KLAUDIJE FLORIMUND grof od MERCIA
Rođen 1666. godine u Lotaringiji - Francuska.
U vojnu službu stupio kao dobrovoljac 1682.godine, i dobio čin poručnika. Godine 1690. postaje kapetan, a 1691. godine potpukovnik u Lotarinškoj regimenti i ađuntat kod cara Leopolda. U ratu protiv Turske 1716. godine dobio je titulu feudmaršala i generala. Učestvovao je u austro - turskom ratu 1716. godine. Prvi put postaje guverner Banata 1717. godine, a dužnost mu poverava Eugen Savojski. Karlo III darovao mu je 1720. godine grofovsku titulu i poverio guvenerstvo Tamiškog Banata. Radio je na regulisanju Begeja, Tamiša i na isušavanju močvara. Nastojao je da razvije privredu i industriju.
Poginuo je kod sela - utvrđenja Krošeta u bici za Parmu 29. juna 1734. godine u svojoj 68. godini života.
Bela Crkva ( Weisskirchen, Fehertemplom, Biserica Alba ) leži u lepoj i prostranoj kotlini reke Nere na krajnjem jugoistoku Vojvodine. Kotlina je oivičena obroncima Karpatskih planina , a otvorena prema zapadu Panonske nizije. Mesto je dobilo ime po staroj crkvici koju su izgradili prvi naseljenici. Boravili su u ovom području, ili prolazili Tračani , Kelti, Skiti, Dačani, da bi završetkom mlađeg gvozdenog doba otpočeo novi period istorije - period rimske dominacije koji će trajati sve do sredine trećeg veka.
U ataru naseljenih mesta otkriveno je 46 arheoloških nalazišta iz različitih perioda prošlosti. Procentualno 26% otkrivenih naselja pripada neolitu, 24 % bronzanom dobu, 50 % gvozdenom dobu, 60 % rimsko/antičkom dobu i 76 % srednjem veku.
Belu Crkvu je 1717. godine osnovao Klaudije Florimund grof od Mercia. Naseljevaju je nemci iz raznih krajeva. Ubrzo se naseljavaju Srbi 1751.godine , a u drugoj polovini osamnaestog veka naseljavaju Rumuni. Pri kraju prve polovine XIX veka naseljavaju Česi, kasnije i Mađari.
Bela Crkva u periodu od 1764. do 1767. godine, postaje sedište Vlaško-ilirske regimente. Status slobodnog kraljevskog grada dobila je 1872. godine, tako je 03. januara 1872. godine , održan izbor za gradskog načelnika, u prisustvu izaslanika kraljevskog komesar i 45 gradskih odbornika. Stanovništvo nije poštovalo nove predstavnike, zbog takve situacije car je 7. maja 1872. godine stigao u Belu Crkvu. Tom prilikom je javno izneo nezadovoljnicima da je priklučenje Granice Mađarskoj bila njegova volja i odluka. Banatska vojna granica ukinuta je 9. juna 1872. godine. Granična krajna je 1. avgusta 1872. godine, podeljena na sreske uprave na čelu sa sreskim poglavarima. Od 1. novembra 1872. godine, dotadašnje sreske uprave postale su sreska nečelstva i to : Stara Orašava, Bela Crkva, Banatski Karlovci, Alibunar, Kovin i Pančevo, a 27. juna 1873. godine belocrkvanski srez uključen je u Krašovsku županiju.
U prvom svetskom ratu ovo područje i celokupno područje nije bilo ratno poprište, ali je bilo područje na kome je vršeno grupisanje snaga za napad na Srbiju. Kada je srpska vojska i saveznici na Solunskom frontu izvršila proboj i porazila Bugare i Germane, naglo je prodirala u svim pravcima. Uoči nacionalnog oslobođenja i ujedinjenja 1918. godine, Belu Crkvu je napustio deo žitelja.
Popisom od 22. januara 1919. godine, grad je imao 9.642 stanovnika.
Izradom projekta zakona o gradovima, gradsko predstavništvo je ipak uspelo, 10. septembra 1933. godine da Bela Crkva ostane grad.
Popisom 1940. godine, pred Drugi svetski rat, u Beloj Crkvi je bilo 9.544 stanovnika. Pred nastupajuću opasnost deo belocrkvanskih Jevreja napušta grad. Nemačka vojska ulazi 12. arila 1941. godine i njime upravlja sve do 29. septembra 1944. godine . Bela Crkva je oslobođena 1. oktobra 1944. godine.
Po oslobođenju Bela Crkva, grad se organizuje i počinje prve planske aktivnosti u razvoju grada.
Devedesetih godina prošlog veka počinje višestanački život na području Bele Crkva i sunovrat iste.
