Brian Eno

[crvendac_011]

Brian Eno



Ime po rođenju Brian Peter George Eno
također poznat kao Eno
Rođen 15. maj 1948, Woodbridge, London, Engleska
Žanrovi Eksperimentalni rock, ambijentalna muzika, elektronska muzika, art rock, glam rock
Zanimanja Producent, muzičar, kompozitor
Instrumenti sintesajzer, klavijature, vokali, gitara, bas
Diskografske kuće Island, Polydor, EG, Obscure, Opal, Virgin, Astralwerks, All Saints Records, Rykodisc
Povezani izvođači Roxy Music, David Bowie, Coldplay, Talking Heads, Robert Fripp, Cluster, Devo, U2, David Byrne

Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno (15. maj 1948 -), poznat i pod skraćenicom Eno, je engleski muzičar, kompozitor, producent, muzički teoretičar i pjevač, najpoznatiji kao jedan od glavnih inovatora ambijentalne muzike.

Eno je studirao na umjetničkoj pkoli, uzimajući inspiraciju iz minimalističkih slika, kada se ranih 1970-ih, s malo muzičkog obrazovanja, pridružio bendu Roxy Music svirajući klavijature i sintesajzere. Roxy Music je brzo postala uspješna na glam rock sceni, ali se Eno brzo umorio od stalnih sukoba s pjevačem Bryanom Ferryjem, kao i turneja, te je napustio bend nakon albuma For Your Pleasure (1973), započevši solo karijeru s art rock pločama Here Come the Warm Jets (1974) i Taking Tiger Mountain (By Strategy) (1974). Eno je proširio opus prema eksperimentalnim muzičkim stilovima sa (No Pussyfooting) (1973) (u surdadnji s Robertom Frippom), uticajnim Another Green World (1975) i Discreet Music (1975). Njegovi pionirski pokušaji stvaranja ambijentalne muzike sa "zvučnim pejzažima" su ga počeli zaokupljati nakon Ambient 1/Music for Airports (1978) i kasnijim Apollo: Atmospheres and Soundtracks (1983) koga je komponirao za dokumentarni film For All Mankind. Eno je usprkos toga nastavio pjevati na nekim od svojih ploča, kao što su Before and After Science (1977) i Another Day on Earth (2005).

Enov solo opus je bio prilično uticajan, zahvaljujući pionirskom radu na ambijentalnoj i generativnoj muzici, inovativnim tehnikama produkcije kao naglašavanju "teorije pred praksom". Također je uveo koncept muzike šanse zahvaljujući radu s drugim muzičarima. Do kraja 1970-ih Eno je radio s Davidom Bowiejem na slavnoj avangardnoj "Berlin Trilogy," pomogao popularizaciji američkog punk rock bend Devo i novog muzičkog žanra "New Wave", te često surađivao s Haroldom Buddom, Johnom Caleom, Clusterom, Robertom Frippom i Davidom Byrneom, kome je producirao znameniti album My Life in the Bush of Ghosts (1981). Producirao je i izvodio muziku na tri albuma grupe Talking Heads, uključujući Remain in Light (1980), producirao sedam albuma za U2, uključujući The Joshua Tree (1987), te, između ostalih, radio ploče za James, Laurie Anderson, Coldplay, Paul Simon, Grace Jones i Slowdive.

Kao umjetnik Brian Eno je paralelno s muzičkom karijerom radio na nekoliko multimedijskih projekata, kao što su umjetničke instalacije, novinska kolumna u The Observeru i "Oblique Strategies" (napisane s Peterom Schmidtom), špilu karata opd kojih svaka sadrži kriptičku primjedbu ili opservaciju vezanu uz rješavanje dilema. Također piše redovnu kolumnu za časopis Prospect.

Izvor: Vikipedija

​

 

[crvendac_011]

Muzika Brajana Ina kao terapija

Muzika Brajana Ina kao terapija

Jedna britanska bolnica dala je ocu ambijentalne muzike Brajanu Inu da dizajnira sobu za opuštanje.



Kada je hirurg ortoped Robin Tarner video kako je njegova obično nervozna tašta bila smirena na instalaciji Brajana Ina na festivalu u Brajtonu, sinula mu je ideja.
Rezultat te ideje otkriven je juče: tiha soba u bolnici Montefjore u Houvu koju je osmislio otac ambijentalne muzike a u kojoj pacijenti mogu da se opuste i razmišljaju na miru u muzičko-svetlosnoj instalaciji.

Tarner je kontaktirao Ina nakon što je posetio audio-vizuelnu instalaciju muzičara „77 miliona slika” na Brajtonskom festivalu 2010. na koji je išao sa taštom.

-Ona je vrlo uzvropljena, kao da ide 200 na sat sa vatrom u kosi. A onda je mirno provela dva sata u sobi sa Inovom instalacijom, što je bilo nečuveno. To je dokaz koliko smirujući uticaj njegova muzika ima na ljude - kaže Tarner.

Ino je bio oduševljen saradnjom.
- Pošto već nekoliko godina razmišljam o ideji funkcionalne muzuke, ovo je bio logičan korak za mene.

On kaže da je ovo prvi put da je u praksi sprovedo svoje uverenje da muzika može namerno da menja raspoloženja.
- Upoznao sam mnoge žene koje su se porađale slušajući moju muziku i znao sam da postoji ta ambijentalna isceljujuća dimenzija. Dok sam dizajnirao sobu za pacijente mnogi su mi prilazili i rekli da je ta prostorija mnogo drugačija i prijatnija od ostalih.

Tarner kaže da će sada ispitivati fiziološke promene kod ljudi u Inovoj sobi – puls, pritisak, stepen uznemirenosti i ostalo.

Doktor je pomenuo i anegdotu sa pacijentom obolelim od raka koji je prišao Inu, ne znajući ko je on, i rekao kako je soba divna. Tražio je da mu se i kod kuće instalira replika.
–Naučnik u meni kaže da to nije vrlo naučno ali čovek u meni kaže da je sve vredno truda – priznaje Tarner.

Od kada je napustio „Roxy Music” 1973. Ino je sarađivao sa Dejvidom Bouvijem, „Talking Heads i „U2”. On se nada da će i druge bolnice krenuti stopama Montefjorea.
-Zaista mislim da će ova soba koristiti i pomoći ljudima. Dobra stvar je što nije skupa i ne zahteva sofisticiranu tehnologiju.

Izvor: Blic Online