandara i Studenice rodom su iz ovog grada.
Manastir Nikolje u Ovčar Banji, sagrađen krajem 14. veka
Čačak – Bratstvo manastira Hilandar izabralo je, velikom većinom glasova, jeromonaha Metodija (Vladimira) Markovića za igumana ove srpske svetinje, i on je još jedan Čačanin među crkvenim visokodostojnicima. Patrijarh Srpske pravoslavne crkve, Irinej (Miroslav) Gavrilović, izabran u januaru, rođen je 1930. u Vidovi kod Čačka i tu je i odrastao. Starešina Studenice od 2004. godine je Tihon (Aleksandar) Rakićević, rođen u Čačku 1971. godine, diplomac Fakulteta primenjenih umetnosti u Beogradu (slikarstvo), a od 2008. magistar na Teološkom fakultetu.
Novi nastojatelj Hilandara, Metodije, rodio se u Čačku na Božić, 7. januara 1970. godine, pohađao je OŠ „Vuk Karadžić”, zatim Gimnaziju i Tehničku, a onda se upisao na Tehnički fakultet u rodnom gradu.
– Studije je nastavio na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, ali i napustio ih 1994. godine da bi otišao u Svetu Goru. U Hilandaru je bio najpre iskušenik a zatim monah, koga je naročito uočio otac Mitrofan Hilandarac. Posle rukopoloženja, Metodije je postao prvi epitrop manastira i na tom položaju dugo zamenjivao bolesnog hilandarskog igumana, arhimandrita Mojsija – kaže za „Politiku” profesor Vladimir Dimitrijević iz Čačka, školski drug Metodijev.
Od Čačana, visok crkveni položaj zauzima još i arhimandrit Pantelejmon (Darko) Jovanović (36), koji je već osam godina starešina jedine srpske crkve na afričkom kontinentu, hrama Svetog apostola Tome u Johanesburgu.
Ovakav redosled crkvenih postavljenja mogao bi nagovestiti da je Čačak u ovom veku postao novi srpski duhovni centar, ali istoričari tvrde da je to bio i pre mnogo stoleća. Jer na ovom području sa 115.000 stanovnika danas su aktivna čak 42 služeća hrama u koje su ubrajaju crkve, manastiri i sveta mesta, a u nekima od njih krst je prvi put postavljen još u srednjem veku.
Upravo su mnogi meštani prvi susret s verom, van rodne kuće, imali u jednom od deset srednjovekovnih manastira, u klisuri između Ovčara i Kablara.
Najranija istorija ovih hramova prekrivena je tamom. Do sada nisu pronađeni pisani izvori koji bi jasno potvrdili njihovo postojanje u srednjem veku. Narodno predanje vezuje manastir Vavedenje za Stefana Nemanju i Svetog Savu i za vreme kad je građena crkva manastira u Čačku, zadužbina Nemanjinog brata Stracimira.
– Izrastanje ovih bogomolja u značajan duhovni centar usledilo je posle Maričke bitke 1371. godine, kada je zavladala opšta nesigurnost i uslovila mnoge seobe iz južnih oblasti poluostrva na sever. Među beguncima je bilo puno kaluđera koji su u Srbiju kneza Lazara doneli osobeni tip pustinjačkog monaštva, u kome je život bio posvećen predanoj molitvi i strogom postu. To su monasi sinaiti s posebnom isihastičkom tradicijom, koja do poslednje četvrtine 14. veka nije bila raširena po Srbiji. U kasnovizantijsko doba isihastima su se u suštini nazivali kaluđeri koji su se posvetili savršenom miru, „isihiji” – kaže za naš list Miloš Timotijević, istoričar u čačanskom Narodnom muzeju.
Ti hramovi su, kroz vreme, postajali i središte društvenog života ovog kraja. Vuk Karadžić je, recimo, u „Danici” 1826. godine objavio svoje istraživanje o manastiru Nikolje u Ovčarsko-kablarskoj klisuri i pomenuo jedno predanje u kome se veli: „... I u stara vremena živelo je u njemu oko trista kaluđera”.
Izvor: Politika/Gvozden Otašević
----------------------------------------------
Ko je Metodije, novi iguman Hilandara
Jeromonah Metodije
Jeromonah Metodije, u svetovnom životu Vladimir Marković u Hilandar je došao 1994. godine, a tri godine kasnije rukopoložen je u čin jeromonaha.
Tada je postao i član Sabora staraca, manastirskog tela koje zajedno sa igumanom, upravljaju carskom lavrom.
Poslednjih godina, zbog bolesti blaženopočivšeg igumana Mojsija, bio je njegov zamenik i prvi epitrop, odnosno namesnik. Svešteni sabor manastira izabrao ga je 2004. godine za rukovodioca obnove Hilandara od posledica požara.
Za novog igumana zadužbine Nemanjića na Svetoj Gori, izabran je u drugom krugu, većinom glasova bratije.
U prvom obraćanju bratstvu Hilandara posle primanja nove dužnosti, istakao je da upokojenje igumana Mojsija, koji je umro 21. marta u 87. godini, podseća da smo svi prolazni, kao i da hilandarska obitelj poštuje Presvetu Bogorodicu kao večitu igumaniju manastira. Novi iguman izrekao je i svetootačku pouku: „Kada bratstvo manastira ne prepoznaje među sobom vrlinskog monaha, onda neka izabere nekog bolesnog od bratije, jer će on bolje moći da razume njihove slabosti“.
Izbor novog igumana, po svetogorskom ustavu, obavljen je u hilandarskom Sabornom hramu. Ustoličenje jeromonaha Metodija za igumana Hilandara održaće se u narednih mesec dana, a u ime Sveštene opštine Svete Gore u čin će ga rukopoložiti izaslanik najstarijeg svetogorskog manastira Velike Lavre.
Izvor: Politika/J.B.
Poslednja izmena: