Замрсен Грев
Болката,е раскошен дар од смрта
Мраморот ладен зборуваше сам со себе
Ноќва,се испили мракот скржаво
Небесните плочи притискаа нечиј грб
Нем крик на поразен воин летна
Виор од неспокој го носи
Ја искина танката пајакова тантела
Со прстите на денот
Уште во муграта му секна...