Ne radi se tu o mogucnostima fotoaparata, vec uredjaja na koji se moze staviti bilo koji kompakt aparat, a zatim mu se zadaju odredjeni parametri na osnovu kojih uredjaj napravi odredjen broj snimaka po horizontali i vertikali, koji se zatim spoje softverom koji uz njega dolazi.
To je isto kao kada rucno odradite 5 il 10 snimaka pa ih kasnije softverski spojite u panoramu, samo sto ovaj uredjaj (koga zovu robot, iako nema veze sa pravim znacenjem reci robot) to odradi dosta brze i dosta veci broj snimaka, pa je manja verovatnoca da se na prelazima izmedju dve fotografije razlikuju kadrovi.
Na toj slici sa Obamine inauguracije se vidi na vise mesta da neko ima dve glave i sl., a to je zato sto je softver vrsio preklapanja fotki i to nije dobro uradio ili se jednostavno desilo da se neko nasao na granici dva susedna snimka u razlicitim pozama a softver je jos uvek glup da bi mogao da se snadje u takvim situacijama.
Firma koja pravi tog 'robota' izbacila je i model za DLSR aparate.
Inace, sto se tice rezolucije, trenutno najvece postizu fotoaparati koji funkcionisu kao skeneri, samo rade dosta brze pa su nakrace ekspozicije oko jedne sekunde, a rezolucije su preko 100MP. Npr. DALSA je pre 10-ak dana izbacila senzor rezolucije
196MP:
DALSA delivers 196 megapixel Image Sensors
Takodje, za pojedine satelite, sto za primenu u astronomiji, sto za neke 'druge' potrebe, razvijeni su senzori koji se sastoje od velikog broja manjih senzora koji formiraju matricu, tako da se efektivno dobija znatno veca rezolucija.
Inace, Hubble teleskop cijim se fotkama svi divimo koristi nekoliko kamera, od kojih su dve:
Wide Field Channel (WFC)
The WFC is the most utilized channel of ACS. Its detector consists of two butted 2048x4096, 15 µm/pixel charge-coupled devices (CCDs) for a total of 16 megapixels manufactured by Scientific Imaging Technologies (SITe). The WFC plate scale is 0.05″ per pixel and it has an effective field-of-view of 202″×202″. The spectral range of the WFC detector is 350–1100 nm.[6]
High-Resolution Channel (HRC)
The HRC, currently disabled due to an electrical fault, used two light suppression options to mask out bright astronomical sources. The first was a commandable coronagraphic mask that included two occulting spots, one of diameter 1.8" at the center of the field and the other of diameter 3.0" nearer to a corner. The first spot was the most popular of the two, for example, for imaging circumstellar disks around nearby bright stars or the host galaxies of luminous quasars. The second was the so-called Fastie finger, 0.8" in width and 5" in length, located at the entrance of the HRC dewar window. The HRC detector was a 1024×1024 SITe CCD which had a smaller field-of-view (26"×29") than the WFC but twice the spatial sampling (0.025" per pixel). This detector was also significantly more sensitive than the WFC at near-ultraviolet wavelengths (<350 nm).
Dakle, nista spektakularno, da ne pominjemo jos da su sve fotografije u stvari crno-bele i da su verzije u boji dobijene softverskom obradom.