Rođen 1666. godine u Lotaringiji - Francuska.
U vojnu službu stupio kao dobrovoljac 1682.godine, i dobio čin poručnika. Godine 1690. postaje kapetan, a 1691. godine potpukovnik u Lotarinškoj regimenti i ađuntat kod cara Leopolda. U ratu protiv Turske 1716. godine dobio je titulu feudmaršala i generala. Učestvovao je u austro - turskom ratu 1716. godine. Prvi put postaje guverner Banata 1717. godine, a dužnost mu poverava Eugen Savojski. Karlo III darovao mu je 1720. godine grofovsku titulu i poverio guvenerstvo Tamiškog Banata. Radio je na regulisanju Begeja, Tamiša i na isušavanju močvara. Nastojao je da razvije privredu i industriju.
Poginuo je kod sela - utvrđenja Krošeta u bici za Parmu 29. juna 1734. godine u svojoj 68. godini života.
Bela Crkva ( Weisskirchen, Fehertemplom, Biserica Alba ) leži u lepoj i prostranoj kotlini reke Nere na krajnjem jugoistoku Vojvodine. Kotlina je oivičena obroncima Karpatskih planina , a otvorena prema zapadu Panonske nizije. Mesto je dobilo ime po staroj crkvici koju su izgradili prvi naseljenici. Boravili su u ovom području, ili prolazili Tračani , Kelti, Skiti, Dačani, da bi završetkom mlađeg gvozdenog doba otpočeo novi period istorije - period rimske dominacije koji će trajati sve do sredine trećeg veka.
U ataru naseljenih mesta otkriveno je 46 arheoloških nalazišta iz različitih perioda prošlosti. Procentualno 26% otkrivenih naselja pripada neolitu, 24 % bronzanom dobu, 50 % gvozdenom dobu, 60 % rimsko/antičkom dobu i 76 % srednjem veku.
Belu Crkvu je 1717. godine osnovao Klaudije Florimund grof od Mercia. Naseljevaju je nemci iz raznih krajeva. Ubrzo se naseljavaju Srbi 1751.godine , a u drugoj polovini osamnaestog veka naseljavaju Rumuni. Pri kraju prve polovine XIX veka naseljavaju Česi, kasnije i Mađari.
Bela Crkva u periodu od 1764. do 1767. godine, postaje sedište Vlaško-ilirske regimente. Status slobodnog kraljevskog grada dobila je 1872. godine, tako je 03. januara 1872. godine , održan izbor za gradskog načelnika, u prisustvu izaslanika kraljevskog komesar i 45 gradskih odbornika. Stanovništvo nije poštovalo nove predstavnike, zbog takve situacije car je 7. maja 1872. godine stigao u Belu Crkvu. Tom prilikom je javno izneo nezadovoljnicima da je priklučenje Granice Mađarskoj bila njegova volja i odluka. Banatska vojna granica ukinuta je 9. juna 1872. godine. Granična krajna je 1. avgusta 1872. godine, podeljena na sreske uprave na čelu sa sreskim poglavarima. Od 1. novembra 1872. godine, dotadašnje sreske uprave postale su sreska nečelstva i to : Stara Orašava, Bela Crkva, Banatski Karlovci, Alibunar, Kovin i Pančevo, a 27. juna 1873. godine belocrkvanski srez uključen je u Krašovsku županiju.
U prvom svetskom ratu ovo područje i celokupno područje nije bilo ratno poprište, ali je bilo područje na kome je vršeno grupisanje snaga za napad na Srbiju. Kada je srpska vojska i saveznici na Solunskom frontu izvršila proboj i porazila Bugare i Germane, naglo je prodirala u svim pravcima. Uoči nacionalnog oslobođenja i ujedinjenja 1918. godine, Belu Crkvu je napustio deo žitelja.
Popisom od 22. januara 1919. godine, grad je imao 9.642 stanovnika.
Izradom projekta zakona o gradovima, gradsko predstavništvo je ipak uspelo, 10. septembra 1933. godine da Bela Crkva ostane grad.
Popisom 1940. godine, pred Drugi svetski rat, u Beloj Crkvi je bilo 9.544 stanovnika. Pred nastupajuću opasnost deo belocrkvanskih Jevreja napušta grad. Nemačka vojska ulazi 12. arila 1941. godine i njime upravlja sve do 29. septembra 1944. godine . Bela Crkva je oslobođena 1. oktobra 1944. godine.
Po oslobođenju Bela Crkva, grad se organizuje i počinje prve planske aktivnosti u razvoju grada.
Devedesetih godina prošlog veka počinje višestanački život na području Bele Crkva i sunovrat iste.
Poslednja izmena: